เลขาสุดสวย กับเพลย์บอย(แอ็บ)มาเฟีย

ลำดับตอนที่ #4 : มะมัน......ฉัน

ตอนนี้ฉันกำลังมายืนอยู่หน้าห้องดำจิต  เอ้ย ห้องผู้จัดการ แม้งเหมือนห้องดำจิตเลย โคตรมืดอะ ถ้าไม่มีคนนำมานะ ฉันหลงแน่ทางแม้งซิกแซกชิหาย

“นี่คะ เดี๋ยวคุณเข้าไปในนี้นะคะ”แม่สาวพนักงานบอกฉัน

“คะ”ฉันบอก  แล้วก็เปิดประตูเข้าไป  แล้วก็พบกับ  กับ  กับ

..คนกำลังจูบกัน..

“อี๋ อุจาตตา”ฉันพูดพรางหัน ไปสบตากับชายหนุ่มรูป(โคตร)งามแล้วชายหนุ่มคนนั้นเค้าคือ ไอหน้าหล่อ

“อ้าว เธอมีร่วมกิจกรรมพิเศษกับพวกเรามั้ย”ไอ้หนุ่มหน้าหล่อเดินมาอย่างช้าๆ แล้วเข้ามาประชิดตัวฉัน แล้วจับคางฉันเงยขึ้นอย่างแผ่วเบาแล้วแล้วกระซิบข้างหูฉันว่า

“สงสัยเราคงเป็นเนื้อคู่กัน แล้วเธอมาทำอะไรที่นี่”อ้ายยยย  สยิวกิ้ว

“ฉะ ฉันมาสมัครเป็นเลขาของที่นี่ แล้วก็ไม่ได้ต้องการมาดูพวก...”พวกไรดีวะ อีกคนนึงก็เป็นผู้หญิงอีกคนนึงก็เป็นผู้ชาย จะพูดพวกเธอก็ไม่ได้จะพูดพวกนายก็ไม่ได้  โอ้ย อยากจะบ้าตาย

“อืม ริน ออกไปก่อนนะ แล้วเดี๋ยวค่อยมาเจอกัน”ประโยคแรกเค้าหันมาพูดกับฉัน  ส่วนประโยคที่เหลือเค้าหันไปพูดกับผู้หญิงที่ชื่อริน

หน้าตาออกจะสละสลวย ชื่อก็ออกจะเรียนร้อย แต่ไหงเป็นคนอย่างงี้วะ ใช้ม้ายไล่

“เธอมาสมัครเป็นเลขาใช่มั้ย”นายนั้นถาม

“อืม”ฉันตอบกลับไปอย่างหน่ายๆ

“แล้วเอาเอกสารทุกอย่างมานะ”นายนั้นถามอีกรอบ

“อืม”แล้วฉันก็ตอบกลับไปอีกรอบ

“นี่เธอพูดให้มันดีๆหน่อยดิ”นายนั้นบอก

“คะ ดิฉันมาสมัครเป็นเลขาที่นี่  แล้วเอาเอกสารทุกอย่างมาครบแล้วคะ”ฉันตะโกนออกไปอย่างเสียงดัง

“ยัยบ้าพูดเบาๆหน่อยสิ”นายนั้นบอก ฉันไม่เบาหรอก พอพูดเบาก็พูดดังก็ด่า  แม้ง

“แล้วทำไมฉันต้องพูดเบาด้วย”ฉันเถียงด้วยเสียงอันดังก้อง

“เธอจะเบาไม่เบา”มันถาม

“มันเบา”ฉันตะโกนด้วยเสียงอันคูณ 2

“เดี๋ยวฉันจะทำให้เสียงอันดังของเธอ เป็นเสียงครางเลย”ว่าแล้วนายนั้นก็เข้ามาโจมตีฉันอย่างไม่ได้ตั้งตัว

“นายจะทำอะ อุ๊บ”ตอนนี้ปากของนายนั้นมาประกบปากของฉันเข้าอย่างจัง แล้วตอนนี้ก็มีสิ่งบางอย่างนิ่มๆ แบนๆ สอดแทรกเข้ามาอย่างในปากของฉันนั้นคือ ......ลิ้น......

“อาย อ่อยอั้น อ่อยยยยยยยย”ฉันพูดแบบภาษามนุษย์ไม่ได้หรอก มันเล่นปิดปากซะขนาดนี้ ตอนนี้ มันเริ่มนำปากของมันค่อยๆ ลงมาต่ำเรื่อยๆ จนมาถึงซอกคอ แล้วมือของมันของทำหน้าที่อย่างว่าง่าย นั้นคือสอดแทรกเข้ามายังภายใต้เสื้อของฉัน แล้วลูบอย่างเบาๆ

“อืม นะ นาย อ่า ปะล่อย ฉะฉัน”ฉันพูดด้วยเสียงอันสั่นสะท้าน ไปถึงทรวง  ตอนนี้ฉันรวบนวมสติทั้งหมด ที่มีอันน้อยนิดในตอนนี้ กลับมาให้หมดพร้อมพูดด้วยเสียงอันแข่งกร้าวว่า

“นาย-ปล่อย-ฉัน-เดี๋ยวนี้”ฉันพูดเน้นทีละพยางค์อย่างชัดถ้อยชัดคำ

“อะ ปล่อยก็ได้ เธอนี่หน้าอกใหญ่ไม่เหมือนอย่างที่คิดเลยนะ”อ้ายยยยไอบ้า นายไปจับของฉันตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่ทราบ

“กรี้ดดดด ไม่ทราบว่านายจับของฉันตั้งแต่เมื่อไหร่กันยะ”ฉันเถียงออกไปด้วยอารมณ์โกรธ

“ตั้งแต่ฉันนำมือของฉันเข้าไปเที่ยวเล่นแร้ว เธอเคลิ้มไปเองจนสับสนตะหาก”อึ้งคะ อึ้ง นี่ฉันเคลิ้มขนาดนั้นเลยหรอ

“>///<”แง้งๆ อายโว้ย

“ชิ”ฉันสบทออกมาแล้วกอดอก

“อย่ากอดอกซิ มันยิ่งเน้นนะ  แล้วอย่าทำหน้าอย่างงั้นด้วย เดี๋ยวฉันจะอดใจไม่ไหว”อ้ายยยยย ฉันรีบนำมืออกมาจากสิ่งสงวย(หน้าอกอย่าคิดลึก)

“อะ เอาใบมรณะบัตรมา เอ้ย ใบสูติบัตรมา”หึ้ย~ ฝากไว้ก่อนเถอะ ฉันหยิบใบสูติบัตรออกมา แล้ววางลงบนโต๊ะทำงานอย่างแรง

ปัง

“กลัวโต๊ะไม่เจ็บไง”มันพูด  กวนตีนนะมึง

“เออ”ฉันตอบกลับไป

“พูดดีๆนะ เดี๋ยวฉันมีอารมณ์ทำกิจกรรมอีก”ไอ้โรคจิต

“คะ คุณผู้จัดการ”ฉันพูดประชด(โคตร)แดกดัน

“เธอรู้ใช่มั้ยว่า เธอต้องมาเป็นเลขาฉัน แล้วก็ต้องทำงานที่โรงแรมม่านรูดกับฉัน”ห๊ะ!!! บอกฉันสิว่าไม่จริง

“มะ ไม่ รุ้ ไม่เอาแล้ว ฉันไม่ทำแล้ว”ฉันพูดแล้วรีบนำเอกสารที่วางอยู่บนโต๊ะ เก็บเข้าซองเอกสารแล้วรีบเดินไปที่ประตู แต่กด็มีมารมาขัด

หมับ

“เธอจะไปไหน”กลับบ้านดิ ถามโง่ๆ

“กลับบ้านไง”ฉันบอก

“เธอมาสมัครแล้วห้ามถอนตัว”หมอนั้นพูดเสียงแข็ง

“งะ แต่ฉันจะกลับงะ”ฉันพูดเสียงอ่อย

“ไม่ได้เธอต้องมาเป็นเลขาฉันตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป”ไอบ้าอำนาจ

“แต่นายยังไม่ได้ตรวจเอกสารทุกชิ้นของฉันเลยนะ”ฉันบอก เพื่อบอกมันให้ตายใจ แล้วระหว่างมันดูเอกสารฉันก็ชิ่งนี้ออกมาเลย วะฮ่าๆๆๆ

“ช่างมัน ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป เธอต้องมาเป็นเลขาของฉัน และรับความรู้ไปพร้อมพร้อมกันด้วย หึหึ”ไปที่ว่าให้เป็นเลขาอะเข้าใจ  แต่รับความรู้ไปพร้อมๆกันอะดิ มันแปลกๆนะ

“ไอรับความรู้ไปพร้อมๆกันมันคือไรหยอ”ฉันถามมันอย่างระแวง มันอาจจะไม่ใช่อย่างที่เราคิดก็ได้

“ก็แบบเมื่อกี้ไง รึว่าจำไม่ได้ เดี๋ยวฉันช่วยให้เอามั้ย”น้านกูว่าแล้วเชียว

“ไม่ง่าไม่เอา ฉันจะไม่หลวมตัวให้นายอีกแร้ว”ฉันยืนกราน

“เดี๋ยวก็รู้”ชิ เดี๋ยวก็รู้ ฉันก็ได้แค่ล้อเลียนอยู่ในใจนั้นแหละ