คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : พบเจอ2 ( 100% )
ดงเฮถอนหายใจออกมาด้วยความเหนื่อยหนายเมื่อผู้จัดการโรงแรมสูงวัยเดินเข้ามาพบเขาที่ห้องพักของพนักงานในโรงแรม ซึ่งแม้แต่ดงเฮจะไม่ใช่พนักงานของโรงแรมแต่เขาก็เข้ามาพักในห้องนี้ได้
" มีคนอยากพบผมอีกแล้วเหรอครับ " ประโยคนี้เป็นคำบ่นมากกว่าจะถามจริงๆ เพราะเขาเจอคนแบบนี้บ่อย และส่วนมากก็จะป็นผู้ชาย
" ผู้จัดการก็บอกเขาไปเหมือนกับที่เคยบอกคนอื่นๆแหละครับ เพราะผมไม่ต้องการคุยกับใครจริงๆ "
" ทุกครั้งผมช่วยคุณได้ แต่ครั้งนั้ผม…เออ… " ผู้จัดการอึกอักลำบากใจ เพราะถูกคยูฮยอนสั่งห้ามไม่ให้บอกดงเฮว่าคนที่ต้องการพบเขา คือเจ้าของโรงแรมคนใหม่แห่งนี้
" ผมไม่ใช่นักร้องตามคาเฟ่ที่จะได้ไปนั่งคุยคลอเคลียกับแขกเพื่อหวังเอาเงินนะครับ " ดงเฮเสียงแข็ง ริมฝีปากอวบอิ่มเม้มสนิทเข้าหากันบ่งบอกความไม่พอใจอย่างชัดเจน
" แวะไปทักทายเขาสักนิดไม่ได้หรือดงเฮ " ผู้จัดการพยายามขอร้อง แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายมีท่าทีเด็ดเดี่ยวในความเป็นตัวของตัวเองไม่น้อยเช่นกัน
" ถ้าผมออกไปคุยกับผู้ชายคนนั้น แล้วคนอื่นๆที่ผมเคยปฏิเธมาเขาจะคิดอย่างไรครับผู้จัดการ "
" ก็ช่างคนอื่นเขาเถอะ แต่สำหรับคนนี้ถือว่าผมขอก็แล้วกัน นะดงเฮนะ "
ร้อยวันพันปีผู้จัดการคนนี้ไม่เคยขอร้องให้เขาไปนั่งคุยกับแขกคนใดมาก่อนเลย ทุกครั้งที่มีคนมาแจ้งความประสงค์จะพูดคุยกับตนหลังเลิกงาน เขาจะคอยปฏิเสธให้ แต่ครั้งนี้ผู้จัดการกลับขอร้องให้เขาออกไปพบผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งหากมองท่าทีของผู้จัดการดงเฮก็พอจะเดาออกว่าชายคนนั้นคงมีความสำคัญและอิทธิพลไม่น้อยถึงทำให้ผู้จัดการต้องวิงวอนขอร้องเขาถึงเพียงนี้
" นะครับคุณดงเฮ ถือซะว่าครั้งนี้ผมขอแล้วกัน "
" เออ…ก็ได้ครับ " ดงเฮจำต้องรับเพราะความเกรงใจที่มีให้กับผู้จัดการโรงแรม ก็เพราะเขาไม่ใช่หรือที่รับตนมาร้องเพลงที่โรงแรมแห่งนี้ และได้รับการดูแลเป็นอย่างดี
" แต่คุยแป๊บเดียงนะครับ ผมไม่อยากให้คนอื่นมองในทางร้ายๆ "
" ครับๆ จะคุยเร็วคุยช้าก็สุดแต่ดงเฮเถอะครับ " ผู้จัดการยิ้มอย่างโล่งอก ขณะที่ดงเฮมองอาการนั้นด้วยความแปลกใจ
" ผู้จัดการครับ "
" ว่าไงครับ "
" ผู้ชายคนนั้นสำคัญอย่างไงหรือครับ "
มาลุ้นกันดีกว่าว่าตอนหน้าจะเจอกันหรือไม่
ต่อจ้า....................................................
" ผู้ชายคนนั้นสำคัญอย่างไงหรือครับ ทำไมผู้จัดการถึงต้องเกรงอกเกรงใจขาขาถึงขนาดนี้ "
คำถามนี้ทำให้ผู้จัดการสูงวัยอึ้งไปชั่วขณะก่อนจะตัดบทว่า
" เอาเถอะครับ เดี๋ยวคุณดงเฮคงได้รู้เอง" คำตอบที่เต็มไปด้วยลับลมคมใน ทำให้ดงเฮอยากรู้ขึ้นมาว่าชายที่ทำให้ผู้จัดการเกรงอกเกรงใจคือใครกัน
" จะใหญ่มาจากไหนกันเชียว " ดงเฮนึกค่อนแคะอยู่ในใจและเอ่ยถาม
" แล้วเขาอยู่ไหนละครับ "
" ที่ล็อบบี้น่ะครับ เดี๋ยวผมพาไป " ผู้จัดการอาสา
" คงไม่ต้องหรอกครับผู้จัดการ บอกมาก็พอว่าเขานั่งอยู่ตรงไหน เดี๋ยวผมไปเองก็ได้ "
" ผมพาไปดีกว่าครับ " ผู้จัดการตัดบท ทำให้ดงเฮชะงักไปเล็กน้อย ยิ่งผู้จัดการมีท่าทีแปลกๆ เมื่อเอ่ยถึงผู้ชายคนนั้นมากเพียงใด ดงเฮก็ยิ่งอยากรู้ว่าเขาเป็นใครกันแน่ ขนาดนักการเมืองและตำรวจระดับใหญ่ๆที่ติดอกติดใจน้ำเสียงของตนและความงามของตน ผู้จัดการยังกล้าปฏิเสธอย่างไม่ใยดี และแทบจะไม่หวาดหวั่นใดๆ แต่กลับผู้ชายคนนี้ เหตุใดจึงคะยั้ยคะยอขอร้องให้ไปพบเขานัก เขาเป็นใครกันแน่ ดงเฮอยากรู้จริงๆ
ความคิดเห็น