ลำดับตอนที่ #26
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #26 : 26
ถ
ถ้าเป็นไปได้
ฉันไม่อยากให้นายจำใครได้เลย
จำแค่เพียงฉันคนเดียวได้ไหม
( ขอแต่มีมึงอยู่เคียงข้างกูคนเดียวก็พอแล้ว แทฮยอง )
1 เดือนผ่านไป
คอนโด xx ( จีมิน )
" จีมิน จีมินตื่นเถอะ เช้าแล้ว "
เสียงกระซิบทำให้จีมินลืมตาตื่นขึ้นมามองผม
พร้อมกับรอยยิ้ม
" เมื่อกี้ แทฮยองเป็นคนเรียกจีมินหรอ "
" อื้มใช่.. เช้าแล้วจีมินรีบตื่นไปอาบน้ำแต่งตัวเถอะ เดียวแทฮยองจะไปทำอาหารเช้าให้กิน "
ทันใดนั้นเองที่จีมินดันตัวเองลุกขึ้นจากเตียง
แล้วเอื้อมมือมาดึงชายเสื้อของผมเอาไว้
" จีมินไม่รู้หรอกนะว่าเมื่อก่อนจีมินเป็นคนยังไง ทำอะไรเอาไว้บ้าง
แต่ตอนนี้ จีมินขออย่างเดียว แทฮยองอย่าทิ้งจีมินไปไหนนะ ... จีมินกลัว "
ทำไมกันนะ
ผมถึงรู้สึกว่าจีมินที่อยู่กับผมในตอนนี้ชั่งดูอ่อนแอและบอบบางเหลือเกิน
" อะ..อื้ม แทฮยองไม่ทิ้งมีวันทิ้งจีมินไปไหนหรอก แทฮยองสัญญา "
" สัญญาแล้วนะ จีมินรักแทฮยองที่สุดเลย "
จีมินโผล่ตัวเข้ามากอดผมเอาไว้ด้วยความดีใจ
ก่อนที่ผมจะนิ่งไป จีมินเงยหน้าขึ้นมามองผม
แต่แววตาที่ไร้เดียงสานั้น มันทำให้ผมลืมร้ายๆที่เค้าเคยทำเอาไว้จนหมดสิ้น
ก่อนที่จะค่อยๆโน้มริมฝีปากของตัวเองไปจูบที่ริมฝีปากของจีมินเบาๆ
กูสัญญา
ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น
กูจะอยู่ดูแลมรึงเอง ปาร์ค จีมิน
ผมพาจีมินออกมาข้างนอก หลังจากที่ให้เค้าพักฟื้นอยู่ที่ห้องตั้งหลายวัน
ทันทีที่มาถึง จีมินก็ดูจะมีความสุขมาก
ทั้งรอยยิ้ม ทั้งเสียงหัวเราะ แววตากับใบหน้าที่สดใส
มันทำผมเองก็เริ่มกลัวเหมือนกัน กลัวว่าถ้าวันนึงจีมินเกิดจำตัวเองได้ขึ้นมา เค้าจะกลับไปเป็นคนเดิม คนที่จ้องเอาแต่จะแก้แค้น..!!
" แทฮยอง ไปถ่ายรูปกัน "
" หะ..ห่ะ "
จีมินลากผมที่ตู้ถ่ายรูป ก่อนที่เค้าจะดึงตัวผมเข้าไปใกล้ๆ
และทันทีที่ผมเผลอจีมินก็หันหน้ามาก็จะยื่นริมฝีปากนั้นมาจูบที่ข้างแก้มของผม
แชะ...!!!
รูปถูกปริ้นออกมา ก่อนที่จีมินจะยื่นมันให้กับผม
" อ่ะ..จีมินให้ แทฮยองเก็บเอาไว้นะ "
ผมรับมันมา
ก่อนจะก้มดูรูปคู่รูปแรกของพวกเราสองคน
ที่ผ่านมา ผมเป็นแค่เพียงเงาของจองกุกมาโดยตลอด แต่วันนี้ ผมมีตัวตนในสายตาของจีมินแล้ว
" เป็นอะไรไม่ชอบหรอ งั้นแทฮยองก็ไม่เอาหรอก ทิ้งไปซะ "
จีมินพูดด้วยความน้อยใจ
โผล่ตัวจะเข้ามาจะแย่งรูปบานนั้นไปจากผม ก่อนที่ผมจะดึงตัวเค้าเข้ามาใกล้ๆ
" ใครบอกว่าไม่ชอบ ชอบมากเลยต่างหาก "
O_O
จีมินรีบหันหน้าหลบสายตาของผมไปทางอื่น ก่อนที่จะผลักตัวเองเอาห่างจากผม
แล้วรีบเดินหนีนำหน้าผมไป
ริมแม่น้ำฮัน
พวกเราสองคนเที่ยวเล่นกันจนเหนื่อยๆ ก่อนที่ผมจะขับรถพาจีมินมารับลมที่นี่
" จีมิน "
ทันทีที่ผมหันไปก็เห็นจีมินกำลังนอนอยู่เบาะข้างๆผม
ก่อนผมจะเผลอยิ้มออกมา แล้วเอื้อมตัวไปปรับเบาะลงให้กับเค้า
" เหนื่อยมากเลยซินะ นอนเถอะคนดี เดียวแทฮยองจะออกไปรอข้างนอกนะ "
ผมล่ะตัวออกมาจากจีมิน
ก่อนจะเดินเล่นมาเรื่อยๆ จนกระทั่ง...!!!
" ไม่เจอกันนานเลยนะ "
ผมเงยหน้าขึ้นไปมอง ก่อนจะเห็นจอนจองกุกกำลังยืนมองผมอยู่
พร้อมกับสายลมเย็นของฤดูหนาว ที่พัดผ่านตัวของพวกเราไป..!!!
" แทฮยองคุยอยู่กับใครหรอ "
ผมหันหลังกลับไปมองจีมินที่พึ่งมา ก่อนที่จะหันกลับไปมองจอนจองกุกที่ทำหน้าเหมือนตกใจ
แล้วก็นิ่งไป
" อย่าคิดที่จะทำอะไรจีมิน เพราะถ้ามรึงทำแบบนั้น กูจะถือว่ามรึงกับกูไม่ใช่เพื่อนกันอีกต่อไป "
ผมรีบหันหลัง แล้วพาจีมินเดินออกมาจากต้องนั้น
ไม่อยากให้จีมินต้องเห็น
ไม่อยากให้จีมินจำอะไรที่เกี่ยวกับจอนจองกุกได้อีก
" ขอโทษนะ แต่ถ้ามรึงไม่รู้มันจะยังดีซะกว่าจีมิน "
ตัดฉับ+++++
Talk...
อ่านจบอย่าลืมคอมเม้นให้ไรต์ด้วยนะค่ะ ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น