เลขาสุดสวย กับเพลย์บอย(แอ็บ)มาเฟีย

ลำดับตอนที่ #1 : สมัครงาน

ภายในห้องสี่เหลี่ยม  มีนักเรียนจำนวน 50 กว่าๆกำลังวิ่งเล่นกันอยู่

แต่มีนักเรียนคนหนึ่ง ไม่สนใจสิ่งรอบข้าง เธอนั่งอ่านนิสือนิยายอย่างขะมักเขม้น

“นี่เมย์ มึงหางานเสริมทำอยู่ใช่ปะ”อะไรอีกฟะไอบิว  คนกำลังอ่านถึงตอนเศร้า เมิงมาขัดอะ ไม่อินเลย สวัสดีคะ ฉัน อรนิดา ภูมินิมิต อยู่โรงเรียน A-Z ถ้าฉันพูดหยาบๆไปบ้างก็ขออภัยนะ คือแบบว่า  มันชินอะ  เออ ใช่ ฉันอยู่ชั้น ม.5/8

“เออ  แล้วไง”ฉันละสายตาจากหนังสือนิยายสุดเลิฟ  มาสบสายตากะไอเมย์

“ก็ไม่แล้วไง เพียงแต่กูหางานให้มึงทำได้แล้วนะเว้ย”ไอเมย์บอก

“แล้วคราวนี้เอางานอะไรมาให้กูทำอีกอะ”ฉันถามพร้อมทำสีหน้าเซ็งๆ

ก็คราวที่แล้ว  แม้งเอางานไรมาให้ฉันทำก็ไม่รู้ เช่น รับสมัครสาวโคโยตี้

เงินเดือนเป็นหมื่น ได้ติบจากลูกค้าด้วย(ถ้าคุณสวย) เหอๆ  มันบอกว่าเงินดี ให้มันไปเต้นก่อนเหอะ แล้วฉันจะทำ

“แหม่ๆ ดูก่อนสิ คราวนี้มันไม่ร้ายแรงมากหรอก แค่ให้ไปเป็นเลขาเค้าอะ”ยัยเมย์พูดพร้อมยื่นกระดาษใบหนึ่งมาให้ดู

“จริงหรอ ไหนเอามาดูดิ”ฉันรีบหยิบมาจากมือยัยเมย์ทันที ยัยนี่รู้จักหางานดีๆ เป็นกะเค้าด้วยเว้ย  นับถือๆ

       รับสมัครงานด่วน

เลขาฝีมือดี  หน้าตาสวย ถ้าให้ดีอยู่ชั้นมัธยมปีที่ 4-6 จะดีมาก

เงินเดือน ถ้าคุณทำงานได้ถูกใจ คุณจะได้ค้าตอบแทนอย่างดี

สนใจติดต่อ 081-432-xxxx

“มันก็น่าสนใจนะ  แต่ทำไมไม่บอกชื่องาน แถมยังเขียนแบบแฟงเป็นนัยอะไรสักอย่างอะ  แล้วเลขาอะไรทำไมต้องน่าสวย  ถามยังบอกว่าอยู่มัธยม 4-6 ยิ่งดี”ฉันพูดพร้อมทำหน้าฉงน

“จะเอาไม่เอาละ ถ้าไม่เอาก็ปล่อยให้พวกมาเฟียมันงาบบ้านมึงไปก่อนละกัน แล้วค่อยมานั่งเลือกงาน”มันพูดพร้อมทำหน้าเซ็งๆ ก็ฉันเปลี่ยนงานมาเป็น 10 แล้วง่า แหม่ ก็มันไม่ถูกใจนิ  ส่วนเรื่องมาฟีย คือว่า  พ่อฉันไปติดเงินที่บ่อนพนัน แล้วบ่อนนั้นเป็นของพวกมาเฟียพ่อติดเงินไปพวกนั้นเป็นแสน  หาที่จะยากคืนไม่

          ปกติพ่อก็เป็นคนเล่นการพนันอยู่แล้ว  แต่ตอนนั้นมีแม่คอยกำกับกำหนดการเล่นพนันของพ่อ ทำให้พ่อเล่นได้ไม่บ่อย  และไม่เป็นที่บ่อน 

แต่ตอนนี้แม่ของฉันเสียไปแล้ว  เนื่องจากสาเหตุเป็นเมล็งเต้านม จึงทำให้ไม่มีใครคอยตักเตือนพ่อ ฉันก็ไม่ได้อยู่บ้านทุกวัน ไม่รู้ว่าพ่อออกไปไหนบ้าง

“โอเคๆ กูอางานนี้ งานนี้ก็งานนี้”ไปไงเป็นกันวะ

“งั้นมึงก็โทรไปเลยดิ”ทำไมต้องรีบโทรวะ  แล้วดูมันทำหน้าอย่างมันมีแผนอะไรยังไงอย่างงั้น

“แล้วทำไมต้องรีบโทรด้วยอะ”งง  เข้าใจมั้ยว่า งง

“เดี๋ยวก็มีคนได้งานไปก่อนหรอก”เออวะ

“อืมๆ งั้นโทรเลยนะ”ฉันพูดพร้อมกับหยิบมือถือ แบบไสล์ขึ้นมาจิ้มตัวเลข 10 หลัก

ติ้ดๆๆ  ติ้ดๆๆๆๆๆๆ

ตู๊ดดดดดดดดดด ตู๊ดดดดดดดดดด

“ฮัลโหลครับ น้องเหมยหรอ เปลี่ยน เบอร์ใหม่แล้วหรอจ๊ะ”แหวะ เลี่ยวะ แล้วอีกอย่างกูไม่ใช่น้องเหมยของมึงโว้ย  กูมาสมัครงาน

“เอ่อ ไม่ใช่คะ ฉันมาสมัครงานคะ ที่เป็นเลขาอะคะ”ต้องเพราะ เข้าไว้เดี๋ยวไม่ได้งาน อิอิ

“อะ!! ขอโทษครับคิดว่าน้อง”เหอะ น้อง  แน่ใจรึว่าน้อง

“คะ ไม่เป็นไรคะ  แล้วถ้าสมัครต้องทำยังไงบ้างคะ”ฉันถาม

“พรุ่งนี้คุณว่างมั้ยละครับ ตอน 15.30 อะครับ”ตอน 15.30 หรอ โรงเรียนเลิกแล้วนี่หว่า โรงเรียนฉันเลิก 15.00 นะ

“ว่างคะ”ฉันตอบกลับไป

“งั้นคุณมาเจอผมที่ โรบิน รัชดานะ ที่ร้านสเว็นเซ่นต์”หรูเว้ย ตั้งแต่ฉันจนอดกินเลย รอเดี๋ยวนะสเว็นเซ่นต์เดี๋ยวฉันจะไปสวาปามพรุ่งนี้แล้วอย่าไปไหนนะ

“คะ แล้วต้องเตรียมอะไรไปบ้างคะ”ฉันถาม  แล้วหันไปกระซิบบอกไอบิวว่า

“ไปบิวๆ เอากระดาษกับปากกามาดิ”ฉันเอามือป้องโทรศัพท์ส่วนล่าง

แล้วกระซิบบอกกับไปบิว

“อะไรนะ มึงพูดดังๆดิ มึงกลัวมดได้ยินหรอ”อ้าวไอเวง พูดงี้เดี๋ยวมีเฮ

“อ้าวไอสั-ด ไปหลังโรงเรียนมะ”ตอนนี้ฉันพูดน้ำเสียงแบบปกติ แต่ฉันลืมไปว่าตอนนี้ฉันฉันถือสายอยู่

“เออ พูดงี้ค่อยโอเคหน่อย แล้วเมื่อกี้บอกว่าไรนะ”เวง กูจะคบมึงเป็นเพื่อนดีมะเนี้ยะ

“กูบอกว่ากูอยากได้ กระ-ดาษ-กับ-ปากกา ใจ๋”ฉันพูดเน้นทีละพยางค์

“เค ชัดขนาดนี้ ถ้ามะได้ยินก็ไม่รู้ว่าจะพูดไรแล้วแหละ”ก็ดี  ว่าแล้วมันก็ยื่นกระดาษกับปากกาให้

“คุณครับยังอยู่มั้ยครับ”ว้ายๆๆๆ ฉันลืมไปซะสนิทเลย ว่าถือสายอยู่  เค้าจะรับฉันมั้ยเนี้ยะ แง้งๆๆ

“แหะๆ  ยังอยู่คะ”ซวยแน่เลยกู

“เอาสำเนาทะเบียนบ้านมา แล้วก็ใบสูติบัตรตัวปลอมมานะ”เขาคนนั้นพูด

“คะ แค่นี้ใช่มั้ยคะ”ฉันพูดพรางเก็บกระดาษกับปากกาไปด้วย

“ครับ สวัสดีครับ”เขากล่าวลา

“คะ สวัสดีคะ”ฉันก็กล่าวลาตามมารยาทผู้(โครต)ดี

“เค้าว่าไงบ้างอะ”เสือ-กทันทีเลยนะ

“เสือกเลยนะมึง”ฉันพูด

“เออ กูไม่เสือก็ได้ จำไว้เลยนะไอ้เพื่อนเวร  งานก็หาให้ ไปไหนก็ไปด้วย แล้วทีเงี่ยนไม่ยอมบอก จำไว้ ไอ้เพื่อนชั่ว”โห นี่กูทั้งเวร ทั้งชั่วเลยหรอฟะ