คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : มนุษย์สัตว์(2)
วันรุ่ึ้น
อัลฟริไ้ให้สาวใ้พาสอสาวมนุษย์สัว์มาที่ห้อทานอาหาร
ทั้สอยืนเร็รไม่ล้าทำอะไร อัลฟริำเล็น้อยับารระทำอทั้สอ
“นั่ิ ที่นี้ไม่ไ้แบ่แยอะไร” อัลฟริล่าวออมา
“ไม่ีว่า่ะ พว้าอยืนีว่า” โยนิรีบล่าวออมา
“เถอะน่า ถือว่า้าสั่็ไ้” โยนิลัเลนินึและพาัวเธอับน้อนั่ลรโฟาร้ามอัลฟริ
“เป็นอย่าไรบ้า หลับสบายไหม” อัลฟริยิ้มเปิารสนทนา
“่ะ”
อัลฟริมอสัเทั้สอน สภาพหน้าาพวเธอูีึ้นมา ูเหมือนว่าอาารเหนื่อยล้าอทั้สอะหายไปหมแล้ว
“’อืม ั้น่อาเมื่อวานละัน ทำไมพวเธอถึวิ่หนีมาาป่าำ”
โยนิไ้เล่าเรื่อว่า พวเธอทั้สอนั้นอยู่หมู่บ้านเล็ๆที่ายแนอาาัราร์เีย อยู่มาวันนึ็มีพวโรบุมาสัหารนในหมู่บ้านและพยายามับัวรอบรัวอเธอ พ่อแม่เธอทั้สอถ่วเวลาให้พวเธอหนีเ้าป่าำ านั้น็ใ้พลัวบุมสัว์อสูรในารหนีรอมาถึนี้
ผมพยัหน้าเ้าใและลอถามู “้าอูพลัวบุมสัว์อสูรอพวเ้าูไหม”
โยนิลึสั่ารให้สาวใ้เรียมัวให้พวเธอและให้เอมี่ไปบอหัวหน้าอัศวินรีนว่าเาะออไปนอเมือ
หลัานั้นผมไปหน้าประูเมือพร้อมับสอสาวมนุษย์สัว์ที่สวมผ้าลุม
“พวเ้าพร้อมแล้วใ่ไหม” ผมหันไปทาอทหารอหัวหน้าอัศวินรีน
“รับ วันนี้พวเราะไปทำไรหรือรับ” หัวหน้าอัศวินรีนถาม้วยวามสสัยเมือเห็นนายน้อยมาพร้อมสาวที่สวมผ้าลุม
“้าะทลออะไรหน่อยนะ ไปันเถอะ วันนี้เราะไปแถวป่าไร้ื่อหน่อย”
หัวหน้าอัศวินรีนพยัหน้าและสั่อทหารัแถวุ้มันลอร์นเอ
บริเวายป่าไร้ื่อ เ็มไป้วย้นไม้ใบห้าอันเียวอุ่มและมีทะเลสาบนาเล็ที่ไหลออมาาป่า ทะเลสาบนี้
“พบหมาป่าำลัมุ่หน้ามาที่นี้รับ อยู่เป็นฝู้วย....ประมาน20ไ้รับ ” ทหารหน่วยสอแนมรายาน
หมาป่าเป็นสัว์อสูรระับ1 ไม่น่าะทำอะไรับพวเาไ้ เาึหันไปสั่าร “เหลือพวมันไว้ั2ัวละัน”
หัวหน้าอัศวินรีนหันไปสั่ารทันที นัธนูสอสามนในอทหารเล็ธนูอย่าเียบ ส่วนที่เหลือเริ่มล้อมอัลฟริ โยนิและโยโะ อัลฟริ็เรียมพร้อมร่ายเวทบอลไฟออมา
ฟิ้วววววว
เสียลูธนูและบอลไฟแหวอาาศ หลัานั้นไม่นาน ึ เสียระทบ่อเป้าหมาย หมาป่าล้มลและโนบอลไฟเผาเป็นศพทันที หมาป่าส่วนที่เหลือนั้นวิ่แื่น มันร้อเสียรรรร อ้าปาู่พวเา น้ำลายหย หัวหน้าอัศวินรีนเปล่ออร่าฟาาบัารมันและสั่ารทหารที่เหลือให้ัารที่เหลือ
ไม่นานพวหมาป่า็ถูัารนเหลือแ่2ัว พวมัน2ัวถูล้อมโยอทหาร ผมึหันไปให้สอพี่น้อมนุษย์สัว์ลอใ้ทัษะวบุมสัว์อสูรู พี่สาวมนุษย์สัว์ร่ายมน์ไม่นานวแหวนเวทปราออมาใ้หมาป่า โ่สีม่วโผล่ออมารัหมาป่าทั้สอ พวมันิ้นทุรันทุรายัพันึและหยุลแล้วโ่็หายไป
“เรียบร้อย่ะ” โยนิรายานเมื่อทัษะวบุมสัว์อสูรสำเร็
ผมพยัหน้าแล้วให้เธอลอสั่ารมัน่ายๆู เธอพยัหน้าและหันไปสั่ให้มันลอวิ่รอบพวเาู พวมันทำามทันที สร้าวามใแ่หัวหน้าอัศวินรีนและอทหาร
ผมมอแล้ววิเราะห์มันไปในัว “ถ้าเป็นสัว์อสูรระับ1ะุมมันไ้ี่ัวและุมไ้นานแ่ไหน” ผมถามโยนิออไป
“น่าะประมาน10ัวะ ส่วนนานแ่ไหน้า็ไม่แน่ใหมือนัน แ่้าเยุมพวมัน1วัน็ไม่ไ้รู้สึเหนื่อยอะไร”
“แล้วถ้าสัว์อสูรระับ2ับระับ3ละ”
“ถ้าสัว์อสูรระับ2ประมาน5ัว่ะ ส่วนสัว์อสูรระับ3 ้าในอนนี้ยัไม่สามารถุมไ้่ะ”
ผมพยัหน้าเ้าใ ูเหมือนว่าพวเธอะไม่สามารถุมสัว์อสูรที่เินระับัวเอและมีำนวนำัึไม่แปลที่เธอมีบาแผลที่ถูทำร่ายโยสัว์อสูรหลายุและหันไปทาหัวหน้ารีนูว่าิอย่าไร
หัวหน้ารีนที่ยัใอยู่็ืนสิลับมา “ถือว่ามีประโยน์มารับ เราสามารถใ้ประโยน์าพวมันไ้หลายอย่าเลย ยิ่ถ้าเป็นสัว์อสูรระับ2หลายัวละ็สามารถส่ผล่อสนามรบไ้พอสมวรเลยรับ”
ผมพยัหน้าเห็น้วย
ิ๊
ภาริเสริม ่อมแมำแพเมือที่ไ้รับวามเสียหาย
ราวัล 500 แ้ม ไ้รับแปลสมุนไพรเวทย์มนร์ สำเร็แล้ว
ภาริเสริม ฝึฝนอทัพในเมือ
ราวัล 500 แ้ม ู่มือารปรุยา สำเร็แล้ว
หืม ูเหมือนเื่อนไะรบแล้วสินะ ทัพาร์เียหรือ อให้มาเถอะ เาแสยะยิ้มในใ
ปล. ระับอัศวินึ้นไปเท่านั้นถึสามารถใ้ออร่าไ้
ความคิดเห็น