ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 5
พันธนาการที่นายผูกเอาไว้่นั้น !
ไม่ต้องแก้ให้ฉันก็ได้ เพราะอีกไม่นานฉันจะเป็นคนไปเอง
ครืด....!!
รถจอดสนิท ก่อนที่ผมจะเสยหน้ามาออกไปข้างนอก
แล้วหันกลับมามองหน้าไอ้จินพี่สนิทของผม
" มึงแน่ใจแล้วนะยุนกิว่าจะย้ายออกมาเลย เหลืออีกไม่กี่วันเอง มหาลัยก็จะปิดแล้ว ถึงตอนนั้นก็ว่ามึงค่อยย้ายออกมาก็ได้ "
" ถึงจะไม่กี่วัน แต่สำหรับกูแล้ว มันนานยิ่งกว่านั้นอีก ... จิน "
" กูถามจริงๆนะ มึงกับจองกุกมีเรื่องอะไรกันหรือเปล่า หมู่นี้กูเห็นมึงคอยหลบหน้าน้องเค้าตลอดเลย หรือว่าจองกุกทำอะไรมึง "
" อื้ม ! กูกับจองกุก เรามีอะไรกันแล้ว "
ผมนั่งคิดอยู่ซักพักว่าจะบอกมันดีไหม ก่อนที่ผมจะตัดสินใจผยักหน้าตอบรับคำของไอ้จินมันไป
เพราะอย่างน้อย ผมก็จะได้ปรึกษาและระบายก็ใครได้บ้าง
" ยังไงว่ะ มันเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นได้ยังไง มีบอกกูทีซิยุนกิ มึงกับจองกุกคือพี่น้องกันนะว่ะ ถึงจะไม่ใช่แม่เดียวกันก็เถอะ "
" กูไม่รู้ ! กูรู้อย่างเดียวว่ากูพลาดไปแล้ว แล้วกูก็ไม่อยากให้มันเกิดขึ้นอีก กูขอร้องมึงนะจิน ห้ามบอกจองกุกเด็ดขาดว่ากูอยู่ที่ไหน ไม่งั้น...เรื่องนี้มันก็คงจะต้องเกิดขึ้นอีกแน่ๆ "
" เออๆ มรึงขึ้นไปพักเถอะ แล้วพรุ่งนี้ค่อยเจอกัน "
" อื้ม ขอบใจ "
ผมเดินลงมาจากรถของไอ้จิน ก่อนที่ผมจะขับผ่านหน้าของผมไปจนลับสายตาผม
ผมถอนหายออกมาด้วยความโล่งอก ก่อนจะหิวกระเป๋าเสื้อผ้าใบเล็กๆเข้าไปข้างใน
มรึงจะต้องเริ่มต้นใหม่
แล้วลืมฝันร้ายนั้นไปให้ได้ - มินยุนกิ -
........................................................................................
JK...
เย็นมากแล้ว ผมรีบล่ะตัวกลับมาบ้าน
ก่อนจะเห็นแม่กำลังยืนทำอาหารอยู่ในครัว แต่ไร้วี่แววของพี่ยุนกิ ที่ชอบเข้ามาช่วย
" แม่ฮะ พี่ยุนกิกลับมาหรือยัง "
" ยุนกิหรอลูก คงไม่กลับมาบ้านนี้ซักพักน่ะ จองกุกมีอะไรกับพี่เค้าหรือเปล่า "
" แม่หมายความว่ายังไงฮะ ที่พี่ยุนกิจะไม่กลับมาซักพัก "
" อ่อ ! ยุนกิเค้าขอแม่ออกไปอยู่ข้างนอกตั้งแต่เมื่ออาทิตย์ที่แล้วแล้วแหละลูก เมื่อกี้ก็พึ่งให้จินมาช่วยขนของไปเอง "
นี่พี่ตั้งใจจะหลบหน้าหรอพี่ยุนกิ
ไหนบอกว่าเราจะไม่ทิ้งกันไปไหนไง แล้วทำไมถึงทำแบบนี้ ...!!
.
.
ผมรีบพาตัวเองกลับที่ห้อง ก่อนที่จะเอามือคว้าโทรศัพท์ออกมา แล้วกดเบอร์โทรหาพี่ยุนกิ
ตู้ด............ตู้ด...........!!!
. ไม่มีสัญญานตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก กรุณา.....
ผมกดโทรหาเค้าแบบนั้นเป็นสิบๆสาย
แต่พี่ยุนกิไม่รับสายผม แม้แต่สายเดียว
" โธ่เว้ย "
ผมปาโทรศัพท์ลงเตียงด้วยความหงุดหงิด พร้อมกับมือที่ก่ายหน้าผากเอาไว้
ติ้ง...!!
เสียงข้อความเด้งขึ้นมาทันที ก่อนที่ผมจะรีบคว้ามันขึ้นมา
เพียงหวังว่าจะเป็นข้อความของพี่ยุนกิ
: ทำไรอยู่ ยังไม่นอนหรอ
: กำลังจะนอนแล้ว จีมินอะไรหรือเปล่า : เปล่าหรอก งั้นฝันดีนะจองกุก พรุ่งนี้เจอกันที่มหาลัยนะ : ฝันดีคับผมล่ะมือออกจากโทรศัพท์ ก่อนจะหันหน้ามองออกไปที่หน้าต่าง
พร้อมกับความคิดถึงใครบางคน
" ตอนนี้พี่อยู่ไหน พี่ยุนกิ "
ผมพรึมพรำออกมาแบบนั้น ก่อนจะหลับตาลง
แล้วเผลอหลับไป
ติ้ง...!!!
ตัดฉับ++++++
Talk...
มาแล้วๆ ไรต์คนเดิมมาแล้ว อัพตอนใหม่ให้แล้วเนอะ
ถึงจะสั้นไปหน่อย แต่รับรองตอนอี่นๆสนุกแน่
ขอคอมเม้นเป็นกำลังใจให้ไรต์ด้วยนะค่ะ หรีดผู้น่ารัก ^^.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น