[ ห้องเก็บของส่วนตัว ]

ลำดับตอนที่ #8 : สมัครตัวละคร :: Secret Hac. [ดาร์เชลล์]

Application [Secret Hac.]

"ในเมื่อความอยุติธรรมมันเกิดจากมนุษย์ งั้นแค่ฆ่ามนุษย์ให้หมดก็พอนี่..จริงมั้ย?"

บทที่ต้องการ :: ผู้รับซื้อวิญญาณคนที่ 5

ชื่อ-นามสกุล ::ดาร์เชลล์ มิลันธา  Darchelle Melantha

ชื่อเล่น :: ดาร์เชลล์ Darchelle

อายุ :: 16

รูปร่างหน้าตา :: ดาร์เชลล์เป็นเด็กสาวร่างโปร่ง เธอสูงประมาณ 166 ซม. และมีน้ำหนักเพียงประมาณ 45 ซม. (ซึ่งต่ำกว่าเกณฑ์) ลักษณะโดยรวมของเธอแล้วดูเป็นเด็กสาวขี้โรค เพราะเธอมีรูปร่างโปร่งและค่อนข้างผอมแห้งเมื่อเทียบกับเด็กวัยเดียวกัน ถ้าจะให้พูดคือเธอแทบจะไม่มีไขมันในร่างกายเลยซะด้วยซ้ำ (ถ้านึกภาพไม่ออกให้ลองนึกคนที่ผอมมากๆจนเนื้อ(แทบจะ)ติดกระดูกอ่ะค่ะ) แต่ถึงแม้รูปร่างของเธอจะเป็นแบบนี้แต่เธอก็ยังเป็นเด็กสาวที่มีใบหน้างดงามราวกับเทพธิดาที่มีหน้าม้ามาบดบังบริเวณหน้าผาก จมูกโด่งเรียวและริมฝีปากบางที่ดูซีดเซียวเล็กน้อย ดวงตาสีอำพันคู่งามซึ่งดูไม่เข้ากับเรือนผมสีเทาควันบุหรี่ที่ดัดเป็นลอนและยาวจนถึงบริเวณเอว และใบหน้าที่มักจะปรากฏรอยยิ้มวิกลจริตอยู่เสมอ

นิสัย :: ดาร์เชลล์เป็นเด็กสาวที่มักจะมีรอยยิ้มปรากฏอยู่บนใบหน้าตลอดเวลา..(รอยยิ้มวิกลจริตอ่ะนะ) เธอมีนิสัยที่ค่อนข้างแปลกประหลาดนั่นคือเธอนั้นดูเป็นพวกโรคจิตหรือไม่ก็พวกวิกลจริตที่มักจะทำอะไรๆแตกต่างจากคนอื่น ซึ่งมันช่างเป็นเรื่องที่น่าสยดสยองเกินกว่าจะจินตนาการได้ ดาร์เชลล์นั้นเสพติดกันฆ่าเป็นอย่างมาก..เธอชอบการฆ่ามนุษย์โดยให้เหตุผลว่ามันก็เหมือนกับที่มนุษย์ชอบการฆ่าสัตว์นั่นล่ะ! เธอเป็นพวกซาดิสมากๆ แน่นอนว่าการฆ่าของเธอนั้นไม่เคยธรรมดา..และวิธีการฆ่าเหยื่อในแต่ละวันก็แทบจะไม่เคยซ้ำกัน เธอชอบที่จะทำให้เหยื่อทรมานจนตายมากกว่าที่จะให้เหยื่อตายไปแบบสบายๆอย่างการแทงที่เดียวจบ การฆ่าของเธอนั้นคือจะต้องทำให้เหยื่อทรมานจนถึงที่สุดก่อน เหยี่อบางร้ายถึงขั้นกลายเป็นบ้าไปเลยก็มี..(แน่นอนว่าเธอฆ่าเขาทันทีที่มันเป็นแบบนั้น)

          นิสัยแปลกประหลาดอีกอย่างของดาร์เชลล์..คือเธอชอบที่จะเล่นเกมกับเหยื่อ  เช่นเธอจะให้โอกาสเหยื่อวิ่งหนี..ถ้าหนีรอดก็จะรอด แต่ถ้าวิ่งหนีเธอไม่ทันก็จะตาย เธอชอบที่จะมอบความหวังให้กับเหยื่อของเธอและดับความหวังนั้นทิ้งอย่างอำมหิตและเลือดเย็น ดาร์เชลล์เป็นพวกที่สามารถฆ่าใครก็ได้ทั้งๆที่ยังคงมีรอยยิ้มหวาน(หรือหลอน?)ประดับอยู่บนใบหน้า เธอมักจะหัวเราะอย่างมีความสุขทุกครั้งที่เห็นเหยื่อดิ้นทุรนทุรายอยู่ตรงหน้า ใครๆก็บอกว่าเธอนั้นอำมหิต เลือดเย็น และเป็นเด็กสาวที่อันตรายมากๆจนไม่สมควรเป็นอย่างยิ่งที่จะเข้าใกล้

          การฆ่าของเธอนั้นเป็นสิ่งที่โหดมากแม้แต่ผู้จำหน่ายวิญญาณด้วยกันยังรับไม่ค่อยจะได้เลย..เพราะเวลาเธอทรมานเหยื่อเธอจะทั้งใช้มีดกรีดแขนจนเป็นรอยแผลเหวอะหวะ ควักลูกตาออกมา ลอกผิวหนังออกมาทั้งๆที่มนุษย์คนนั้นยังมีชีวิต ตัดลิ้น เย็บปาก เย็บตา หรือไม่ก็ควักพวกเครื่องในออกมาสะสมเล่น แน่นอนว่าเธอจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษถ้าเหยื่อคนนั้นหน้าตาดี..

          อย่างที่บอกไปในตอนแรกว่าเธอชอบเล่นเกมกับเหยื่อมาก..เธอเป็นคนที่ฉลาดและเจ้าเล่ห์ แต่ฉลาดและเจ้าเล่ห์ในที่นี้ไม่ได้หมายถึงเรื่องการวางแผนตลบหลังศัตรูหรือการวางแผนยึดครองโลก แต่มันหมายถึงการวางแผนที่จะเล่นกับเหยื่อเพื่อไม่ให้เหยื่อหนีไปไหนรอด ความน่ากลัวของดาร์เชลล์นั้นอยู่ในขั้นที่ว่ามนุษย์ถึงกับยอมไปให้ผู้รับซื้อวิญญาณคนอื่นฆ่าตายเพื่อที่จะไม่ต้องพบกับเธอ เพราะนั่นคือฆ่าแล้วตายเลย..แต่หากพบกับดาร์เชลล์จะต้องทรมาน(มากๆ)ก่อนที่จะตาย

          นิสัยดาร์เชลล์นั้นแปลกประหลาดอยู่มาก..อย่างแรกเธอมักจะปรากฏตัวพร้อมกับตุ๊กตากระต่าย(?)สีขาวที่ข้างในนั้นยัดวิญญาณของคนๆหนึ่งเอาไว้ ทำให้มันดูหลอนอย่างไรบอกไม่ถูก  อย่างที่สองคือเธอมักจะทำตุ๊กตาและบ้างครั้งก็ยัดวิญญาณของเหยื่อของเธอลงไปในตุ๊กตาตัวนั้นๆ (ไม่อยากบอกว่าห้องนอนของเธอมันหลอนมากซะจนแม้แต่ผู้รับซื้อวิญญาณคนอื่นยังไม่กล้าเข้าไป) อย่างที่สามคือการปรากฏตัวของเธอมักจะมาพร้อมกับเพลงๆหนึ่งอยู่เสมอ ซึ่งมันเป็นเพลงที่ทางองค์กร Savior Spirit ถึงกับประกาศแจ้งเจ้าหน้าที่ว่าถ้าหากได้ฟังเพลงนี้แล้วก็เตรียมตัวเตรียมใจๆไปโลกหน้าอย่าง(โคตร)ทรมานได้เลย

          นอกจากนิสัยที่กล่าวมาข้างตนนี้..ดาร์เชลล์ยังเป็นพวกที่มักจะพูดและหัวเราะคิกคักกับตัวเองจนใครๆก็หาว่าเธอบ้า นอกจากนั้นนิสัยของเธอยังเป็นพวกที่เอาแต่ใจเป็นที่ 1 และเกลียดความพ่ายแพ้มากๆ ใบหน้าที่มักจะมีรอยยิ้มวิกลจริตประดับอยู่เสมอนั้นทำให้ไม่มีใครรู้ว่าในใจของเธอนั้นกำลังคิดอะไรอยู่

ประวัติ/สาเหตุที่ฆ่าตัวตาย/ความอยุติธรรมที่ได้รับมา :: ดาร์เชลล์ มิลันธา..เธอเกิดมาพร้อมกับสติที่ไม่สมประกอบ เนื่องจากพ่อกับแม่ของเธอนั้นเป็นฝาแฝดกัน..ที่รักกันมากกกกกกกกกกกกก (ก.ไก่ล้านตัว) จนกระทั่งเกิดความผิดพลาดเมื่อเธอเกิดมา ในชีวิตช่วงแรกนอกจากสติที่ดูวิกลจริตแล้วถือว่าชีวิตประจำวันของเธอค่อนข้างจะปกติธรรมดาทั่วไป พ่อกับแม่รักเธอมาก และเพราะพวกท่านเป็นฝาแฝดกันทำให้เธอมีหน้าตาเหมือนแม่ของเธอราวกับแกะ จนกระทั่งชีวิตของเธอพลิกผันเมื่อมารดาของเธอเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุ..พ่อของเธอร้องไห้และเสียใจมากจนไม่เป็นอันทำอะไร วันๆเขาเอาแต่อยู่ในห้องของตนเองและพึมพำถึงแม่ของเธอซ้ำไปซ้ำมา ในตอนนั้นเธอก็ไม่ได้สนใจอะไรนัก..ชีวิตประจำวันของเธอยังคงปกติ นั่นคือไปโรงเรียนเพื่อไปเรียนหนังสือ (แน่นอนว่าเพื่อนที่โรงเรียนต่างรังเกียจเธอกันเป็นแถบ) กลับบ้านมาก็ทำการบ้านและถลกหนังสัตว์เล่น จนกระทั่งวันหนึ่งที่ทุกสิ่งเปลี่ยนแปลงไป..เธอเดินเข้าไปในห้องของพ่อและเรียกพ่อให้ลงมากินข้าว แต่เธอกลับถูกพ่อแท้ๆของเธอข่มขืน เธอพยายามขอความช่วยเหลือจากคนอื่นๆ แต่เพราะพ่อของเธอเป็นคนมีหน้าตามีตาในสังคมและเป็นคนดีมากในสายตาของคนทั่วไป ทำให้ไม่มีใครเชื่อและหาว่าเธอเป็นเด็กที่สติไม่สมประกอบและพยายามเรียกร้องความสนใจด้วยการใส่ร้ายพ่อตัวเอง

นั่นคือจุดเริ่มต้นของทุกสิ่ง..สติของเธอเริ่มวิปลาสตั้งแต่วันนั้น เธอเริ่มที่จะทำร้ายร่างกายตัวเองจนไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ยกเว้นพ่อของเธอที่มักจะบอกรักเธออยู่เสมอ เพราะเขาเห็นเธอเป็นตัวแทนของแม่ของเธอซึ่งตายไป เพื่อนๆเริ่มกลั่นแกล้งเธอหนักขึ้น..ถึงขั้นทำให้เธอเข้าคุกทั้งๆที่ไม่ได้ทำอะไรผิด ที่พึ่งเพียงหนึ่งเดียวของเธอในตอนนั้นคือครูประจำชั้นซึ่งเป็นครูคนหนึ่งที่ยังหนุ่มและมีหน้าตาหล่อเหลา เขาอ่อนโยนกับเธอ เขาดูแลเธอ และเขารักเธอ เขาชื่อว่า “ฟินเลย์ ลอเรย์เบล” แน่นอนว่าเพราะครูคนนั้นของเธอบอกให้เธออดทนเธอจึงจำยอมอดทนมาโดยตลอด..เพราะเธอนั้นรักครูฟินเลย์ของเธอมากกว่าใคร จนกระทั่งวันหนึ่งเพื่อนของเธอจับเธอเอาไว้ในห้องน้ำแล้วทรมานเธอด้วยวิธีต่างๆ แต่ครูฟินเลย์มาพบเขา พวกเพื่อนกลุ่มนั้นจึงฆ่าครูฟินเลย์อย่างโหดเหี้ยม และในวันนั้นความอดทนเส้นสุดท้ายของเธอก็ขาดผึงลง..เธอถูกจับส่งตำรวจเพราะเด็กพวกนั้นให้ความเท็จว่าเธอเป็นคนฆ่า พ่อของเธอก็ไม่ไว้ใจเธอและเริ่มที่จะรังเกียจเธอ บุคคลเพียงหนึ่งเดียวที่เป็นที่พึ่งอย่างครูฟินเลย์ก็ตาย และนั่นทำให้ในวันนั้นเธอคลุ้มคลั่งอย่างสมบูรณ์แบบ..เธอฆ่าทุกคน ฆ่าตำรวจ ฆ่าพ่อ และฆ่าเพื่อนของเธอทุกคน ก่อนที่เธอจะฆ่าตัวตายตามไป

ฆ่าตัวตายด้วยวิธีอะไร :: เธอฆ่าตัวตายด้วยการใช้ขวานค่ะ..เธอใช้ขวานในการควักลำไส้และเครื่องในของเธอออกมา ก่อนที่จะใช้ขวานเล่มนั้นตัดตัวเธอออกเป็นสองท่อน

ลักษณะการพูด :: เธอมักจะพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูอารมณ์ดีและร่าเริงอยู่เสมอ แต่แน่นอนว่ามันจะฟังดูหลอนมากๆเลยล่ะ เธอมักจะแทนตัวเองว่า “ฉัน” และแทนคนอื่นว่า “นาย/คุณ/เธอ” ก่อนจะเติมหางเสียงต่อท้าย เช่น

          “คิ..นี่คุณคิดว่าจะสู้กับฉันได้สินะคะ?”

          “อา..ฉันล่ะอยากจะเก็บลำไส้ของคุณมาเป็นของสะสมจังเลยค่ะ”

          “ว๊า..แย่จัง รีบหนีฉันให้ได้นะคะ..ไม่งั้นคุณได้ตายจริงๆแน่ คิๆๆๆ”

          “คุณอย่ามาลองดีกับฉันดีกว่านะคะ..แล้วอย่าหาว่าฉันไม่เตือน”

          “อา..น่าสมเพชจังเลยนะคะ”

ลักษณะเสียงหัวเราะ :: “คิๆๆ”

อาวุธ :: ขวาน

สีประจำตัว :: เทา (จะเปลี่ยนก็ได้นะคะ)

ของที่ชอบ :: เหยื่อที่หน้าตาดี – หลังจากฆ่าเสร็จเธอจะเก็บเครื่องในของเขามาเป็นของสะสม หรือไม่ก็กักวิญญาณของเขาเอาไว้ในตุ๊กตา

                   การเห็นคนอื่นทรมานทุรนทุราย – เธอจะดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษและฉีกยิ้มอย่างสยดสยอง

                   ตุ๊กตา – ยิ่งตุ๊กตาที่หน้าตาหลอนๆเธอจะชอบมาก เห็นแล้วเธอจะทำทุกวิถีทางให้มันมาเป็นของตัวเอง

ของที่เกลียด :: คิดที่คิดลองดีกับเธอ – เธอไม่ชอบพวกที่มองโลกในแง่ดีและคิดว่าจะชนะเธอได้ ถ้าเธอเห็นใครมีความคิดแบบนี้เธอจะทรมานคนนั้นหนักมากเป็นเท่าตัว

                   ตุ๊กตาหน้าตาน่ารักๆ – เห็นแล้วเธอจะโยนมันทิ้งทันที

เพิ่มเติม ::

-         วิญญาณที่อยู่ในตุ๊กตากระต่ายตัวโปรดของเธอคือวิญญาณของครูฟินเลย์นะคะ ซึ่งทั้งคู่ก็ยังรักกันเหมือนเดิม (ฮา)

-         เพลงที่ดาร์เชลล์จังชอบร้องมากๆจนแทบจะกลายเป็น Sound Effect ที่ดังขึ้นเวลาเธอปรากฏตัว คือเพลง Old Doll ค่ะ

นี่คือลิงค์เพลง https://www.youtube.com/watch?v=1aQnJ0EV1Qo

และนี่คือเนื้อเพลง

Hey, can you hear me? I called out your name
Where are you from? What is it that's brought you here?

Why wont you answer me? I swear to play nice
Isn't this fun? This game of hide-and-seek

I only wanted to hear your voice
Skin that's warm
Eyes that cry

I only wanted to see your smile
Feel your touch
It's been a while

Long, long ago, I was a girl just like you
Father loved me, kept me safe and beautiful

Oh how I'd love to dance around just once more
But these cold legs don't move anymore.

คุยกับผปค.

สวัสดีค่ะ ไรท์ชื่อมัดหมี่ค่ะ ผปค.ชื่ออะไรคะ?

-ไดม่อนค่า!

ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ทำไมถึงมาสมัครเรื่องนี้ล่ะคะ?

-น่าสนุกดีค่ะ! น่าติดตามด้วย ><

บทที่ซีเรียสหนักมากนะคะ คิดว่าตัวเองกรอกใบสมัครมาดีหรือยังเอ่ย?

-งื้อ...คิดว่ากรอกดีแล้วนะ อยากให้น้องดาร์จังผ่านจริงๆนะ T^T

ใบสมัครยาวไปต้องขออภัยนะคะ บทนี้ค่อนข้างเรื่องมาก

-ไม่เป็นไรค่ะ (ฮา)

บทนี้เป็นบทที่สำคัญ และเป็นตัวคิงของเรื่อง ถ้าไม่ติดตามหรือเม้นแสดงตัวเลย มีโอกาสตายสูงมากเลยนะคะ

-เข้าใจแล้วค่ะ จะติดตามไปทุกๆชาติ(?)

มีอะไรอยากบอกไรท์ไหมคะ?

-ขอฝากน้องดาร์จังด้วยนะคะ!

ขอบคุณที่มาสมัครค่ะ