ลำดับตอนที่ #24
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : 24
ผมพูดได้คำเดียวว่า " ผมมันโง่เอง "
พี่ยุนกิลืมตาตื่นขึ้นมามองผม พร้อมกับคาบน้ำตา
ก่อนที่ผมจะแสร้งยิ้มให้กับเค้า แล้วแกล้งทำตัวเป็นปกติ
ไม่อยากให้คิดมาก
ไม่อยากให้กังวลอะไรไปมากกว่านี้
" จองกุก.ทำไมถึง... "
" เย็นมากแล้ว พี่ยุนกิหิวไหมฮะ เดียวผมออกไปทำอะไรอุ่นๆมาให้พี่กินนะ "
และทันทีที่ผมจะลุกขึ้น
พี่ยุนกิก็โผล่ตัวเข้ามากอดผมเอาไว้ ก่อนที่จะเอาใบหน้าซุกมาที่อกของผม
" จองกุกไม่โกรธ ไม่เกลียดพี่หรอ "
ผมค่อยๆจับตัวพี่ยุนกิออก ก่อนจะใช้ปลายนิ้วเช็ดคาบน้ำให้กับเค้า
พร้อมกับยิ้มเบาๆ
" พี่ยุนกิพูดเรื่องอะไรกันฮะ ผมจะไปโกรธ ไปเกลียดพี่ทำไม
หยุดร้อง แล้วเข้าไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำเถอะนะฮะ เดียวผมจะออกไปเตรียมอาหารเย็นเอาไว้รอ "
" ขอบใจนะจองกุก "
ปัก ปัก....!!!
ปลายมีดกำลังหันผักออกเป็นท่อนๆ
ก่อนที่ผมจะหวนกลับไปคิดถึงคำของ ปาร์คจีมิน ที่พูดกับผม
( เออใช่ กูบ้า เรื่องทุกอย่างที่มันเกิดขึ้นก็เพราะว่ามึงนั่นแหละ จอนจองกุก ถ้ามึงไม่มาเล่นกับความรู้สึกของกูก่อน เรื่องมันจะเป็นแบบนี้ไหม แล้วมึงก็จำเอาไว้เลยนะ เรื่องมันพึ่งเริ่ม กูจะทำให้มึงเจ็บกว่ากูเป็นร้อยเท่า พันเท่าเลยคอยดู )
โอ้ย...!!
ผมร้องออกมา ก่อนจะปล่อยมีดเล่มนั้นออกมาจากมือ
เลือดสดๆกำลังไหลออกมาจากมือของผมเอง
" จองกุก...เป็นอะไรไหม "
พี่ยุนกิรีบวิ่งเข้ามาดูผมด้วยความเป็นห่วง
ก่อนจะพาผมไปนั่งทำแผล
คนที่อ่อนโยนแบบพี่ยุนกินี่หรอ ที่เมื่อก่อนผมอยากทิ้งเค้าให้ต้องเผชิญกับเรื่องร้ายๆอยู่คนเดียว
คนแบบนี้นะหรอ..!!
" เสร็จแล้วจองกุก "
พี่ยุนกิเงยหน้าขึ้นมามองผมพร้อมกับรอยยิ้ม
ทันทีที่ผมเห็นสายตาแบบนั้น มันก็ยิ่งทำให้ผมเกลียดตัวเองมากขึ้น
ก่อนที่ผมจะดึงตัวพี่ยุนกิเข้ามากอดเอาไว้
" พี่ยุนกิ ผมขอโทษฮะ ผมขอโทษ.."
" จองกุก...เป็นอะไร มีเรื่องอะไรไม่สบายหรือป่าว หรือเพราะว่าจีมิน "
" พี่ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นแหละฮะ .. แค่พี่อยู่กับผมก็พอ อยู่กับผม อยู่เคียงข้างผมตลอดไปนะฮะ "
พี่ยุนกิเงยหน้าขึ้นมามองผมอีกครั้ง
ก่อนที่ผมจะโน้มริมฝีปากลงไปจูบที่ริมฝีปากของพี่ยุนกิ
" ไม่ได้..."
พี่ยุนกิผลักตัวของผมออกจากเค้า
ก่อนจะรีบวิ่งหนีผมกลับเข้าห้องไป
ก๊อก...ก๊อก...!!
ผมพยายามเคาะประตูเรียกพี่ยุนกิ พร้อมกับมือที่พยายามบิดลูกบิดประตูบานนั้น
ก่อนที่เสียงสะอื้นของพี่ยุนกิจะดังรอดออกมา
" พี่ยุนกิ เปิดประตูให้ผมเถอะฮะ "
" ไม่..เราอย่าพึ่งเจอหน้ากันตอนนี้เลยนะจองกุก ถึงนายจะไม่พูด แต่พี่ก็รู้ว่านายต้องรู้เรื่องนั้นจากปากของจีมินแล้ว ถึงนายจะไม่แสดงออก แต่พี่ก็รู้ว่านายเจ็บ งั้นได้โปรด..."
" ถึงผมจะรู้แล้วมันยังไงเหล่า พี่เป็นเมียของผม เป็นคนที่ผมรัก .. มันก็ยังเป็นแบบนั้นไม่ใช่หรอ
ถึงเมื่อคืนพี่จะมีอะไรกับคนอื่น แต่นั้นมันก็ไม่ใช่ตัวพี่เองที่อยากจะทำเอง เพราะฉะนั้นมันมีเหตุผลอะไรล่ะที่ผมจะเกลียดพี่ เว้นซะแต่ว่า พี่เองต่างหากที่จากเกลียดผมไปแล้ว "
โธ่เว้ย.!
ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้ด้วย
ทำไมทุกอย่างมันต้องลงเอ่ยแบบนี้ด้วย
ผมทรุดตัวลงนั่งที่กับพื้นอยู่ซักพัก
ก่อนที่พี่ยุนกิจะเปิดประตูออกมาหาผม
" พี่ยุนกิ "
พี่ยุนกิแสร้งยิ้มให้กับผม ทรุดตัวลงกอดผมเอาไว้
ก่อนที่ผมจะกอดตอบกลับเค้าไป
แต่ทำไมผมถึงรู้สึก ว่ามัน เจ็บ มันเจ็บจนพูดไม่ออกจริงๆ " ปาร์คจีมิน "
ไนท์คลับxx
ผมนั่งดื่มอยู่กับแทฮยองมันสองคน
ก่อนที่ผมจะยิ้มและหัวเราะออกมา เมื่อคิดถึงสีหน้าตอนที่ไอ้ยุนกิมันมานั่งคุกเข่าขอร้องผม
" ดูวันนี้มึงอารมณ์ดีจังนะ หายเครียดเรื่องนั้นแล้วหรอ "
" ก็ไม่เชิงนะ ว่ามันจะจบก็ไม่จบหรอก สำหรับกูมันพึ่งเริ่มต้นเองมากกว่า "
ผมพูดออกไปแบบนั้น ก่อนที่แทฮยองมันจะหันมามองผม
แล้วหันกลับไปถอนหายใจออกมา พร้อมกับกระดกเหล้าที่อยู่ในมือเข้าปาก
ปัก..++
" พอเถอะจีมิน ถึงมึงทำให้มินยุนกิมันตาย จอนจองกุกก็ไม่มีวันหันมามองมึงหรอก "
" กูไม่ต้องการให้มันกลับมาหากู กูแค่ต้องการให้มันเจ็บเหมือนที่กูเจ็บบ้าง "
" แล้วมันจำเป็นต้องทำแบบนั้นเลยหรอ "
" มันเรื่องของกู ถ้ามึงไม่คิดจะช่วย ก็ไสหัวของมึงไปซะแทฮยอง "
"......"
แทฮยองมันมองหน้าผมอยู่ซักพัก
ก่อนจะดันตัวเองลุกจากเก้าอี้ แล้วหันหลังเดินจากผมไป
" โธ่เว้ย "
ผมลุกขึ้น เอามือกวาดข้าวของที่อยู่บนโต๊ะตกลงกระจายเต็มพื้นไปหมด
ก่อนที่จะมีปลายเท้าของใครบางคนเดินตรงเข้ามาหาผม
" ขอคุยด้วยหน่อยได้ไหม "
O_O
ตัดฉับ+++++
Talk...
อ่านจบอย่าลืมคอมเม้นให้ไรต์ด้วยนะค่ะ ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น