ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : HOPE : 2 PT. JH
อธิบาย่อนนะ่ะ
ือในเรื่อนี้ โฮอ มีน้อาย ที่หน้าาเหมือนับ ยุนิมา
แ่น้อายอโฮอ ร่าายอ่อนแอมาั้แ่เ็ เพราะป่วยเป็นมะเร็ในเม็เลือาว และ้อพัรัษาเ้าเอาโรพยาบาลเป็นประำ
.................................................................................................
" พี่โฮอ "
เสียอโฮวอนัมาาทา้านหลัอผม ทำให้ผมหันหน้าไปมอเา
่อนที่รอยยิ้มอผมับโฮวอนะปราึ้นบนใบหน้าอเราสอน พร้อมๆัน
โฮวอนเป็นน้อายที่ผมรัมาที่สุ
ผมอยาูแลเา
อยาเห็นรอยยิ้มอเา ลอไป...........
ผมาแนออ ่อนที่ะปล่อยให้โฮวอนวิ่เ้ามาุัวในอ้อมออผม
" ิถึัฮะ "
" พี่็ิถึนายเหมือนัน โฮวอน "
ผมอบ ่อนที่มืออผมะระับอ้อมอสำหรับโฮวอนให้อุ่นึ้น
ผมับโฮวอนเราสอนเินับมือัน นมาถึบ้าน
โฮวอนทรุัวลนั่ที่โฟา ่อนที่ผมะเินมานั่เียนเพลที่้าเอาไว้่อ
โฮวอนหันหน้ามามอผม ่อนที่เาะเินเ้ามาออแล้วเอาามาเยมาที่ไหล่อผมาทา้านหลั
" 10 ปีแล้ว นี่พี่ยัแ่เพลพวนี้อยู่อีหรอฮะ "
โฮวอนถามผม ในะที่เาเอามือเอื้อมไปหยิบระาษโน๊แผ่นหนึ่ึ้นมาู้วยวามสนใ
่อนที่ผมะหันหน้าไปมอเา
" อบหรอ " ผมถาม
" อบฮะ เพราะี พี่่วยแ่มันให้เสร็ไ้ไหม ผมอยาให้มันเป็นเพลที่พี่แ่ให้ผม " โฮวอนบอ
" อื้มไ้ิ พี่ะรีบแ่ให้เสร็ แล้วมอบเพลนี้ให้เป็นเพลอนายแน่นอน "
ผมหันไปอบับโฮวอนน้อายอผม้วยรอยยิ้ม ่อนะหันหน้าลับมา
แล้วหลัานั้นไม่ี่วัน
อาารอโฮวอน็ทรุล เาเริ่มไอออมาเป็นเลือ
่อนที่ผมะรีบเ้ามาูเา โฮวอนหันหน้ามามอผมพร้อมับแสร้ยิ้มให้ับผม
ร่าอโฮวอนำลันอนอยู่บนเียภายในห้อ ่อนที่ผมะเินมาทรุัวลนั่้าๆแล้วับมืออเาเอาไว้
" ไปโรพยาบาลเถอะนะ " ผมพยายามอร้อ
" ไม่ฮะ ผมไม่อยาลับไปที่นั่นอีแล้ว ผมอยาะใ้ีวิที่เหลืออยู่ับพี่ที่นี่ ฟัเพลอพี่ที่แ่ให้ับผม ไ้ไหมฮะ พี่โฮอ "
โฮวอนบอับผม้วยน้ำเสียที่แผ่วเบา
่อนที่ผมะพยัหน้ารับปาอเาพร้อมับน้ำา ผมหันหลัเินไปหยิบโทรศัพท์อผมึ้นมา
่อนะเินมาทรุัวลนั่ที่เ้าอี้ัวเิม หูฟั้าหนึ่ถูเสียบไปที่หูอโฮวอน ส่วนอีรั้นั้นอยู่ับผม
เพล่อยๆบรรเลเล่นไปเรื่อยๆ พร้อมับน้ำาอผมที่มันไหลออมาเป็นสายไม่ยอมหยุ
ทำไม ทำไมโฮวอน้อทรมานใผมนานี้้วย
ไ้โปร ไ้โปรโฮวอน มันไม่ใ่อนนี้
ันยัไม่พร้อม..........
มืออโฮวอน่อยๆเอื้อมมือปาน้ำาให้ับผม พร้อมับรอยยิ้มที่หืแห้นั้น
" อย่าร้อไห้นะรับ พี่โฮ..อ "
หลัานั้นมืออโฮวอน็ล้าเีย
ผมทำอะไรไม่ถู ไม่ถูเลยริๆ ผมลุึ้นมาพยายามั้สิ
" ไม่ ไม่โฮวอน ไม่ ม่ายยยยยยยยยยยย "
ผมร้อไห้ฟูมฟายอออมาราวับะาใ พร้อมับอร่าอโฮวอนเ้ามาในอ้อมออผม
สิ่ที่มี่าที่สุอผมไ้าไปแล้ว .
2 ปี่อมา
ผมใ้ีวิที่เหลืออผมเพื่อโฮวอนมาโยลอ
เียนเพล แ่เพลเอาไว้ให้ับเา
พูับเาผ่านทาภาพถ่าย
นระทั่
ผมไ้เอับเา นที่ทำให้ผมหัวใเ้นแรั้แ่รั้แรที่ผมเห็นเา
เาเหมือนับโฮวอนมาๆ แ่ถ้ามอีๆแล้ว เา่าันมาริๆ
ผู้ายที่ผมเห็นอยู่รหน้า ทั้ เย็นา และ ูไร้วามรู้สึ ่าาโฮวอนอผมริๆ
" ท่านประธานรับ นีุ่อโฮอ
เ้าอเพลที่เราำลัะอื้อลิสิทธิ์าเารับ " เสียทุ้มอนที่ล้ายๆที่ะเป็นเลานสนิทอเาพูึ้น
เาหันมามอผม ่อนที่เาะยิ้มให้ับผม
แ่ทำไมผมรู้สึว่ารอยยิ้มนั่น มันูไม่่อยริใเอาะเลย
" ยินีที่ไ้รู้ัรับ ผมมินยุนิ ประธานบริษัท DK "
" เ่นันรับ ผม อโฮอ "
ผมเอื้อมมือไปับมืออเาัพั ่อนะล่ะออมา
หลัาที่เาับผม พูุยันอยู่ัพั เา็เินาผมไป
เย็นา เย็นามาริๆ
มิน ยุนิ
Talk .
อุ้ยาย โฮอเอับยุนิแล้ว แทบยุนิยัหน้าเหมือนับโฮวอนน้อายอัวเออี
เรื่อราวะเป็นยัไ่อไปมาลุ้นันนะ่ะ
อมเม้นนะ่ะ อมเม้น !!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น