ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : สิ่งที่ไล่ตาม กับ ความจริงเป็นอยู่
นับวัน เวลาผ่านไปมากเท่าไหร่
สิ่งที่ผมคิด มันก็ไม่เป็นอย่างที่ผมคาดหวังเอาไว้เลย
ทำไมทุกอย่าง มันถึงได้ดูยุ่งยากไปหมด
( รู้สิ กูรู้ตัวมาโดยตลอด แต่เรื่องของเราสองคนมันจบแล้ว พอกันที อย่ามายุ่งกับกูอีก กูไม่อยากเห็นหน้ามรึง หรือ อยู่ใกล้มรึงอีกต่อไป )
ทำไมถึงต้องเป็นกูจีมิน
ทำไมถึงต้องเป็นกูที่เสียมรึงไป
ผมนอนหลับตาลงพร้อมกับแขนที่ยกขึ้นมาก่ายหน้าผาก ก่อนที่คนที่นอนอยู่ข้างๆผม จะผลิกตัวมากอดผมเอาไว้ หลังจากเสร็จกิจกรรมร่วมรักของพวกเราทั้งสองคนแล้ว
" ขอโทษนะครับพี่ยุนกิ แต่วันนี้ผมว่าผมกลับบ้านก่อนดีกว่า "
ผมดันตัวเองลุกขึ้นจากเตียง ก่อนจะก้าวเท้าเดินไปหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาใส่
ก่อนที่พี่ยุนกิจะดันตัวลุกขึ้น แล้วเอนหลังพิงไปที่หมอน
" ไม่ชอบหรอ วันนี้พี่ทำอะไรให้แทฮยองไม่พอใจหรือเปล่า ดูไม่ค่อยสนุกเลยนะ "
" ป่าวครับ ผมแค่อยากจะใช้เวลาอยู่คนเดียวบ้าง ผมไปนะครับ "
พูดจบ ผมก็เอื้อมมือไปหยิบกระเป๋าที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมา
ก่อนจะก้าวเท้าเดินออกไปจากห้อง
ทุกครั้งที่ผมมีเซ็กส์กับพี่ยุนกิ
คนที่ผมนึกถึงทุกครั้ง ก็คือ ปาร์คจีมิน
ผมเจ็บปวดทุกครั้งที่มันเป็นแบบนั้น
.
.
.
เช้าวันรุ่งขึ้น
ผมเดินตามทางไปเรื่อยๆ
จนกระทั่ง
O_O
ผมมองเห็นจีมินกำลังยืนอยู่ตรงอีกฝากฝั่งนึงของถนน สายตานั้นมองมาทางผม
แต่มันกับเป็นสายตาที่เย็นชา และ เจ็บปวดไปพร้อมๆกัน
ติ้ด...!!!
สัญญาณไฟเปลี่ยนสีแล้ว ผมรีบก้าวเท้าเดินเข้าไปหาเค้า ด้วยความหวัง
ก่อนที่เค้าจะเดินสวนไปราวกับคนแปลกหน้าที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน
ทำไม
ทั้งๆที่กูมองเห็นมรึงอยู่ใกล้ๆ
แต่กูกับเดินเข้าไปหามรึงไม่ได้เลย
- ปาร์คจีมิน -
ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว
ผมไม่มีปาร์คจีมินที่คอยอยู่เคียงข้างผมอีกต่อไปแล้ว
มหาลัย.XX
ผมทรุดตัวลงนั่งโต๊ะประจำของผมกับจีมิน ก่อนจะหันไปมองที่เก้าอี้ข้างๆผม
แต่มันกับว่างเปล่า ไม่มีจีมินที่เคยนั่งข้างๆผม หยอกล้อผมเหมือนทุกๆวัน
ตั้งแต่วันนั้น..!!
( เราเลิกกันเถอะแทฮยอง )
" ทำไม ทำไมล่ะจีมิน "
ผมฟุบหน้าลงไปบนโต๊ะทันที ก่อนจะปล่อยให้น้ำตาของความผิดหวังมันไหลออกมา
ทั้งๆที่จะไม่คิดอะไรด้วยแล้วแท้ๆ
แต่ทำไมมรึงถึงมีอิธิพลกับหัวใจของกูได้มากขนาดนี้
จีมิน
กูคิดถึงมรึง
ซักพักผมก็รู้สึกเหมือนกับว่ามีคนเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของผม
ก่อนที่ผมจะเงยหน้าขึ้นไปมอง
" นายเป็นใคร "
" ฉัน คิมซอกจิน ที่เคยเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนเก่าของนายไง "
" คะ...ครับ แล้วรุ่นพี่..."
" เปล่าหรอก พอดีฉันเห็นนายนั่งอยู่คนเดียวนะ เลยเข้ามาทัก
แล้วเด็กหนุ่มตัวเล็กๆน่ารักๆ ที่ชอบนั่งอยู่กับนายคนนั้นล่ะ หายไปไหน "
" พวกเราเลิกกันแล้วครับ "
" หรอ ! เสียใจด้วยนะ แต่นายไม่ต้องคิดมากนะ พอดีฉันได้ส่วนลดจากร้านอาหารญี่ปุ่นมา เย็นนี้นายมีนัดไหม พวกเราไปทานกันนะ "
ผมได้แต่อึ้ง เพราะความร่าเริงของเค้า
ก่อนที่จะเผลอพยักหน้ารับคำชวนไป ..
" งั้นตอนเย็นเจอกันนะ แทฮยอง "
พูดจบ รุ่นพี่จินก็เดินจากไป
นี่คงเป็นโอกาสที่ผมจะตัดปัญหาที่กวนใจผมทั้งหมดทิ้ง
แล้วเริ่มต้นใหม่กับใครซักคนใช่ไหม
ตอนเย็น
หน้ามหาลัยxx
" ขอโทษจริงๆนะครับพี่ยุนกิ ผมคงไปดูหนังกับพี่ไม่ได้แล้ว เอาไว้วันหลังนะครับ "
พูดจบผมก็วางสายจากพี่ยุนกิ
ก่อนที่รุ่นพี่จินจะมา
" เรียบร้อยแล้วใช่ไหม เรารีบไปกันเถอะ "
" ครับ "
ผมตอบรับพร้อมกับรอยยิ้ม ก่อนจะเปิดประตูก้าวเท้าขึ้นไปบนรถของรุ่นพี่จิน
โดยไม่ทันสังเกตุสายตาของรุ่นพี่ยุนกิที่กำลังแอบมองผมอยู่เลย
เย็นวันนั้น
รุ่นพี่จินทำให้ผมมีความสุขมาก เค้าทำให้ผมลืมเรื่องทุกอย่างได้อย่างง่ายดาย
และสุดท้าย พวกเราสองคนก็มาจบกันที่โรงแรมม่านรูดแห่งหนึ่ง
โรงแรมม่านรูด xx
ตุบ..!!
ร่างของสองคนล้มลงไปบนเตียง ในสภาพที่ท่อนบนไม่เหมือนอะไรปกปิดเอาไว้เลย
ก่อนที่ผมจะค่อยๆล่ะจูบออกมาจากริมฝีปากของพี่จินอย่างน่าเสียดาย
" รุ่นพี่จิน ผมขอนะครับ "
" จะทำแบบนี้จริงๆหรอ นายเองก็มีมินยุนกิเป็นแฟนอยู่ทั้งคนไม่ใช่หรือไง "
" จะว่าไป ถ้ารุ่นพี่ไม่อยาก คงไม่มากับผมตั้งแต่แรกใช่ไหม "
" เกลียดจริงๆเลยคนรู้ทันเนี่ย "
รุ่นพี่จินตอบผมพร้อมกับรอยยิ้ม ก่อนจะโน้มคอผมลงไปหาเค้า
ก่อนที่เซ็กส์มันจะเริ่ม พร้อมกับความต้องการของพวกเราทั้งสองคน
..............................................................
บ้านตระกูลปาร์ค
นัยน์ตาเศร้าๆจ้องมองออกไปที่บรรยากาศด้านนอก ก่อนจะหวนกลับไปคิดถึงภาพที่แทฮยองก้าวเท้าขึ้นไปบนรถคนอื่น พร้อมกับสายตาของมินยุนกิที่จ้องมองไปยังรถคันนั้น
" ในที่สุด นายก็หยุดที่ใครไม่ได้เลยจริงๆ คิมแทฮยอง "
ร่างเล็กพูดออกมาด้วยความผิดหวัง
ก่อนจะเอนหัวไปพิงที่ขอบหน้าต่างพร้อมกับน้ำตา
อัพตอนใหม่ให้แล้วนะค่ะ อ่านจบแล้ว อย่าลืมคอมเม้นเป็นกำลังใจในไรต์ด้วยนะค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น