ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : -white- : IV
We both have no idea if we’re going to be together in the end. But one thing is for sure, I’ll do everything I can to make it happen.
เราสองคนต่างไม่รู้ว่าเราจะเดินไปด้วยกันจนถึงปลายทางหรือไม่ แต่สิ่งเดียวที่ฉันแน่ใจ คือ ฉันจะทำทุกอย่างให้มันเป็นจริง.
" ทำไมพวกนายต้องทำหน้าตกใจกันขนาดนั้นด้วยล่ะ ฉันไม่ใช่ผีนะ "
" ถึงตอนนี้นายจะไม่ใช่ แต่นายมันก็น่ากลัวกว่าผีอยู่ดี .... บอกมา ว่านายที่นี่ทำไม "
ผมถาม ก่อนที่มาร์คจะเดินมาหยุดอยู่ข้างๆตัวผม ก่อนที่สายตาของเขาจะหันมามองผมแล้วยกยิ้มที่มุมปาก
" ทำไมถามผมแบบนั้นล่ะครับ คุณจอนจองกุก ผมมาที่นี่ก็เพราะว่าผมอยากร่วมหุ้นกับพวกคุณจริงๆ ไม่ได้มีเจตนาอย่างอื่นเลย "
" งั้นฉันไม่เอา "
ผมหันไปบอกกับมาร์คด้วยความรู้สึกที่ครุ่นเคืองในคำพูดและการกระทำของมัน
แต่มาร์คมันกลับยิ้ม แล้วเดินหันกลับไปยืนที่เดิม ก่อนที่มันจะหันหน้ามามองผมกับไอ้แทฮยองอีกครั้ง
" นายไม่ต้องการ แต่ดูเหมือนเพื่อนนายต้องการนะ
ใช่ไหม คิม แทฮยอง "
ทันทีที่มาร์คมันพูดแบบนั้น ผมหันหน้าไปมองหน้าของไอ้แทฮยองมันทันที ก่อนที่ไอ้แทฮยองจะหันหน้าของมันมามองผม
ด้วยความละอายใจ
" ใช่ กูต้องการเงินก้อนนั้นเพื่อมาพยุงสถานะการเงินของโรงแรมเราจริงๆเว้ยจองกุก แต่กูไม่ได้จะปกปิดอะไรมึงเลยนะ..กูก็แค่"
" พวกมึงจะทำเชี้ยอะไรก็ตามใจพวกมึงเลย กูไม่อยากยุ่งเชี้ยไรแล้ว "
ผมสบถคำพวกนั้นออกมาด้วยความโมโห ก่อนจะหันหลังเดินออกมา
ปล่อยให้ไอ้แทฮอยงมันอยู่คุยเรื่องเงินลงทุนกับไอ้มาร์คมันต่อไป
ผมนั่งรอไอ้แทฮยองมันอยู่ในรถ ก่อนที่ไอ้แทฮยองมันจะเปิดประตู
แล้วยัดตัวของมันเข้ามานั่งข้างๆผม
" กูไม่ไว้ใจมัน "
ผมพูดออกมาลอยๆ ก่อนที่ไอ้แทฮยองมันจะหันหน้ามามองผม แล้วหันกลับไป
" กูรู้ แต่เรื่องอื่นเอาไว้ก่อนได้ป่ะว่ะ เอาเรื่องโรงแรมของเราให้รอดก่อน
เรื่องอื่นค่อยว่ากัน "
เฮ้อ .
ผมถอนหายใจออกมา ก่อนจะหันมองออกไปนอกหน้าต่าง ก่อนที่ไอ้แทฮยองจะรีบสตาร์ดรถ
พาผมออกมาจากลานจอดรถของโรงแรม
มันคงจะดีนะ ถ้าไม่มีอะไรเกิดขึ้นอย่างที่ผมคิด
ผมกำลังยืนอยู่ที่หน้าห้องของผมกับจีมิน หลังจากที่ไอ้แทฮยองมันมาส่งผมที่คอนโดแล้ว
ผมกำลังเอื้อมมือจะไปเปิดประตูพร้อมกับแสร้งทำสีหน้าให้ปกติเข้าไว้ เพื่อจีมินจะได้ไม่ต้องสงสัยผม
แก๊ก..
" จองกุกกลับมาแล้วหรอ "
จีมินหันมาถามผมพร้อมกับรอยยิ้ม ในขณะที่เขากำลังวุ่นอยู่กับการจัดโต๊ะอาหาร
ผมเดินเอากระเป๋าวางลงที่โซฟา ก่อนจะเดินเข้าไปโผล่ตัวกอดที่เอวของจีมินเอาไว้จากทางด้านหลัง
" ใครมาหรอ ทำไมจีมินถึงทำอาหารซะเยอะเลย " ผมถาม
" ป่าวจีมินไม่ได้เป็นคนทำ "
" แล้วใคร "
"ผมเองครับ "
เสียงที่คุ้นเคย ทำให้ผมเงยหน้าขึ้นไปมองตามเสียงที่ดังมาจากหน้าห้องครัว
มาร์ค กำลังยืนอยู่ตรงนั้น พร้อมกับแสร้งยิ้มให้กับผม ราวกับว่าผมกับมันรู้จักกันมานานหรือสนิทกันมากอย่างไงอย่างงั้นแหละ
ผมปล่อยมือออกจากเอวของจีมิน ก่อนที่เปลี่ยนมายืนข้างๆกับจีมินแทน สายตาจ้องมองที่มาร์คอย่างไม่ล่ะสายตา
" มาทำไม " ผมถาม
" จองกุก " จีมินหันหน้ามามองผมด้วยสีหน้าและสายตาที่บ่งบอกว่าผมไม่ควรพูดกับแขกคนสำคัญของเขาแบบนั้น
มันล่ะสายตาออกจากผม ก่อนจะเดินเอาอาหารจานสุดท้ายที่เหลือมาว่างที่โต๊ะ เงยหน้าขึ้นมามองหน้าของผมกับจีมินอีกครั้ง
"อาหารเสร็จแล้วเรารีบทานกันเถอะครับ เดียวอาหารจะเย็นหมด มันจะทานแล้วไม่อร่อย "
มาร์คมันเน้นคำพูดคำสุดท้ายชัดมาก เหมือนมันอยากจะบอกอะไรผม
แต่ผมต้องอดกลั้นอารมณ์ของผมเอาไว้ ผมไม่อยากจีมินเห็นด้านที่ไม่ดีของผม
" จีมินกับมาร์ค กินกันไปก่อนนะ เดียวจองกุกมา ขอไปโทรศัพท์ก่อนแปบนึง "
ผมล่ะตัวออกมาจากจีมิน ก่อนที่จะเดินมาหยุดที่ริมระเบียง
กดเบอร์โทรหาไอ้แทฮยองให้มาช่วยเป็นไม้กันหมาให้หน่อย เพราะอย่างน้อยถ้ามีมันผมก็จะได้ไม่ต้องรับมือกับไอ้เชี้ยมาร์คคนเดียว
" เออ มึงรีบมานะ พาไอ้นัมจุนกับไอ้จินมันมาด้วย
มาเยอะๆยิ่งดี ... แค่นี้แหละ กูไม่อยากปล่อยให้จีมิน อยู่กับไอ้เชี้ยมาร์คมันนานๆ.."
หลังจากที่คุยโทรศัพท์กับไอ้แทฮยองจนเสร็จ ผมก็กลับเข้ามาข้างในห้อง
ก่อนจะทรุดตัวลงนั่งข้างๆกับจีมิน ทันทีที่มาร์คมันเงยหน้าขึ้นมามองผม ผมก็แสร้งยิ้มให้มัน
แล้วล่ะสายตาของผมจากมัน มามองหน้าของจีมินแทน จีมินหันหน้ามายิ้มให้กับผมเบาๆ ก่อนจะหันหน้าของเขากลับไป
" จีมินชิมนี่ซิ ของโปรดของจีมินเลยนะ
แต่ไม่รู้ว่ารสชาติมันจะสู้ที่จองกุกทำให้จีมินทานได้หรือเปล่า "
ผมเอื้อมมือไปตักเนื้อผัดที่อยู่ตรงหน้าของผมให้กับจีมิน พร้อมกับพูดแหวะใส่ไอ้มาร์คมันอย่างสะใจ
คิดจะเล่นสงครามปราสาทกับผมงั้นหรอ มันคิดผิดแล้ว
" ขอบใจนะ "
" อื้ม จีมินกินเยอะๆนะ จะได้โตเร็วๆ "
" พอจีมินอ้วนเป็นหมู จองกุกก็จะทิ้งจีมินไปหาคนอื่นใช่ป่ะล่ะ "
"ไม่หรอก จีมินของจองกุกน่ารักจะตาย ถึงจะอ้วนเป็นหมูยังไงจองกุกก็รัก "
ผมกับจีมินคุยหยอกล้อกันโดยไม่สนใจคนที่นั่งร่วมโต๊ะของพวกเราอีกคนเลย
แต่ผมแอบเห็นสีหน้าของไอ้มาร์คที่มองมาที่ผมกับจีมินนะ ดูมันไม่ค่อยสบอารมณ์ซักเท่าไหร่หรอก
แต่ก็ต้องแสร้งยิ้มให้ผมกับจีมินไปตามมารยาทของพวก . ผู้ดีจอมปลอม .
ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูดังขึ้น เหมือนพวกนั้นจะมากันแล้วนะ
เร็วทันใจผมจริงๆ
" เดียวจองกุกไปเปิดประตู ก่อนนะ "
ผมดันตัวเองลุกจากเก้าอี้ที่นั่งอยู่ ก่อนจะเดินไปหยุดอยู่ที่หน้าประตู
มือของผมเอื้อมไปเปิดประตูให้กับไอ้พวกแทฮยอง จิน และ นัมจุน
" เข้ามาก่อนดิ พวกมึง " ผมบอก
" ร้ายนักนะมึงไอ้จองกุก ถึงว่าเรียกพวกกูมา เพื่อเป็นไม้กันหมาให้เมียมึงกับไอ้มาร์คนิเอง " ไอ้นัมจุนพูดขึ้น
" เออ ๆ ถ้ากูไม่ร้าย กูจะเป็นเพื่อนกับคนอย่างพวกมึงได้หรอ "
" อ้าว ไอ้นี่ เดียวพวกกูก็ไม่ช่วยซะหรอก " ไอ้แทฮยองมันพูดกับผม พร้อมกับทำหน้าค้อนใส่
" โอ๋ๆ อย่างอลกูนะ กูขอโทษ รีบเข้าไปข้างในกันเถอะ "
ผมกับไอ้พวกแทฮยองยืนคุยกันอยู่ที่หน้าประตูซักพัก ก่อนที่ผมจะพาพวกมันเดินเข้ามาในห้อง
หลังจากนั้นพวกเราทั้งหมดก็พากันมาทานอาหารบนโต๊ะ คุยกัน หัวเราะกันอย่างสนุกสนาน ยกเว้น ไอ้มาร์ค ที่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ค่อยสนุกกับพวกเราซักเท่าไหร่
ก็แงแหละ . ก็มึงคือส่วนเกิน สำหรับพวกกูนิ .
" ดึกมากแล้ว มาร์คขอตัวก่อนกลับก่อนนะ "
" จะกลับแล้วหรอ เดียวจีมินเดินลงไปส่งที่หน้าคอนโดนะ "
" จีมินไม่ต้องไปหรอก อยู่กินข้าว อยู่คุยเล่นกับไอ้พวกนี้ไปเถอะ
เดียวจองกุกจะเดินลงไปส่งมาร์คที่หน้าคอนโดให้เอง . "
" เอางั้นหรอ งั้นก็ฝากจองกุกด้วยนะ
ขับรถกลับคอนโดดีๆนะ มาร์ค ไว้ค่อยเจอกันใหม่วันหลัง "
" ครับ "
ผมเดินลงมาส่งไอ้มาร์คด้านล่างของคอนโด และในขณะที่มันกำลังจะก้าวเท้าเดินไปที่รถ
" ยากหน่อยนะมึง ถ้าคิดจะมาแย่งคนของกูไป "
" แต่มันก็ไม่ยากเกินความสามารถของกูหรอกมั้งไอ้จองกุก มึงค่อยดู "
พูดจบ ไอ้มาร์คก็เดินจากผมตรงไปที่รถของมัน
ก่อนที่มันจะรีบขับรถผ่านหน้าของผมไป. จนลับสายตาของผม
ตัดฉับ++++
Talk.
โอ้ยๆ แต่ละคนคารมคมคายอ่ะ ถูกใจไรต์จัง
ลุ้นค่ะ ลุ้นกันต่อ คอมเม้นนะ อย่าลืม
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น