คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ข้อตกลง
ในตอนนี้ฮันคยองกลายเป็นที่คลั่งไคล้ของสาวๆในโรงเรียนไปแล้ว และมันก็เป็นการยากที่เขาจะปริกมาคอยดูแลจียูลได้ตลอดเวลา นอกจากอยู่ที่บ้าน
“ฮันคยองทีหลังนายไม่ต้องหาเวลามาคอยดูแลฉันตลอดแบบนี้หรอก ฉันน่ะดูแลตัวเองได้” จียูล
พูดกับฮันคยองในขนาดที่ทั้งคู่ กำลังนั่งกินขนมอยู่ที่โต๊ะใต้ต้นไม้ริมสนามบาส ฮันคยองที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับเธอ เงยหน้าขึ้นมามองทันที
“เธอพูดอะไรของเธอน่ะจียูล ฉันมาที่นี่ก็เพราะเธอนะ แล้วจู่ๆทำไมเธอถึงพูดแบบนี้ หรือว่าเธอมีอะไรหรือเปล่า”ฮันคยองพูดด้วยอาการน้อยใจ จียูลหันไปมองพวกสาวๆที่นั่งดูยุนโฮเล่นบาสอยู่ พร้อมกับเสียงกรี๊ดที่ร้องออกมาตอนยุนโฮได้แต้ม
“พวกสาวๆพวกนั้นคงจะดูแลนายได้และคงทำได้ดีกว่าฉันอีก นายว่าไหม” และในขณะที่จียูลหันหน้ากลับมานั้น ฮันคยองก็เอื้อมมากุมมือของร่างเล็กเอาไว้
“จียูลเธอจงจำเอาไว้ให้ดีนะ ว่าฉันไม่มีวันจะมอบหัวใจให้ผู้หญิงคนไหนนอกจากเธอ” คำพูดของฮันคยองทำให้จียูลถึงกับอึ้งไปทันที นี่ฮันคยองกำลังจะบอกอะไรเธอกันแน่ จียูลล่ะมือออกจากมือของฮันคยองทันที ก่อนจะมองฮันคยองด้วยสายตาที่มีแต่คำถาม
“ฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” จียูลลุกขึ้นจากโต๊ะ ก่อนจะเดินหนีจากฮันคยองไป ระหว่างทางที่เธอกำลังเดินไปเข้าห้องน้ำนั้น จียูลก็เดินไปชนกับแจจุงที่ถือไวโอลีนราคาแพงมาด้วย ทั้งคู่ชนกันแรงมากจนไวโอลีนกระแทกกับพื้นและหักไปในที่สุด เจ้ากรรมของจียูลยังไม่หมดแค่นั้น ยุนโฮชายหนุ่มที่ไม่ถูกกับเธอวิ่งเข้ามาดูอาการของเพื่อนและไวโอลีนที่แจจุงถือมา
“ไวโอลีนของฉัน” ยุนโฮจับเจ้าไวโอลีนเครื่องนั้นขึ้นมา ก่อนจะมองมาที่จียูลด้วยสายตาอาฆาต
“ฉันขอโทษนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำไวโอลีนของคุณหักแบบนี้” จียูลพูดด้วยน้ำเสียงที่รู้สึกผิด เธอไม่เงยหน้าขึ้นมามองยุนโฮแม้แต่นิดเดียว ได้แต่ก้มหน้าลง
“ขอโทษงั้นหรอ ขอโทษแล้วไวโอลีนของฉันจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมไหม เธอนี้มันตัวป่วนจริงๆ” คำพูดของยุนโฮยังคงกระแทกแดกดันจียูลอยู่เรื่อยๆ
“พอเถอะยุนโฮ มันก็เป็นความผิดของฉันด้วยที่ดูแลไวโอลีนของนายไม่ดี” แจจุงพยายามไม่ให้ยุนโฮพูดมากไปกว่านี้ จียูลเงยหน้าขึ้นมามองยุนโฮ ก่อนจะเดินเข้ามาหาเขา
“แล้วคุณจะให้ฉันชดใช้ยังไงก็ว่ามา แล้วฉันจะชดใช้ให้ แต่อย่ามาพูดกับฉันแบบนี้” คำพูดของจียูลทำให้ยุนโฮอดหัวเราะไม่ได้ ก่อนจะดึงตัวจียูลเข้ามาหาเขา
“น้ำหน้าอย่างเธอคงไม่มีปัญญาหาเงินมาใช้ฉันหรอ ถ้าไม่ได้ไปขายตัว ถ้างั้นฉันมีข้อเสนอให้เธอ” ยุนโฮพูดอย่างเล่ห์นัย
“ข้อตกลงอะไร” จียูลถามด้วยความสงสัย ข้อตกลงนี้ต้องไม่ดีกับเธอแน่ๆแต่ทำไงได้เธอไม่มีทางเลือกนี่น่า เพียงลำพังเงินเดือนของเธอคงไม่พอที่จะซื้อโอไวลีนคืนให้กับยุนโฮหรอก
“เธอต้องมาเป็นแม่บ้านให้พวกฉัน3เดือนต่อจากนี้ เงินที่ฉันจ้างเธอมันคงทำให้เธอมีเงินไปซื้อไวโอลีนมาคืนฉันหรอกนะ ตกลงไหม” ยุนโฮยื่นข้อเสนอให้กับจียูล
“OK ฉันตกลง” เมื่อจียูลตกลง ยุนโฮก็ผลักตัวเธอออกจากเขาทันที ก่อนจะเดินจากไปพร้อมกับแจจุง แจจุงหันมามองหน้าจียูลด้วยความสงสารแต่ตัวเขาก็ทำอะไรไม่ได้ ก่อนจะหันหน้าแล้วเดินตามยุนโฮไปอย่างว่าง่าย จียูลยืนมองยุนโฮกับแจจุงเดินจนลับตาเธอไป แล้วหันมาเก็บของที่เธอทำหล่นเอาไว้ ก่อนจะเดินไปที่ห้องดนตรี เพราะว่าชั่วโมงต่อไปคือชั่วโมงดนตรีและวันนี้เธอต้องเรียนเกี่ยวกับไวโอลีนอีก
ภายในห้องดนตรีที่วุ่นวาย
จียูลมองหายุนโฮจนทั่วห้องก็ไม่เห็น นี่เธอทำให้เขาต้องเสียไวโอลีนไป จนมาเรียนไม่ได้เลยหรอเนี่ย จียูลตัดสินใจไปตามหายุนโฮ โดยไม่สนใจวิชาที่เธอชอบมากอย่างไวโอลีน
“อาจารย์ค่ะ ขออนุญาตค่ะ” จียูลเดินออกไปทันที โดยไม่รอให้อาจารย์ของเธออนุญาตแม้แต่น้อย
เธอเดินหายุนโฮจนรอบตึก จนไปเจอยุนโฮนอนหลับอยู่ที่ใต้ไม้ จียูลตัดสินนั่งลงข้างๆกับเค้า พร้อมกับมองหน้าของชายหนุ่มที่นอนหลับอยู่ตรงหน้า
“อีตาบ้ามานอนหลับอยู่นี่เอง แต่พอคุณหลับฉันรู้สึกเหมือนว่าคุณไม่มีพิษต่อฉันเลยจริงๆ” จียูลก้มหน้าลงที่โต๊ะ ก่อนจะเผลอหลับไปพร้อมกับยุนโฮที่นอนอยู่ และทั้งชั่วโมงนั้นทั้งจียูลและยุนโฮก็ไม่ได้เข้าเรียนเลย จนตกเย็นได้เวลากลับบ้าน
“จียูลตื่นเถอะ ได้เวลากลับบ้านแล้ว” ฮันคยองเดินมาปลุกเพื่อนสาว จียูลตื่นขึ้นมาด้วยอาการงัวเงีย ก่อนจะหันไปมองดูรอบๆ เหมือนกับมองหาใครอยู่
“ฮันคยอง แล้วยุนโฮล่ะไปไหน” จียูลเพ้อหลุด ถามหายุนโฮกับฮันคยองไป
“หมอนั่นหรอ กลับบ้านไปนานแล้ว” ฮันคยองตอบด้วยความไม่พอใจ ทำไมต้องมาถามหาคนอื่นกับเขาด้วย จียูลพยักหน้าก่อนจะลุกจากเก้าอี้ แล้วเดินไปซ่อนท้ายจักยานของฮันคยองเพื่อพากันกลับบ้านเหมือนตอนที่อยู่ญี่ปุ่น บ้านที่มีแต่ความอบอุ่น
ความคิดเห็น