ลำดับตอนที่ #23
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : 23
ความลับ
มันจะคงเป็นความลับต่อไปไหมนะ ผมกลัวจริงๆ
ผมนั่งรอพี่ยุนกิอยู่ซักพัก พี่เค้าก็กลับมา
สิ่งแรกที่ผมเห็น ก็คือสายตาที่เหม่อลอยไร้ความรู้สึก ไปบอกกับผมซักคำว่าไปไหน
" พี่ยุนกิ.. คือว่าเมื่อคืน "
" พี่เหนื่อยแล้ว..เอาไว้คอยคุยกันนะจองกุก "
พี่ยุนกิพูดกับผมเพียงเท่านั้น
ก่อนจะเดินหนีผมเข้าห้องไป
ทำไมผมถึงรู้สึกแปลกๆ เมื่อคืนพี่ยุนกิไปไหนมา
มันเกิดอะไรขึ้นกับพี่กันแน่ พี่ยุนกิ
...................................................................................................................................
SG :
ซ่าส์...!!
น้ำจากฝักบัวไหลกระทบกับตัวผม พร้อมกับตราบาปที่ผมเป็นก่อมันขึ้นมา
( ถ้ามรึงอยากให้คลิปที่อยู่ในมือกูเป็นความลับต่อไปแล้วล่ะก็ หายไปจากชีวิตของจองกุกซะ เพราะถ้าก็โกรธหรือรำคานมรึงขึ้นมา กูอาจจะเอามันไปปล่อยก็ได้ เริ่มจากใครดี ผัวมรึง จอนจองกุก ก่อนเลยดีไม )
อ้าาาาากกกกกกกกกกก ฮึก....ฮึก ... ฮือ...ฮือ....!!!
มันมรึงถึงโง่แล้ว โง่อีกแบบนี้ มินยุนกิ
แล้วจะทำยังไงต่อไป...คลิปนั่น จองกุกจะเห็นมันไม่ได้ จองกุกจะรู้เรื่องเราก็โฮซอกไม่ได้
ผมเดินออกมาจากห้องน้ำ
ก่อนที่จะเหลือบไปเห็นจองกุกกำลังนั่งรอผมอยู่ที่ปลายเตียง ในมือกำโทรศัพท์เอาไว้แน่น
สายตาเหลือบมองมาที่ผม ก่อนจะหันกลับไป
" มันขอถามพี่อีกครั้ง เมื่อคืนพี่ไปไหนมา "
" เอาไว้ค่อยคุยกันได้ไหมจองกุก "
" ทำไมหรอ ! มันเป็นความลับมากเลยหรอครับ พี่ถึงบอกผมไม่ได้..."
" คือว่ามัน...."
เฮ้อ...!!
" ชั่งเถอะ ! ถึงพี่ไม่บอกผม ก็มีคนนึงแหละที่บอกผมได้ "
" อย่าไปนะจองกุก ...อย่าไปนะ "
ผมรีบโผล่ตัวไปรั้งจองกุกเอาไว้ พร้อมกับสายตาที่พยายามอ้อนวอนเค้าว่าอย่าไป
ก่อนที่จองกุกจะมองหน้าผมซักพัก แล้วแกะมือของผมออกจากข้อมือของเค้า
เปิดประตูเดินออกจากห้องของผมไปอย่างไม่ใยดี
ปั้ง...!!
เสียงประตู ปิดกระแทกลง
ก่อนที่ผมจะทรุดตัวลงไปกองกับพื้น ...!!
มันจบแล้ว
ถ้าจองกุกรู้เรื่องเมื่อคืน ว่าเราไปทำอะไรมา ทุกอย่างก็จบ ....!!!
บรื้น...!!
ผมรีบขับรถไปหาจีมินที่คอนโด
ถึงไม่อยากจะเจอ แต่ก็อยากรู้เหมือนกันว่าเมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้น
คอนโด XX (จีมิน )
ก๊อก..ก๊อก...!!!
แก๊ก...!!
จีมินเดินออกมาเปิดประตูให้กับผม
ก่อนที่จะเดินหันหลังกับเข้าไปในห้อง แล้วทรุดตัวลงนั่งที่โซฟา
" มาหากู มีธุระอะไร "
" เมื่อคืน มรึงได้อยู่กับพี่ยุนกิหรือเปล่า มรึงได้เป็นคนเรียกพี่ยุนกิออกไปหรือเปล่า จีมิน "
" เข้าเรื่องเลยได้ไหม ที่มรึงมาหากูที่นี่ ก็เพราะอยากรู้เรื่องของยุนกิใช่หรือเปล่า "
"....."
" ก็ได้ ! กูเป็นคนเรียกมินยุนกิมาออกมาเอง แต่ไม่คิดเลยนะว่าเมียมรึงหายไปแค่วันเดียว จะทำให้มรึงดิ้นพร่านได้ขนาดนี้ ขนาดยังไม่รู้เรื่องนั้นนะเนี่ย "
จีมินมันพูดออกมา
ก่อนจะหันไปหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาดื่มแบบหน้าตาเฉย
" เรื่องอะไร "
" ว้า ! เอายังไงดีล่ะ กูสัญญากับเมียเอาไว้แล้วด้วยซิว่าจะไม่บอกเรื่องนี้กับมรึง แต่เอายังไงดีล่ะ....."
" ปาร์คจีมิน "
ทันใดนั้นเองที่ผมเดินเข้าไปดึงตัวจีมินลุกขึ้นมาจากโซฟา
ก่อนจะออกแรงบีบไปที่ต้นแขนของเค้าด้วความโกรธ
" โกรธหรอ! กูดูจากแววตาของมรึงแล้ว อยากรู้มากซินะ
งั้นกูจะบอกให้ก็ได้ แต่มันคงจะบอกออกมาเป็นคำพูดไม่ได้หรอกนะ คงจะต้องให้มรึงดูเอาเองแล้วกัน แต่กรุณาดูให้จบ..อย่าพึ่งกัดลิ้นตัวเองตายซะก่อนล่ะ...555 "
.
.
.
หลังจากนั้น
" มรึงทำอะไรพี่ยุนกิ ปาร์คจีมินกูถามว่ามรึงทำอะไร "
" แล้วมรึงคิดว่ากูทำอะไรล่ะ / เป็นไง เห็นเมียมรึงเอากับคนอื่นแบบนั้น เป็นยังไงมั้งล่ะ เจ็บใจมากเลยล่ะซิ "
" มรึงแบบนั้นไปได้ยังไงจีมิน มรึงบ้าไปแล้วหรอ "
" เออใช่ กูบ้า เรื่องทุกอย่างที่มันเกิดขึ้นก็เพราะว่ามรึงนั่นแหละ จอนจองกุก ถ้ามรึงไม่มาเล่นกับความรู้สึกของกูก่อน เรื่องมันจะเป็นแบบนี้ไหม แล้วมรึงก็จำเอาไว้เลยนะ เรื่องมันพึ่งเริ่ม กูจะทำให้มรึงเจ็บกว่า กูเป็นร้อยเท่า พันเท่าเลยคอยดู "
ใช่ จีมินพูดถูก
เรื่องทุกอย่างที่มันเป็นแบบนี้ ก็เพราะว่าผม เพราะว่าผมทำร้ายความรู้สึกของเค้าก่อน
.
.
.
เย็นวันนั้น
ผมกลับมาที่คอนโด
ก่อนที่จะเห็นพี่ยุนกิกำลังนอนหลับอยู่บนเตียง ใบหน้าดูอ่อนเพลีย คาบน้ำตายังค่อยติดอยู่ที่ขนตา
ก่อนที่ผมจะเอื้อมมือไปปาดมันเอง
ทันใดนั้นเองที่พี่ยุนกิเอื้อมมือของเค้ามาจับมือของผมเอาไว้
O_O
" จองกุกพี่ขอโทษ อย่าไปนะ อย่าไป "
พี่ยุนกิละเมอออกมาแบบนั้น พร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาอีก
ก่อนที่ผมจะยิ้มออกมา แล้วเอื้อมมืออีกข้างหนึ่งไปที่ลูบที่หัวของเค้าเบาๆ
" ผมไม่มีวันปล่อยมือของพี่ไปไหนหรอกฮะ พี่ยุนกิ ผมสัญญา "
ผมยอมที่จะปิดหูปิดตา ไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น
ถ้ามันจะทำให้พี่ไม่ทิ้งผมไป ... ผมจะปกป้องพี่เอง
Talk...
อ่านจบอย่าลืมคอมเม้นให้ไรต์ด้วยนะค่ะ ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น