คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : -----เพื่อนใหม่ที่ไม่ต้องการ-----UP%
TOP Talk
หลังจากที่ผมเดินออกจากห้องของร่้างเล็กในห้องในไปผมก็กลับมาคิดว่าร่างเล็กจะนอนสบายไหม? ขาดเกินอะไรรึเปล่า? แต่ผมก็ต้องคิดมากอีกทีเพราะว่าร่างเล็กนั่นยังต้องไปเรียนอีกน่ะสิ ผมไม่อยากให้เขาอยู่ห่างผมเลย T^T แต่ตอนนี้ก็เช้าแล้วผมให้คนไปเอาพวกอาหารเช้าไปให้ร่างเล็กในห้องนั้นไม่รู้ว่าป่านนี้จะตื่นรึยังผมไปดูหน่อยดีกว่า
ก๊อก ~ ก๊อก ~ ก๊อก
แอ๊ด ~
"ตื่นยัง?" ผมถามเขาแต่ดูเหมือนว่ามันจะยังไม่ตื่น (รึเปล่า)
"ถ้ายังไม่ตื่นก็ไม่ลุกขึ้นมาเปิดหรอกนะ" -*- ผมพูดจากวนรึเปล่านะกลับขึ้นไปดูให้ผมหน่อยสิว่าผมถามแบบกวนรึเปล่า
"หรอ....ต้องไปเรียนไม่ใช่หรอนี่ก็ 7 โมงแล้วไปอาบน้ำสิเดี๋ยวรอ" ผมกับร่างเล็กเรียกกันอยู่ไกลๆกัน ^^ แต่ผมก็ไม่เข้าใจว่าตอนที่เรียนเขามาเงินไหนมาจ่ายค่าเทอมกัน เพราะ ที่เรียนอยู่นั้นก็ปาเข้าไปเทอมล่ะ 9 แสนวอนกว่าแล้ว
-------------------------------------10 นาทีต่อมา-------------------------------
"ท็อปมีอะไรกินมั้งครับ?" ร่างเล็กลงมาจากข้างบนแต่ในสภาพตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ไปเรียนมั้งดูสิเสื้อเชิ้ตที่ดูบางๆ และก็ผมที่ดูเท่เกินเรียนไปแล้วนะ นายยั่วฉันหรอไง
"ทำไมใส่เสื้อบางห่ะ!!!" ผมตวาดใส่ร่างเล็กแต่ดูเหมือนร่างเล็กจะดูกลัวผมมาก
"คือผมไม่มีเสื้อแล้วครับ"
"งั้นรอแปป" ทำไมผมต้องห่วงร่างเล็กถึงขนาดนั้นด้วยนะ.....-*-
ผมขึ้นไปที่ห้องผมเพราะผมก็เคยเรียนที่โรงเรียนนั้นด้วยเหมือนกัน อ่ะเจอแล้วเสื้อตัวเก่าของผม 5555+ ตัวมันเล็กมากแบบว่าตอนที่ผมซื้อซื้อมาผิด size น่ะเลยยังไม่ได้ใส่
ผมลงมาข้างล่างแต่ไม่เจอร่างเล็ก นายหายไปไหนนะ
"จียง...จียง!"
"อ้าว...ผมอยู่นี้" ผมหันไปทางต้นเสียงที่ตอนนี้กำลังเล่นกับสุนัขของเขา จริงสิผมลืมบอกไปผมให้คนไปเอาข้าวของร่างเล็กจากบ้านของร่างเล็กแล้วคนพวกนั้นก็โทรมาบอกว่าเจอสุนัขเข้าผมเลยให้เอามาด้วย
"อ่ะนี้เสื้อฉันให้นายแล้วทิ้งตัวนั้นไปซะ" ผมพูดหลังจากที่ร่างเล็กของผม(เป็นของมันตั้งแต่เมื่อไรฟร่ะ - ไรเตอร์) เลิกเล่นกับเจ้าตัวหน้าย่นแล้วหันมาสนใจผม
"แต่มันยังใช้ได้อยู่นิทิ้งไปเสียของเปล่าๆ"
"ไม่ได้ฉันบอกให้ทิ้งก็ต้องทิ้ง!!!" ชอบให้ตวาดหึ
------------------------------------End TOP Talk----------------------------------
ji yong Talk
อะไรฟร่ะทำไมต้องตวาดด้วยนะเนี่ย T^T ชอบทำให้กลัวอยู่เรื่อยถ้าไม่เห็นแก่หนี้นะผมไม่อยู่ให้รกที่บ้านหลังนี้หรอก
หลังจากที่ผมรับเสื้อจากคุณลิงผมก็เปลี่ยนแล้วไปรอที่รถเพื่อที่จะไปโรงเรียนพร้อมกับคุณลิง T^T คุณคงสงสัยว่าทำไมผมถึงเรียนที่ค่าเทอมแบบว่าแพงหูฉูฉี่ล่ะสิ ผมจะบอกให้ก็เพราะไอคุณเพื่อนล้ำของผมนะสิอยากเรียนผมเลยต้องไปเรียนกับมันด้วยผมเลยตั้งใจที่จะสอบชิงทุนจนได้ผม ผมเก่งใช่ไหมล้า 55555+
ปัง! สะดุ้ง
เฮ้อมันไม่ได้กินกล้วยตอนเช้าไงว่ะอะไรอีกว่ะเนี่ย -*- ผมชักจะเบื่อๆแล้ว
คนหล่อรับสายด่วน~!!
คนหล่อรับสายด้วย~
เห้ยจะรับไหมว่ะ~~!
เสียงโทรศัพท์เจ้ากรรมของผมดังขึ้น แล้วมันขึ้นว่า 'แทยัง' ตอนนี้ผมกำลังคิดว่าจะรับดีหรือไม่ดีเอาว่ะรับก็รับ
"ฮัลโหล"
"ไอจีอยู่ไหนแล้ว..เมื่อคืนไมไม่กลับบ้านว่ะ?"
"เออเดี๋ยวเล่าให้ฟังรอแปปนะใกล้ถึงแล้วล่ะ..เออแค่นี้ก่อนนะบาย" ผมกดวางสายโดยทันที ทำไมผมต้องรีบวาง ทำไมผมถึงต้องกลัวไอหน้าลิงนี้ด้วย เพราะ เขาเป็นเจ้าหนี้ เขาเป็นทางออกเดี๋ยวที่ทำให้ผมไม่มีหนี้ T^T ควอน จี ยง ปลงกับชีวิต
ใช้เวลาไม่นานในการออกจากบ้าน(ที่ไม่ใช่ของผม)มายังที่โรงเรียนซึ่งตอนนี้ผมมาอยู่ที่หน้าโรงเรียนแล้ว
"เดี๋ยวตอนเย็นจะมารับนะ"
"คือว่าตอนเย็นผมต้องไปทำงานกลุ่มกับเพื่อนน่ะครับเดี๋ยวผมกลับเองก็ได้" งานกลุ่มกำมะลอ 555+ นี้คือทางออกเดี๋ยวที่ผมจะอยู่ให้พ้นจากเจ้านาย จากบ้านหลังนั้นแต่เดี๋ยวผมทิ้ง กาโฮ อยู่ที่บ้านนิ T^T วันเดียวคงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง
"งั้นฉันจะรอฉันไปล่ะ" จบคำพูดนั้นเขาก็ออกรถไปเลย T^T จะทำไงดีเนี่ย
ผมเดินมาที่ที่ผมนัดกับแทไว้ทุกๆเช้าและเขาอยู่นั้น
"อ่ะเล่ามาเลยว่าทำไมไม่กลับบ้าน"
"ก็ไปทำงานนะสิ..แทช่วยข้าทีข้าไม่อยากทำงานแล้วอ่ะ มัน โหด ร้าย มาก TT ที่ข้าไม่กลับบ้านก็เพราะงานที่ต้องทำที่บ้านของหมอนั่นข้าไม่อยากทำแล้ว T^T" ผมร้องไห้โฮเพราะผมอดไว้นานมานานแล้ว T^T
"เดี๋ยวนะคุณซึงฮยอนให้แกมาทำงานที่บ้านเขาหรอ...โฮ่สุดยอดเลยว่ะนี่ดีใจเสียเถิดบ้านเขาออกจะใหญ่กว่าวังอีกนะได้ข่าวมาว่าห้องมีมากกว่า 90 ห้องเสียอีก" ดีกับผีสิผมฟังไอแทพูดมามากกว่า 20 นาทีได้
"ข้าว่าเราขึ้นห้องกันดีกว่าไหม" ผมไม่รอคำตอบผมเดินจ่ำอ้าวไปถึงห้องซึ่งวันนี้มันดูแปลลกๆไป
"เออข้าจะบอกแกว่าวันนี้จะมีนักเรียนเข้าใหม่ไม่มีใครรู้หน้าตาเลยจัดที่นั่งให้เต็มทุกโต๊ะก็เหลือโต๊ะแกที่เหลือที่ว่างข้าว่าแกคงได้นั่งกับเืพื่อนใหม่แล้วสิ 555+" ที่นั่งเต็มทุกโต๊ะของมันก็คือให้ไม่เหลือที่ว่างสักโต๊ะเหลือแต่ที่นั่งข้างๆผมที่มันว่าง เออช่างประลัยไหนๆก็เจอเรื่องร้ายๆมาแล้วช่างมัน
ปังๆๆ!!
เสียงนี้แสดงว่าครูเข้าแล้ว
"สวัสดีนักเรียนทุกคนวันนี้ครูจะแนะนำนักเรียนใหม่ให้นะ..ใบ้ให้ว่าเป็นคนดัง555+..ซึงฮยอนเข้ามา" พอได้ยินคำว่า ซึงฮยอน ทำให้ผมสะดุ้งเฮือกแต่ผมลืมไปว่าหน้าลิงมันแก่กว่าผมผมเลยคิดว่าไม่ใช่หน้าลิงชั่ว
"กรี๊ด!!!!!!ซึงรีซึงรีมาเรียนที่ห้องเราด้วยอ่ะนี่เธอย้ายไปนั่งข้างๆจียงเลยนะ" เสียงของเด็กหญิงแต่ละคนต่างก็พูดขึ้นทำให้เกิดเสียงดังเล็กน้อยผมละเซ็งก็แค่นักร้อง
"สวัสดีครับผม ลี ซึง ฮยอนครับ"
"เอ่อซึงฮยอนนั่งข้างหลังมองเห็นรึเปล่า?" ผมไม่สนใจที่ครูพูดหรอกเพราะว่าข้างหลังใครเขาจะนั่งกันอย่างน้อยมันก็ต้องนั่งประมาณกลางนั่นแหละ ^^ ผมได้นั่งคนเดียวแล้วเย้
"ได้ครับ" O.O อย่าตอบแบบนี้สิลูก
"งั้นไปนั่งข้างจียงนะ" นั่นชื่อผม นั่นชื่อผมความฝันได้นั่งคนเดียวหล่นตุ๊บ
อย่ามานั่งข้างผมนะ
แอ้ด~!
เสียงลากเก้าอี้อันฝืดเคือง
"หวัดดีฉันลี ซึง ฮยอนนายล่ะ" นักร้องอะไรว่ะหน้าอย่างกับแพนด้า
"ฉันคิดว่าครูพูดชื่อฉันเรียบร้อยแล้วนะ" ผมตอบแบบขอไปที ผมเป็นพวกไม่ชอบพวกดารานักร้องอะไรหรอก
"อื้ม ^^" บ้าป่ะเนี่ยคนส่วนใหญ่เมื่อเจอคำถามนี่คงต้องพูดว่า 'กวนตี-ว่ะ' หรือไม่ก็ 'ถามดีๆนะ' มันบ้ารึเปล่า
"แล้่วทำไมเลือกเรียนที่นี่ล่ะโรงเรียนชื่อดังๆก็มีอกีเยอะนะ" ส่วนใหญ่พวกดาราชอบเรียนที่อินเตอร์หน่อยๆอ่ะน่ะ แต่ที่ผมเรียนมันก็แค่โรงเรียนค่าเทอมแพงๆ มีสระว่ายน้ำ แต่มันไม่ได้เน้นพวกภาษาก็แค่ วิทย์ คณิตและก็เกาหลี แค่นั้น
"ฉันชอบที่เงียบนะ" เออก็จริงนะที่นี้ก็เงียบสบายดีจริงๆนั้นแหละ
"อื้ม"
"นายชื่อควอน จี ยง ใช่ไหม" เอ๋ะผมจำได้ว่าครูพูดแค่ จียง เองนะ
"อื้ม"
"งั้นตอนเที่ยงไปกินข้าวกันนะ.....สัญญาแล้วนะ" เห้ยผมไปสัญญามันตอนไหนเนี่ย
ความคิดเห็น