คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Heart : III (NC )
ดึกคืนนั้น ผมรีบขับรถมาที่บริษัทของจองกุก พร้อมกับข้าวกล่องที่วางอยู่เบาะข้างๆผม
ผมเหลือบสายตาหันไปมองมันพร้อมกับรอยยิ้ม ก่อนที่จะเอื้อมมือล้วงไปหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าออกมา
จีมิน : กูอยู่หน้าบริษัทมึงแล้วนะ...กำลังจะขึ้นไป แล้วเจอกัน
ผมล่ะสายตาตัวเองออกจากโทรศัพท์ ก่อนที่จะหันไปหยิบกล่องข้าวเย็น
แล้วเปิดประตู ก้าวเท้าเดินลงมาจากรถ...
ประตูรถถูกปิดสนิท ก่อนที่ผมจะก้าวเท้าเดินเข้ามาในบริษัท..พร้อมกับสีหน้าที่เบิกบาน
ยิ่งคิดตอนที่ผมนั่งกินข้าวพร้อมกันกับจองกุกในห้องทำงานนั้นแล้ว ผมแทบจะอดใจไม่ไหวจริงๆ
ติ้ง...!!
ลิฟต์มาแล้ว ก่อนที่ผมจะก้าวเท้าเดินเข้าไป พร้อมกับเอื้อมมือไปกดปุ่มชั้น 30 แล้วดันตัวเองพิงไปกับผนังของลิฟต์ จนกระทั่งมันเคลื่อนตัวพาผมมาถึงชั้นที่ต้องการ
ประตูลิฟต์เปิดออก ผมก้าวเท้าเดินออกมาจากลิฟต์...เดินตามทางไปเรื่อยๆจนกระทั่งถึงหน้าห้องทำงานของ
จอนจองกุก
ผมเอื้อมมือไปแตะที่ประตู ก่อนที่จะสูดหายใจลึกๆ
แล้วผลักประตูบานนั้นเข้าไป
แก๊ก...!!
O_O
ตุบ..!!
ม่านตาผมเบิกกว้าง ก่อนที่มือของผมจะปล่อยให้กล่องข้าวตกลงพื้น เมื่อเห็นภาพที่อยู่ตรงหน้า
ภาพที่ผู้หญิงคนนั้นกำลังยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆกับใบหน้าของจองกุก...มือเล็กๆนั่นกำลังสัมผัสไปที่อกของคนที่ผมรัก
“จองกุก....”
เสียงของผมทำให้จองกุกรีบผลักผู้หญิงคนนั้นออกห่างจากตัวเค้า ก่อนที่จะรีบหันหน้ามามองผมด้วยความตกใจ
ส่วนผมก็ได้แต่ยืนนิ่งมองดูเค้า..พร้อมกับน้ำใสๆที่มันกำลังจากทะลักออกมาจากเบ้าตาของผม จนมันร้อนผ่าวไปหมด
“มันไม่ใช่อย่างที่มึงคิดนะจีมิน”
“..........”
ผมได้แต่ส่ายหน้า ไม่อยากรับฟังคำแก้ตัวอะไรจากปากของเค้าอีกแล้ว ก่อนที่ผมจะรีบปล่อยมือออกจากขอบประตูนั่น แล้ววิ่งหนีออกมาจากตรงนั้น
.
.
ผมวิ่งตามทางมาเรื่อยๆ ก่อนที่จะพาตัวเองมาหยุดอยู่ที่หน้าลิฟต์ พร้อมกับจองกุกที่วิ่งตามหลังผมออกมา
ผมได้แต่ยืนนิ่ง พร้อมกับน้ำตาที่มันกำลังไหล ก่อนที่จองกุกจะรีบก้าวเข้ามาดึงตัวผมเข้าไปกอดเอาไว้ ใบหน้าของผมซบไปที่อกของเค้า พร้อมกับมือเรียวที่ลูบลงมาจับที่หัวของผมเบาๆ
“ตามกูออกมาทำไม...ทำไมไม่มีความสุขกับผู้หญิงคนนั้นต่อไปล่ะ”
ผมพูดด้วยน้ำเสียงตัดพ้อ ก่อนที่จองกุกจะค่อยๆจับตัวผมล่ะออกจากอ้อมกอดของเค้า แล้วเอื้อมมือมาจับปลายคางของผมให้เชิดหน้าขึ้นไปมองหน้าของเค้าในตอนนี้
“มึงคิดว่ากูจะมีความสุขได้หรอ..ทั้งๆที่แฟนของกูกำลังเข้าใจกูผิดอยู่แบบนี้ “
“เข้าใจผิด”
“ใช่..เข้าใจผิด / กูกับเลขาคนนั้นไม่ได้มีอะไรกันอย่างที่มึงคิด กูทำงานอยู่ แล้วอะไรไม่รู้มันเข้าตากู
เค้าแค่ช่วยดู แล้วเอามันออกให้ก็เท่านั้นเอง “
“จริงหรอ...”
“จริงซิ..หรือว่ามึงไม่เชื่อใจกูไอ้เตี้ย กูจะพามึงกลับไปถามผู้หญิงคนนั้นเลยเอาไหม “
“ไม่อ่ะ..กูขอโทษนะ กูงี่เง่าเอง “
ผมตอบด้วยน้ำเสียงอ่อยๆ ก่อนที่จองกุกจะเอื้อมมือมาขยี้หัวผมด้วยความรัก แล้วล่ะมันออกไป
“กูชอบนะ..ที่มึงหวงกูแบบนี้ ปาร์คจีมิน “
คำพูดของจองกุกทำให้หน้าของผมมันร้อนผ่าวขึ้นมาทันที ก่อนที่เค้าจะเอื้อมมือมาจับมือผม
แล้วพากลับไปที่ห้องทำงานของเค้า
.
.
พอมาถึง จองกุกก็ปล่อยมือออกจากผม ก่อนจะเดินไปก้มเก็บกล่องข้าวเย็นที่ผมทำตกเอาไว้เมื่อกี้นี้ขึ้นมา
เค้ายืนจ้องมันอยู่ซักพัก ก่อนที่จะเดินเอาไปวางไว้ที่โต๊ะ แล้วทรุดตัวนั่งลงที่โซฟา พร้อมกับเอื้อมมือมาเปิดมันออก
“อย่ากินเลยนะจองกุก..มันตกลงพื้นไปแล้ว”
“ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย มันไม่ได้สกปรกซักหน่อย แล้วอีกอย่างมึงก็ตั้งใจเอามาให้กูด้วยนิ “
ผมถึงกับพูดอะไรไม่ออก ก่อนที่จะพาตัวเองไปทรุดตัวลงนั่งข้างๆกับเค้า
มันรู้สึกผิดยังไงไม่รู้ ที่ผมเข้าใจเค้าผิด ทั้งๆที่มัน....
“อือ..เนื้อนี่อร่อยดีนะ มึงลองกินดูไหมจีมิน “
จองกุกพูดขึ้น ก่อนที่เค้าจะยื่นเนื้อชิ้นนั้นมาให้กับผม
ผมค่อยๆอ้าปากงับเนื้อนั้น พร้อมกับแสร้งยิ้มให้กับเค้าเบาๆ
“วันหลังน่ะไอ้เตี้ย มึงไม่ต้องเอาอาหารพวกนี้มาให้กูก็ได้...กินข้าว อาบน้ำ แล้วเข้านอน ไปเถอะ
ส่วนกูก็แค่กาแฟถ้วยเดียว กูก็อยู่ทำงานต่อได้แล้ว “
“ไม่ได้..กาแฟถ้วยเดียวมันจะไปพออะไรล่ะ / เอาอย่างงี้ ถ้าวันไหนมึงต้องทำงานดึกๆอีกล่ะก็ กูจะเอาอาหารเย็นมานั่งกินกับมึงที่นี่..กินด้วยกัน ดีไหม “
จองกุกพยักหน้ารับคำของผมพร้อมกับรอยยิ้ม ก่อนที่จะเอื้อมมือมาจับที่ผมนุ่มๆของผมเบาๆแล้วล่ะออกไป
กินอาหารที่ผมเอามาให้ต่อ
.
.
“จีมิน จิมินตื่นเถอะ กลับบ้านกัน”
เสียงกระซิบแผ่วๆของจองกุก ทำให้ผมลืมตาตื่นขึ้นมามองหน้าเค้าด้วยอาการงัวเงีย ก่อนที่จะเอามือขยี้ตาเพื่อปรับสภาพ สายตา แล้วบิดตัวขี้เกียจไปมา
“ขี้เซาจังนะเรา..บอกให้กลับไปนอนบ้านก็ไม่ยอม”
“ก็กูอยากกลับบ้านพร้อมมึงนิ...นอนอยู่ที่บ้านคนเดียว กูเหงาอ่ะ “
“บ้า..พูดอะไรของมึงเนี่ย มันทำให้กูมีอารมณ์นะรู้ไหม “
จองกุกพูดในขณะที่กำลังยื่นริมฝีปากลงมาใกล้ๆกับริมฝีปากของผม จนผมต้องรีบหลับตาลง
พร้อมกับเนื้อตัวที่มันเกร็งไปหมด
โอ้ย.......!!
จองกุกล่ะใบหน้าของเค้าออกไป ก่อนที่เอื้อมมือมาเขกที่หัวของผม จนผมต้องร้องเสียงหลงออกมา
ก่อนที่จองกุกจะหัวเราะออกมาเบาๆในลำคอ แล้วยื่นมือของเค้ามาตรงหน้าของผม
O_O
“กลับบ้านกันเถอะ..กูอยากกลับไปนอนกอดมึงบนเตียงนุ่มใจจะขาดอยู่แล้ว “
ผมพยักหน้าตอบรับคำของเค้าทันที ก่อนที่จะยื่นมือไปจับมือของจองกุกเอาไว้
หมับ..!!
แรงดึงของจองกุกทำให้ผมตัวผมแทบเซเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของเค้า ก่อนที่เค้าจะเอามือโอบเอวของผมเอาไว้
พร้อมกับริมฝีปากที่ค่อยๆยื่นเข้ามาประกบลงบนริมฝีปากของผมจนแทบสนิท
โค้ด NC
เสื้อผ้าถูกนำขึ้นมาใส่จนเรียบร้อย ก่อนที่จองกุกจะโผล่ตัวเข้ามากอดผมเอาไว้
ยื่นริมฝีปากมาหอมที่ข้างแก้มของผมเบาๆ แล้วล่ะออกไป
“ คืนนี้กูมีความสุขมากเลยรู้ไหมจีมิน”
“มีความสุขบ้าอะไร เหนื่อยจะตาย”
“เหนื่อย..แต่ก็คุ้ม คุ้มที่กูรอคอย และ ทำให้กูรู้ ว่ากูชนะใจมึงได้ครึ่งหนึ่งแล้ว”
“เลิกเพ้อได้แล้ว...ไปกลับบ้านกัน กูง่วงแล้ว “
.
.
ผมกำลังนั่งซบไปที่ไหล่ของจองกุกด้วยใบหน้าที่เขิลอาย เมื่อคิดถึงกิจกรรมเมื่อกี้ที่เราพึ่งทำด้วยกันไป
และหวังว่าครั้งต่อไป มันต้องดีกว่านี้...แน่นอน
ผมยิ้มก่อนจะหลับตาลง
ท่ามกลางแสงจันทร์ที่สาดส่องท่ามกลางคืนที่แสนจะวิเศษของผม
ความคิดเห็น