ลำดับตอนที่ #28
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #28 : 28
ความรัก
มันไม่ใช่ทุกสิ่งทุกอย่าง เสมอไปหรอก
ความจริงที่ถูกปิดเอาต่างหากที่มันคือเรื่องจริง
( โฮซอก )
สนามบิน xx
" อืม ! รู้แล้ว วันเกิดมรึงกูไม่ลืมหรอกน่า "
( ถ้าออกจากสนามบินแล้ว ตรงมาที่บ้านกูก่อนนะ )
" เออรู้แล้ว "
ผมวางสายจากไอ้จิน ก่อนจะยื่นกระเป๋าให้กับเลขาประจำตัวผม
แล้วทรุดตัวลงเข้าไปนั่งในรถ
ไม่ได้กลับที่นี่มาเกือบเดือนนะเรา
ป่านนี้ ! ยุนกิจะเป็นยังไงมั้งนะ ( ตั้งแต่วันนั้น ก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย )
บรื้น....!!!
ผมนั่งเสยหน้ามองออกไปนอกกระจกตลอดทาง
ก่อนที่จะหวนกลับไปคิดว่าเก่าๆที่ผมได้อยู่กับเค้า ได้ใกล้ชิดกันในฐานะ " เพื่อน "
( นี่ยุนกิ ! ทำไมมรึงถึงชอบมองออกไปนอกกระจกตลอดเลยนะ ข้างนอกนั้นมันมีอะไรดีหรอ )
( ไม่มีหรอก ! กูแค่ชอบ กูเท่านั้นเอง )
ผมเผลอยิ้มออกมาที่มุมปากเบาๆ
ก่อนที่มันจะหายไป เมื่อผมคิดถึงแววตาที่ยุนกิมองผมพร้อมกับน้ำตาที่อาบข้างแก้ม
( กูขอโทษนะโฮซอก แต่กูว่า...เราอยากเจอหรือติดต่อกันอีกเลยจะดีกว่า )
กูขอโทษนะยุนกิ
ที่กูเป็นคนที่ทำร้ายมรึง
ขอโทษจริงๆ
บ้านตระกูลคิม
" นายน้อยครับ ถึงบ้านของคุณจินแล้วครับ "
" งั้นหรอ ! คุณนายขับรถกลับไปได้เลยนะเลขาซอ ผมอาจจะต้องค้างอยู่ที่นี่ "
" ครับ "
ผมเปิดประตูก้าวเท้าเดินลงมาจากรถ
ก่อนที่จะเดินสวนกับ ยุนกิ แล้วก็ จองกุก ที่พึ่งมาถึงพอดี
ผมได้แต่นิ่ง ทำอะไรไม่ถูก ไม่กล้าที่จะทัก ส่วนยุนกิเองท่าทีของเค้าที่มองผมก็เปลี่ยนไป
" คะ...คือว่าสบายดีไหม ยุนกิ "
ผมแสร้งถามออกไป ก่อนที่ยุนกิจะพยักหน้ารับคำของผมเบาๆ
ก่อนจะเอื้อมมือไปดึงจองกุกเข้ามาใกล้ๆ
" ผมว่าพวกเราเข้าไปกันเถอะฮะ ป่านนี้พี่จินคงจะรอพวกเรานานแล้ว "
และทันทีที่ผมเข้ามาถึง
ผมก็ต้องตกใจ เมื่อเห็นปาร์คจีมินเดินตรงเข้ามาหาผม
แต่ทำไม ผมถึงรู้สึกว่าเค้าไม่ใช่ ปาร์คจีมินคนเดิมที่ผมรู้จัก
" หวัดดีครับ คุณเป็นเพื่อนพี่จินใช่ไหม เข้าไปรอข้างในก่อนนะ
เดียวอีกซักพักที่จินก็คงจะลงมา ส่วนผมขอตัวไปช่วยข้างในครัวก่อนนะครับ "
จีมินพูดกับผมพร้อมกับรอยยิ้ม
ก่อนจะเดินผ่านหน้าของผมไป
" มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ "
" โฮซอก กูขอคุยอะไรด้วยหน่อยซิ "
ผมเดินตามยุนกิออกมาที่สวนหลังบ้าน
ก่อนที่เค้าจะเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นทุกอย่างให้ผมฟัง
" จริงหรอ ที่บอกว่าจีมินจะเรื่องอะไรไม่ได้เลย "
" อื้ม ! ตอนนี้ปาร์คจีมินที่มรึงเห็น ไม่ใช่ปาร์คจีมินคนเดิมที่พวกเรารู้จักอีกแล้วแหละ
แต่กูขอร้องอะไรมรึงหน่อยได้ไหม .. อยากไปพูด หรือทำอะไรให้จีมินส่งเลยน่ะ เป็นแบบนี้มันก็ดีแล้ว ทั้งสำหรับกู แล้วก็ทุกคน "
ยุนกิหันหน้าหนีผม แล้วมองไปทางอื่น
ก่อนที่ผมจะค่อยๆเอื้อมมือกำลังจะไปแตะที่ข้อมือของเค้า
" พี่ยุนกิครับ "
ทั้งทีที่เสียงจองกุกดังขึ้น ผมก็รีบชักมือกลับมาทันที
ก่อนจะหันไปแสร้งยิ้มให้กับเค้า - จอนจองกุก -
" ทำไมถึง..."
" ป่าวหรอ พี่แค่เรียกโฮซอกมาคุยเรื่องจีมินนะ อากาศเริ่มเย็นมากแล้ว
เรากลับเข้าไปข้างในกันเถอะนะ ... มรึงด้วยนะโฮซอก "
ยุนกิบอกกับจองกุกแล้วก็ผมแบบนั้น ก่อนจะเดินไปเกาะแขนจองกุกพร้อมกับรอยยิ้ม
แล้วเดินผ่านหน้าของผมไป
ทำเย็นชากับกูแบบนี้
มันคงจะดีกับความรู้สึกของมรึงแล้วซินะ ยุนกิ
ภายในงาน
พวกเราพูดคุย และ หัวเราะกันอย่างสนุกสนาน
ก่อนที่ผมจะเหลือบสายตาไปมองยุนกิ ที่พยายามแสร้งเก็บอาการนั้นไว้
" อาหารใกล้จะหมดแล้ว เดียวเค้าไปตักมาเพิ่มให้นะ "
ยุนกิบอกแบบนั้น ก่อนจะดันตัวเองลุกจากโต๊ะไป
" เดียวจีมินไปช่วยนะ "
จีมินบอกแบบนั้น ก่อนจะเดินตามหลังยุนกิไป
ผมควรจะเป็นห่วงดีไหม ถ้าเป็นปาร์คจีมินตอนนี้ มันคงไม่มีอะไรน่าห่วงหรอกมั้ง
............................................................................
ภายในครัว
ยุนกิกำลังตักอาหารใส่จานเพื่อนำออกไป ก่อนทีจีมินจะเดินตามเข้ามา
" ดูเป็นคนดี และ อ่อนโยนจังเลยนะ มินยุนกิ "
O_O
พรี่บ...!!
ทันทีที่ยุนกิหันไปมอง
ปลายมีดที่เสียบแทงมาที่ท้องของเค้าแล้ว
" กูรอเวลานี้มานานแล้วยุนกิ "
เสียงกระซิบดังก้องที่ข้างหู ก่อนที่ร่างของยุนกิจะทรุดตัวลงไปนอนกองกับพื้น
พร้อมกับเลือดที่ไหลนองเต็มพื้น
( มรึงกับกู แล้วจะเป็นเพื่อนที่ดีกันตลอดไปใช่ไหม ยุนกิ )
Talk...
ใกล้จะจบแล้วนะค่ะ เหลืออีก 2 ตอนเท่านั้น มาลุ้นกันนะ
แล้วไรต์ก็ขอฝากเรื่อง - OVER LOVe - ด้วยนะค่ะ
อย่าลืมอ่านจบอย่าลืมคอมเม้นให้ไรต์ด้วยนะค่ะ ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น