คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ความทรงจำที่แสนเลวร้าย
ในขณะที่โกอาราสาวน้อยวัย 18 กำลังถีบจักรยานคันโปรดไปที่ตลาดเพื่อจะซื้อแป้งกับน้ำตาลให้แม่ของเธอใช้ทำขนมปังขาย และในขณะที่เธอกำลังปั่นจักรยานอยู่นั้น จู่ๆ ก็มีรถสปอร์ตรถหรูขับเฉี่ยวเธอไป จนร่างเล็กบังคับรถไม่อยู่ ตัวของเธอล้มลง แล้วกลิ้งตกลงไปข้างทาง ร่างเล็กพยุงตัวเองขึ้นมาจากข้างทาง ก่อนจะตะโกนด่าไอ้คนขับรถที่เฉี่ยวเธอเมื่อกี้นี้
“นี่จะไปไหน ชนแล้วหนีงั้นหรอไงไอ้คนไม่มีมารยาท” เหมือนกับว่าเจ้าของรถคนนั้นจะได้ยิน เขาหยุดรถทันที ก่อนประตูจะเปิดออก เท้าข้างหนึ่งก้าวลงมาจากรถ อารายืนอึ้ง ก่อนจะหันไปรอบๆตัวเธอ
“จะเอาเท่าไหร่ก็บอกมา ฉันกำลังรีบ” เสียงของเจ้าของรถคันนั้น ทำให้อาราหันไปมองหน้าเขาแบบไม่พอใจทันที หญิงสาวเดินเข้าไปใกล้ๆ แล้วเหลือบมองไปที่รถ ก่อนจะหันกลับมามองที่ชายร่างสูงที่ยืนอยู่ตรงหน้า
“หน้าตาก็ดีนะ แต่ทำไมพูดหมาไม่รับประทานแบบนี้ล่ะ” อาราย้อนกลับ ก่อนจะยิ้มเยาะที่มุมปาก จริงๆแล้วเธอก็ไม่ได้เจ็บมากเท่าไรหรอก แต่ต้องการคำขอโทษจากเขาเท่านั้น
“ปากดีแบบนี้สมควรแล้วที่โดนแบบนี้ ก่อนหน้านี้ฉันคิดว่าจะจ่ายค่าทำขวัญให้เธอเรื่องจะได้จบๆไป แต่ตอนนี้ฉันว่าไม่ดีกว่า ดูเหมือนว่าเธอก็คงไม่เจ็บเท่าไหร่” ชายหนุ่มพูดด้วยความเหย่อหยิ่งในตัวเอง สายตาจ้องมองไปที่หน้าของอารา
“ถ้าเป็นเงินของคุณ ฉันไม่ต้องการหรอก” อาราพูดตอกกลับไป ก่อนจะมองหน้าของชายหนุ่มด้วยสายตาที่ไม่พอใจเช่นเดียวกัน
“ดี ฉันจะได้เอาเงินพวกนี้ไปปรนเปรอสาวๆของฉัน” พูดจบ ชายหนุ่มคนนั้นก็เดินกลับไปที่รถ ก่อนจะขับออกไปอย่างเร็ว
“อีตาบ้า อย่าให้ฉันเจอนายอีกนะ” อาราตะโกนออกมาด้วยความโกรธ ก่อนจะรู้สึกเจ็บที่แขน เลือดเริ่มไหลออกมาซิบๆ
ณ. ร้านขายขนมปัง (บ้านของโกอารา)
ร่างเล็กพยุงจักรยานของเธอกลับมาด้วยสภาพที่ยับเยินไปหมด ทันทีที่แม่ของเธอเห็นก็ตกใจ
“อารา นี่แกไปทำอะไรมา ทำไมถึงกลับมาสภาพแบบนี้” คุณนายโกรีบเดินเข้าไปดูอาการของลูกสาวทันที ก่อนจะพยุงอาราไปนั่งที่โต๊ะ
“หนูไม่เป็นหรอกค่ะแม่ แค่แผลถลอกนิดหน่อยเอง” อาราแสร้งยิ้มให้กับแม่ของเธอ แต่ในใจแล้วแค้นเจ้าของรถคันนั้นสุดๆ คุณนายโกรีบเดินไปที่ตู้ยา ก่อนจะหยิบกล่องยามาทำแผลให้กับอารา ร่างเล็กมองดูแผลด้วยสายตาที่แค้นจับใจ
ณ .บ้านของชองยุนโฮ
รถคันหรูถูกขับเข้ามาจอดเอาไว้ในบ้าน ก่อนที่ร่างสูงจะเดินลงมาจากรถพร้อมกับเดินฮัมเพลงเข้าไปในบ้านอย่างมีความสุข
“แกไปไหนมา” เสียงประธานชองทำให้ยุนโฮต้องหยุด แล้วหันกลับไปมอง ร่างสูงแสร้งยิ้มให้
“ไปหาความสุขนอกบ้านมาฮะ” เขาบอก พร้อมกับทำหน้าเบื่อหน่าย
“แกมันชักจะทำตัวเหลวไหลมากเกินไปแล้วนะ ฉันจะไม่ยอมให้แกทำตัวแบบนี้อีกแล้ว พรุ่งนี้ฉันจะพาแกไปมหาวิทยาลัยกับฉัน แกควรจะตั้งใจเรียนให้ทันเพื่อนแกได้แล้ว” ประธานชองพูดด้วยความโกรธ ยุนโฮยืนฟังพ่อเขาบ่นอยู่ซักพัก ก่อนจะพูดแทรกขึ้นมา
“มีเรื่องจะพูดกับผมแค่นี้ใช่ไหมครับ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ” พูดจบยุนโฮก็เดินออกไป ก่อนจะขับรถออกไปอีก
“นั้นแกจะไปไหนอีก กลับมาเดียวนี้นะ” ร่างสูงไม่ฟังเสียงของพ่อเรียก เท้าเหยียบไปที่คันเร่ง ก่อนจะขับออกจากบ้านไปอย่างเร็ว ยุนโฮตัดสินใจขับไปหาดาเฮที่อาพาร์ตเม้นของเธอ
อาพาร์ตเม้นของลีดาเฮ
ทันทีที่รถของยุนโฮขับมาจอดที่หน้าอาพาร์ตเม้นของดาเฮ ร่างสูงก้าวเท้าลงจากรถ ก่อนจะขึ้นไปหาดาเฮที่ห้อง มือหนายกขึ้นเคาะไปที่ประตู ก่อนสาวหน้าตาน่ารักคนหนึ่งจะเดินมาเปิดประตูให้กับเค้า
“เข้ามาก่อนซิ” เสียงของสาวคนนั้นดังขึ้น ก่อนจะดึงยุนโฮเข้าไปในห้อง แล้วปิดประตูทันที “วันนี้มาหาฉัน มีเรื่องกลุ้มใจมาอีกซิท่า” ดาเฮถาม ในขณะที่กำลังเดินไปเอาเครื่องดื่มมาให้ยุนโฮ ร่างสูงวาดสายตาดูรอบๆห้อง ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่รูปของเธอที่ถ่ายกับเขาเมื่อ2ปีที่แล้ว
“นั้นเธอยังเก็บรูปของเราไว้อีกหรอ” ยุนโฮถามขึ้น ก่อนหญิงสาวจะเดินเอาเครื่องดื่มมาวาง แล้วเหลือบสายตาไปมองที่รูปนั่นเหมือนกัน
“เก็บซิ ฉันเก็บทุกอย่างที่เกี่ยวกับเราทั้งหมดนั่นแหละ” ดาเฮนั่งลงข้างๆกับร่างสูง ก่อนจะเอนตัวไปซบไปไหล่ของเขา “ยุนโฮเรากลับมาเริ่มต้นกันใหม่อีกได้ไหม ฉันสัญญานะว่าฉันจะไม่ทำตัวน่าเบื่อ ให้เธอรำคราญอีกแล้ว” ดาเฮพูด พร้อมกับเอามือไปกุมมือของยุนโฮเอาไว้ ร่างสูงยกเบียร์ขึ้นดื่ม ก่อนจะเงียบไปซักพัก
“ขอฉันคิดดูก่อน” ยุนโฮพูดแค่นั้น
ดาเฮค่อยๆล่ะตัวออกจากยุนโฮ ก่อนจะหันหน้ามามองชายหนุ่มที่นั่งดูข้างๆ ร่างสูงหันมามองหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าด้วยสายตางงๆ ก่อนดาเฮจะโผเข้ามาจูบที่ริมฝีปากของร่างสูงทันที ยุนโฮไม่รอช้าเริ่มตอบสนองความต้องการของดาเฮเหมือนกัน เขาปล่อยให้ลิ้นเข้าไปชิมรสหวานให้โผลงปากของเธอ รสจูบเป็นไปด้วยความเร้าร้อน ก่อนตัวของดาเฮจะนอนลงไปข้างล่าง โดยมีร่างยุนโฮค้อมเอาไว้อยู่ มือหนาค่อยๆลูบจากขาของดาเฮมาเรื่อยๆ จนเข้าไปในกระโปรงของเธอ รสจูบเริ่มเปลี่ยนเป็นกิจกรรมที่เร้าร้อนกว่า เมื่อยุนโฮอุ้มดาเฮเข้าไปในห้องนอนแล้ววางตัวเธอไว้ที่เตียง ร่างของหญิงสาวนอนราบไปบนเตียงนุ่มๆก่อนร่างสูงจะโผเข้ามาค้อมตัวของเธอเอา มือหนาค่อยๆลูบไปตามไร้ผมของเธอเบาๆ ก่อนจะจูบไปที่หน้าผากของหญิงสาว
“นี่คือบททดสอบของเธอ ลี ดาเฮ ” ร่างสูงพูดด้วยเสียงที่เย้ายวน ดาเฮพยักหน้ารับคำทันที โดยไม่ลังเล เมื่อได้รับคำตอบ ยุนโฮก็เริ่มไซร้ไปที่ต้นคอของเธอ ก่อนจะเลื่อนลงมาเรื่อยๆ มือของทั้งคู่เริ่มถอดเสื้อผ้าที่ปกปิดร่างกายของพวกเขาออกทีละชิ้นจนหมด ลิ้นอุ่นๆเลียตามเรืองร่างบางๆของหญิงสาวมาจนถึงจุดสงวน มือหนาจับขาทั้งสองข้างของเธอถ่างออก ก่อนจะเอานิ้วเข้าไปเพื่อสำรวจภายใน ทันใดนั้นเสียงร้องครวญครางของซูอึนก็ดังขึ้น เมื่อยุนโฮเริ่มชักเข้าชักออกอยู่ซักพัก เมื่อรู้สึกว่าน้ำของเธอเริ่มแตกแล้ว เขาก็ชักนิ้วออก ก่อนจะจับน้องชายสัดเข้าไปแทนทันที ร่างสูงจับขาทั้งสองข้างของเธอพลาดไปที่ไหล่ของเขา ก่อนจะเริ่มบรรเลงเพลงรักที่แสนจะเร้าร้อนให้กับเธอเป็นบทเรียน น้องชายของยุนโฮเริ่มขับเคลื่อนไปพร้อมกับความรู้สึกที่เสียวซ่านไปทั้งตัว ดาเฮร้องออกมาทันทีเมื่อรู้สึกว่าใกล้จะเสร็จ ทันทีที่ยุนโฮได้ยินเสียงร้องเขาก็เริ่มเริ่งสปีดทันที จนภารกิจบนเตียงในครั้งนี้เสร็จสิ้นลง ทั้งคู่นอนหมดแรงอยู่บนเตียง ก่อนดาเฮจะหันมากอดร่างสูงที่นอนอยู่ข้างๆ
“ยุนโฮ เธอกลับมาหาฉันแล้วใช่ไหม” หญิงสาวพูดแค่นั้น ก่อนจะหลับคาอกของยุนโฮไป ร่างสูงหวนกับไปคิดถึงใบหน้าของหญิงสาวคนที่เขาเจอเมื่อเช้า ก่อนจะยิ้มเยาะที่มุมปาก
“ฉันต้องรู้ให้ได้ว่าเธอเป็นใคร ถึงได้กล้ามาว่าฉันเสียๆหายๆแบบนั้น” ยุนโฮพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะลุกขึ้นไปอาบน้ำ เพื่อจะกลับบ้าน ยุนโฮอาบน้ำแต่งตัวอยู่ซักพักก็เสร็จ เค้าเดินมาจูบที่หน้าผากของดาเฮอีกครั้งเพื่อเป็นการบอกลา “ฉันกลับแล้วนะ”
“โชคดีนะค่ะ แล้วอย่าลืมมาหาฉันอีกนะ” ดาเฮพูดก่อนจะจูบที่แก้มของยุนโฮเบาๆ
ร่างสูงเดินออกไปอย่างมีความสุข ก่อนจะขับรถคันหรูของเขาออกไปอย่างเร็ว
เม้นให้เราหน่อยนะ
ความคิดเห็น