คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Hello Browny Hit it off {1}
Title :: Hello Browny – Hit it off*
Rate :: PG 15/NC –(?)
Author ::kidze
Category :: Comedy
Couple ::YunJae
*Hit it off สำนวนนี้มีความหมายว่า เวลาที่คนสองคนพบกันครั้งแรกและรู้สึกชอบกันทันที
Chapter 1
ตึกร้านมากมายยามค่ำคืนเต็มไปด้วยแสงสีที่ถูกเติมแต่งขึ้นมาแข่งขันชิงดีชิงเด่นเรียกร้องความสนใจจากนักท่องราตรีทั้งหลาย ผับ ระดับกลางตั้งอยู่ใจกลางสถานที่เริงรมย์ทั้งหลายเปิดให้บริการมามากกว่าเก้า ปี ด้านในตกแต่ด้วยสีดำเพื่อให้ตัดกับไฟสีสันต่างๆที่ประดับในร้าน
บนเวทีที่มีเครื่องเสียงดนตรีไว้สำหรับ เล่นสดกลางเวทีมีนักร้องชายเอวบางร่างเล็กที่โยกย้ายสะโพกไปตามจังหวะ เพลงอย่างยั่วยวน ชาย หนุ่มร่างสูงใหญ่นั่งจิบไวน์อยู่ในมุมที่ดีที่สุดของร้านจ้องไปบนเวทีนิ่ง ปากหยักยกยิ้มอย่างอดคิดในใจไม่ได้ว่าผับระดับนี้จะมีคนที่สามารถกระตุ้น อารมณ์ในร่างกายตนได้
"ฉันจะซื้อ นักร้องคนนั้น"
ชาย หนุ่มรูปงามเอ่ยปากสั่งเจ้าของร้านที่มาคอยรับใช้ลูกค้าระดับวีไอพีอย่างตน เนื่องจากไม่อาจละสายตาจากนางแมวยั่วสวาทที่มาพร้อมกับเสียงหวานอันยั่วยวน ที่ให้ทุกคนล้วนลุ่มหลงได้
"เอ่อ คือคุณยุนโฮครับ" เจ้าของร้านเตรียมเอ่ยขัด
"นาย จะพูดว่าอะไรเหรอ ฉันคิดว่าคำตอบนายคือคำว่า รอสักครู่ หรือจะพามาเดี๋ยวนี้ซะอีก" คำพูดนิ่งๆมาพร้อมกับตาเรียวที่ตะหวัดมาอย่างไม่พอใจ
"คะ...ครับ รอสักครู่นะครับ" ผู้เป็นเจ้าของร้านพูดอย่างเกรงกลัวในอำนาจของ ชองยุนโฮผู้มีพ่อเป็นรัฐมนตรีใหญ่ที่คนทั้งเกาหลีต่างชื่นชมและเคารพนับถือ ต่างจากลูกชายที่ทำตัวเสเพล ไม่เดินตามรอยเท้าพ่อสักนิด
"มยอง ฮวาน นายว่านักร้องคนนั้นเป็นไง ขนาดบนเวทียังขนาดนี้ถ้าบนเตียงจะขนาดไหน"เสียงทุ้มเอ่ยถามคนสนิทอย่างหื่นๆ เมื่อมองไปที่นักร้องเป้าหมาย
ซึง ฮวานเจ้าของร้านร่างใหญ่มาบอกกับพนังงานของตนถึงเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นใน ห้องแต่งตัวหลังร้าน เสียงถกเถียงของเจ้าของร้านกับดาวเด่นประจำร้านดังลั่นห้อง
"ผม ไม่ขายตัวให้ผู้ชาย พี่ก็รู้ผมรับแต่ลูกค้าผู้หญิง" เสียงหวานดังขึ้นพร้อมตบโต๊ะบุรุษเพศผู้มีใบหน้าคมคายสวยหวาน ผิวขาวเนียนนุ่มน่าสัมผัส เอวบางคอดรัดรูปกับชุดทำงานที่สวมใส่ยามค่ำคืน
"คนนี้พี่ปฏิเสธไม่ได้ ถ้าพี่ปฏิเสธไปร้านเราอาจถูกสั่งปิดก็ได้ ช่วยพี่นะแจจุง"
"คนอื่นพี่เคลียให้ผมได้นี่ ผมไม่ทำคืนนี้ผมมีลูกค้ารออยู่ป้าคนนี้เงินหนักซะด้วย พี่คงไม่คิดให้ผมเบี้ยวเขาหรอกนะ"
"ไม่" ซึงฮวานพูดนิ่งๆ
"นั่นไง งั้นผมไปนะเดี๋ยวลูกค้ารอ"
"นายจะปฏิเสธคุณยุนโฮไม่ได้ !!" ร่างใหญ่พูดเสียงดัง
"พี่ซึงฮวาน ผมมาทำงานเป็นนักร้องนะ"
"แต่นายก็ขายตัวด้วยอย่าลืม"
"ผมขายให้เฉพาะผู้หญิง ผมไม่มีรสนิยมไปนอนรอบนเตียงก่อนโอเคผมชอบรุก !!"
"ถ้านายไม่ทำก็ได้..." ซึงฮวานพูดอย่างเศร้าๆ "ตั้งแต่ พรุ่งนี้ไปพี่คงต้องเอาป้ายไปติดว่าปิดร้านบอกพนักงานทุกคนให้หางานใหม่ พี่อดเสียดายไม่ได้เปิดร้านมาก็นมนานไม่เป็นไรแจจุงพี่เข้าใจนาย"
ซึงฮวานร่ายบทดราม่าในชีวิตของตนและร้านให้แจจุงที่ยืนกอดอกฟังอย่างไม่สะท้กสะท้าน หน้าสวยพยักหน้าไปมาตามคำพูดนั้น ตากลมจ้องพี่ร่างใหญ่นิ่ง
"ทำไมไอ้นี่เป็นใคร มันใหญ่มาจากไหน"
"ชองยุนโฮลูกชายรัฐมนตรี คนที่เป็นข่าวบ่อยๆน่ะ" แจจุงขมวดคิ้วเมื่อได้ยินคำนั้น ปากอิ่มแสยะยิ้มอย่างไม่พอใจ
"พวกรัฐมนตรีนี่บริหารประเทศได้อย่างเดียวแต่เลี้ยงลูกให้ดีไม่ได้ !! " แจจุงสถบอย่างหัวเสีย
"นายอย่าโกรธสิ ช่วยพี่หน่อยแล้วพี่จะไม่ขออะไรอีกเลย ครั้งนี้มันปฏิเสธไม่ได้จริง"
"ก็ได้ แต่มีข้อแม้ผมจะไม่มีอะไรกับลูกค้า" ข้อแม้ที่ทำให้ซึงฮวานหน้านิ่งไป
"ลองไปคุยกับเขาดู อาจจะไม่ถึงขั้นนั้นก็ได้ ช่วยพี่เถอะนะแจจุง"
"เฮ้อ แล้วถ้ามีคนอื่นอีกผมลาออกจริงๆด้วย"
"โอ๋อย่าเพิ่งโกรธสิ นายผ่านไปได้อยู่แล้วพี่เชื่อ"
แจ จุงไม่ยินดียินร้ายใดๆกับคำปลอบใจนั้น หน้าสวยเต็มไปด้วยความกังวลกับสิ่งที่ตนเลือก อยู่ๆใจดวงน้อยก็เต้นผิดจังหวะอย่างไม่รู้สาเหตุแจจุงยืนอยู่หน้าห้องรับแขก ที่หรูที่สุดที่มีในร้าน อาจไม่ได้หรูหราราวกับโรงแรมห้าดาวแต่ก็ถือว่าดูดีระดับหนึ่ง
ก๊อกๆ แจจุงเปิดประตูเข้าไปหลังเคาะเสร็จ
ใน ห้องกว้างมีเตียงหลังใหญ่วางอยู่กลางห้องชายร่างสูงนั่งอยู่บนโซฟายาวสีดำ นั่งไขว้ห้างพร้อมกับจิบไวน์แดงในแก้วหน้าหล่อมองคนที่เพิ่งเข้ามาใหม่ตา เรียวคมมองร่างบางอย่างพินิจจนคนตัวเล็กอกขนลุกไม่ได้
"มาแล้วเหรอ นายนี่เล่นตัวเสียจริง" เสียงทุ้มบ่นน้อยๆ "ฉันรอตั้งนาน" นาฬิกาเรือนหรูถูกยกขึ้นมาดูเวลา
"คุณจะทำอะไรกับก็ได้ แต่ผมไม่ขึ้นเตียงกับคุณ"
"ฉันจ่ายค่าตัวนาย ในจำนวนที่นายไม่เคยฝันถึงด้วยซ้ำ หรืออยากให้ฉันจ่ายให้นายตรงๆ ขึ้นเตียงสิ ถ้าถูกใจฉันจ่ายไม่อั้นแน่"
"บ้าหรือเปล่า ผมเพิ่งบอกไปไงว่าผมไม่ขึ้นเตียง ถ้าคุณอยากขึ้นเตียงคุณก็เรียกคนอื่นเถอะ" แจจุงพูดอย่างปลงๆ
"ก็ฉันอยากได้นาย" คำพูดตรงๆที่แฝงไปด้วยความเป็นเด็กทำให้ร่างเล็กเถียงไม่ออก
"คุณเกิดปีอะไร" แจจุงถามอย่างอยากรู้
"เก้าหนึ่งทำไม"
"ก็อายุเท่ากัน แต่นายมันเด็กชะมัด" คำพูดหวานเปลี่ยนไปทันทีเมื่อรู้อายุอีกฝ่าย
"นายกล้าพูดกับฉันแบบนี้เหรอ" ตาเบิกกว้าง
"ก็ถ้านายยังไม่เลิกคิดจะมีอะไรกับฉัน ฉันก็จะพูดแบบนี้"
"ยังไงวันนี้ฉันต้องได้นาย"
"งั้นคุณขึ้นเตียง เดี๋ยวผมรุกเอง"
"นายเป็นรุกเหรอ" ยุนโฮพูดอย่างอึ้งๆพร้อมวางแก้วไวน์ลงกับโต๊ะ
"ใช่ ฉันไม่ขายตัวให้ผูชายแต่ถ้านายอยากให้ฉันทำ ก็จะลองดู"
"โกหกไม่เนียนเลยนะ คิดว่าฉันจะเชื่อเหรอ ยังไงวันนี้ฉันก็ต้องได้นายเป็นเมียฉัน"
"โกหกอะไร !! ไม่เชื่อนายก็สองพิสูจน์ให้ฉันรุกแล้วนายรับ"
"แบบนั้นฉันก็เสียสิ"
"นายก็จะได้ฉันด้วย แค่ฉันเป็นผัวนาย นายเมียฉันแฟร์ดี เอาล่ะนอนรอได้เลย"
"งั้นมาแข่งกัน รุกหน้าหวานกับคาสโนวาหน้าหล่ออย่างฉันใครจะชนะ"
"กติกา ??" แจจุกถามเสียงนิ่ง
"ไม่มีอะไรยาก ใครทำให้อีกฝ่ายปลดปล่อยได้ก่อนชนะ"
"ได้ เรื่องแค่นี้เองแต่ถ้าผมชนะคุณต้องจ่ายห้าแสนวอน" แจจุงพูดเดินมาหยุดอยู่หน้าร่างสูง
"ฉันให้ล้านวอนเลย" คิ้วหนาสีดำยกขึ้นข้างเดียว "นายต้องเสร็จฉัน"
-CUT-
"ฉันจะเอา !!"
"ไม่ให้เอา !!"
"จะเอา !!"
"ไม่เอา !!"
"ทำไม !!"
"ไม่ชอบ !!"
"แต่ฉันซื้อนายแล้ว ยังไม่รวมอีกล้านวอน"
"ฉันไม่เอาก็ได้ ปล่อยเดี๋ยวนี้ไอ้หมีหื่น"
"นายมันแมวเจ้าเล่ห์ กล้าดียังไงมาทำฉันอยาก"
"อยากก็ไปหาคนอื่น ไม่ใช่ฉัน" แจจุงดิ้นไปมา
"ก็นายมีอารมณ์อยู่"
"ฉันช่วยตัวเองได้ไม่ต้องยุ่ง"
"งั้นนายทำ เดี๋ยวฉันนั่งดู"
"ไอ้โรคจิต ลูกค้าฉันมีอีกเยอะ"
"พวกนั้นให้เท่าไหร่ฉันจ่ายให้มากว่าสองเท่าเลย"
"ฉันไม่สนเงินของนายแล้ว จบไหม"
"ทำไม ฉันให้เงินไม่พอหรือไงฉันไม่เคยจ่ายให้ใครเยอะเท่านายมาก่อน"
"มันผิดที่นายไม่ยอมเป็นเมียฉัน"
"นายยังไม่เคยมีอะไรกับผู้ชายเหรอ" คำถามที่ทำให้หน้าสวยหมองลงเมื่อได้ยิน
"ใช่ แล้วก็ไม่คิดจะมีด้วย" มือเล็กผลักอีกฝ่ายให้ออกห่างอารมณ์ที่มีแทบสลายหายไปเมื่อได้ยินคำถามนั้น ตาคมมองอีกฝ่ายนิ่งไปชั่วครู่เพราะรู้ถึงการเปลี่ยนแปลงนั้น
"ฉันไม่ถามมากความแล้วก็ได้ วันนี้ฉันจะยังไม่ทำอะไรนายขัดขืนแบบนี้น่ารำคาญชะมัด"
"รำคาญก็ปล่อย ฉันจะกลับบ้าน"
"ตัวนายฉันก็ไม่ได้ คิดจะกลับง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ"
"ฉันชนะนาย เงินล้านวอนฉันยกให้ถือว่าเราหายกัน"
"ฉัน จะให้นายล้านวอนแต่นายต้องคอยมาดูแลฉันเวลาฉันมาที่ร้านทำตามคำสั่งของฉัน ทุกอย่าง ถ้านายไม่ตกลงฉันจะสั่งปิดร้านนี้" ยุนโฮพูดดักคำตอบที่ตนจะได้รับ ร่างบางถอนหายใจเฮือกใหญ่
"แค่เวลานายมาที่ร้าน ??"
"ใช่"หน้าหล่อพยักหน้าและเข้าไปใกล้หูเล็ก "แล้วฉันจะทำให้แมวหยิ่งยโสอย่างนายมาครางขอให้ฉันกอดนายให้ได้" คำกระซิบเบาๆพร้อมงับหูเล็ก
"ทำได้ก็ลองดู ปล่อยฉันได้แล้วจะเหนียวตัวเลอะเทอะไปหมด" แจจุงพูดถึงน้ำขาวขุ่นที่ตอนนี้เปรอะเปื้อนตัวทั้งคู่
"จะไปไหน ที่นี่อยู่ในเขตร้าน คำสั่งแรกทำความสะอาดร่างกายฉันเดี๋ยวนี้"
"จะบ้าเหรอ !! ของนายก็ทำเองสิ สกปรก"
"ขัดคำสั่งตั้งแต่ข้อแรกแบบนี้หมายความว่าไง" แจจุงกัดฟันอย่างโกรธเกรี้ยว
"เออ !! รออยู่นี่เดี๋ยวมา" ร่างเล็กลุกขึ้นแต่งตัวให้เรียบร้อยคนที่นั่งอยู่จ้องร่างบางอย่างนึกอยาก สัมผัสในผิวละเอียดอ่อนนั้นอีกครั้ง
"มองอะไร ผู้ชายเหมือนกันฉันต่างจากนายตรงไหน"
"ก็ไม่ต่าง แค่หน้าอกใหญ่กว่า เอวคอด สะโพกผ่ายผิวนายก็ดี ข้างในนายก็น่าจะแน่น"
"คิดเข้าไป ยังไงนายก็ไม่มีทางเข้ามาได้" เสียงหวานพูดอย่างนอยด์ๆแล้วเดินไปทางประตูห้อง
"จะไปไหน"
"ไปหาผ้ามาเช็ดตัวให้นายไง"
"ฉันไม่ใช้ผ้า" ร่างสูงที่เปลือยเปล่าลุกไปอุ้มร่างบางขึ้นแนบอก "ตัวเบาจังต่างจากฉันเยอะ" ยุนโฮวางร่างบางลงบนเตียงพร้อมกับนั่งลงข้างๆ
"เลียทำความสะอาด" ปากหยักพูดพร้อมยกยิ้มพอใจ
"ไม่ !! "
"นายมีไม่เหมือนฉันหรือไง"
"ฉันเคยมีแต่ผู้หญิงทำให้ ไม่เคยต้องทำให้ใคร"
"ก็แค่เลีย ถือเป็นคำสั่ง" ยุนโฮนั่งพิงกับตัวเตียงเพราะรู้ว่าตนถือไพ่เหนือกว่าร่างบาง
"ก็ได้ !!" เสียงหวานตอบอย่างไม่พอใจ "ถ้าฉันทำห้ามแตะต้องฉัน ห้ามถอดเสื้อผ้าหรือลวนลามฉันเด็ดขาดเข้าใจไหม"
"ได้ ทำสักทีเหนียวตัว" ตากลมมองค้อนอีกฝ่าย
- CUT -
รถยนต์คันหรูที่วิ่งออกจากสถานที่บันเทิงยามค่ำคืนที่ถนนด้านข้างเหลือแต่ เพียงไฟถนนและไฟตกแต่งร้านเพราะเกินเวลาปิดตามกฎหมายมาหลายชั่วโมง ผู้ เป็นเจ้านายนั่งอยู่ที่เบาะหลังมือหนาปิดปากที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มเปี่ยมสุข ของตน มยองฮวานชายอ้วนร่างสูงใหญ่ ผู้รับหน้าที่เป็น บอดี้การ์ด คนขับรถ พี่เลี้ยงเด็ก(?) มองคนด้านหลังแล้วยิ้มน้อย
"ยิ้มแบบนี้แสดงว่าคิมแจจุงต้องเด็ดมากสินะครับ" มยองฮวานเอ่ยถาม
"เด็ดงั้นเหรอ..." เสียงทุ้มตอบกลับพร้อมคิดถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น
"ทำไมครับคุณใช้เลาตั้งหลายชั่วโมง "
"หลายชั่วโมง... ไม่พอ อยากได้คิมแจจุงจัง" เสียงทุ้มพูดกับตัวเอง คนฟังขมวดคิ้วแปลกใจ
"ได้ อย่าบอกนะครับคุณกับคิมแจจุงยังไม่ได้มีอะไรกัน ?"
"แค่ วันนี้เท่านั้น !! ไม่นานหรอกคิมแจจุงต้องเป็นของฉัน ฉันต้องปราบแมวพยศให้ได้" ยุนโฮพูดพร้อมรอยยิ้มมั่นใจแล้วก็หันมานั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เมื่อคิดถึงนาง แมวยั่วสวาทที่เพิ่งแยกจากกันมา
TBC.
-----------------------------
ฝากฝังตอนแรกด้วยนะคะ
ฟิคเรื่องนี้ฮาๆขำๆไม่มีฉากลึกซึ้งอย่างว่า ขอผู้อ่านยิ้มก็พอ
ขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็นค่ะ 
ความคิดเห็น