คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนรับเพื่อนใหม่สู่มหาวิทยาลัย
1อาทิตย์ผ่านไป จียูลได้สอบเข้ามหาลัยแห่งหนึ่งได้ เธอได้รับการคัดเลือกจากเด็กที่มาสมัครเกือบ10,000คน จากทั่วประเทศและวันนี้ก็เป็นวันแรกที่จียูลต้องไปมอบตัวเป็นนักศึกษาของทางมหาวิทยาลัย หญิงสาวมองดูตัวเองผ่านทางกระจก ก่อนจะมั่นใจว่าเรียบร้อยแล้วจึงเดินทางไป
มหาลัยด้วยความตื่นเต้น
ณ.มหาลัยแห่งหนึ่งในกรุงโซล
“นี่ยุนโฮ นายรู้ข่าวหรือยังว่าวันนี้จะมีเด็กใหม่มา เห็นเขาพูดกันว่าพึ่งย้ายมาจากญี่ปุ่นได้ไม่กี่วันเอง” จุนซูหันไปพูดให้เพื่อนของเขาฟัง ยุนโฮหันมองหน้าจุนซูแป๊บนึงก่อนจะหันกลับไปนั่งทำงานต่อ
“แล้วนายมาบอกฉันทำไม” แค่ยุนโฮพูดประโยคนี้ออกมาสั้นๆ ก็ทำให้จุนซูเดินหนีไปหาชางมินและยูชอนที่นั่งคุยกันอยู่ทันที เวลาผ่านไปไม่นานหนัก เสียงกริ่งเข้าเรียนก็ดังขึ้น
“เสียงกริ่งดังแล้ว เรารีบไปกันเถอะ” แจจุงบอกเพื่อนๆ ก่อนจะก้มลงเก็บหนังสือที่โต๊ะแล้วเดินเข้าห้องเรียนไป
“ฉันแหละอยากเห็นหน้าเด็กใหม่เร็วๆจัง” ชีวอนพูดขึ้น ก่อนจะหันมายิ้มแหยให้กับยุนโฮที่หน้าอยู่ทางด้านขวาต่อจากโต๊ะของคิบอม และซักพักอาจารย์ก็เดินเข้ามา
“อ้าวเงียบๆวันนี้อาจารย์มีเพื่อนใหม่มาแนะนำให้พวกเธอรู้จัก และครูหวังว่าทุกคนจะต้อนรับเพื่อนใหม่กันเป็นอย่างดี เชิญนักเรียนใหม่เข้ามาได้จ๊ะ” อาจารย์ประกาศ ก่อนจะปรากฏร่างของหญิงสาวคนหนึ่งเข้ามาให้ห้อง เธอเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้กับทุกคน โดยไม่ทันสังเกตุว่ามีศัตรูของเธอนั่งอยู่ในห้องนี้ด้วย
“ลูกพี่ น่ารักมากเลย” คิบอมหันไปสะกิดชีวอนที่นั่งอยู่ข้างๆ ก่อนชีวอนจะหันหน้าไปมองหญิงสาวที่ยืนอยู่ที่หน้าห้อง
“น่ารักจริงๆ คอยดูฉันจะต้องจับยัยนี่มาเป็นของฉันให้ได้” ชีวอนพูด ก่อนจะเอามือลูบที่ปาก ยุนโฮได้ยินการสนทนาของคิบอมและชีวอนก็เกิดความไม่พอใจ
“หวัดดีค่ะ ฉันชื่อคิม จียูลพึ่งย้ายมาจากญี่ปุ่น ยังไม่ค่อยจะรู้อะไรเกี่ยวกับที่นี่มากนัก กรุณาขอคำแนะนำด้วยนะค่ะ” จียูลก้มหัวเล็กน้อยเพื่อเป็นการทักทาย ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมา แล้วอาจารย์ก็บอกให้เธอไปนั่งตรงที่ๆอยู่ข้างหน้าของโต๊ะยุนโฮ เมื่อหญิงสาวเห็นหน้าของยุนโฮก็ถึงกับตกใจทันที ซักพักอาจารย์ก็เดินออกไปจากห้อง พวกหนุ่มในห้องต่างพากันมาลุ่มที่โต๊ะของเธอ เพื่อจะพูดคุยด้วย เว้นแต่พวกทงบังชินกิ ยุนโฮแหวกวงของผู้ชายพวกนั้นเข้ามา ก่อนจะมานั่งลงบนโต๊ะที่อยู่ตรงหน้าของเธอ
“ไง ยัยตัวแสบเจอกันอีกแล้วนะ โลกนี้มันชั่งกลมซะจริงๆเลย เธอว่าไหม คิมจียูล” ยุนโฮก้มหน้าดูป้ายชื่อของเธอที่ติดอยู่บนหน้าอก
“คือว่า...” ตอนนี้เธอถึงกับพูดอะไรไม่ออก ใครจะไปพูดออกเหล่าก็เล่นมามุ่งกันแบบเนี่ย แถมคนพวกนี้ยังเป็นคนของนายอีก
“ทำไมไม่เก่งเหมือนเมื่อวานเลยล่ะฮะ หรือว่าวันนี้ไม่ได้เอาความกล้าของเธอมาด้วย” ยุนโฮได้ที
ก็พูดทับถมหญิงสาวใหญ่ และทันใดนั้นเองจียูลก็ทุบโต๊ะก่อนลุกจากเก้าอี้
“ที่ฉันไม่ยอมพูดอะไรนะน่ะ ก็เพราะว่าฉันไม่อยากไปเสียน้ำลายพูดกับคนที่พูดไม่รู้เรื่องอย่างคุณ และโปรดจำเอาไว้นะ ฉันน่ะไม่มีวันกลัวคนอย่างคุณหรอ” จียูลพูด ก่อนจะเดินออกไปจากห้อง
คำพูดของจียูลทำให้ยุนโฮถึงกับอึ้ง เพราะไม่เคยมีใครมาหักหน้าเขาต่อหน้าผู้คนเยอะๆแบบนี้มาก่อน โซลกิมองดูเหตุการณ์ด้วยความไม่พอใจซักพัก ก่อนจะเดินตามจียูลออกไป
ในขณะที่จียูลกำลังเดินออกมาจากห้องน้ำนั้น ก็เห็นว่าพวกโซลกิยืนคอยดักที่จะเล่นงานเธออยู่ แต่เธอไม่สนใจ จียูลยังคงเดินออกจากที่ตรงนั้น ทำเหมือนว่าไม่เห็นพวกหล่อนยืนอยู่ตรงนั้น
“เดียวก่อน” โซลกิเรียกตัวของจียูลเอาไว้ ก่อนจะเดินมาดักข้างหน้า
“นี่เธอกล้ามากเลยนะที่ทำกิริยาท่าทางอย่างนั้นกับยุนโฮ ซึ่งเธอรู้ไหมว่าไม่เคยมีใครทำแบบนั้นกับเขามาก่อน ซึ่งเธอก็เป็นคนแรกที่ทำอย่างนั้น” โซลกิง้างมือเพื่อจะตบหน้าจียูลที่ยืนจ้องหน้าเธออยู่ แต่ถูกแจจุงที่โผล่มาตอนไหนไม่รู้จับข้อมือขอเธอเอาไว้เสียก่อน
“เธอคิดจะทำอะไรของเธอน่ะ ชินโซลกิ” แจจุงจับมือของโซลกิเอาไว้ ก่อนจะสลัดมือออกจากเธอ แล้วดึงตัวจียูลเข้ามาอยู่ใกล้ๆ
“นายมาห้ามฉันไว้ทำไมแจจุง ฉันจะสั่งสอนหล่อนให้รู้ซะบ้างว่ากำลังเล่นอยู่กับใคร” โซลกิพูดด้วยอาการไม่พอใจ และพยายามที่จะเข้าไปตบจียูลให้ได้
“ให้อภัยจียูลเถอะนะโซลกิ ยังไงเธอกับจียูลก็ต้องเรียนห้องเดียวกันอยู่แล้ว จะให้เรื่องเล็กๆน้อยๆมาทำให้บาดหมางกันทำไม” แจจุงพูดด้วยเหตุผล ก่อนจะพาจียูลไปที่อื่น
“คอยดูนะ ฉันไม่มีวันปล่อยให้นางนี่มาเป็นหอกทิ่มแทงใจฉันหรอก” โซลกิพูดด้วยความหมั่นไส้ ก่อนจะต่อยไปที่ผนังห้องน้ำ
ณ. หน้าห้องสมุด
“นี่แจจุง ฉันขอบใจคุณมากนะที่ช่วยฉันเอาไว้ แต่คุณทำแบบนี้ไม่กลัวเพื่อนของคุณจะหาว่าคุณเป็นศัตรูกับเขาอีกคนหรอ” จียูลเดินพูดกับแจจุงมาตลอดทาง ก่อนที่ร่างบางจะหยุดแล้วหันมามองหน้าของเธอ สายตาของเขาดูอ่อนโยนมาก
“ถ้าผมกลัว ผมคงไม่ไปช่วยคุณหรอ แล้วยุนโฮเขาก็มีเหตุผลพอ คุณไม่ต้องห่วง” พอพูดจบ ร่างบางก็หันหน้าเดินต่อไป เพื่อที่จะเดินไปเข้าห้องเรียน
“ถ้าอีตาบ้านั้นมีเหตุผล บนโลกนี้ก็ไม่มีคนไร้เหตุผลแล้วแหละ”หญิงสาวบ่นพึมพำกับตัวเอง
ก่อนจะเดินตามหลังแจจุงมาติดๆ พอถึงห้อง ร่างเล็กก็เดินไปนั่งที่ของเธอ แล้วหยิบสร้อยเส้นหนึ่งที่คล้องอยู่ที่คอของเธอออกมาดู
“สร้อยอะไรหรอครับ ขอผมดูหน่อยได้ไหม” หญิงสาวเงยหน้าขึ้นไปมองเจ้าของเสียงทันที ก่อนจะเห็นชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้า
“คุณเป็นใครค่ะ” จียูลมองหน้าชายคนนั้นแบบงงๆ ซีวอนพอมองหน้าของเธอก็ถึงกับอดยิ้มไม่ได้ หน้าของเธอพอมองใกล้ๆก็ยิ่งเหมือนตุ๊กตามาก
“ผมชอย ซีวอนยินดีที่ได้รู้จักคนน่ารักอย่างคุณครับ คุณคิม จียูล” ซีวอนแนะนำตัว ก่อนจะยิ้มให้เธออีกครั้ง จียูลยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย ก่อนจะเอามือมาเกาหัว
“เช่นกันค่ะ” เหมือนเธอจะไม่ค่อยไว้ใจชายคนนี้เลย จียูลรีบเก็บสร้อยเข้าไปในเสื้อทันที ทั้งคู่นั่งคุยกันซักพัก จนยุนโฮเริ่มหมั่นไส้ แล้วลุกเดินมาที่โต๊ะของจียูล
“ซีวอนนี่นายมายุ่งอะไรกับผู้หญิงของฉันไม่ทราบ” สายตาของร่างสูงมองไปที่ซีวอน แต่มือของเขาจับมือของจียูลเอาไว้แน่น ท่ามกลางสายตาของคนทั้งห้องที่จับจ้องมาที่จียูล ทำให้ร่างเล็กสะบัดมือของเธอออกจากยุนโฮทันที ก่อนจะตบไปที่หน้าของยุนโฮอย่างจัง
“คุณไม่มีสิทธิ์มาทำลุ่มล่ามกับฉันแบบนี้” จียูลมองหน้ายุนโฮด้วยความไม่พอใจ ตอนนี้คนที่เธอคิดถึงเป็นคนแรก ก็คือฮันคยอง ถ้าตอนนี้เขาอยู่ที่นี่ คงไม่มีใครกล้ามารังแกเธอได้ พอโซลกิเห็นว่าจียูลตบหน้าคนรักของเธอ เธอก็เดินเข้ามาตบหน้าของจียูลคืนทันที ก่อนยุนโฮจะห้ามเอาไว้
“คิดว่าเป็นเด็กใหม่แล้วจะมาวางมาดได้หรือไง ฉันนะไม่ยอมให้คนอย่างเธอมาตบหน้าคนรักของฉันฟรีๆหรอกน่ะ รู้เอาไว้ซะด้วย” โซลกิพยายามดิ้นเพื่อให้ออกจากอ้อมกอดของยุนโฮ จียูลถึงกับลุกพรวดจากเก้าอี้ทันที
“คุณก็อย่านึกว่าฉันจะให้คุณมารังแกฉันง่ายๆเหมือนกัน ลองคิดดูซิว่าถ้าฉันทนไม่ได้ขึ้นมา แล้วมันจะเกิดอะไรขึ้น” จียูลจ้องไปที่สายตาของโซลกิที่ตอนนี้โกรธเป็นไฟ ก่อนจะยิ้มแหยๆ แล้วหยิบกระเป๋าลุกออกจากห้องไปพร้อมกับซีวอนที่เดินตามออกไปด้วย ยุนโฮปล่อยมือออกจากโซลกิทันที ก่อนจะเดินตามจียูลและซีวอนออกไป
“เกิดเรื่องแน่นครับ” ชางมินพึมพำออกมา ก่อนจะส่ายหน้าแล้วหันกลับไปที่โต๊ะของตัวเอง ดีที่ตอนนั้นเป็นช่วงที่นักเรียนกำลังพากันกลับบ้านพอดี ระหว่างทางที่จียูลกำลังจะเดินทางกลับไปที่อาพาร์ตเม้นของเธอ
“เดียวรอก่อนซิ” ซีวอนวิ่งมาหาจียูลที่กำลังเดินอยู่ข้างหน้าของเขา “ผมขอโทษนะที่เป็นต้นเหตุทำให้คุณกับชองยุนโฮต้องทะเลาะกัน” จียูลหันมามองหน้าซีวอน ก่อนจะส่ายหน้า
“คุณไม่ได้เป็นฝ่ายผิดหรอกค่ะ อีตาบ้ายุนโฮต่างหากล่ะที่เป็นฝ่ายผิด”จียูลพูดด้วยความคับแค้นใจ ตอนนี้มือของเธอเริ่มกำหมัดเอาไว้แน่น ก่อนจะมุ่งหน้ากลับไปที่อาพาร์ตเม้นของเธอ
ความคิดเห็น