ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : 9
ความห่วงใย
ความคิดถึง
บางครั้ง มันอาจจะบีบเราให้ทำเรื่องที่ผิดพลาดไป
มหาลัยxx
JH.
ผมกำลังนั่งมองยุนกิที่กำลังฟุบหน้านอนหลับอยู่ตรงหน้าผม ใบหน้าที่กำลังพริ้มหลับที่ให้ผมอดที่จะยิ้มไม่ได้
" มรึงเลิกมองกู แล้ว อมยิ้มแบบนั้นได้แล้ว กูนอนไม่หลับ "
" เออก็ได้ "
ยุนกิลืมตาตื่นขึ้นมามองผม ก่อนจะดันตัวเองลุกขึ้นนั่งดีๆ
ทันใดนั้นเองที่ไอ้จินมาจะเดินมาทรุดตัวลงนั่งข้างๆกับยุนกิ
" พวกมรึงสองคนทำรายงานภาษาอังกฤษของอาจารย์นัมจุนเสร็จยังว่ะ " ไอ้จินถาม
" เสร็จแล้ว " ผมตอบ
" แล้วของมรึงอ่ะยุนกิ เสร็จหรือยัง "
" อื้ม ! เสร็จแล้ว "
ยุนกิมันตอบไอ้จิน แต่ทำไมสายตาของมันกับมองไปทางอื่น
ผมรีบหันหน้ามองไปที่ด้านหลังของผมทันที ก่อนที่จะเห็นไอ้จองกุกกับจีมินกำลังเดินผ่านไป
ผมถึงกับกลั้นอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ ก่อนจะหันมาแสร้งยิ้มให้กับยุนกิ
" เออ ! อีก 1 อาทิตย์ก็จะถึงวันคริตมาสแล้วนะ ยุนกิมรึงมีธุระ หรือ มีนัดอะไรกับใครไหม "
ยุนกิส่ายหน้าพร้อมกับแสร้งยิ้มให้กับผม
ก่อนที่ไอ้จินมันจะเอามือของมันไปกุมมือของยุนกิเอาไว้
" ไม่เป็นไรนะ เดียวกูโทรไปยกเลิกนัดกับอาจารย์นัมจุน แล้วไปฉลองกับมรึงก็ได้ยุนกิ "
" เฮ้ย ! ไม่เป็นไรหรอก พวกมรึงสองคนไปฉลองกับแฟนกับครอบครัวของพวกมรึงเถอะ กูอยู่ฉลองคนเดียวได้ไม่เป็นไร สบายมาก ! "
ถึงยุนกิจะพูดแบบนั้น
แต่ผมกับไอ้จินก็รู้ดีว่ามันตอบมา เพื่อให้เราสองคนสบายใจ และไม่ต้องห่วงมัน
แต่สำหรับผมแล้ว ยุนกิคือคนที่พิเศษและสำคัญกับผมมากที่สุด
ถึงแม้เค้า จะรออีกคนก็ตาม...........!!!
..................................................................................
SG :
เย็นวันนั้นผมนั่งแท็กซี่กลับคอนโดตามปกติ ใบหน้าเสยมองออกไปยังบรรยากาศด้านนอก
ต้นไม้ และ ซุ้มต่างๆ ถูกประดับด้วยไฟสีต่างๆ จนสวยงาม รอตอนรับวันคริตมาสที่กำลังจะมาถึง
ติ้ง...!!!
: พี่ยุนกิตอนนี้พี่ว่างหรือเปล่า มาเจอผมที่สวนสาธารณะตอนนี้ได้ไหมผมล่ะสายตาออกจากโทรศัพท์ ก่อนจะหลับตาแล้วถอนหายใจออกมา
ถ้าเจอกันแล้วผมควรจะต้องทำยังไง
ถ้าเจอกันแล้ว ผมจะใจอ่อนให้กับเค้าหรือเปล่า
ผมกลัวใจแล้วเองเหลือเกิน
สวนสาธารณะ...xx
ผมก้าวเท้าลงมาจากรถแท็กซี่ ก่อนจะเดินตามทางไปเรื่อยๆ
จนกระทั่ง !!
ผมเจอเค้า
" เรียกฉันมา มีอะไร "
"......"
จองกุกหันหน้ามามองผมทันทีที่ผมเปล่งเสียงออกมาไป
แววตาจ้องมองผมแบบเศร้าๆ ถึงแม้ว่าเค้ากำลังแสร้งยิ้มให้กับผม
ทันใดนั้นเองที่จองกุกค่อยๆก้าวเท้าของเค้าเดินเข้ามาหาผม พร้อมกับดึงตัวผมเข้าไปกอดเอาไว้
O_O
"ผมคิดถึงพี่ฮะ พี่ยุนกิ "
น้ำตาของผมมันถึงกับไหลออกมาทันที
เอาอีกแล้ว ผมใจอ่อนให้กับจองกุกอีกแล้ว
ทำไมกันนะ ! ทำไมมันถึงต้องเป็นแบบนี้ทุกทีด้วย ผมไม่เข้าใจตัวเองเลยจริงๆ
ผมเอามือโอบกอดตอบจองกุกเอาไว้ ก่อนจะเอาหน้าซบไปที่อกของเค้า
เพียงเท่านี้ก็พอแล้ว แค่ได้รับไออุ่นจากอ้อมกอดของนายบ้างก็พอแล้ว - จอนจองกุก -
ซักพักผมก็ค่อยๆดันตัวเองออกจากอ้อมกอดของเค้า
พร้อมกับแสร้งยิ้มให้ๆ
" ฉันกลับก่อนนะ "
ทันทีที่ผมหันหลังให้กับจองกุก น้ำตาของผมมันก็ไหลออกมาทันที
ก่อนที่ผมจะรีบก้าวเท้าของตัวเองออกมา
. แค่อ้อมกอดของนาย มันก็เพียงพอสำหรับคนอ่อนแออย่างฉันแล้วแหละ - จอนจองกุก - .
ตัดฉับ++++++++++
Talk...
มาแล้วๆ อัพตอนใหม่ให้แล้วนะค่ะ
มาลุ้นกันนะค่ะ ว่าเรื่องราวของยุนกิกับจองกุกจะเป็นยังไงต่อไป จองกุกจะยอมเลิกกับจีมิน มาคบกับยุนกิไหม หรือ ว่าจะยังไงต่อ...เฮ้อ ลุ้นๆ
อย่าลืมคอมเม้นให้ไรต์ด้วยนะค่ะ ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น