ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ความสับสนที่ซ่อนเอาไว้.2
" แทฮยองอย่าพูดนะ "
O_O
ผมกับพี่ยุนกิหันไปมองจีมินด้วยความตกใจ ก่อนที่จีมินที่อยู่ในอาการเหนื่อยหอบจากเดินมาตรงหน้าผม พร้อมกับสายตาที่จ้องมองไปยังพี่ยุนกิ
" จีมินทำไมมรึงถึงห้ามกูเอาไว้ล่ะ มรึงอยาก...."
" กูบอกว่าไม่ให้พูดไง "
ฟิ้ววววววว....!!!
สายลมพัดผ่านตัวพวกเราทั้งสามคนไป ก่อนที่ผมจะสังเกตุเห็นน้ำตาของจีมินที่มันค่อยๆไหลออกมา
O_O
" เล่นตลกกันอะไรกัน แทฮยองต้องการจะพูดอะไรกับพี่กันแน่ "
" คือว่าผม......"
ทันใดนั้นเองที่จีมินหันมาพร้อมกับเอามือปิดปากของผมเอาไว้ ก่อนจะรีบพาตัวผมออกมาจากตรงนั้น
สวนสาธารณะ
" มรึงพากูออกมาทำไม กูกำลังจะบอกเลิกกับพี่ยุนกิอยู่แล้ว "
" ไม่.! กูไม่อยากให้มรึงบอกเลิกกับพี่ยุนกิแล้ว กูไม่อยากให้มรึงทำลายความเชื่อใจที่พี่เค้ามีให้กับมรึงแล้วก็กู มรึงก็รู้ใช่ไหมแทฮยองว่าพี่ยุนกิคาดหวังกับความรักครั้งแรกของเค้ากับมรึงมากขนาดนั้น "
" แล้วมรึงรับได้หรอที่จะต้องทนอยู่ในสถานะที่ต้องหลบๆซ่อนๆแบบนี้ "
" กูรับได้ "
" จีมิน "
" ขอแค่กูมีมรึงอยู่ข้างๆกูอย่างนี้ก็พอ กูไม่อยากให้ความเห็นแก่ตัวของกูกับมรึงต้องไปทำร้ายใคร เฉพาะคนดีๆอย่างพี่ยุนกิ "
[ ยุนกิ ]
การเล่นละครเป็นคนดีของจีมินต่อหน้าแทฮยอง มันชั่งทำให้ผมอึ้งจริงๆ
แสร้งทำเป็นว่าเห็นแก่ผม
แสร้งทำเป็นว่าไม่อยากทำร้ายผม
แล้วที่ผ่านมามันคืออะไรกัน แอบกินกันลับหลังผม
นึกว่าผมจะขอบคุณพวกเค้าหรอ ที่ทำให้ผมตกอยู่ในสถานะแบบนี้
แล้วซักวัน พวกมรึงจะได้เห็นตัวตนที่แท้จริงของกูแน่ๆ
" คิดดีแล้วหรอ ที่จะคบกับเด็กนั่นต่อไป " โฮซอกถามผมขึ้นมาลอยๆ
" อื้ม ! กูคิดดีแล้ว "
" งั้นก็ตามใจมรึง ดูแลกันให้ดีก็แล้วกัน "
พูดจบ เจโฮปมันก็ดันตัวออกจากเก้าอี้
ก่อนจะหันหลัง แล้วเดินจากผมไป
แต่ผมไม่สนหรอก
เรื่องแค่นี้ ผมจัดการเองก็ได้.....!!
เย็นวันนั้น
ผมไปดักเจอจีมินที่หน้าตึก ก่อนจะให้เค้าไปช่วยผมซื้อของทำอาหารเย็นในวันนั้น
พวกเราสองคนเดินเลือกของกันไปเรื่อยๆ
" จีมินพอจะรู้ไหมว่าแทฮยองชอบกินอะไร "
" เสต็กมั้งครับ "
" งั้นหรอดีจังเลยเนาะ งั้นจีมินช่วยไปชิมสเต็กที่พี่ทำที่บ้านหน่อยได้ไหม พี่อยากจะรู้ว่าต้องขนาดนั้นแทฮยองถึงจะชอบ "
" คะ...ครับ "
ครืด ครืด....!!!
จีมินหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองผม
ก่อนที่ผมจะแสร้งยิ้มให้กับเค้า แล้วแกล้งหันมาเลือกของที่ชั้น
" แทฮยองหรอ "
" ครับ "
" งั้นก็รับเถอะ เดียวพี่ขอไปเลือกของตรงนั้นหน่อย "
ผมบอกไปแบบนั้น ก่อนจะเดินไปเลือกของทางอื่น
แต่ก็ไม่ห่างจากจีมินมากหรอก
( ว่างั้นแทฮยอง )
( กูกับพี่ยุนกิ คงจะไปดูหนังกับมรึงไม่ได้หรอก เดียวกูจะต้องไปชิมอาหารที่บ้านเค้าอีก )
ผมได้ยินแบบนั้น ก่อนจะยิ้มออกมาที่มุมปากเล็กน้อย
แล้วแสร้งทำเป็นเลือกของต่อไป
บ้านตระกูลมิน
เพล้ง...!!!
" พี่ยุนกิ "
O_O
ตัดฉับ++++++++
อัพตอนใหม่ให้แล้วนะค่ะ อ่านจบแล้ว อย่าลืมคอมเม้นเป็นกำลังใจในไรต์ด้ว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น