ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ความเชื่อใจที่ไม่เคยมีอยู่จริง
ผมก้าวเท้าขึ้นไปบนรถบัสเพื่อกลับบ้านเหมือนกับทุกที ก่อนจะเหลือบสายตาหันไปมองตรงที่แทฮยองชอบยืนแอบมองผมประจำ
แต่ตอนนี้ไม่มีเค้าแล้ว
คิมแทฮยองที่ผมเคยรู้จักเป็นเพียงจินตนาการของผม
ส่วนคนที่อยู่กับผม เค้าเป็นคนที่ผมไม่เคยเข้าไปอยู่ในโลกของเค้าได้เลย
ผมเป็นเพียงคนที่เค้าผ่านมาเจอ แล้วก็จากไปเท่านั้น
แล้วนอกนั้นล่ะ - แทฮยอง - กูเป็นอะไรสำหรับมรึง
น้ำใสๆค่อยๆไหลออกมาจากนัยน์ตาของผม พร้อมกับมือที่กำหนังสือที่อยู่บนตักเอาไว้แน่น
ก่อนจะเอนหัวไปพิงข้างกระจกรถ
( แทฮยองมันไม่ได้ดีอย่างที่พี่คิดนะฮะ )
ผมหวนกลับไปคิดถึงคำพูดที่จีมินตะโกนบอกผม
แต่ผมเชื่อ !
เชื่อว่าสักวันเค้าจะต้องหยุดอยู่ที่ผมเพียงคนเดียว
คิมแทฮยองจะต้องเป็นของผมคนเดียว และ ตลอดไป
บ้านตระกูลมิน..!!
ปัก..++
ปลายมีดค่อยๆหั่นลงไปที่เนื้อเสต็ก ก่อนที่ร่างเล็กจะยกเข้าปาก
ถึงจะเป็นการทานอาหารเย็นของครอบครัว แต่มันก็เงียบจนแทบรู้สึกอึดอัด จนหายไม่ออก
" ยุนกิ อาทิตย์พ่อกับแม่จะไปดูงานที่อเมริกานะลูก ช่วงที่แม่ไม่อยู่ก็ดูแลตัวเองดีๆนะ "
" ครับแม่ "
" แล้วหมู่นี้แทฮยองไปไหนล่ะ แม่ไม่ค่อยเห็นเค้ามาขลุกอยู่กับลูกเหมือนแต่ก่อนเลย "
" หมู่นี้แทฮยองไม่ค่อยว่างนะครับ "
พรึ่บ.!!
หนังสือพิมพ์ถูกพับแล้ววางเอาไว้ที่เดิม ก่อนที่ยุนกิจะหันไปมองหน้าของผู้เป็นพ่อด้วยความตกใจ
ก่อนจะหันกลับมา
" ถ้ามันพร้อมเมื่อไหร่ ก็บอกให้มันมาเจอพ่อบ้านหน่อยก็แล้วกัน บอกมันว่าพ่อกับแม่อยากเจอ "
" คุณค่ะ "
พ่อของพูดเพียงเท่านั้น ก่อนจะอารณ์เสีย แล้วเดินจากไป
ปล่อยให้ผมนั่งอยู่เพียงลำพัง ปลายนิ้วกำเข้าหากันแน่นด้วยความกลัว
กลัวว่าซักวันผมจะไม่เหลือใครเลย
มหาลัย XX
ผมกำลังจะเดินไปที่ห้องเรียน ก่อนที่ผมจะเดินสวนกับแทฮยอง
แทฮยองเหลือบสายตาของเค้ามามองผม ก่อนจะหันกลับไป
" เดียวแทฮยอง "
ผมเปล่งเสียงตะโกนออกไป ก่อนที่แทฮยองจะหยุด
แล้วหันหน้าของเค้ากลับมามองผม
" รุ่นพี่ยุนกิมีอะไรกับผมหรอครับ "
" เลิกทำแบบนี้จะได้ไหม เลือกเมินพี่ ไม่สนใจพี่ซักทีจะได้ไหมคิมแทฮยอง มันเจ็บ มันเจ็บจริงๆนะ "
ผมเงยหน้าบอกกับความรู้สึกนั้นกับเค้าพร้อมทั้งน้ำตาแบบไม่อาย
แต่ทำไมผมถึงรู้สึกว่าความรู้สึกที่ผมมีต่อเค้า มันส่งไปไม่ถึงใจของคนที่อยู่ตรงหน้าของผมเลย
" ผมขอโทษนะครับ แต่ผมว่าเราเลิกกันเถอะ
ผมไม่อยากคบกับพี่อีกต่อไปแล้ว ผมเบื่อที่ต้องแสร้งทำเป็นว่ารักพี่ แคร์พี่ ทั้งที่จริงแล้ว ผมไม่ได้รู้สึกแบบนั้นเลย เราจบกันแค่นี้เถอะ "
O_O
ผมได้แต่อึ้ง
ในที่สุด คิมแทฮยองก็ทิ้งผมไปจริงๆ
ผมถึงกับทรุดตัวลงไปนั่งกองกับพื้น
พร้อมกับน้ำตาที่หยดลงมา
ทุกอย่างมันว่างเปล่าไปหมด ไม่มีอีกแล้ว ผมไม่มีคิมแทฮยองที่คอยอยู่เคียงข้างผมอีกต่อไปแล้ว
ทำไมกัน
ทั้งที่ให้ใจไปขนาดนี้ ทั้งที่เชื่อใจว่าจะต้องกลับมาขนาดนี้แล้วแท้ๆ
แต่ทำไม....!!!
" เลวที่สุดดดดดดดดดด "
เพี้ย...!!
ผมดันตัวเองลุดขึ้นจากพื้น ก่อนจะยื่นมือของผมไปตบกระทบกับใบหน้าของคิมแทฮยอง
" ไอ้คนทรยศ "
ผมพูดคำนั้นออกมา พร้อมกับหัวใจของผมที่มันแทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆ
คำพูดหวานๆ เสียงหัวเราะ รอยยิ้มที่ผมเคยได้จากเค้า มันเป็นเรื่องโกหกทั้งหมดเลยใช่ไหม
" ...... "
แทฮยองไม่ได้พูดอะไรกับผมเลย เค้าก้มหน้าลงไปเก็บหนังสือ
ก่อนจะหันหลังแล้วเดินไปจาก
ทำไม
ทำไมถึงได้เย็นชาได้มากขนาดนี้ คิมแทฮยอง
( ผมสัญญาว่าผมจะรักและดูแลพี่ตลอดไป )
ผมก้มลงไปหยิบหนังสือเรียนขึ้นมา
ก่อนที่รูปคู่ของผมกับแทฮยอง จะร่วงหล่นออกมาจากหนังสือเล่มนั้น
ผมดันตัวเองลุกขึ้นจากพื้น
ก่อนจะก้าวเท้าเดินผ่านรูปนั้นไป
ทุกอย่าง มันกลายเป็นอดีตสำหรับกูกับมรึงแล้วใช่ไหมแทฮยอง
อัพตอนใหม่ให้แล้วนะค่ะ อ่านจบแล้ว อย่าลืมคอมเม้นเป็นกำลังใจในไรต์ด้วยนะค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น