เลขาสุดสวย กับเพลย์บอย(แอ็บ)มาเฟีย

ลำดับตอนที่ #2 : กางเกงลี

ตอนนี้ไอบิวมันกำลังสะบัดอันงามช้อยของมันออกไปหน้าห้อง

ฉันต้องไปง้อมันอีกแล้วใช่มั้ยเนี้ยะ เฮ้อ~

“เฮ้ๆ ไอบิว รอกูด้วย”ฉันรีบเดินตามมันออกไปนอกห้อง

“ตามกูมาทำไม ไม่ไปอ่านนิยายน้ำเน่า ของมึงต่อและละ”เอ้า งอล เข้าไป

“โอ๋ๆ คุณแม่ขอโทษทีหลังคุณแม่จะไม่ทำให้คุณลูกโกรธแล้วนะ กลับมาพูดกับคุณแม่อีกครั้งเถอะ”ฉันพูดพรางส่งสายตา  ปิ้งๆ ไปให้

“ถ้ามึงมาง้อกูแบบนี้ กูขอลาตายดีกว่า”ซะงั้น

“มาง้อแล้วยังมาบ่นอีกนะ มึงก็รู้กูเคยง้อใครนอกจากมึง มาง้อมึงก็บุญโขแล้ว”ฉันพูด

“โอเคๆ ตกลงกูหายงอนมึงและ”คิดว่าจะยากกว่านี้ซะอีก

“เออ! นี่วันพรุ่งนี้เค้านัดฉันไปที่ โรบิน รัชดาอะ แกไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยดิ นัดไปที่สเว็นเซ่นต์ด้วยนะ ไปป่าว”ทันทีที่ฉันนึกออกฉันก็รีบพูดไปทันที

“จริงหงอ ไปดิๆ”ถึงมึงไม่ไปกูก็จะลากมึงไปให้ได้

“รีบเลยนะมึง”ฉันแซว

“คาบต่อไปว่างปะ”มันถาม

“น่าจะว่างนะ”ฉันพูด

“อืม หมดชั่วโมงนี้กินข้าวใช่ปะ นี่ก็จะกินข้าวแล้วนี่ ไปกินกันเลยเหอะ ขี้เกียจเบียดกะไอ้พวกชะนี ร้องได้ทั้งวัน ผัวๆๆ”น้านเป็นชุด ถ้าพวกชะนีแดกเห็บได้ยินนะ มึงตายแน่ไอบิว (มึงด้วย:ผู้แต่ง)

“เออๆ”ว่าแล้วฉันกะไอบิวก็เดินลงไปยังโรงอาหาร

“นี่ๆ ไอเมย์ ถ้าตอนนี้ ผ.อ ประกาศว่า วันนี้นักเรียนกลับบ้านได้ โรงเรียนมีนโยบายให้นักเรียนเรียนครึ่งวัน เพราะจะมีอาจารย์โรงเรียนจากโรงเรียนชายล้วนมีเยี่ยมโรงเรียนเรา กูจะซื้อกางเกงลี ให้มึงเลยตัวหนึ่ง”มันพูดขณะกำลังนำอาหารที่แสนจะอร่อย ซู้ด~  มาวางที่โต๊ะ

“ชาติหน้าตอนมึงตาย”ฉันพูดพร้อมอมยิ้ม

“มึงเล่นแช่งถึงชาติหน้าเลยหรอ ไอสาดดดดดดดดดด”วอนและมึง

“กูจะไม่พูดแล้ว กูหิว”พอฉันพูดจบฉันก็รีบสวาปามอาหารตรงหน้าทันที

“ติ้ง ติ่ง ติ้ง ติ่ง วันนี้นักเรียนกลับบ้านได้ โรงเรียนมีนโยบายให้นักเรียนเรียนครึ่งวัน เพราะจะมีอาจารย์โรงเรียนจากโรงเรียนชายล้วนมีเยี่ยมโรงเรียนเรา”เรื่องจริงสิ เย้ๆ กูจะได้กางเกงลีแล้ว

พรวด

“ยี้ ไอเชี้ย สกปรกซกมก ไอควาย ถ้ามันมาเลอะกูมึงจะเช็ดให้กูมั้ย”ฉันพูดว่ามันเป็นชุด

“เมื่อกี้ ผ.อ พูดว่าไรนะ”มันถามพรางทำหน้าเอ๋อ 555 เอ๋อจริงๆวะ

“มึงได้ยินไม่ถูกหรอก แต่มึงได้ยินถูกอย่างแรง 555”สะใจวะ

“เออ  เซ็งโว้ย แม้งไรวะ กูไม่กินแร้ว  ไม่มีอารมณ์”มันพูดแล้วมันก็เอาจานไปเก็บ ฉันซึ่งกินเสร็จพอดี จึงรีบนำจานไปเก็บพร้อมมัน

“กางเกงลีตัวละเท่าไหร่ว้า~ แหม่ บุญหล่นทับซะจริง”ฉันพูดพร้อมทำหน้าทะเล้น

“ถ้ามึงไม่หยุด  มึงจะมีที่รองตีนหล่นทับอะ เอาปะ”มันพูด

“อะ กลัวจังเลย”ฉันรู้ว่ามันทำจริง จึงตั้งท่าเตรียมวิ่งไว้ก่อน

ฟิ้ว~

“555 ไม่โดนเว้ย”ฉันพูดพร้อมหยิบรองเท้าอันโสโครก  หยิบไปไปให้มัน  พร้อมปิดจมูกแล้วพูดว่า

“เอาอองเอ้าอองอึงไออะ โอดเอ็นเอย”ฉันพุดเสียงอู้อี้ เพราะเอามือปิดรูจมูกอยู่ (พูดดีๆกว่านี้ไม่ได้ไงฟะ อุบาทวะ:ผู้แต่ง)

“เออๆ  เอามา  เดี๋ยวรองเท้ากูติดเสนียดมึง”ไอฟาย

“เหอะ  ยังกะมึงไม่มีเสนียดเนอะ”ฉันพูดพร้อมกอดอก

“ใช่ กูไม่มีเสนียด ถ้ามีก็มีแต่เสนียดความสวย”พูดได้ไม่อายปาก

“แหวะ ความสวยหรือความซวยกันแน่ยะ”หุหุ ความซวย

“เออๆ ก็ยอมมึงและ จะไปปะวื้อกางเกงลีอะ  ถ้าไม่เอาก็ไม่เป็นไรนะ”เฮ้ย!! เดี๋ยวๆ

“เอาดิ ของฟรีของดีอย่างงี้ใครไม่เอาก็ปัญญาแร้ว”(ปัญญาอ่อน)

“ไปตอนนี้เลยหรอ เพิ่ง 12.30 น. เองนะ”ฉันพูดพร้อมยกนาฬิกาขึ้นมาดู

“ก็เดี๋ยวพอซื้อเสร็จก็ไปดูหนังต่อก็ได้ มีหนังเข้าตั้งหลายเรื่องแหนะ”เออใช่ แล้วพอดูเสร็จ ก็ไปตามที่นัดพอดี

“เออเนอะ แล้วเดี๋ยวก็ไปตามนัดพอดี”ฉันพูดพรางยิ้มน้อยๆ ให้ยัยบิว

“ใช่มึงนี่โง่จริงๆ”มันพูด

“ได้ทีขี่แพะไล่เลยนะ ไอเชี้ย”ฉันพึมพำอยู่คนเดียว

“ฉันขี่ม้าไล่ยะ”เสือกได้ยินอีกอีนี่

ณ โรบิน รัชดา

“นี่ไปซื้อกางเกงลีก่อนนะ”ฉันพูด

“เออๆ”ว่าแล้วฉันก็ลากมันมาแผนกกางเกง ชั้น 2

10 นาทีผ่านไป

“ไอเมย์ มึงเลือกได้ยังเนี้ยะ กูนั่งจนจะขึ้นเป็นต้นแล้วนะ”มันพูดแล้วมันก็ทำหน้าเบื่อหน่าย

“ก็ดีดิ เป็นผลผลิตแก่ทางบ้าน แล้วแกเป็นต้นไรอะ”555 เจอมุขฉันหน่อยเป็นไง

“ต้นบิว”มันรับมุขกลับ

ผ่านไป 20 นาที

“พี่คะ เอาตัวนี้คะ”ฉันยื่นกางเกงลีให้พี่พนักงานแล้วฉันก็หันไปหาไอบิวว่าทำไมไม่เอาเงินมาจ่าย ปรากฏว่า

“เฮ้ยๆๆ ไอบิวตื่นดิ กูเลือกได้แล้ว”ตอนนี้มันยังนั่งหลับอยู่บนเก้าอี้ที่มีไว้สำหรับลูกค้า

“zZZZ”ยัง ยังไม่ตื่น  ต้องใช้วิธีนี้

พลั้ก  ตุ๊บ

“ว้ายๆ น้องคะ”พี่พนักงานร้องบอกฉัน

“ไม่เป็นไรหรอกคะพี่ ไอนี่มันหนังเหนียวคะ ถ้าๆไม่ปลุกอย่างงี้มันไม่ตื่นหรอกคะ”ฉันพูดพร้อมยิ้มอย่างนางสาว(ลาว)ไทยให้

“อะไรฟะ กูเจ็บนะเว้ย”มันพูดพร้อมเอามือลูบก้นของมันอย่างแผ่วเบา

“กูเลือกกางเกงได้แร้ว เอาเงินมา”ฉันพูพร้อมแบมือขอตังค์แม่ เอ้ยไอบิว

“โห กว่ามึงจะเลือกได้ เอ้านี่”มันพูดพร้อมยื่นให้ทั้งกระเป๋าตังค์เลย

“เมิงหยิบเอาไปเองและกัน กูหยิบแล้วมันบาดใจวะ”เป็นเอามาก

“เออๆ นี่คะพี่”ถ้าถามว่าไอบิวมันรวยมั้ยละก็ โคตรรวยเลยบ้านมันมีเหมืองน้ำมันอยู่ที่หนึ่งแต่ฉันจำไม่ได้ว่าที่ไหน และฉันก็ยื่นบัตรเครดิตของไอบิวไปให้พี่เค้า

“นี่ไอบิวแกบอกว่าจะมาดูหนัง ที่นี่ไม่มีหนังให้ดูนิหว่า  แล้วมึงจะดูหนังยังไง”ฉันถามพร้อมทำหน้าฉงน

“เออวะ ไป บีทูเซ็ด ก็ได้”มันพูด

“ของได้แล้วคะ”พี่พนักงานบอกพร้อมยื่นไปเสร็จที่มีปากกามาให้เซ็นต์พร้อมกางเกงลี

“ขอบคุณคะ”ฉันพูดพร้อมเซ็นต์ชื่อ แล้วมุ่งหน้าไปบีทูเซ็ด