ลำดับตอนที่ #27
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #27 : 27
คอนโด xx ( จองกุก )
ผมกลับมาจากสวนสาธารณะได้ซักพัก ก่อนจะเดินมาทรุดตัวลงนั่งรอที่โซฟา
พร้อมกับเอามือที่สองข้างกุมขมับตัวเองเอาไว้
แทบไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง เรื่องจริงหรอ
ที่ปาร์คจีมินจำอะไรไม่ได้แล้วนั้นน่ะ
หรือเพื่อที่จะปกป้องจีมิน แทฮยองมันถึงต้องลงทุนเล่นละครมาหลอกผม
" เป็นอะไรจองกุก ทำไมถึงทำท่ากุมใจแบบนั้น เหมือนเรื่องอะไรหรือเปล่า "
พี่ยุนกิถามผม พลางเดินเอาน้ำอุ่นๆมาวางเอาไว้ตรงหน้าของผม
แล้วทรุดตัวนั่งลงข้างๆ
ผมเงยหน้าขึ้นมอง
ก่อนที่พี่ยุนกิจะเอื้อมมือของเค้ามากุมมือของผมเอาไว้
ความรู้สึกนี้ มันทำให้ผมสับสน..!!
" ผมบังเอิญไปเจอปาร์คจีมินมาฮะ "
เพียงแค่เอ่ยชื่อนี้ ท่าทีของพี่ยุนกิก็เปลี่ยนไป
จากที่ดูร่าเริงเมื่อกี้ ก็กลับกลายเป็นหมองเศร้า
มือทั้งสองกุมเข้าหากันเอาไว้แน่น เนื้อตัวเกร็งไปหมด
คงเพราะพี่ยังไม่ลืมมันใช่ไหม เรื่องคืนนั้น...!!
" แล้ว.."
" ปาร์คจีมินตอนนี้ เค้าจำอะไรไม่ได้แล้วฮะ แทฮยองมันบอกกับผมว่า เพราะอุบัติเหตุครั้งนั้นทำให้จีมินความจำเสื่อม จำอะไรไม่ได้แล้ว "
" งั้นหรอ...! "
พี่ยุนกิก้มหน้าตอบผมเพียงเท่านั้น ก่อนที่ผมจะเอื้อมมือไปกุมมือของเค้าเอาไว้
ก่อนที่จะแสร้งยิ้มให้
" ไม่ต้องกลัวนะฮะ ผมจะคอยปกป้องพี่เอง "
" จองกุก "
พี่ยุนกิโผล่ตัวเข้ามากอดผมเอาไว้
ถึงจะไม่ค่อยมั่นใจ แต่มันก็ทำให้ผมคลายกังวลเรื่องของปาร์คจีมินกับพี่ยุนกิไปได้บ้าง
.........................................................
คอนโด XX ( แทฮยอง )
แก๊ก..!!!
ประตูถูกเปิดเข้ามา ก่อนที่ผมจะเดินนำหน้าจีมินมาเข้ามาในครัว
พร้อมกับข้าวของที่จะเอามาทำอาหารเย็นในวันนี้
" แทฮยองเป็นอะไรหรือเปล่า จีมินเห็นอารมณ์ไม่ดี
ตั้งแต่กลับมาจากสวนสาธารณะแล้วนะ "
ผมแสร้งเงยหน้าหันไปยิ้มให้กับเค้า
พร้อมกับส่ายหน้าเบาๆ
" ไม่มีอะไรหรอก จีมินอย่าคิดมากเลยนะ
ไปอาบน้ำก่อนเถอะ เดียวแทฮยองเตรียมอาหารเย็นเอาไว้ให้ "
" อะ..อื้ม งั้นเดียวจีมินไปอาบน้ำก่อนนะ "
ผมยืนคนน้ำแกงที่อยู่ในหม้อซักพัก
ก่อนจะหวนกลับไปคิดถึงเรื่องของ จอนจองกุก เมื่อตอนเย็น
( อย่าคิดที่จะทำอะไรจีมิน เพราะถ้ามรึงทำแบบนั้น กูจะถือว่ามรึงกับกูไม่ใช่เพื่อนกันอีกต่อไป )
กูก็ไม่รู้เหมือนกันจีมิน
ว่ากูจะปกป้องมรึงจากสิ่งแวดล้อมเดิมๆได้อีกนานแค่ไหน
ตัวตนของมรึงในตอนนี้กูไม่อยากให้มันหายไปเลย
บรรยากาศบนโต๊ะอาหารก็ยังคงปกติ
ปาร์คจีมินก็ยังคงกินเก่งเหมือนเดิม
" แทฮยองทำอาหารเก่งมากเลยรู้ไหม จีมินอยากนั่งกินข้าวกับแทฮยองแบบนี้ทุกวันเลย
แต่ทำไมความรู้สึกของจีมิน เหมือนกับว่าที่ผ่านๆมา จีมินต้องนั่งกินข้าวอยู่คนเดียว ในห้องแคบๆประจำเลย "
" คิดมากน่า ! อ่ะนี่เนื้อผัดซอส ของโปรดของจีมินไง "
" ขอบใจนะ "
จีมินยิ้มตอบรับผม ก่อนจะหันไปก้มหน้าก้มตากินต่อไป
หลังจากกินเสร็จ
จีมินก็หมดแรงไป ก่อนจะเข้าไปนอนหลับอยู่ในห้อง
ผมได้แต่ยืนมองเค้าอยู่ซักพัก
ก่อนที่กำลังจะหันไปเดินเข้าไปในครัว
" จะ..จองกุก อย่าทิ้งจีมินไปนะ "
จีมินละเมอเรียกชื่อนั้นออกมา พร้อมกับน้ำตาที่ไหลลงมาอาบแก้ม
ก่อนที่ผมจะหันไปมองด้วยความปวดใจ
ทรุดตัวนั่งลงข้างๆ จ้องมองใบหน้าที่เหนื่อยล้านั้น
ก่อนจะเอื้อมมือไปปาดคราบน้ำตาออกให้กับเค้า
ขนาดมรึงความจำเสื่อม
ในใจของมรึงก็ยังเรียกหาแต่มันเลยนะ
- จีมิน -
Talk...
อ่านจบอย่าลืมคอมเม้นให้ไรต์ด้วยนะค่ะ ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น