ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ความมืดที่คลืบคลาน
ตอนที่ 8
ความมืดที่คลืบคลาน
พรึ่บ !!
ลูกดอกถูกปาที่รูปของแรฟม่อนเตอร์
" คุณ ! คือคนต่อไปแรฟม่อนเตอร์ "
ภายในห้องพัก
ประตูถูกเปิดอยู่ ราวกับว่ามีใครบางคนกลับมาที่นี่ !!
" ฮะ ! ผู้จัดการ ผมหาเนื้อเพลงนั้นเจอแล้วฮะ " ชูก้ากำลังพูดสายกับผู้จัดการวง ก่อนที่เขาจะวางสายไป
และในขณะที่ชูก้ากำลังจะเดินออกจากห้องนั่นเอง เขาก็ได้ยินเสียงราวกับคนคุยกันอยู่หน้าห้อง
แอ๊ด !! ไอดอลหนุ่มค่อยๆแง่มประตูออกไปดู !!
เขาเห็นเพียงแรฟม่อนเตอร์กำลังยืนคุยอยู่กับใครบางคนเท่านั้น !!
" เธอบอกว่ามานะ ว่าเธอเอาเจโฮปไปซ่อนไว้ที่ไหน " แรฟม่อนเตอร์โวยวายขึ้น
เท้าของหญิงสาวค่อยๆเดินก้าวเข้าไปหาแรฟม่อนเตอร์ทีละก้าวๆ พร้อมกับรอยยิ้มเบาๆที่มุมปาก จนตัวของแรฟม่อนเตอร์ถอยไปชนกับผนังห้อง
ลีดเดอร์หนุ่มจ้องมองหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าด้วยความหวาดกลัว ก่อนที่จะ !!
เชือด !! (( มีดปลายแหลมถูกแทงไปที่ท้องของแรฟม่อนเตอร์เต็มๆ )) เลือดสีแดงสดค่อยๆไหลออกมา ก่อนที่ตัวของแรฟม่อนเตอร์จะทรุดลงไปนอนกองกับพื้น
มันจะจังหวะพอดีกับที่สายตาของแรฟม่อนเตอร์มองไปที่ชูก้าที่อยู่ในห้อง !! ก่อนที่เขาจะโดยฆาตกรโรคจิตลากตัวเขาออกไป พร้อมกับเสียงเพลงที่ฮัมอยู่ในลำคอ
โรงพยาบาล
มันเป็นเวลาที่ดึกมากแล้ว จองกุกกับจีมิน ต่างพากันวิ่งวุ่นตามหา แรฟม่อนเตอร์กับชูก้า กันทั่วโรงพยาบาล ทันใดนั้นเอง ที่ชูก้าเดินกลับมาพอ เขาเดินมาด้วยความอาการที่อิดโรย
" ชูก้าฮยอง "
ชูก้าค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองน้องๆด้วยสีหน้าที่ซีดเผือก !!
" ชูก้าฮยองเป็นอะไรไปฮะ แล้วแรฟม่อนเตอร์ฮยองล่ะ " จีมินถาม ชูก้ารีบโผล่ตัวเข้ากอดจีมินเอาไว้ เนื้อตัวของเขาเกร็งและสั่นไปหมด !!
" มันพาตัวแรฟม่อนเตอร์ไปแล้ว ฉันเห็นมันใช้มีดแทงแรฟม่อนเตอร์ ก่อนที่มันจะลากตัวแรฟม่อนเตอร์ไปต่อหน้าต่อตาของฉัน จองกุก จีมิน พี่ดูแย่ให้สายตาของพวกนายมากใช่ไหม ทั้งที่ฉันอยู่กับแรฟม่อนเตอร์ในตอนนั้นแท้ๆ แต่ทำไม....ฉันถึงช่วยเขาไม่ได้ ฉันไม่กล้าที่จะก้าวขาออกไปจากห้องนั้นด้วยซ้ำ "
ชูก้าระบายความรู้สึกของเขาออกมาให้กับพวกน้องๆฟัง ก่อนที่จองกุกเอื้อมมือแตะไหล่ของชูก้าเบาๆ
" ไม่หรอกฮะฮยอง ! ฮยองทำถูกแล้วที่กลับมาหาพวกเรา ถ้าฮยองถูกจับตัวไปอีกคน ทีนี้เราจะไม่มีทางรู้ได้เลยว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับ แรฟม่อนเตอร์ฮยอง และ ตัวชูก้าฮยองเอง ... "
คำพูดของจองกุก ทำให้ชูก้าค่อยๆยิ้มออกมาเบาๆ ที่มุมปาก ก่อนที่พวกเขาทั้งสามคนจะพากันเดินกลับเข้าไปข้างในห้องพักฟื้นของวี ที่มีจินและผู้จัดการนั่งรออยู่
ห้องปริศนา
ซ่าส์ !!! (( ฝนกำลังตก ))
ภายในห้องที่มืดสลัวแรฟม่อนเตอร์ค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยอาการที่อิดโรย แผลที่ถูกแทง กำลังถูกทำแผลให้อย่างดี ก่อนที่คนๆนั้นกำลังจะลุกหันหลัง เพื่อเดินเอากล่องยาไปเก็บ
แรฟม่อนเตอร์นั่งมองเธอด้วยสายตาที่พล่ามัว มือของเขาถูกมัดไขว่หลังไว้กับเก้าอี้ มีเพียงโคมไฟดวงเล็กๆที่สาดส่องอยู่บนเพดานเท่านั้น
" เธอทำแบบนี้ทำไม เธอไม่ชอบพวกเราไม่ใช่หรอ ทำไมเธอไม่ฆ่าพวกเราให้ตายๆไปซะ เธอยังจะมาช่วยฉันทำไมอีก "
" พวกนายยังตายไม่ได้ ตราบใดที่ฉันยังไม่อยากให้พวกนายตาย ยังไงพวกนายทุกคนก็ยังตายไม่ได้ รวมทั้งนายด้วยแรฟม่อนเตอร์ "
พูดเสร็จ หญิงสาวก็เดินไปที่มุมห้อง เธอค่อยๆนั่งลงตรงหน้าของใครคนหนึ่ง ก่อนที่เธอจะหยิบยาที่อยู่ในถ้วยป้อนให้กับเขา ตามด้วยน้ำ !!
" กินยาเสร็จแล้ว นอนพักซะนะค่ะ เจโฮป อาการหนาวๆแบบนี้ เดียวคุณจะไม่สบายเอา "
หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนหวาน มือเรียวค่อยๆลูบไปที่ไรผมของเจโฮป ก่อนที่เธอจะลุกแล้วเดินเข้าไปในครัว !!
ปัก ปัก ปัก ""!!!
" พวกคุณชอบทานอาหารแบบนั้นกันค่ะ ฉันฝันมาตลอดเลยนะว่าซักวันฉันจะมีโอกาสทำอาหารให้พวกคุณทาน "
" เธอจับพวกเรามาทำไม " แรฟม่อนเตอร์ถาม
หญิงสาวยิ้มที่มุมปาก เธอไม่สนใจในสิ่งที่แรฟม่อนเตอร์ถามเธอแม้แต่น้อย !!
แก๊ก !!
ไฟถูกจุด พร้อมกับหม้อที่เอาขึ้นไปตั้งไฟ พร้อมกับน้ำที่กำลังเดือด หญิงสาวหยิบผักใส่เข้าไปในหม้อ !! ก่อนที่ภาพแม่ของเธอให้ขณะที่กำลังทำอาหารกับเธอทานจะผุดเข้ามา น้ำตาของหญิงสาวค่อยๆไหลหยดลงไปในหม้อที่กำลังเดือด
เพ้ง !!
เธอปัดหม้อน้ำที่กำลังเดือดลงพื้น ก่อนที่น้ำที่กระเด็นมาโดนที่มือของเธอ !!
" เป็นอะไรไหม "
" หุบปากของนายไป อย่ามายุ่งกับฉัน "
หญิงสาวตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิด ก่อนที่เธอจะเดินไปหยิบเสื้อคลุมและผ้าปิดปาก แล้วเดินออกไปจากห้อง หญิงสาวที่อยู่ในตู้ นั่งดูทุกอย่างด้วยความหวาดกลัว
สายตาของแรฟม่อนเตอร์รีบหันไปมองเจโฮปที่กำลังนอนหมดสติอยู่ !!
(( รอฉันนะเจโฮป อีกไม่นานฉันจะหาทางพานายออกไปจากที่นี่ให้ได้ ))
หญิงสาวเดินออกมาท่ามกลางสายฝนที่กำลังตกหนัก ก่อนที่เธอจะเงยหน้าขึ้นไปมองบนท้องฟ้า ปลายผมที่เปียกทำให้เผยเห็นรอยแผลเป็นที่อยู่ตรงซอกคอของเธอ !!
ที่โรงพยาบาลภายในห้องพักฟื้น จองกุกกับพวกฮยองต่างพากันหลับ ก่อนที่ประตูจะเปิดออก มือเรียวค่อยๆเอื้อมมาลูบที่ข้างแก้มของจองกุกซักพัก ก่อนที่ไอดอลหนุ่มจะสะดุ้งตื่น ไม่มีอะไรเลยทุกอย่างเป็นปกติ จองกุกค่อยๆเอื้อมมือมาจับที่ไปข้างแก้มของตัวเอง ก่อนจะหันหน้ามองออกไปที่นอกระเบียง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น