[ Fic BTS ] -Love and Tears- [ KooKGA ]

ลำดับตอนที่ #10 : 10

ทุกอย่างมันเป็นความผิดของฉันเอง

ฉันห้ามใจไม่ให้รักนายไม่ได้   ...  ถึงแม้ว่านายจะทำร้ายจิตใจฉันแค่ไหนก็ตาม

ปั้ง...!!!

เสียงประตูปิดกระแทกลง  ก่อนที่ตัวผมจะทรุดตัวนอนราบลงไปบนเตียง

"ผมคิดถึงพี่ฮะ  พี่ยุนกิ  " 

เพียงคำพูดนี้

มันบีบหัวใจของฉันมากแค่ไหน   นายรู้ไหมจองกุก  

"  ฉันก็คิดถึงนายเหมือนกัน  จองกุก  "

ผมพูดออกมาแบบนั้น  ก่อนจะฟุบหน้าลงไปบนหมอน

แล้วปล่อยให้น้ำตามันไหลออกมา   ก่อนที่ผมจะเผลอหลับไปพร้อมกับคาบน้ำตาในคืนนั้น

เช้ารุ่งขึ้น

สาดแดดอ่อนๆที่รอดเข้ามา  ทำให้ผมค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยอาการสะลึมสะลือ  ก่อนจะเอืื้อมมือไปคว้านาฬิกาขึ้นมาดูเวลา

"  แปดโมงแล้วหรอ !  ทำไมปวดหัวแบบนี้  "

ผมสบถกับตัวเองอยู่ซักพัก  

ก่อนจะดันตัวเองลุกขึ้นอาบน้ำ  แต่งตัว  เพื่อจะไปมหาลัย

มหาลัยxx

ผมเดินมานั่งที่ประจำของผมตามปกติ   ก่อนที่ไอ้โฮซอกมันจะเงยหน้าขึ้นมามองผมด้วยสายตาแปลกๆ

" ยุนกิ !  เมื่อคืนมรึงไปทำอะไรมา  ทำไมหน้ามรึงดูซีกๆแบบนี้  "  

ไอ้โฮซอกมันโวยวายขึ้น  พร้อมกับเอื้อมมือของมันมาแตะที่หน้าผากของผม

" ป่าว  กูแค่รู้สึกปวดหัวนิดหน่อย  นอนพักซักงีบเดียวก็หาย  

มรึงอย่าตื่นตูมไปหน่อยเลย   เดียวไอ้จินมันได้ยินเดียวก็พาลงี่เง่าใส่กูอีก  "  

ผมพูด !  ก่อนจะฟุบหน้าลงบนโต๊ะ  พร้อมกับหลับตาลง

"  มรึงไหวแน่นะยุนกิ  จะให้กูพาไปห้องพยาบาลไหม "

"......"

ผมหลับไปซักพัก   ก่อนจะลืมตาตื่นเพราะเสียงข้อความ

ติ้ง...!!

 :  เป็นอะไร  ทำไมถึงนอนฟุบหน้าลงไปแบบนั้น  ไม่สบายหรอ

  : ป่าว  แค่รู้สึกปวดหัวนิดหน่อย

 :  กินยาหรือยัง  ให้กูไปเอาให้ไหม

 :  ไม่ต้อง  เดียวไปเอาเอง  มรึงอยู่กับจีมินไปเถอะ 

 :  ว่าแต่เรื่องเมื่อคืน..... 

ผมรีบล่ะสายตาออกจากข้อความบนหน้าจอโทรศัพท์ทันที 

โดยที่ยังไม่ทันที่จะอ่านข้อความของเค้าให้จบ

แต่ก็ชั่งเถอะ  !

ถึงจะรู้ว่าเค้าคิดยังไงกับผม  มันก็เป็นไปไม่ได้อยู่ดี

เพราะเราเป็นพี่น้องกัน  แล้วอีกอย่างจองกุกก็มี  จีมิน  อยู่แล้วทั้งคน

" เดียวกูมานะโฮซอก "

" แล้วมรึงจะไปไหน "

ผมล่ะตัวออกมาจากโฮซอก   ก่อนจะพาตัวเองเดินขึ้นไปบนด่านฟ้า

อยากหาที่เงียบๆ  เพื่อระบายอารมณ์ของผมบ้างๆ...

.

.

.

.

สายลมกำลังพัดผ่านตัวของผมไป

ก่อนที่ผมจะหวนกลับไปคิดถึงวันที่ผมยังคงมีจองกุกอยู่เคียงข้าง  

"  ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้ด้วย  "

ผมปล่อยน้ำตาของผมเองไหลออกมา   เพราะคิดว่าไม่มีใครเห็นผมในตอนนี้หรอก  

แต่ผมคิดผิด

"  มายืนรอใครอยู่หรอฮะ  พี่ยุนกิ "

ผมรีบหันไปมองเจ้าของเสียงนั้นทันที   ก่อนจะเห็นจีมินกำลังยืนมองผมอยู่

แววตาของเค้า  มันเหมือนกำลังจะบอกผมว่า  ผมล้ำเส้นเข้าไปในโลกของเค้ากับจองกุกมากเกินไปแล้ว

" ผมถามไม่ได้ยินหรอฮะ  ว่าพี่มารอใครบนนี้  "

" คะ..คือว่าพี่....."

ไม่ทันที่ผมจะพูดอะไรจบ   จีมินก็ค่อยๆก้าวเท้าเดินเข้ามาหาผมใกล้ๆ

ก่อนที่ผมจะถอยห่างเค้าจนหลังของผม  ไปติดกับริมระเบียงด่านฟ้า

"  สนุกไหมฮะ  ที่ทำตัวหน้าสงสาร แล้วลับหลังก็แอบกินของคนแบบนี้   ผมถามว่าสนุกไหม... "

จีมินตวาดใส่ผม  

จนบางทีผมก็รู้สึกผิดนะ  

มันจริงอย่างที่จีมินพูด   มันจริงทุกอย่าง  ..

" พี่ขอโทษ "

" ขอโทษแล้วมันเอาคืนมาได้หรอ   ความรู้สึกของกูอ่ะ   

กูเคยคิดนะยุนกิ  ว่ามรึงคือคนที่กูไว้ใจที่สุดแล้ว   แต่กูไม่คิดเลยว่ามรึงจะทำแบบนี้   มรึงทำได้ยังไง

จองกุกมันเป็นน้องของมรึงนะ   มรึงยอมมีอะไรกับมันได้ยังไง...."

O_O

" กูขอร้องนะ   อย่ามายุ่งกับจองกุกอีก  ถ้าจะหนีแล้วก็หนีให้มันรอด

ถ้ามรึงใจอ่อนยอมกลับแล้วก็  คนอย่างกูเนี่ยแหละจะทำให้มรึงรู้จักกับนรกเอง  "

จีมินบอกกับผมแบบนั้น

ก่อนที่เค้าจะเดินจากไป    ปล่อยให้ผมยืนอึ้งอยู่คนเดียว

ผมถึงกับไม่มีเรี่ยวแรงจะยืนอีกต่อไปแล้ว   ไม่มีอีกแล้ว........!!!

หลังจากผมเดินลงมาจากด่านฟ้า  ผมก็เดินโซซัดโซเซไปตามทางเรื่อยๆ 

" เดียวพี่ยุนกิ   " 

จองกุกจะเดินเข้ามาคว้าแขนของผมเอาไว้  ก่อนที่ผมจะหยุดชะงัก  แล้วหันหลังหันไปมองเค้า

ก่อนจะสะบัดแขนของผมออกจากมือของเค้า

เพี้ย...!!!

มือของผมตบลงไปกระทบกับใบหน้าของจองกุก   พร้อมน้ำตาของผมที่มันค่อยๆไหลออกมา

" เลิกยุ่งกับกูซักทีได้ไหม   เพราะมรึงชีวิตกูถึงต้องวุ่นวายแบบนี้  

เพราะมรึงชีวิตกูถึงได้ไม่มีความสุขกับเค้าซะที ... กูขอร้องออกไปจากชีวิตกูเถอะนะ  จองกุก  "

ทันใดนั้นเองที่จองกุกดึงตัวเองเข้าไปใกล้ๆ    พร้อมกับแววตาที่จ้องมองมาที่ผม

มือเรียวบีบข้อมือของผมจะมันรู้สึกเจ็บไปหมด  

" ที่มรึงขอให้กูเลิกยุ่ง...เพราะว่ามรึงกับนอกใจกูไปหา  ไอ้โฮซอกใช่ไหม  

เห็นนั่งเฝ้ากันทั้งวันเลยนิ   ได้กันแล้วดิ  "

" มันจะมากไปแล้วนะจองกุก   กูไม่คิดเลย  ว่ามรึงจะคิดเรื่องทุเรศๆแบบนี้ออกมาได้  "

" กูทำได้กว่านี้อีกมรึงจะลองไหม  " 

" มรึงจะทำอะไรกู  "

ผมถาม   ก่อนที่จองกุกมันจะกวาดสายตามองหาอะไรซักอย่าง

จนกระทั่ง...!!!

ตุบ..!!

จองกุกมันลากผมมาที่ห้องเก็บของ   ก่อนที่เค้าจะเหวี่ยงตัวผมไปชนกับตู้

พร้อมกับมือที่ล็อคข้อมือของผมเอาไว้ทันสองข้าง..

"  กูไม่ได้เล่นสนุกกับมรึงมานานเท่าไหร่แล้วนะ   ทำไมกูถึงรู้สึกกระหายคิดถึงเรืองร่างของมรึงจัง "

" มรึงจะทำอะไร  ปล่อยกูนะ "

ผมร้องโวยวายออกมา  ก่อนที่จองกุกจะโผล่เข้ามาไซร้ที่ศอกคอของผม

ก่อนที่ทุกอย่างมันจะดับวูบไป

ตัดฉับ+++++++++++++

Talk...

โอ้ย !  จองกุก  ยุนกิ  ทะเลาะกันอีกแล้ว   ทะเลาะกันทีไรก็รุนแรงใส่กันทุกที

จีมินก็ร้ายไม่ใช่เล่นนะค่ะ   หวงจองกุกมากซินะ  !  

อ่านจบอย่าลืมคอมเม้นให้ไรต์ด้วยนะค่ะ  ^^