คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Hello Browny Hit it off {4}
Chapter 4
ผับระดับปานกลางในย่านแหล่งท่องเที่ยวยามค่ำคืนเต็มไปด้วยผู้คนมากมาย ทุกโต๊ะเต็มไปด้วยนักท่องเที่ยวที่แต่งตัวมาประชันกัน ชอง ยุนโฮนั่งจิบไวน์ในมุมวีไอพีมุมเดิมที่ตนมาทุกวันเป็นเวลาอาทิตย์กว่าๆ เป้าหมายก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากนางแมวยั่วสวาทที่กำลังร้องเล่นเต้นรำอย่าง เต็มที่บนเวที
คิ้วเรียวขมวดเข้ากันเมื่อเห็นชายหนุ่มยื่นดอกไม้ช่อ ใหญ่ให้ร่างบางบนเวที แต่ใจที่ร้อนก็ร่มขึ้นเพราะเป็นแบบนี้แทบทุกวันชายบ้างหญิงบ้างตามประสา แน่นอนชองยุนโฮโววายตั้งแต่วันแรกที่เห็นและโดนโวยกลับจากคนบนเวทีจนเลือก ที่จะไม่พูดแล้วเคลียทีเดียวตอนเจอกันเลยดีกว่า
โห่~ เสียงโห่ร้องดังขึ้นทำให้ร่างสูงที่เหม่ออยู่ได้สติ ตาเรียวมองไปรอบตัวอย่างไม่เข้าใจสาเหตุของเสียงร้อง
"มยองฮวานเมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น" ยุนโฮหันถามคนสนิท
"คุณ ยุนโฮไม่เห็นหรือครับ" ยุนโฮทำสายตาตอบกลับประมาณเห็นแล้วจะถามเหรอ "ถึงว่าไม่โววาย ถ้าผมบอกไปต้องสัญญากับผมก่อนนะครับ ว่าจะไม่โววาย"
"ฉันโตแล้ว ไม่ทำตัวแบบนั้นหรอก" ยุนโฮพูดอย่างมั่นใจ
โห่~ เสียงโห่ร้องจากทั้งร้านดังขึ้น ตาเรียวหันมองที่เวทีเหมือนกับทุกคนในร้าน ชายหนุ่มร่างสูงขึ้นไปบนเวทีกำลังจูบกับแจจุงอย่างไม่อายสายตาใคร
คนที่เพิ่งบอกว่าตนเองโตแล้วเขวี้ยงแก้วไวน์จนแตก กระจายกับพื้น ร่างสูงลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปที่เวที แจจุงดันลูกค้าหนุ่มออกเมื่อเห็นพายุลูกใหญ่กำล่งจะมา ยุนโฮกระโดดขึ้นไปบนเวทีและตรงเข้าหาร่างบางทันที
"หยุดนะชองยุนโฮ" เสียงหวานรีบห้ามอีกคนที่เดินเข้ามาใกล้ตนกับลูกค้า ยุนโฮหยุดลงตรงหน้าแจจุง หน้าสวยเต็มไปด้วยความกังวลเพราะไม่สามารถอ่านสายตาคนตรงหน้าได้ว่าจะทำอะไร
"คนนี้ใครครับคุณแจจุง" ลูกค้าหนุ่มถามอย่างไม่เดือดไม่ร้อน
"คือ..." เสียงหวานตอบไม่ถูก
"ผมชองยุนโฮ ลูกชายของรัฐมนตรีชองครับ" ยุนโฮพูดแนะนำตัวเอง
"พอเถอะครับ รู้จักกันแล้วก็แยกย้ายดีกว่าเนอะ" แจจุงรีบแยกทั้งสองคนออกจากกันเมื่อเวทีเริ่มจะกลายเป็นเวทีมวย
"แจจุงที่นี่อยู่ในเขตร้าน" เสียงทุ้มพูดขึ้นบอกถึงการเตรียมรับสั่งใหม่ หน้าหล่อเคลื่อนที่ไปข้างหูเล็ก "จูบฉัน ตรงนี้ เดี๋ยวนี้" หน้าหล่อยักคิ้วให้ร่างบาง ก่อนจะเหล่มองชายหนุ่มอีกคนบนเวทีอย่างเหนือกว่า ลูกค้าในร้านจ้องมาบนเวทีนิ่ง
"ขอโทษนะครับคุณมยองฮวาน" ซึงฮวานเจ้าของร้านเรียกคนสนิทของยุนโฮที่ยืนมองอยู่ข้างเวที
"ครับ" เสียงทุ้มใหญ่ตามตัวตอบรับ
"หยุดคุณยุนโฮไว้ไม่ได้เหรอครับ ผมกลัวร้านผมจะพัง" ใบหน้าของซึงฮวานเต็มไปด้วยครามกังวล
"คุณยุนโฮคงไม่ทำอะไรหรอกครับ แค่ขำๆอย่าทำหน้าเครียดขนาดนั้นสิครับ" มยองฮวานตบไหล่ของซึงฮวานที่อยากขึ้นไปห้ามยุนโฮใจจะขาด แต่เพราะเป็นชองยุนโฮทำให้ไม่มีใครกล้าขึ้นมาห้ามแม้แต่คนเดียว
"เร็ว เข้าสิ" หน้าหล่อหันหาร่างบางที่เดินเข้ามาอยู่ใกล้ตนและหันข้างให้คนดูที่รอลุ้น อย่างใจจดใจจ่อว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป แจจุงถอนหายใจเบาๆ มือเล็กกุมแก้มของยุนโฮก่อนจะโน้มหน้าคมมารับจูบจากตน
โห่ ~~ เสียงร้องครั้งนี้ดังกว่าครั้งไหนๆเมื่อ เห็นว่านักร้องดาวเด่นของผับนี้ที่ประกาศตัวว่าไม่รับลูกค้าผู้ชาย กลับเป็นฝ่ายจูบชายหนุ่มก่อน
คนที่ยืนรออยู่นานจูบตอบอีกอย่างดูดดื่ม มือข้างซ้ายของยุนโฮโอบรอบเอวบางให้แนบชิดตน ข้างขวาจับที่ท้ายทอยควบคุมทิศทางของร่างบาง ยุนโฮหมุนตัวร่างบางให้หันหลังให้ชายหนุ่มที่อยู่บนเวทีอีกคน
ตาเรียวลืมขึ้นมองอีกฝ่ายอย่างเหนือกว่าทั้งที่ปากหยักยังคงดูดไปมากับปากอิ่ม หน้าหล่อหันหน้าเข้าหาลูกค้าทั้งหมดและให้แจจุงหันหลังให้ มือหนาโอบเอวคอดแน่นจนแทบไม่มีที่ว่างให้อะไรแทรกผ่านได้
"โห้~~ เสียงลูกค้าโห่ ร้องพร้อมกันอีกครั้งเมื่อมือหนาสอดเข้าใต้เสื้อสีดำจากด้านหลัง แผ่นหลังขาวเนียนโผล่พ้นจากเสื้อตามความลึกที่ยุนโฮสอดเข้าไป
ลูกค้าชายมองกันตาค้างโดยเฉพาะคนที่อยู่บนเวทีที่มี โอกาสได้เห็นความเนียนของผิว ขาวใสราวเด็กแรกเกิดใกล้ที่สุด หากแต่คนที่ได้สัมผัสมีอยู่เพียงผู้เดียว ตา เรียวมองทุกคนอย่างเหนือนกว่า มือเรียวลูบไปทั่วแผ่นหลังเนียนอย่างแสดงความเป็นเจ้าของ แจจุงถอนจูบออกแล้วจับมือหนาที่เลื้อยเป็นปลาหมึกบนแผ่นหลังตน
ยุนโฮยอมแต่โดยดี มือหนาดึงเสื้อของร่างบางลงให้เข้าที่ สันจมูกโด่งสูดดมกลิ่นหอมจากซอกคอขาวอย่างตั้งใจโชว์ให้ทุกคนได้เห็น ยุนโฮเหล่มองคนที่ยืนอยู่บนเวทีด้วยกัน คิ้วเรียวยักคิ้วให้อีกคนอย่างกวนๆ ปากหนาขยับไปมาอย่างต้องการจะสื่อข้อความ
"ของ ฉัน" ยุนโฮพูดทีคำอย่างชัดเจนโดยไม่ออกเสียง
"ทำบ้าอะไรของนาย" เสียงหวานดุคนตรงหน้าและดึงร่างสูงเข้าไปหลังเวที
"ทำให้ทุกคนรู้ไงว่านายเป็นของฉัน"
"แบบนี้ลูกค้าผู้หญิงฉันก็หนีหมดสิ ฉันจะฆ่านายไอ้ลูกหมี"
"ถ้าลูกค้านายหายหมดก็ดี ฉันจะได้เป็นลูกค้าคนเดียวของนาย"
"ถ้านายทำแบบนี้ต่อไปฉันจะขายตัวให้ผู้ชายให้หมดเลย"
"ถ้านายทำ ครั้งหน้าฉันจะทำมากกว่าจูบแน่"
"ชองยุนโฮ นายมันดื้อเอาแต่ใจ !!"
"คิมแจจุง นายมันก็รั้นไม่ยอมฟังใคร นายไปจูบกับผู้ชายบนเวที แล้วคนอื่นเขาจะคิดยังไง !! " ยุนโฮพูดเสียงดัง
"เรื่องของฉัน !! " แจจุงเถียงกลับ
"หวง ไม่ชอบ มันดูไม่ดี ต่อไปนี้ห้ามเข้าใกล้ผู้ชายคนอื่นเด็ดขาด !!"
"แล้ว ที่ให้ฉันจูบนายมันดูดีตรงไหน แล้วจูบเมื่อกี้ฉันไม่รู้ตัวจะผลักลูกค้าออกก็ไม่ได้ เข้าใจไหม ไอ้ หมี บ้า !! " แจจุงเน้นสามคำหลังทีละคำ
"ทีหลังต้องผลักออก ทำไมไม่บอกตั้งแต่แรกจะได้จัดการไอ้บ้านั่น !!"
"แล้วนายเคยถามฉันไหม !!"
"ทีหลังนายก็บอกฉันสิ !!"
"เออ !! รู้แล้วทีหลังนายก็ต้องถามฉันก่อนเหมือนกัน !!"
"ได้ !! ต่อไปจะถามก่อน !!"
ทั้งสองเงียบลงและหอบน้อยๆทั้งคู่ มยองฮวาน ซึงฮยอนกับพนักงานในร้านที่อยู่หลังเวทีมองทั้งสองคนอย่างลุ้นว่าเมื่อไหร่ จะเถียงกันจบอดที่ดีใจไม่ได้ที่ทั้งคู่สงบศึกลงได้
"ขอน้ำอุ่นสองแก้ว" ยุนโฮหันไปสั่งซึงฮยอน "มองอะไรไม่เคยเห็นคนคุยกันเหรอ" ตาคมมองพนักงานที่มองตนกับแจจุง
"น้ำ ได้แล้วครับ" ซึงฮวานยื่นถาดที่มีแก้วน้ำให้ยุนโฮ มือเรียวรับมาก่อนจะส่งหนึ่งแก้วให้ร่างบางที่ยืนอยู่ข้างๆกับอีกแก้วเอาไว้ ดื่มเอง
"น้ำไม่เย็น แล้วไม่ต้องพ่นใส่หน้าฉันล่ะ"
"ขอบใจ" แจจุงรับมาดื่มจนหมดแก้ว "แสบคอชะมัด นายจะทำให้ฉันร้องเพลงไม่ได้"
"ดี นายจะได้เลิกอาชีพบ้าๆนี่"
"ฉันไม่ร้องเพลงจะให้ฉันขายตัวอย่างเดียวหรือไง"
"ไม่ต้องทำไรทั้งนั้น แมวตัวเล็กอย่างนายฉันเลี้ยงได้สบาย"
"เสียใจ ฉันจะเลี้ยงตัวเอง"
"ก็ไม่ได้ให้อยู่ฟรีกินฟรีแค่นอนให้ฉันกดทุกคืนเป็นพอ"
"ต่างจากไม่ขายตัวตรงเนี่ย"
"ต่าง เพราะนายมีฉันแค่คนเดียวพิเศษดีจัง" ยุนโฮยกยิ้มกว้างอย่างพออกพอใจ
"ไอ้ลูกหมีปัญญาอ่อน" ปากอิ่มด่าร่างสูงแต่กลับอมยิ้มไปด้วย
ยุนโฮรับแจจุงกลับไปพร้อมกัน แม้ร่างบางจะขัดขืนก็โดนจับโยนใส่รถอยู่ดี มยองฮวานขับรถไปเรื่อยๆ แจจุงมองซ้ายมองขวาก่อนจะเอะใจในเส้นทางที่ไม่ใช่ทางกลับห้องตนเช่นทุกครั้ง
"เดี๋ยวๆ นี่มันไม่ใช่ทางกลับห้องฉันนี่" เสียงหวานถามพร้อมมองหน้าหล่อที่นั่งข้างๆกัน
"ใช่แล้ว ตอนแรกฉันนึกว่านายทั้งหน้าเหี่ยวทั้งความจำเลอะเลือน ดีใจจังแค่เหี่ยวอย่างเดียว" ยุนโฮพูดอย่างตกใจ
"ไอ้หมีนี่ ตายซะเถอะแก" แจจุงบีบคออีกฝ่ายด้วยมือทั้งสองข้าง
"อั่ก !! " ยุนโฮร้องมา "ปล่อ..ย.ฉั..น"
"ไม่ !! จะบีบให้ขาด อากาศหายใจตายไปเลย" แจจุงเอนตัวหาร่างสูงเพื่อใช้แรงทั้งหมดที่มี "พูดก่อนว่าจะไม่ว่าฉันอีก" เสียงหวานคาดคั้น "พูดเซ่ !!"
"ฉัน..จะไม่..ว่านายอีก" แจจุงปล่อยมือออก ยุนโฮไออย่างแรง มือเรียวถูไปมาที่คอของตนที่มีรอยมือแดงปรากฏอยู่
"นี่นายกะฆ่าฉันให้ตายจริงเลยหรือไง"
"ก็ถ้านายไม่เลิกว่าฉันเหี่ยว ฉันเล่นหนักกว่านี้แน่"
"โถ ทีแท้ก็พวกไม่ยอมรับความจริง"
"ชองยุนโฮ !!" แจจุงตวาดเสียงดัง
"จ้าๆ ไม่ว่าแล้วจ้า" แจจุงค้อนอีกฝ่ายก่อนจะหันมองรอบตัวเมื่อรถจอดหน้าคอนโดหรูสูงเด่นกลางใจเมือง
"ที่นี่ที่ไหน พาฉันมาทำไม" เสียงหวานถาม
"หึหึ อึ้งเลยล่ะสิ" ยุนโฮกอดอกหัวเราะในลำคออย่างภูมิใจ แจจุงเหล่มองอีกฝ่ายด้วยสายตาเอือมๆ
"พี่อ้วน พามาที่นี่ทำไมเหรอ" คนตัวเล็กเกาะเบาะคนขับถามมยองฮวานโดยไม่สนใจคนที่นั่งแอ็คอยู่
"นี่ !! ถามฉันสิ"
"อ้าว แอ็คเสร็จแล้วเหรอ แอ็คเสร็จแล้วก็ตอบมา"
"ที่นี่คอนโดหรูกลางใจเมืองราคาสูงติดท็อปเท็น ของคอนโดในโซล ห้องกว้าง หรูหรา เดินทางสะดวก ความปลอดภัยเป็นเลิศ" ยุนโฮยื่นคีย์การ์ดให้แจจุง
"แล้วไง" คนตัวเล็กกอดอกถามไม่ยอมรับคีย์การ์ดไว้
"ของนายฉันย้ายมานี่หมดแล้ว"
"ย้ายของฉันกลับเดี๋ยวนี้ !!"
"ไม่ ฉันไม่อยากอยู่ในรังหนูแบบนั้น"
"นายไม่ย้ายฉันย้ายเอง" มือเล็กคว้าคีย์การ์ดแล้วเดินลงจากรถตรงไปยังเลขห้องที่ปรากฏบนคีย์การ์ด
แจจุงเสียบคีย์การ์ดกับลิฟต์และขึ้นไปโดยไม่รอร่าง สูง เมื่อถึงชั้นที่หมายก็รีบตรงมาที่ห้องพักทันที มือบางเสียบคีย์การ์ดหน้าประตู สัญญาที่เครื่องดังขึ้นบอกให้คนตัวเล็กติดตั้งรหัส แจจุงกดตั้งรหัสจนเสร็จประตูบานหนาก็เปิดออก
ด้านในกว้างขวางหรูหราตามที่ยุนโฮโอ้อวดไว้ไม่มีผิด โทรทัศน์ติดผนังโซฟายาว โคมไฟ พื้นหินอ่อน พรหมกลางห้อง ของประดับตกแต่ง ข้าวของเครื่องใช้มากมายที่มองจากภายนอกก็รู้ว้าราคาไม่น้อยแน่ๆ จากห้องโถงมีทางเดินยาวเชื่อมไปยังหลายๆส่วนในห้องพัก
"เป็นไง หรูจนอึ้งไปเลยล่ะสิ" ยุนโฮยืนกอดอกพิงกับประตู
"ฉันตั้งรหัสเองนายเข้ามาได้ไง"
"ฉัน มีนี่" ยุนโฮยื่นคีย์การ์ดที่ต่างจากของแจจุงนิดหน่อย "คีย์การ์ดไม่ต้องกดรหัสก็เข้าได้" ปากหยักยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ "แต่นายก็เก่งนะ ทำนู้นทำนี่คล่องแคล่วเลย เคยใช้ห้องแบบนี้มาก่อนเหรอ "ยุนโฮถามอย่างสงสัย ตากลมของแจจุงเลิกลั่ก
"ฉันก็เคยดูในหนังไง นายนี่บ้านนอกชะมัด"
แจจุงเปิดประตูไปทีละบานเพื่อหาห้องนอนเพื่อเก็บของ สำคัญของตนกลับแต่ร่างบางก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเปิดเข้าไปเจอกับห้องครัว กว้าง เคาท์เตอร์ทำครัวเรียงกันเป็นสี่เหลี่ยมผืนผ้าขนาดใหญ่ตั้งอยู่กลางห้อง เตาแก๊ส เตาอบหลายขนาดเพื่อใช้ทำอาหารต่างชนิด ขาเล็กวิ่งเข้าหาพร้อมรอยยิ้มกว้าง ตากลมมองอุปกรณ์ทำครัวครบครันราวกับเด็กๆวิ่งในสวนสนุก
"มีเตาอบเค้กด้วย" มือเล็กลูบไปมากับเตาอบ
"ว่าแล้วนายต้อชอบ" ยุนโฮที่เดินตามร่างเล็กมาตลอดพูดขึ้น
"คิดจะเอาห้องครัวยั่วฉันเหรอ"
"แล้วไม่ชอบหรือไง ห้องนี้ฉันสั่งทำเป็นพิเศษเลยนะ ห้องปกติไม่มีขนาดนี้หรอก"
"ทำทำไมในเมื่อฉันไม่อยู่ที่นี่สักหน่อย"
"ฉันย้ายของนายออกมาแล้ว แล้วก็บอกเลิกสัญญาห้องรังหนูนั่นด้วย"
"เชื่อตายละ มันเป็นชื่อฉันนายไม่มีสิทธิ"
"ฉันมีเงินนายจะเอาสักกี่สิทธิ"
"นายมันเลวชองยุนโฮ" แจจุงยู่หน้าใส่ร่างสูง
"มาดูห้องนี้ดีกว่า" มือเรียวลากมือเล็กให้เดินตามตนออกไป ประตูไม้สีน้ำตาลถูกเลื่อนออก ด้านในมีเตียงหลังใหญ่ผ้าปูสีขาวสะอาดสะอ้าน โทรทัศน์และโซฟาถูกจัดมาไว้ด้วยกันอย่างเข้าชุด ผ้าม่านสีทึบปิดกระจกระเบียงเพื่อความเป็นส่วนตัว
"ห้องนี้ฉันตัดสินใจเลือกของยากที่สุดเลย" เสียงทุ้มพูด
"ทำไม"
"เตียงไง ตอนแรกฉันกะจะสั่งเตียงเดี่ยวแต่ก็ตัดสินใจเอาเตียงคู่มา"
"ทำไมล่ะ นายไม่ชอบเตียงเดี่ยวเพราะมันเล็กไม่ใช่เหรอ"
"เท่าที่ฉันนอนห้องนายมาหลายวัน" ยุนโฮทำหน้านึกถึงวันหลังๆที่ตนเอาแต่นอนกับร่างบาง "ฉันว่าเวลาเตียงแคบ นอนกอดกันมันแนบแน่นกว่าใกล้กว่าด้วย"
"แล้วทำไมเอาเตียงนี้"
"ก็กลับมาคิดอีก ถ้ามีอะไรกันพื้นที่แคบคงไม่ดี เปลี่ยนท่ามากก็ไม่ได้ต้องเกร็งตลอดเวลาคงลำบากแย่"
"นายมันลูกหมีหื่น คิดเรื่องอื่นนอกจากเรื่องพวกนี้บ้างได้ไหม !!" แจจุงดุร่างสูงเสียงดัง
"นายนั่นแหละ ยอมเป็นเมียฉันสักที" ยุนโฮกอดอีกฝ่ายที่ดิ้นไปมาจากด้านหลัง
"ฝันไปเถอะ ปล่อยแล้วช่วยพาฉันกลับห้องฉันด้วย"
"เลิกดื้อสักที นายแค่อยู่ที่นี่ไม่ตายหรอก"
"มันเงินนายไม่ใช่เงินฉัน เพราะงั้นมันก็ไม่ใช่ของของฉันจบไหม"
"ของของฉันก็ของของนาย ต่อไปเราก็เป็นคนเดียวกันอยู่ดี" ไม่พูดเปล่าปากหยักยังไซร้ซอกคอขาวจากด้านหลังอีกด้วย
"อืออ. อย่า" แจจุงเบี่ยงคอหนีสัมผัสร้อน
"ห้องไม่ถูกใจเหรอ ให้รางวัลฉันบ้างสิ"
"ทำหวังผลเหรอ" เสียงหวานถาม
"ใช่ ผลพลอยได้ เร็วๆให้รางวัลหน่อย"
"เดี๋ยวฉันให้นายนอนที่นี่ ฉันกลับไปนอนที่ห้อง"
"ไม่เอาๆ จะเอาแจจุงๆๆ" เสียงทุ้มพูดงอแงเหมือนเด็ก
"ไม่ให้"
"เอานิดเดียวก็ได้" ร่างสูงยังคงอ้อนไม่เลิก
"เอาอะไรของนายนิดเดียว"
"ก็มันอึดอัด ไม่ปลดปล่อยมาหลายวันแล้ว"
"ใครไปตั้งด่านหยุดไว้หรือไง" หน้าสวยเอียงคอถามอีกฝ่าย
"ไม่มีคนทำให้ อยู่แต่กับนาย นายก็ไม่ยอมทำให้ฉัน"
"แล้วฉันขอให้นายมาเหรอ !!" เสียงตวาดคนด้านหลัง
"เปล่า อยากมาหา อยากเจอ อยากจูบ อยากมีอะไรด้วย อยากไปหมดเลย" เสียงทุ้มพูดเอื่อยๆ
"นายมันหื่น !! หื่นมากๆที่สุดในสามโลกเลย !!"
"ใช่ หื่น หัวหน้าหมู่แมวสงสารลูกหมีสำรองนะ จะเฉาตายอยู่แล้ว" คนตัวเล็กยืนนิ่งและอดแปลกใจถึงร่างสูงที่ดูไม่ต่อล้อต่อเถียงแต่กลับทำ เสียงอ่อยราวกับคนไร้เรี่ยวแรง
"นาย จะเฉาตายแล้วจริงเหรอ" ร่างบางหันหลังไปคุยกับร่างสูง หน้าหล่อพยักหน้าเศร้า "ก็เข้าใจอ่ะนะ ของไม่มีน้ำยาก็แบบนี้" ตาเรียวคมเบิกกว้างเมื่อโดนดูถูก
"นี่คิมแจจุง !!" เสียงทุ้มเรียกร่างบางเสียงดัง
"หยุดนะ !!" นิ้วเรียวชี้หน้าหล่อที่อ้าปากเตรียมตอบกลับ "ถ้าว่าฉันกลับไม่ทำให้จริงๆด้วย" จากหน้าหมีโหดกลายเป็นหน้าหมีร่าเริงทันที
"ครับๆ ผมไม่ว่าท่านหัวหน้าหมู่แมวแล้วครับ"
"พูดเหมือนเดิมเถอะ พูดแบบนี้ฉันขนลุก" แจจุงถูไปมาที่แขน
"นายทำสักที เร็วๆ"
"จะเร่งอะไรนัก ห้ามมีอะไรกับฉันเด็ดขาด ห้ามทำรอย ห้ามถอดเสื้อผ้า เข้าใจไหม !?"
"ไม่รับปากถ้าอารมณ์ไม่พาไป"
"งั้นไม่ทำล่ะ"
"ก็ได้ๆ ไม่แตะต้องแต่ขอจูบ รอยจางๆ"
"พูดแล้วถ้านายทำไม่ได้นะ ฉันฆ่านายแน่"
"เชื่อในตัวฉันสิ จะได้โอกาสทดสอบเตียงใหม่ด้วย" พูดจบร่างสูงก็อุ้มร่างบางขึ้นแนบอก แขนเล็กกอดคออีกฝ่าย
"นายเคยอุ้มผู้หญิงแบบนี้หรือเปล่า" ยุนโฮคนที่โอบรอบคอตน
"ถามทำไม"
"ก็นายมันเหมาะให้คนดูแลมากกว่าดูแลคนอื่น"
"ไม่เห็นเกี่ยวเลย มันแค่รูปร่างภายนอก อย่ามาดูถูกว่าฉันต้องยอมผู้ชาย"
"ยอมแค่ฉันคนเดียวไง"
"กับนายก็ไม่"
"ใจร้ายจัง" ยุนโฮปล่อยร่างบางลงกับเตียง คนตัวใหญ่กว่าคร่อมคนตัวเล็กไว้
"ออกไป จะให้ฉันทำให้ไม่ใช่เหรอ"
"อยากให้นายลอง"
"ลองบ้าอะไร"
"ลองให้ฉันทำให้ไง สัญญาจะไม่ทำอะไรนายถ้านายไม่ร้องขอ"
"ทำไมคนอย่างฉันต้องร้องขอเรื่องอย่างว่าจากผู้ชายด้วย ผู้หญิงฉันก็มีเยอะแยะ"
"ถึงอยากให้ลองนี่ไง มาดูกันดีกว่าว่าฉันกับนายใครจะทนได้มากกว่ากัน"
"ได้อยู่แล้ว"
"แต่มีกฎว่านายห้ามขัดขืนไม่ว่าฉันจะทำอะไร แน่นอนฉันจะไม่มีอะไรกับนายถ้านายไม่พูดเอง" ยุนโฮมองหน้าสวยที่กำลังคิด "ก็เข้าใจล่ะนะ ว่านายไม่กล้า"
"ฉันตกลง !!" เสียงหวานพูดตอบทันที แขนเล็กโอบรอบคอร่างด้านบน "ทำไรก็ทำเลย" ปากอิ่มยิ้มมุมปาก
-------- CUT ----------
"สุดท้ายฉันชนะ" ยุนโฮพูดขณะหันมองหน้าสวยจากด้านข้าง ตากลมลืมขึ้นและหันตัวเข้าหาร่างสูง หน้าสวยและหน้าหล่อหันหน้าเข้าหากันในตำแหน่งตรงกันพอดี
"นายเป็นคนขอฉันก่อน ฉันชนะ"
"แต่ฉันได้นายแล้ว"
"งั้นนี่ก็เป็นครั้งแรกและสุดท้าย โอเค" แจจุงถามเสียงสูง
"ฉันแพ้ๆ ลูกหมีแพ้หัวหมู่แมวแล้ว หัวหน้าหมู่แมวอย่าใจร้ายกับลูกหมีเลยนะ" มือหนาโอบรอบเอวคอด
"ไม่รู้ แล้วแต่อารมณ์" เสียงหวานพูดอย่างไม่สะทกสะท้าน
"ฉันยอมแพ้นายตลอดชีวิต ขอแค่...นายเป็นของฉัน" ตาคมมองตาอีกฝ่ายอย่างจริงจัง หน้าสวยหันหลบสายตานั้น
"ไอ้หมีหื่น" เสียงหวานพูดพร้อมบีบปลายจมูกอีกฝ่าย "ในหัวคิดแต่เรื่องจะเอาตัวฉันหรือไง" คราวนี้เป็นตาคมหลุบต่ำลงไม่มองหน้าอีกฝ่าย
"ก็นายน่ากด" เสียงทุ้มพูดอย่างหื่นๆพร้อมรอยยิ้ม "แต่วันนี้ลองเตียงแล้ว โอเคเลยครั้งหน้าลองท่าใหม่ๆกัน พื้นที่ตั้งเยอะ"
"ลามก !! ยังไงฉันก็จะกลับห้องเดิม"
"ไม่ให้กลับ ไม่ให้ไปไหนทั้งนั้น" มือหนาดึงอีกฝ่ายจนลำตัวของทั้งคู่แนบชิดกัน "อยู่ที่นี่ ฉันตั้งใจซื้อให้นาย" เสียงทุ้มพูดอย่างเศร้าๆ แจจุงนอนอยู่นิ่งๆ หัวกลมคิดไปมาถึงคำตอบที่จะให้ร่างสูง
"นะ แจจุง อยู่ด้วยกัน" เสียงทุ้มพูดพร้อมคลอเคลียที่หน้าสวย
"เฮ้อ...ก็ได้"
"พูดแล้วห้ามคืนคำ จูบสัญญาก่อน" ร่างบางยังคงนิ่ง "ฉันจูบเองก็ได้" ร่างสูงจูบปากอิ่มแล้วละออก
หน้าสวยฉายแววเป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัด ตาคมมองอีกฝ่ายอย่างเป็นห่วง มือหนาจับหน้าสวยให้เงยมองหน้าตน นิ้วเรียวลูบไปที่แก้มเนียน
"เป็นอะไร นายไม่ต้องกังวลขนาดนั้น ถึงนายปฏิเสธฉันก็อุ้มนายมานอนที่นี่ด้วยกันอยู่ดี"
"แล้วนายจะถามฉันทำไม !!"
"ก็อยากฟังคำตอบ" ปากหยักยิ้มอย่างอารมณ์ดี
"ว่าแต่ใครจะส่งนมร้านเฮียล่ะ"
"ฉันหาลูกจ้างไว้ส่งนมแล้วก็ช่วยงานเฮียทั้งวันไว้แล้ว"
"อืม ดีแล้ว" เสียงหวานพูดนิ่งๆ
"เหนื่อยเหรอ" เสียงทุ้มถามเมื่ออีกฝ่ายหลับตาลง
"อืม ง่วงแล้ว"
"ง่วงเร็วจัง อยากต่ออีกรอบ” แจจุงค้นอีกฝ่าย “โอเคๆ ฝันดี หัวหน้าหมู่แมว" ปากหยักจูบปากอิ่มแขนแกร่งกอดอีกฝ่ายไว้แน่นและเข้าสู่นิทราตามร่างบางไปใน ที่สุด
------------------------
TBC.
ใครอยากได้ตอนเต็ม โพสเมลไว้ได้เลยนะคะ :)
ความคิดเห็น