ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : คำขอที่ปฏิเสธไม่ได้
ปัก ปัก..!!!
เสียงปักมืดกับหักลงไปบนเขียง พอกับผักที่ถูกหั่นออกมาเป็นท่อนๆ
น้ำซุปในต้มกำลังเดือดได้ที่
ผมได้แต่แอบมองพี่ชูก้าจากทางด้านหลัง ก่อนที่เค้าจะหันมายิ้มให้กับผม
แล้วหันกลับไป
แววตานั้นถึงจะดูเป็นมิตร แต่มันก็แฝงความน่ากลัวเอาไว้ภายใน
" จีมินมาช่วยพี่ชิมซอสนี่หน่อยซิ ว่ามันเผ็ดไปหรือเปล่า พี่กลัวว่าแทฮยองจะกินไม่ได้ "
" ครับ "
ผมเดินเข้าไปในครัวตามเสียงเรียกของพี่ยุนกิ
ก่อนที่พี่ยุนกิจะยื่นช้อนที่มีซอสสีน้ำตาลๆในกับผม
ผมยิ้มตอบรับเบาๆ ก่อนที่จะเอื้อมมือไปรับมันมา โดยที่ไม่รู้เลยว่าอันตรายกำลังเกิดขึ้นกับผม
" จีมิน "
เพล้ง...!!!
" พี่ยุนกิ "
แก้วน้ำตกลงกระทบกับพื้น พร้อมกับตัวของผมที่ลงไปนอนกองอยู่ด้วยความตกใจ
ปลายมืดแหลมๆ จ่อมาตรงหน้าผม ก่อนที่ผมจะพยายามขัดขืนตัวเองเพื่อเอาตัวรอด
" อย่าฮะ พี่ยุนกิผมขอร้อง "
" แล้วทำไมทีกู ถึงไม่มีสิทธิ์อ้อนวอนอะไรจากพวกมรึงสองคนได้เลย อยากคิดว่ากูไม่รู้นะ บนด่านฟ้านั้น "
O_O
ผมถึงกับชะงักไปทันที ที่พี่ยุนกิพูดคำพวกนั้นออกมา
( กูรักมรึงนะจีมิน แต่เรื่องของเราอย่าพึ่งให้พี่ยุนกิรู้ได้ไหม ถึงเวลาเมื่อไหร่
เดียวกูจะเป็นคนบอกกับเค้าเอง )
( อื้ม แต่อย่าให้นานนะ กูไม่อยากอยู่แบบนี้อีกแล้ว )
แปลว่าที่ผ่านมาพี่ยุนกิรู้มาโดยตลอดงั้นหรอ
แต่ทำไม ทำไมพี่ถึงไม่พูด ทำไมพี่ถึงไม่แสดงอาการอะไรออกมาเลย
ทำไมพี่ยังเชื่อใจผม กับแทฮยองอยู่ เพราะอะไร
ทันใดนั้นเองที่หยดน้ำตาของพี่ยุนกิไหลลงมากระทบกับใบหน้าของผม
พร้อมกับมีดที่ถูกละออกไปจากตัวผม ก่อนที่เค้าจะเอนตัวลงมาซบที่อกของผมเอาไว้พร้อมกับเสียงสะอื้น
ผมค่อยๆเอื้อมมือขึ้นไปโอบพี่ยุนกิเอาไว้ ไม่รู้ว่าจะทำยังไงแล้ว
ที่ผ่านมา ผมผิดเองที่หมด ผมยินดีที่จะชดใช้ความผิดนั้นให้กับพี่
" พี่ยุนกิ...ผมขอโทษ "
" ได้โปรด ! คืนแทฮยองให้กับพี่เถอะนะจีมิน พี่รักใครไม่ได้แล้ว นอกจากเค้า
นอกจากคิมแทฮยอง พี่รักใครไม่ได้แล้วจริง "
พี่ยุนกิลงทุนขอร้อง อ้อนวอนผม
ก่อนที่เค้าจะค่อยๆเงยหน้าขึ้นมามองผม
สายตานั้น ผมทำให้ผมเจ็บปวดหรือเกิน ถ้าเป็นผมมั้งล่ะ ถ้าผมเป็นพี่ยุนกิ.....!!
ผมเอื้อมมือขึ้นไปปาดคราบน้ำตาให้กับพี่ยุนกิ
ก่อนจะผยักหน้ารับคำขอของเค้า
" ตกลงฮะ ! ผมสัญญาว่าจะไม่ไปยุ่งกับแทฮยองอีก
ต่อไปเราสองคนจะเป็นแค่เพื่อนร่วมห้องกันเท่านั้น พี่ยุนกิสบายใจได้นะฮะ "
หลังจากนั้นพี่ยุนกิก็ดึงตัวผมขึ้นไปกอดเอาไว้ด้วยความดีใจ
ตึก
ตึก
!!
หลังจากปรับความเข้าใจกันเสร็จ ผมก็เดินออกมาจากบ้านพี่ยุนกิ
ตอนนี้ในใจของผมมันแทบจะแหลกสลายไม่มีชิ้นดีอยู่แล้ว
( แล้วต่อไป เวลาที่กูเจอมรึง กูจะต้องทำตัวยังไงกัน )
ผมคิด ก่อนจะเงยหน้ามองท้องฟ้าที่ไม่มีแม้แต่แสงดาว
ทุกอย่างมันดูมืดมิดไปหมด
บ้านตระกูลปาร์ค
ภายในห้องนอนจีมิน
ครืด ครืด ...!!!
สายเรียกเข้าจากแทฮยอง พร้อมกับข้อความที่ส่งเข้ามา
ยังดังไม่ขาดสาย
แต่ร่างเล็กก็ทำได้แค่นอนมองอยู่แบบนั้น พร้อมกับน้ำตา
และคำสัญญาที่ให้ไว้กับ มินยุนกิ
" ลาก่อน แทฮยอง "
อัพตอนใหม่ให้แล้วนะค่ะ ขอโทษนะค่ะที่หายไปนาน อ่านจบแล้ว อย่าลืมคอมเม้นเป็นกำลังใจในไรต์ด้วยนะค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น