ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : 6
เพียงแค่ความกลัวว่าพี่จะทิ้งผมไป
ผมถึงกลับทำร้ายหัวใจของผมเอง .... ( ขอโทษ )
นี่คือข้อความสุดท้ายที่ผมได้รับจากพี่ยุนกิ
ผมรู้ว่าตอนนี้พี่เค้าคงจะโกรธ คงจะเกลียดผมมาก แต่ผมอยากบอกพี่นะว่าผม
- ผมรักพี่นะ พี่ยุนกิ -
ถ้าไม่ใช่เพราะวันนั้น ถ้าไม่ใช่เพราะว่าผม ขี้ขลาด
ไม่กล้าพอที่จะจับมือพี่เอาไว้
ผมคงจะไม่ต้องแกล้งเย็นชากับพี่ ไม่ต้องแกล้งทำเป็นเมินพี่ต่อหน้าคนอื่นๆ
ทั้งๆที่จริงแล้ว ผมอยากจะกอด อยากจะจับมือพี่เอาไว้ ใจแทบขาด....!!
...........................................................................
7 ปีก่อน
" ยุนกิไปอยู่กับพ่อที่โซลนะลูก ต่อไปพี่จะค่อยดูแลลูกเอง "
สายตาของพี่ยุนกิมองมาที่ผมพร้อมกับคาบน้ำตา ก่อนที่ผมจะปล่อยมือจากแม่ แล้วเดินเข้าไปใกล้ๆกับพี่ยุนกิ พร้อมกับรอยยิ้มในตอนนั้น
" มาอยู่กับผมนะฮะ พี่ยุนกิ "
สายตาของพี่ยุนกิมองมาที่ผม ก่อนที่พยักหน้ารับคำของผม
หลังจากวันนั้น ผมกับพี่ยุนกิก็ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันมาโดยตลอด
แทบจะเรียกว่าตัวติดกันเลยก็ว่าได้ จนกระทั่งเราสองคนขึ้นม.ปลาย
" จองกุก ได้ข่าวว่าพี่ยุนกิกับมรึงอยู่บ้านด้วยกันหรอ "
" อื้ม "
" ทำไมมรึงปล่อยให้ลูกกาฝากแบบนั้น เข้ามาอยู่ร่วมชายคาเดียวกับมรึงได้ว่ะ กูไม่เข้าใจ เป็นกูนะจะต่อต้านให้ถึงที่สุดเลย กูไม่ยอมหรอก "
ปัก...!!!
" แล้วมันเรื่องอะไรของพวกมรึงว่ะ กูกับพี่ยุนกิจะเป็นอะไรกัน พวกมรึงไม่ต้องมาเสือกได้ไหม "
ผมเดินออกมาจากห้องเรียนด้วยความหงุดหงิด
ก่อนที่จะเห็นพี่ยุนกิกำลังยืนแอบฟังอยู่ที่หน้าประตู เบ้าตากำลังมีน้ำใสๆกำลังคลออยู่
" พี่ยุนกิ "
" ...... "
พี่ยุนกิไม่ได้ตอบอะไรผม ก่อนจะเดินหนีผมไป
แล้วทุกอย่างก็ยิ่งแย่ลง
พี่ยุนกิตีตัวออกห่างจากผม เมินหน้าผมทุกครั้งที่เจอหน้า
จนผมเอง.....คิดว่าตัวเองไม่มีความหมายอะไรกับพี่ยุนกิอีกต่อไปแล้ว
ทุกอย่างจบลงด้วยความไม่เข้าใจ
และผมก็ปล่อยให้มันเป็นแบบนั้นมาโดยตลอด ถึงแม้ว่าเราจะรู้หัวใจตัวต่อดี
แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ... ส้ผมก้าวเท้าเดินออกมาจากพี่จะดีกว่า
.
.
.
........................................................................................
" กูไปก่อนนะ แล้วพรุ่งนี้เจอกัน "
พี่ยุนกิแยกตัวออกมาจากเพื่อนแล้ว ผมรีบแอบตามพี่เค้าไปเรื่อยๆ
ก่อนที่ผมจะรีบเอื้อมมือไปคว้ามือของพี่เค้าเอาไว้
O_O
" จองกุก "
" มากับกู กูกับมรึงมีเรื่องต้องคุยกัน "
ผมลากพี่ยุนกิมาที่ลับสายตาคน ก่อนจะดันตัวพี่เค้าเข้าไปติดกับกำแพง
พร้อมกับมือที่บีบไปที่ไหล่ของพี่เค้าทั้งสองข้าง
สายตาของพี่ยุนกิที่เคยอ่อนโยน กับ มองผมด้วยสายตาที่เย็นชาราวกับน้ำแข็ง
แต่แววตานั้นมันก็ยังคงแสดงอาการวูบไหวอยู่เหมือนกัน
" มรึงคิดจะหนีกูหรอ ยุนกิ "
" ทำไมกูต้องหนี ที่กูออกมาก็เพราะว่ากูไม่อยากจะเห็นหน้ามรึงต่างหาก เราสองคนต่างคนต่างอยู่เถอะจองกุก อย่ามาสร้างฝันร้ายให้กับกูอีกเลย กูขอ...."
" แต่กูให้ไม่ได้ ถึงมรึงไม่ต้องการกู แต่กูต้องการมรึงยุนกิ ..."
" อย่าพูดอะไรที่เห็นแก่ตัวหน่อยเลยจอนจองกุก ถ้าปาร์คจีมินมาได้ยินเข้า มันคงไม่ชอบใจในสิ่งที่มรึงพูดแน่ๆ "
ผมถึงกับนิ่ง !
พูดอะไรไม่ออกเลยในตอนนั้น มันเหมือนผมกำลังขออะไรที่มันเป็นไปไม่ได้
คนที่เค้าเคยรัก คงไม่อยากจะให้อภัยผมมากกว่าในตอนนี้
พี่ยุนกิผลัดตัวผมออกห่างจากตัวเค้า
ก่อนกำลังหันหลังเดินจากผมไป
" พี่ไม่ได้กลัวที่ใครจะรู้เรื่องของเราหรอก แต่พี่กลัวหัวใจของพี่เองมากกว่าใช่ไหม พี่ยุนกิ "
พี่ยุนกิถึงกับนิ่งไปซักพัก
ก่อนที่จะรีบก้าวเท้าเดินจากผมไป โดยที่ไม่ได้พูดอะไรกับผมซักคำ
" โธ่เว้ย "
ผมทำอะไรไม่ได้แล้วใช่ไหมพี่ยุนกิ
แต่ผมจะไม่ยอมแพ้พี่หรอกนะ ผมจะต้องทำให้พี่กลับมาหาผมให้ได้
Talk...
มาแล้วๆ ไรต์คนเดิมมาแล้ว อัพตอนใหม่ให้แล้วเนอะ
ตอนนี้ไรต์ของให้เป็นพาร์ทของจองกุกเนอะ ถึงตัวละครอื่นจะยังไม่ค่อยมีบทบาท แต่เรื่องก็สนุกนะว่าไม ( ย.ตัวเอง 555 )
ขอคอมเม้นเป็นกำลังใจให้ไรต์ด้วยนะค่ะ หรีดผู้น่ารัก ^^.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น