คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 1 {รีไรท์ใหม่วันที่ 6.10.11}
ผมนั่งกินซุปอยู่ที่พื้นกลางหอพักของเรา ซึ่งข้างๆก็มีจุนฮยองนั่งกินอยู่ด้วยอย่างเงียบๆ ซักพักเสียงเปิดประตูก็ดังขึ้น
แอ๊ด ...
“ ฮยองงงงง ~ นักข่าวเต็มข้างล่างเลยแหละ” โยซอบพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเซ็งๆ
“ อ๋อ อืม ... ฮ้ะ? =[]=”
อะไรนะ ...
นักข่าวเต็มข้างล่าง นักข่าวเต็มข้างล่าง นักข่าวเต็มข้างล่าง นักข่าวเต็มข้างล่าง
นักข่าวววววววววววววว !
“ ดูจุนอา ชั้นเพิ่งได้คุยกับผู้จัดการ เค้าบอกแค่ว่าเดี๋ยวทางบริษัทออกไปตอบให้เอง หรืออะไรซักอย่างนี้แหละ ... นี่มันเรื่องกันอะไรเหรอ ?” ฮยอนซึงถามผม
“ อ่ะ .... เอ่อ” ผมได้แต่ยิ้มแหยๆให้ฮยอนซึง
ให้ตายเหอะโรบิ้น !
ไม่เคยลำบากใจที่จะคุยกับฮยอนซึงเท่านี้มาก่อนเลย =[]=
“ ไม่มีอะไรหรอกรันโชอา ... กินซุปหน่อยมั้ยกลับมาหนาวๆ ? ^-^” จุนฮยองแทรกขึ้นอย่างแนบเนียน แล้วเดินเข้าไปในครัวเพื่อตักซุปให้ฮยอนซึงโดยที่ฮยอนซึงยังไม่ตอบอะไร
“ อา...ก็ดีนะ เดี๋ยวชั้นช่วยละกัน” ฮยอนซึงวางถุงขนมแล้วเดินตามจุนฮยองเข้าไปช่วยในครัว
ผมถอนหายใจออกมาแรงๆ สงสัยยังไม่รู้อะไรกันสินะ ...
แต่ก็ดีแล้วล่ะ ... ทางนี้มันคงจะดีที่สุดแล้ว ...
แอ๊ดดด ตึง !
“ อะไรหอมจังเลย ~”เสียงมักเน่ของวงตามมาหลังจากเสียงประตูกระแทกกับกำแพง =_=;
“ ซุปของยงกุนฮยองน่ะ ลองหน่อยมั้ยกีกวัง ดงอุน ?” โยซอบวิ่งถือถ้วยซุปเข้าไปหากีกวังด้วยท่าทางกระตือรือร้น
“ อ่ะ ... ขอบคุณนะโยซอบบี้ J” กีกวังรับถ้วยไปชิมหนึ่งคำ แล้วพูดต่อ “ เอ ... เย็นนี้เราทานอะไรกันเหรอฮะ ?”
“ ซุปกิมจิล่ะมั้ง ขี้เกียจออกจากหอน่ะ กองทัพนักข่าวรออยู่” จุนฮยองตอบพลางโยกคอแก้เมื่อยหลังจากนั่งก้มหั่นพักอยู่นาน
“ อ๋อ ... ผมกับดงอุนซื้อกันมาแล้วน่ะฮะ เดี๋ยวพี่ๆไม่ต้องทำเผื่อนะ J” กีกวังพูดขึ้นแล้วยิ้มแปลกๆ “ และผมได้นี่มาด้วย แท่แด๊มมมม ! เครื่องเทศของชนเผ่าอินคา!”
ทันทีที่กีกวังพูดจบ พวกเราก็หันไปมองเครื่องเทศในมือของเขากัน ... เอ่อ ผมคิดว่ามันไม่เหมือนเครื่องเทศเลยนะ = =
“ ฮยอง สีมันสวยเนอะ” กีกวังหันมาเจาะจงผม
“ มันสวยเกินไป จนไม่น่าใช่เครื่องเทศนะ =_=;” ผมตอบไปตามความคิด
“ เห้ คิดมากน่าฮยอง ผมว่ามันก็หอมดีนะครับ กลิ่นเหมือนพริกหวาน เอ๊ะ หรือพริกไทย บางทีก็กลิ่นเหมือนกาแฟ ... เอ่อ ลองดมดูหน่อยมั้ยฮะ ?” ดงอุนหยิบเครื่องเทศนั่นมาให้พวกเราดมกัน
“ พี่ว่ากลิ่นมันเหมือนกับ ... น้ำผึ้งนะ” ฮยอนซึงตอบน้องชาย
“ อา ... กลิ่นเหมือนกับโกโก้ปั่น แต่ไม่มีกลิ่นวิปครีมแฮะ ” โยซอบซึ่งเป็นคนที่ดมคนต่อไปตอบ
“ ชั้นว่ามัน ... ไม่หอมเลยซักนิด =_=;” จุนฮยองที่รักการทำอาหารสุดใจตอบออกมาหน้าตาเฉย “ กลิ่นมันเหมือนมันบด จะเอามาทำเครื่องเทศได้ยังไง”
แล้วในที่สุดก็ตาผม “ กลิ่นมัน ... เหมือนซอสพริก ผสม สวีทแอนด์ซาวน์ของเคเอฟซี เลยอ่ะ มันแปลกๆบอกไม่ถูก ”
“ เอ๋ ? ทำไมไม่เหมือนกันเลยละเนี่ย” ดงอุนทำหน้าบู้แล้วมองหน้าพวกเราทีละคน
น้ำผึ้ง โกโก้ปั่น มันบด และซอสสวีทแอนด์ซาวน์
ไม่ใช่ไม่เหมือนธรรมดานะ มันไม่ใกล้เคียงเลยด้วยซ้ำ =[]=;
ทุกคนมองหน้ากันอย่างงงๆ รวมถึงดงอุนด้วย ก่อนที่เสียงแหบๆเซ็กซี่ของน้องชายตัวดีจะดังขึ้นท่านกลางความเงียบประหลาดๆนี่
“ ฮ่ะๆ J” เสียงหัวเราะของเขาทำให้พวกเราทั้งหมดหลุดจากภวังค์แล้วกันไปมองหน้ากีกวังกันอย่างไม่ได้นัดหมาย “ นั่นน่ะสินะครับ แปลกจัง ~”
... ผมมองกีกวังที่ยิ้มพิมพ์ใจให้ทุกคน เอ่อ ... ด้วยความรู้สึกแปลกๆอ่ะนะ
มันคงไม่มีอะไรหรอกมั้ง
คิดเหมือนผมมั้ย ทุกคน ?
ความคิดเห็น