ลำดับตอนที่ #19
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : 19
ผมไม่ได้อยากเห็นน้ำตาของพี่
ผมไม่ได้อยากเห็นพี่อยู่กับคนอื่น
แต่ถ้ามันจะทำให้พี่ปลอดภัย และ ไม่หนีผมไปไหน ผมก็ยอม
" จองกุก จอนจองกุก ตื่นเถอะ "
ผมลืมตาตื่นขึ่นมาตามเสียงเรียก ก่อนจะเห็นแววตาใสๆของพี่ยุนกิกำลังก้มมองผมอยู่
ทันใดนั้นเองที่ผมเอื้อมมือไปดึงพี่ยุนกิเข้ามากอดเอาไว้ด้วยความคิดถึง
" มันนานเท่าไหร่แล้วนะยุนกิ ที่กูไม่ได้กอดมรึงแบบนี้ ... คิดถึงจัง "
ซักพักพี่ยุนกิก็รีบดันตัวเองออกจากอ้อมกอดของผม
พร้อมกับสายตาที่จ้องมองมาที่ผมด้วยความไม่เข้าใจ
" จองกุก...."
แก๊ก....!!!
เสียงประตูทำให้ผมต้องเล่นละครบทโหดกับคนที่ผมรักอีกแล้ว ..
" ออกไปซะ ! กูไม่อยากเห็นหน้ามรึง ออกไป.."
ซักพักจีมินก็เดินเข้ามาในห้องผม พร้อมกับถาดข้าวต้มที่ถึงอยู่ในมือ
ก่อนที่พี่ยุนกิจะเดินออกไปพร้อมกับน้ำตาที่คลอออกมาจากเบ้าตา
เอ่ยปากไล่เค้าออกไป
ทั้งๆที่อยากจะให้อยู่ใกล้ๆ
แต่เพื่อความปลอดภัยของพี่แล้ว ผมไม่สามารถเป็นคนดีในสายตาของพี่ได้อีก
- พี่ยุนกิ -
" จองกุกหิวไหม ! พอดีจีมินแวะซื้อข้าวต้มหมูร้านประจำที่จองกุกชอบมาให้ กินหน่อยนะ "
" อะ..อื้ม "
ผมตอบออกไปแบบนั้น
ทั้งที่ในใจเป็นห่วงความรู้สึกของคนที่ผมพึ่งไล่ออกไปแทบแย่
.............................................................................
SG.
ฮึก..ฮึก..ฮึก ฮือ...!!
ผมทรุดตัวลงที่พื้น หลังจากที่ออกมาจากที่ห้องของจองกุก
ก่อนจะเอนตัวไปที่พิงที่ราวบรรได พร้อมกับน้ำตา
มันเจ็บเหลือเกินจองกุก
ถ้าเลือกย้อนเวลากลับไปได้ .. ฉันขอเลือกที่จะไม่ต้องเจอกับนายดีกว่า
ทันใดนั้นเองที่เหมือนมีมืออุ่นๆของใครบางคนมาลูบที่หัวของผม
ก่อนที่ผมจะเงยหน้าขึ้นไปมองเค้า
" โดนจองกุกไล่ออกมาอีกแล้วหรอลูกยุนกิ "
" ครับ..."
" ทนอีกหน่อยนะลูก อีกไม่นานทุกอย่างมันจะต้องดีขึ้น แม่เชื่อว่าความรักของยุนกิที่มีให้กับจองกุกจะต้องทำให้จองกุกยอมใจอ่อนซะวัน แน่ๆ "
" ครับแม่.."
.
.
ทุกอย่างมันเป็นเหมือนกับตาบาปสำหรับผม ผมจะต้องมองดูพวกเค้ารักกันต่อหน้าผมไปอีกนานเท่าไหร่กัน
จนกระทั่ง...!!
งานเลี้ยงรุ่น
ทุกคนสนุกสนานอยู่ในงาน เว้นเพียงผมที่รู้สึกเหงาอยู่เพียงคนเดียว
ก่อนที่ผมจะพาตัวเองเดินออกมารับลมที่นอกงาน พร้อมกับแก้มเหล้าที่ถือออกมาด้วย
อึก...!!!
เหล้าถูกกลืนผ่านเข้าปากของผม
พร้อมกับความรู้สึกที่สมเพชตัวเองสิ้นดี
แม่ก็ตายตั้งแต่ยังเด็ก แถมยังมาชอบน้องชายตัวเองที่มีคนรักอยู่แล้วอีก..!!
อ้ากกกกกกกกกกก...!!!
หลังจากที่ระบายอารมณ์เสร็จ ผมก็เดินกลับเข้ามาในงาน
ก่อนจะเห็นจองกุกที่กำลังยืนมองผมอยู่
" หลีกไป.."
ผมบอก ก่อนที่จองกุกจะเอื้อมมือมาจับที่ข้อมือของผมเอาไว้
ก่อนจะลากผมมาในห้องที่ลับตาคน
ตัวของผมถูกเหวี่ยงติดกับผนัง พร้อมกับมือของเค้าที่ล็อคข้อมือของผมเอาไว้ทั้งสองข้าง
สายตาจ้องมองผมด้วยอารมณ์วูบไหวที่ซ่อนอยู่ในนั้น
" มรึงจะทำอะไรจองกุกปล่อยกูนะ กูจะกลับไปหาโฮซอก "
" ทำไมพี่ถึงไม่ยอมบอกผมว่าพี่กับโฮซอกกำลังจะแต่งงานกัน เพราะอะไร "
" รู้ไปแล้วมันจะได้อะไร มรึงจะทำอะไรได้ล่ะจองกุก "
" ผมก็จะไม่ยอมปล่อยให้พี่ไปไง ผมจะไม่ยอมให้พี่ไปจากผมหรอก...พี่ยุนกิ "
O_O
" ผมรักพี่ รักมายังไง ก็ยังรักอยู่อย่างนั้น เพราะผมไม่อยากให้พี่เจ็บตัว ไม่อยากให้เป็นอะไรไป
ผมก็เลยต้องแสร้งทำแบบนี้ แต่ถ้าผมรู้ว่าการที่ผมปล่อยพี่แล้ว มันจะทำให้ผมเสียพี่ไปตลอดกาล ผมจะไม่ยอม .. ไม่ยอมเด็ดขาด / ผมขอโทษนะพี่ยุนกิ "
ทันใดนั้นเองที่ริมฝีปากของจองกุกโน้มลงมาประกบกับริมฝีปากของผม ก่อนที่จะสัมผัสได้ถึงความกลัวที่อยู่ในใจของเค้า พร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมา
. กูขอโทษนะโฮซอก .
ผมค่อยๆลีมตาลง พร้อมกับมือที่โอบกอดคอของจองกุกเอาไว้
ก่อนที่ตัวของผมจะนอนราบไปบนพื้นภายในห้อง ในสภาพที่เสื้อผ้าแทบจะหลุดลุ้ยออกมา
ร่างกายถูกโอบกอดไปด้วยไออุ่นของจองกุก
" ผมขอโทษนะฮะพี่ยุนกิ ที่ผ่านมาผมทำไม่ดีกับพี่มาโดยตลอด แต่ต่อไปนี้ ผมจะปกป้องและดูแลพี่เอง "
" อื้ม ! พี่เชื่อ พี่เชื่อว่านายจะทำตามที่พูดได้จองกุก "
" ฮะ..พี่ยุนกิ "
จองกุกโน้มลงมาจูบกับผมอีกครั้ง ก่อนที่ผมจะกลายเป็นกิจกรรมอย่างว่าอีกครั้ง
ผมเดินตามหาจองกุกทั่วทั้งงาน ก่อนที่จะเดินมาเจอนาฬิกาข้อมือของเค้าที่ทำตกอยู่ตรงทางลงไปชั้นใต้ดิน
ผมเดินตามทางไปเรื่อยๆ
ก่อนที่จะมีคนมาจับข้อมือของผมเอาไว้
" โฮซอก "
" จองกุกมันไม่ได้ไปทางนั้นหรอก มากับกูเถอะ "
ตัดฉับ++++++++++
Talk...
ตอนใหม่มาแล้วจ้า ขอโทดที่หายไปนานนะ
อ่านจบอย่าลืมคอมเม้นให้ไรต์ด้วยนะค่ะ ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น