[Yaoi] เพราะเรากัดกัน (ผูกพันธ์) by aoikyosuke

ลำดับตอนที่ #60 : แถมท้ายอีกนิด

 แถมท้ายอีกนิด

"ขอโทษนะ ก็ทานง่วงจริง ๆ นี่ อ้อนแหละโทษอ้อนคนเดียวเลยทำให้หมดแรง"

ทานตะวันบ่นไม่เลิกทั้งที่ไม่ยอมลืมตา และซบหน้าลงที่ไหล่ของอ้อนที่แกล้งทำหน้างอไม่เลิก

ไอ้บ้าเจ้าชายน้อย แม่ตัวเองอยู่นะนั่นพูดออกมาได้ไม่อาย เดี๋ยวเหอะ น่าดู

"ยังมาพูดดีอีกนะเรา....นั่น..อ้อนก็ไม่ต้องไปตามใจมากเลย...ไอ้โรคไม่รู้จักทำอะไรเองแม่ก็บอกแล้วบอกอีกไม่ใช่หรือไง ก็รู้ว่าอ้อนจะผ่าตัดขา แล้วยังไง ก็ยังจะทรมานคนเจ็บไม่เลิก อ้อนก็พอกัน ถ้าคราวหน้าทานยังไม่ยอมทำอะไรเองแม้กระทั่งบีบยาสีฟันก็ยังต้องให้อ้อนทำให้อีก บอกแม่ แม่จะจัดการเอง"

เสียงบ่นของหญิงวัยกลางคนผู้เป็นสารถีขับรถแสนชำนาญเส้นทาง ทำให้อ้อนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ และหันไปมองหน้าของคนหน้าบึ้งหน้าหงิกหน้างอ ที่ยังซบหน้าอยู่ที่ไหล่ไม่ยอมเงยหน้า

"แม่นั่นแหละ เออ นี่ไม่ใช่ที่ของทานนี่ กลับเมืองไทยก่อนเหอะ เดี๋ยวรู้ ทานจะอ้อนแม่ของอ้อนที่เมืองไทยให้ดู
ก็แม่ที่อังกฤษอ้อนไม่ได้นี่ ลูกชายของตัวเองแท้ ๆ ปล่อยทิ้งปล่อยขว้าง เอาแต่สนใจลูกสะใภ้เข้าไป"

เป็นเสียงบ่นของทานตะวันที่ยิ่งเพิ่มรอยยิ้มให้กับหญิงวัยกลางคนที่ทำหน้าที่ขับรถ

"ไม่ต้องพูดมาก จดทะเบียนสมรสน่ะ มีเอกสารอะไรมาครบมั้ย ไอ้เราน่ะเหรอจะเตรียมมาเองตาทาน ไม่มีซะล่ะ
ให้อ้อนเตรียมเอกสารมาเองล่ะสิ"

แม่ของทานตะวันหัวเราะออกมา และเหลือบสายตามองที่กระจกเมื่อเห็นลูกชายรีบคว้าซองเอกสารสีน้ำตาลออกมาโบกให้ดู

"ไม่มีซะหรอก ทานเตรียมเองมาเป็นเดือนแล้ว ไม่ต้องให้อ้อนเตรียมหรอก เนอะ...หนูน้อยแก้มแดง"

ท้ายประโยคคนตัวโตหันไปส่งตาหวานให้กับใครอีกคนที่หันมามองหน้าและทำตาขวางใส่ ก่อนจะยิ้มออกมาเพราะความเขิน

อ้อนหันไปมองถนนข้างทางที่ขาวโพลนไปด้วยหิมะ และอมยิ้มอยู่คนเดียว หน้าอาจจะแดงนะ สงสัยว่าตอนนี้หน้าคงแดงก็มันรู้สึกร้อนวูบ ๆ นี่ หรือว่าเป็นเพราะอากาศเย็นจัดของเมืองนี้ก็เลยทำให้หนาว จนหน้าแดงก็เป็นได้

แค่คิดว่าจะต้องไปจดทะเบียนสมรสกับเจ้าชายน้อยชอบเอาแต่ใจตัวเองก็รู้สึกแปลก ๆ แล้ว

เฮ่อ ช่างมันเถอะ....ถึงจะรู้สึกเขิน ๆ ไปบ้าง

แต่วันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่งล่ะนะ......ที่ได้เรียนรู้กันและกันและได้ก้าวเดินไปพร้อมกับทานตะวัน

อีกวันที่มีความสุข

อีกวันที่จะอยู่ในความทรงจำ ไปนานแสนนาน

เฮ่อ....

วันนี้น่ะมันก็แค่วันหนึ่งวันแค่นั้นเอง เป็นแค่วันหนึ่งวัน แล้วก็เป็นวันสำคัญวันหนึ่งของชีวิตคู่ซะด้วยสิ

"หนูน้อยแก้มแดง กลับบ้านไปเราไปฉลองสมรสกันนะ เอาแบบว่า...ให้ทานสลบไปเลยยิ่งดี ทานชอบ ทานอยากสำลักความสุข"

อ้อนต้องรีบตะครุบปากของคนที่กระซิบบอกและส่งสายตาหวานซึ้งมาให้แทบไม่ทัน

ก็ดูไอ้เจ้าชายน้อยสิ ทานตะวันหนอทานตะวัน
เดี๋ยวกลับบ้านไปเจอกัดแน่

จะกัดทั้งตัวเลย พูดมาไม่อายปาก

แล้วนี่แม่จะคิดยังไงบ้างเนี่ย มาถึงขั้นนี้แล้วเนี่ย

คอยดูเถอะ คอยดู คอยดูนะ จะทำให้สำลักความสุขให้ดู

โทษฐานปากเสีย พูดจาไม่รู้จักอาย คอยดูนะไอ้เจ้าชายน้อย คอยดูเถอะ คอยดูฝีมือการอ้อนของหนูน้อยแก้มแดงคนนี้บ้างก็แล้วกัน แล้วจะหาว่าไม่เตือนทีหลังไม่ได้นะ จะอ้อนให้สลบจริง ๆ แน่ ปากดีเหลือเกินนะคนเรา

Fin...