ลำดับตอนที่ #20
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : 20
ความรักมันก็เหมือนกับหวงทำนอง
บางครั้ง เราก็อาจจะฟังมันไม่เข้าใจบ้าง
แต่มันก็เพราะสำหรับเรา...ไม่ใช่หรอ!!
เช้าวันรุ่งขึ้น
คอนโด XX
ผมลืมตาตื่นขึ้นในอ้อมกอดของคนที่ผมรัก
แววตาของผมจ้องมองเค้าด้วยความดีใจ พร้อมกับรอยยิ้มเบาๆบนใบหน้า
ก่อนที่จองกุกจะกระชับอ้อมกอดของเค้าให้แน่นกว่าเดิม...!! จนริมฝีปากของเราสองคนแทบจะชนกัน
นัยน์ตาเรียวคมที่คุ้นเคย ตื่นขึ้นมามองผมพร้อมกับรอยยิ้ม
" อรุณสวัสดิ์ฮะ พี่ยุนกิ "
" อะ..อื้ม อรุณสวัสดิ์ "
ผมตอบรับคำของจองกุกพร้อมกับรอยยิ้มเบาๆ ก่อนที่จองกุกเค้าจะโน้มริมฝีปากมาจูบที่หน้าผากของผมเบาๆ แล้วค่อยๆล่ะออกไป
" ผมมีความสุขมากเลยรู้ไหม ที่ตื่นเช้าขึ้นมา แล้วเห็นพี่เป็นคนแรก
ผมอยากให้มันเป็นแบบนี้ไปทุกวันเลย รู้ไหมฮะ "
" ทำมาเป็นปากหวานนะเรา ไม่เอาแล้ว พี่ลุกไปอาบน้ำ เตรียมทำอาหารเช้าให้นายกินก่อนไปทำงานดีกว่า "
ผมดันตัวเองลุกขึ้นมาจากเตียง
ก่อนจองกุกจะโผล่ตัวเข้ามากอดผมเอาไว้จากทางด้านหลัง พร้อมกับเอาคางมาเกยที่ไหล่ของผม
" เมียของผมน่ารักขนาดนี้ จะให้ปล่อยไปง่ายๆได้ยังไง "
คำพูดของจองกุกทำให้ผมเขิลจนแทบจะทำอะไรไม่ถูกแล้วในตอนนั้น
ก่อนที่ผมจะหันหน้าไปมองจองกุก แล้วเอานิ้วดีดไปที่หน้าผากของเค้าเบาๆ
โอ้ย...!!
" สมน้ำหน้า ไอ้เด็กบ้า "
ผมถือโอกาสนั้น เดินหนีจองกุกออกมา
แล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
ภายในห้องครัว
ผมกำลังยืนทำอาหารเช้าให้กับจองกุกอย่างมีความสุข
ก่อนที่จองกุกจะโผล่เข้ามากอดผมเอาไว้จากทางด้านหลัง พร้อมริมฝีปากที่หอมมาที่แก้มของผม
" หิวจัง "
" รอแปบเดียวนะ เดียวก็เสร็จแล้ว "
" ผมไม่ได้อยากกินอาหารเช้า ผมอยากกินพี่มากกว่า "
" จองกุก "
" ผมล้อเล่น เดียวผมไปนั่งรอพี่ที่โต๊ะนะ / เร็วๆนะจ๊ะ เมียจ้า "
ผมหันไปทำหน้าค้อนใส่ทันที
ก่อนที่จองกุกจะเดินออกไปนั่งรอผมที่โต๊ะอาหารพร้อมกับรอยยิ้ม
ผมรีบหันหน้ากลับมาทันที
พร้อมกับรอยยิ้มที่ผมพยายามเก็บเอาไว้
นานเท่าไหร่แล้วนะ
ที่ผมกับจองกุกไม่ได้ยิ้ม แล้ว หัวเราะกันแบบนี้
นานพอๆกับที่ จีมิน เข้ามาให้ชีวิตของจองกุกนั่นแหละมั้ง
เพียงแค่ความคิดนี้ รอยยิ้ม และ ความสุขของผมมันก็หายไปทันที
ก่อนที่ผมจะเหลือบสายตาไปมองจองกุกที่กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ที่โต๊ะอาหาร
....................................................................................
คอนโดxx
(โฮซอก)
ผมออกมาหาโฮซอกที่คอนโดของเค้า
หลังจากที่จองกุกออกไปทำงานแล้ว
เฮ้ออออ...!!!
ผมถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนที่เอื้อมมือไปที่หน้าประตู
ก๊อก ก๊อก...!!!
แก๊ก..!!
ซักพักประตูก็ถูกเปิดออก พร้อมกับโฮซอกที่ยืนมองผมอยู่
ส่วนผมก็ต้องแสร้งยิ้มให้กับเค้า ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งๆที่ใจของตัวเองก็รู้ดี.!
" มรึงกินอะไรหรือยัง ให้กูทำอะไรให้กินไหม "
ผมพูด พลางหยิบผ้ากันเปื้อนมาสวม ก่อนที่โฮซอกจะเดินมาหยุดอยู่ทางด้านหลังผม
"....."
" เช้านี้ ! กินอาหารง่ายไปก่อนก็แล้วกันเนอะ แล้วตอนเย็นเราค่อยออกไปหาอะไรอร่อยๆกินกัน "
" มรึงกลับมาทำไม กลับมาให้กูรู้สึกแย่อีกทำไมยุนกิ "
" โฮซอก ไม่ใช่....."
ทันทีที่ผมหันหลังไปมองเค้า ผมก็ต้องเห็นน้ำตาของโฮซอกที่ไหลออกมา
ก่อนที่เค้าจะรีบเอามือปาดมันออกแบบลวกๆ
" มรึงจะบอกว่าไม่ใช่อย่างที่กูคิดงั้นหรอ กูถามมรึงจริงๆเถอะ มรึงจะฝืนทำเป็นว่ามีความสุขเมื่อตอนอยู่กับกูทำไม ทั้งๆที่จริงๆแล้วคนที่มรึงต้องการไม่ใช่กู แต่เป็นจอนจองกุก "
" คือกู... "
" กูไม่โทษมรึงหรอกนะยุนกิ ถ้ามรึงจะไป แล้วกูก็จะไม่รั้งมรึงให้มาทนอยู่กับกูด้วย เพราะนั่น..!! มันไม่ใช่สิ่งที่กูอยากให้เป็น... มรึงไปใช้ชีวิตของมรึงให้มีความสุข ตามที่มรึงต้องการเถอะ ส่วนนี่ก็ขอคืนนะ "
โฮซอกเดินเข้ามาใกล้ๆผม ก่อนจะเอื้อมมือขึ้นมาจับมือของผมเอาไว้ แล้วถอดแหวนที่สวมอยู่บนนิ้วของผมออก
เค้าแสร้งยิ้มให้กับผม
ก่อนจะหันหลังเดินหนีผมเข้าห้องไป..!!
ก่อนที่ผมจะหันกลับมาทำอาหารให้เสร็จ
แล้วเอาไปวางไว้บนโต๊ะ
" กูทำได้ดีเท่านี้แหละ โฮซอก ขอโทษนะ "
ผมพูดแบบนั้นออกไป
ก่อนจะเปิดประตู แล้วเดินออกมา
. ในที่สุด กูก็กลายเป็นคนที่เห็นแก่ตัว ทำร้ายหัวใจของมรึงจนได้ โฮซอก .
ตัดฉับ++++++++++
Talk...
อ่านจบอย่าลืมคอมเม้นให้ไรต์ด้วยนะค่ะ ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น