ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : คำสารภาพที่เป็นจริง
เย็นวันนั้น
หน้ามหาลัยxx
ผมกำลังเดินออกมาจากมหาลัย พร้อมกับจองกุกเพื่อนสนิท
ผมเดินตามทางมาเรื่อยๆ ก่อนที่จองกุกจะหยุดเดินตามผม
" มีอะไรหรอ "
ผมหันไปถาม ก่อนที่ผมจะหันไปมองแทฮยองที่กำลังแอบเดินตามหลังพวกเรามา
" แทฮยอง..ทำไมมรึงถึงมาอยู่ที่นี่ " ผมถาม
" คะ...คือว่ากลับด้วยกันนะ ถ้ามึงจะให้กูกลับกับรุ่นพี่สองคน กูไม่กล้าหรอก กูเขิล "
" ไม่เอาหรอก... มึงกับเค้าก็กลับทางเดียวกันทุกวันอยู่แล้ว แค่เพียงวันนี้มึงเข้าไปทักแล้วสารภาพออกไปซะ แค่นี้มึงทำไม่ได้หรอ "
" คะ...คืะกู "
" นั่นไง..รุ่นพี่ของมึงกำลังเดินมาทางนี้แหละ กูขอให้มึงโชคดีนะ "
ผมเหลือบสายตาไปเห็นรุ่นพี่ยุนกิกำลังเดินมาทางนี้พอดี ก่อนที่ผมจะรีบเอื้อมมือไปคว้าข้อมือจองกุก แล้วเดินหนีแทฮยองออกมา
ตึก
ตึก
!!
ปลายเท้าของพวกเราหยุดอยู่กับที่ ผมรีบล่ะมือออกจากข้อมือจองกุกทันทีที่พ้นสายตาของคิมแทฮยองแล้ว ก่อนจะก้มหน้าลงแล้วนิ่งไป
" ทำแบบนี้มันดีแล้วหรอ มึงเองก็แอบชอบคิมแทฮยองมันอยู่เหมือนกัน ไม่ใช่หรือไง "
" ดีแล้ว แบบนี้แหละดีแล้ว คนที่เหมาะที่จะเดินข้างๆคิมแทฮยองในตอนนี้มันไม่ใช่กูหรอกจองกุก / กูกลับก่อนนะ พรุ่งนี้เจอกัน "
บ้านตระกูลปาร์ค
ภายในห้องของปาร์คจีมิน
ฮึก...ฮึก...ฮึก...ฮือ !!!
หลับจากกลับมาจากมหาลัย ผมก็เอาแต่หมกตัวอยู่แต่ในห้อง
ยังไม่อยากเจอ ยังไม่อยากที่จะได้ยินเสียงใครตอนนี้ทั้งนั้น
......................................................................................
ป้ายรถบัสสายxx
ผมกับพี่ยุนกิกำลังนั่งรอรถที่กำลังจะมา ก่อนที่ผมจะหันไปมองหน้าของพี่ยุนกิที่กำลังนั่งอยู่ข้างๆผม
มรึงต้องทำได้คิมแทฮยอง
แค่พูดออกไป แค่พูดออกไปเท่านั้น
" เออคือว่า..รุ่นพี่ยุนกิครับ "
" ห๊ะ..ว่าไงหรอแทฮยอง "
ทันทีที่รุ่นพี่ยุนกิหันหน้ามามอง มันทำให้แทบจะไม่กล้าที่จะพูดออกไป
แต่ถ้าไม่ลอง มันก็ไม่รู้ผลลัพธ์หรอกจริงไหม
" เป็นแฟนกับผมนะครับ " พูดออกไปแล้ว
พี่ยุนกินิ่งไปซักพัก ก่อนที่จะหันหน้ากลับไป
นั่นมันคงเป็นเพราะว่า....!!
" ถ้าเป็นนายแล้วแหละก็ ... ตกลง "
คำตอบของพี่ยุนกิทำให้แทบจะกลั้นความดีใจเอาไว้ไม่อยู่ ก่อนที่ผมจะรีบดึงตัวพี่ยุนกิเข้ามากอดเอาไว้
ทันใดนั้นเองที่พี่ยุนกิ ผลักตัวผมออกห่างจากเค้า
O_O
" ขอโทษนะคิมแทฮยอง เพราะไม่เคยมีใครถูกเนื้อต้องตัวพี่แบบนี้มาก่อน พี่ก็เลย ..."
" ไม่เป็นไรครับ แค่พี่ตอบรับผม ผมก็ดีใจแล้ว.... เสาร์นี้เราไปเดทกันนะ "
" อื้ม.."
.............................................................................
ก๊อก...ก๊อก...!!!
" จีมิน ! ข้าวเย็นเสร็จแล้ว ลงมาทานเร็วลูก "
ผมลืมตาตื่นขึ้นมา พร้อมกับคราบน้ำตา
ก่อนที่จะเหลือบสายตามองไปที่โทรศัพท์
ติ้ง....!!!
: ขอบใจนะจีมินที่ทำให้กูกล้าที่จะสารภาพกับรุ่นพี่ยุนกิ ขอบใจจริงๆนะ " สารภาพออกไปแล้วซินะ ... ไอ้คำว่าชอบนะ "
ผมรีบดึงผ้านวมมาคุมตัวเองเอาไว้อีกครั้ง
ก่อนจะหันหน้าหนีไปทางอื่น
ตอนที่สองมาแล้วค่ะ อ่านจบแล้ว อย่าลืมคอมเม้นเป็นกำลังใจในไรต์ด้วยนะค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น