[ Fic BTS ] -Love and Tears- [ KooKGA ]

ลำดับตอนที่ #22 : 22

เกมมันยังไม่จบ

แต่มันพึ่งกำลังเริ่มต้นต่างหากล่ะ !!

หลังจากนั้น 2 วัน  จีมินก็เรียกผมออกมาเจอ

แต่ว่ามีข้อแม้  ว่าผมจะต้องไปเจอเค้าเพียงลำพังคนเดียวเท่านั้น

โรงแรม xx

ผมกำลังนั่งรอฟังคำพูดของปาร์คจีมินอยู่   เค้าเงยหน้ามองมาที่ผม 

ก่อนจะหันไปสั่งอาหารกับพนักงาน

" ขอไวน์แดงขวดนึงด้วยนะครับ "

" ค่ะ รอซักครู่นะค่ะ "

หลังจากที่พนักงานเดินไปแล้ว   จีมินก็หันหน้ามามองผม

ก่อนจะแสร้งยิ้มให้กับผมเบาๆ

"  เรียกออกมา  มีอะไรจะพูดงั้นหรอ "

" คือว่าเรื่องของจองกุกกูขอเวลาหน่อยได้ไหม  กูยังทำใจที่จะปล่อยเค้าไปตอนนี้ไม่ได้จริงๆ  มรึงเข้าใจกูนะ  ยุนกิ  "

" อื้ม !  กูเข้าใจ  กูเองก็ไม่ได้ต้องการให้มันเป็นแบบนี้หรอกนะ  แต่ว่า ... ทุกอย่างมันก็ต้องขึ้นอยู่กับจองกุกด้วยเหมือนกัน  " 

" งั้นมรึงไปบอกจองกุก  ไปบอกจองกุกว่าอย่าให้เค้าทิ้งกูไป  จะให้กูทำอะไร  อยู่ในฐานะอะไรกูก็ยยอม แต่ขออย่างเดียว  อย่าให้เค้าทิ้งกูไปนะ "

จีมินพยามขอร้องอ้อนวอนผม

ทั้งๆที่ไม่เคยทำมาก่อน ..!!

" อะ..อื้ม  กูจะช่วย เท่าที่กูช่วยได้นะ  "

" ขอบใจนะ  ฃอบใจมรึงจริงๆยุนกิ "

ก๊อก...ก๊อก...!!!

ซักพักอาหารที่พวกเราสั่งก็มาส่ง   

ก่อนที่พนักงานจะเข้ามาเสริฟอาหาร  แล้วเดินออกไปจากห้อง  ตามคำสั่งของจีมิน

" อาหารมาแล้ว  เรารีบทานกันเถอะนะ  เดียวมันจะเย็นซักหมด  "

" อะ..อื้ม "

ผมนั่งทานอาหารกับจีมินอยู่ซักพัก  โดยที่ไม่ทันได้เอะใจอะไร

ก่อนที่ทุกอย่างมันจะผิดจากที่ผมคิดไปซะทุกอย่าง

เพล้ง...!!!

แก้วไวน์ตกลงพื้น   พร้อมกับตัวผมที่ลงไปนอนดิ้นทุรนทุรายอย่างทรมาน

ก่อนที่จีมินจะยิ้มเยาะออกมาด้วยความสะใจ  เดินมานั่งอยู่ตรงหน้าผม

" เป็นอะไรไปยุนกิ  ทำไมลงไปนอนดิ้นแบบนั้นล่ะ "

"  ปาร์คจีมิน  ..มรึงทำอะไร  มรึงเอาอะไรมาให้กูกิน "

ผมถามออกไปแบบนั้น  ก่อนจะพยายามกลั้นอารมณ์ของตัวเองเอาไว้

มันร้อนจนผมทรมานไปหมดทั้งตัว  แล้วตอนนี้

ทันใดนั้นเองที่จีมินมันเอื้่อมมือมาจับที่ปลายคางของผมเอาไว้

พร้อมกับสายตาของมันที่จ้องมองลงมาที่ผม

"  แหม่.!!  ดูสีหน้าของมรึงตอนนี้ มันดูไม่ได้เลยนะ  สงสัยยาใกล้จะออกฤทธิ์เต็มที่แล้วมั้ง

แต่ไม่ต้องห่วงนะ  เดียวกูจะไปหาคนมาช่วยปลดปล่อยให้  "

" ถุ้ย !  มรึงไม่ใช่คนปาร์คจีมิน  "

" อย่าด่าอะไรกูก็ด่าไปเถอะ  เพราะอีกไม่นาน  มรึงเองก็ต้องมาคุกเข่าขอร้องอ้อนวอนกูอยู่ดี  555"

พูดจบ  จีมินมันก็เดินไปที่กระเป๋าของผม

ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ของผมขึ้นมา   แล้วพิมพ์ข้อความอะไรไม่รู้ส่งไป..!!

  :  ตอนนี้กูอยู่ที่โรงแรมXX  มรึงช่วยออกมาหากูหน่อยได้ไหม

  :  อื้มได้  แล้วอีก 15 นาที  เจอกัน

" กูไปก่อนนะ  เพราะอีกไม่นาน  คนที่จะช่วยมรึงปลดปล่อยความคันในตัวมรึง  มันก็จะมาแหละ "

พูดจบ  จีมินมันก็เดินออกไป

ปล่อยให้ผมทรมานอยู่คนเดียวในห้อง    

น้ำตาของผมมันไหลออกมา   

ก่อนที่ในใจของผม  มันเอาแต่คิดถึง  จองกุก   คนเดียวเท่านั้นในตอนนี้

" อย่ามานะโฮซอก  กูขอร้อง   อย่านะ "

แก๊ก...!!

ประตูถูกเปิดออก   ก่อนที่โฮซอกจะโผล่ตัวเข้ามาจับตัวผมเอาไว้

" ยุนกิ  มรึงเป็นอะไร  ทำไมถึงเป็นแบบนี้  "

" อะ..ออกไป   อย่ามายุ่งกับกู  อย่ามาจับตัวกู   กลับไปซะ กลับไป  "

ผมพยายามผลักตัวเองออกจากโฮซอก

จนกระทั่งผมควมคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่แล้ว

ผมดึงโฮซอกเข้ามาใกล้ๆกับผมพร้อมกับน้ำตาทันที   ก่อนที่โฮซอกจะมองหน้าของผมด้วยความตกใจ

" ยุนกิ "

" โฮซอก..ช่วยกูด้วย..กูไม่ไหวแล้วจริงๆ   มันร้อน  มันร้อนจนข้างในกูจะไหม้ไปหมดแล้ว  โฮซอก "

" มันเกิดอะไรขึ้น   ทำไมมรึงเป็นแบบนี้  "

ไม่ทันที่โฮซอกจะได้คำตอบอะไรจากปากของผม

ผมก็เผลอทำเรื่องแบบนั้นเข้าไปแล้ว

ผมโผล่ตัวเข้าไปจูบโฮซอกอย่างบ้าคลั่ง

ก่อนจะดันตัวของเค้าในนอนราบลงไปกับพื้น  

แรกก็กับเค้าพยายามที่จะปฏิเสธผม   ก่อนที่จะยอมทำเรื่องบ้าๆกับผมในเวลาต่อมา

โฮซอกอุ้มผมขึ้นไปนอนราบบนเตียง   โดยที่มีตัวเค้าค้อมตัวผมเอาไว้

ก่อนที่จะโน้มริมฝีปากลงมาจูบผมอย่างอ่อนโยน  และ  นุ่มนวล

ก่อนที่มันจะเป็นกิจกรรมอย่างว่าในเวลาต่อมา

เสื้อผ้าของผมกับโฮซอกถูกถอดลงไปกองกับพื้น

พร้อมกับริมฝีปากของโฮซอก  ที่ค่อยๆสัมผัสร่างกายของผม   

จนตัวผมมันเกร็งไปหมด  

ผ้าปูที่นอนยับยู้ยี้แทบจะไปมีชิ้นดี

ก่อนที่น้ำตาของผมมันจะไหลออกมา   

ทั้งที่อยากจะปฏิเสธ   แต่ผมก็ทำมันไม่ได้   ผมห้ามมันไม่ได้   ผมห้ามความต้องการของตัวเองไม่ได้จริงๆ

.  จองกุกยุนกิผิดไปแล้ว   ยุนกิขอโทษ  ยกโทษให้คนเลวคนนี้ด้วยนะ  .

.....................................................................................

คอนโด xx

เช้าวันรุ่งขึ้น 

" ห่ะ ! นายว่ายังไงนะจองกุก  ยุนกิหายตัวไป  ตั้งแต่ตอนไหน "  

 จินโวยวายขึ้น  ก่อนที่อาจารย์นัมจุนจะลุกขึ้นมาดึงตัวเค้าให้่ลงไปนั่งสงบสติอารมณ์ดีๆ

" ใจเย็นๆ ก่อนนะจิน   /  ว่าแต่ยุนกิหายไปตั้งแต่ตอนไหน  นายพอจะบอกพวกเราได้ไหมจองกุก "

" หายไปตั้งแต่เมื่อคืนครับ  ผมพยายามติดต่อเค้าแล้ว  แต่ก็ติดต่อไม่ได้เลย  ที่บ้านก็ไม่ได้กลับ "

" ไอ้จีมิน  ไอ้จีมินมันต้องลักพาตัวยุนกิไปแน่ๆเลย  ฉันมั่นใจ "

" อย่าพึ่งปรักปรำใครไปทั่วแบบนั้นซิ  เรายังไม่มีหลักฐาน  ว่าเค้าเป็นคนพายุนกิไปนะ "

" ที่พี่จินพูดก็มีเหตุผล  ผมก็คิดว่าปาร์คจีมินน่าจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้เหมือนกัน  "

" จองกุก "

ผมไม่รู้หรอกนะ ว่าพี่อยู่ที่ไหน

แต่ขอเพียงพี่ปลอดภัย  อย่าเป็นอะไรก็พอ   พี่ยุนกิ !

Talk...

อ่านจบอย่าลืมคอมเม้นให้ไรต์ด้วยนะค่ะ  ^^