คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : [Short Fic] พิซซ่าพาเพลิน J
· พิซซ่าพาเพลิน
[ Junhyung X Hyunseung]
ยามบ่ายแสนว่างของยงจุนฮยอง ชายหนุ่มที่กำลังอยู่ในช่วงลาป่วยยาวกับที่โรงเรียน เนื่องจากเหตุการณ์รถชนเมื่อประมาณเดือนก่อน
เวลาสิบสามนาฬิกา ...
อีกแล้ว ... จุนฮยองคิดหลังจากเงยหน้าไปมองนาฬิกา
มันจะแปลกมากมั้ยนะ หลังจากที่ตื่นมาแล้วจำอะไรไม่ได้ ทุกครั้งเค้าจะเผลอเงยหน้าไปเจอเวลานี้ตลอดเลย แถมมันยังเป็น 13.00 ทุกครั้งด้วยน่ะสิ
หลอนชะมัด =___________=
จ๊อกกก ~
ท้องของเขาส่งเสียงร้อง เนื่องจากยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เช้า
อีกอย่างนะ รู้สึกแปลกชะมัด เขาเป็นคนที่ตื่นเช้าได้ทุกวัน แต่กับรู้สึกไม่รู้เหตุผลที่ตื่น เหมือนมันเป็นเวลาอัตโนมัติของร่างกายยังไงอย่างนั้นแหละ
แต่ถึงตื่นเช้ายังไง เขาก็ไม่คิดจะหาอาหารลงท้องตัวเองซักวัน =_=;
พอนึกถึงอาหาร อา...อยากกินพิซซ่าชะมัดเลย
- 1112 -
[ สวัสดีครับ The Pizza Company และ Swensense ครับ ต้องการสั่งพิซซ่า หรือ รับ ไอศกรีมดีครับผม ]
“ พิซซ่าครับ ”
[ ขอทราบชื่อคุณลูกค้าด้วยครับ ]
“ อา...ยง จุนฮยองครับ ” เขาพูดพลางนึกถึงชื่อที่ครอบครัวของเขาเรียกเมื่อมาเจอเขานอนอยู่บนเตียงโรงพยาบาลเมื่อหนึ่งเดือนก่อน
ทำไมถึงไม่คุ้นเลยนะชื่อนี้ ...
‘ ยงกุนอาาา เหม่ออีกแล้วนะ (> <) จะกินมั้ยเนี่ย ’
อ้ะ ... เสียงนี้อีกแล้ว ...
ยงกุนงั้นเหรอ ใครกัน ...
ไม่ว่ามันจะเป็นชื่อใคร แต่ทำไมถึงคุ้นกว่า ‘ยง จุนฮยอง’ นะ
[ คุณครับ ยังอยู่รึป่าวครับ ? ] เสียงของพนักงานปลุกเค้าขึ้นมาอีกครั้ง
“ โทษทีครับ ผมรับเป็นสปาเก็ตตี้เซทครับ สปาเก็ตตี้กุ้งโรเซ่นะครับ และเพิ่มลาซานญ่าหมูด้วยครับ ”
[ เอ๋ ... คุณสั่งเหมือนเดิมเลยนะครับเนี่ย ]
“ หืม ?” เขาเลิกคิ้วพลางรอฟังพนักงานพูดต่อ หมายความว่ายังไงกัน สั่งเหมือนเดิมงั้นเหรอ ?
เพิ่งสั่งครั้งแรกในรอบเดือนนี้นะ หลังจากออกจากโรงพยาบาลก็อยู่กับครอบครัวตลอดนี่ ...
[ เอ ... แต่ห่างจากครั้งก่อนๆไปตั้งเดือนแหน่ะ เมื่อก่อนคุณสั่งเซทนี้แทบทุกวันเลยนะครับ แถมยังได้ยิมเสียงแฟนสาวคุณด้วยน้า คุณยังแกล้งเธอให้เราฟังอยู่เลย ]
“ ... ” จุนฮยองเงียบเพื่อให้พนักงานเล่าต่อ
[ ผมขอโทษครับ ผมคิดว่าผมชักจะลามปามคุณไปใหญ่แล้ว ขอโทษจริงๆนะครับ ]
“ เดี๋ยวสิ ผมความจำเสื่อมน่ะ ผมอยากรู้เรื่องของผม ดูเหมือนผมจะสั่งพิซซ่าบ่อยมากสินะครับ ?”
[ เอ๋ ... ความจำเสื่อมงั้นเหรอครับ ?] พนักงานรับออร์เดอร์ที่ดูเหมือนจะเป็นคนที่มีข้อมูลของเค้ากับแฟนมากที่สุดในตอนนี้คือความหวังของเค้าแล้วล่ะ
“ นะครับ ... เล่าอีกนิดเถอะครับ ”
[ ซักครู่นะครับ ]
“ ... ”
[ กุกกัก ... ]
“ เอ่อ ยังอยู่รึป่าวครับเนี่ย ” จุนฮยองเรียกชายปลายสายซ้ำ
[ วู้ววว ผมหนีมานั่งไกลที่รับออร์เดอร์แล้วล่ะ จะได้คุยกันนานๆหน่อยเพื่อนจุน ฮ่าา ~ ]
“ หืม ? ขอโทษนะ เราสนิทกันขนาดนั้นเลยเหรอครับ ”
[ ย่าห์ ใช่น่ะสิ นั่งตรงนั้นผมต้องคอยพูดเพราะๆ มันไม่ถนัดปากจริงๆ นึกว่าแม่นายอำชั้นเล่นนะเนี่ย ตกลงนายเป็นไงบ้างน่ะ ]
“ ก็จำอะไรไม่ได้นะ เอ ... นายชื่ออะไรเหรอ ?” จุนฮยองถามชื่อปลายสายเนื่องจากเริ่มมีความรู้สึกคุ้นเคยกับเสียงนี้
[ ฮ่ะๆ ... ยุน ดูจุนไงล่ะ ]
TBC
Short Fic บ้าบออะไร ดูท่าทางไม่ต่ำกว่าสิบหน้าเวิร์ดแน่ๆ =[]=
แต่งแก้เวิ่น แต่งสดอีกแล้ววววววว
ไรเตอร์เพิ่งกินพิซซ่าเสร็จ ไอเดียมันก็ปิ๊งขึ้นมาพอดี
แค่เห็นชื่อเรื่องก็รับรู้ได้ถึงความเมา
หายไปนานเลยนะเนี่ย ใครคิดถึงเค้าบ้าง TOT
( คิดถึงกันแต่ฟิคล่ะสิ เชอะ TvT )
เรื่องเมนยังไม่มีอะไรคืบหน้า ขออภัยด้วย ณ จุดๆนี้
อัพยั่วแค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวพาร์ทหลังกำลังจะตามมาจ้า
ขอ 5 Comment นะที่รักทั้งหลาย J
ความคิดเห็น