คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #75 : ปรัชญาช่างกล ฯ ภาค ปู- ฝน (ตอน รัก)
คนที่ยืนล้างแก้วอยู่ ทำให้ไอ้ปูต้องยืนมองอยู่หลายครั้ง....น้ำฝนมัน....
มันหล่อนะเนี่ย…………..ดูมุมไหนมันก็หล่อ หน้าตาดี ผิวพรรณดี ดูมุมไหนมันก็หน้าตาดี
ตัวมันก็สูง เรื่องต่อยตีถ้าเอาจริง ๆ มันก็ไม่แพ้ใคร เทควันโด้สามเหรียญทองเลยนะนั่น
มารยาทก็เรียบร้อย พูดจาดี ไม่เอะอะโวยวาย
บ้านก็มีฐานะ มีชาติตระกูล นามสกุลมันก็ดัง
สรุปว่า........มันมีแต่เรื่องดี ๆ แล้วทำไมมันถึงได้มาเป็นเพื่อนกับคนเหี้ย ๆ อย่างกูวะ
ไอ้ปู ยืนจ้องไปจ้องมาอยู่อย่างนั้น จนน้ำฝนต้องเอ่ยทัก
“เป็นอะไรหรือเปล่าครับ....เห็นมองอยู่นานแล้ว” เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยถามและยังสาละวนกับการล้างแก้วน้ำในซิ้งล้างจาน
“มึงไม่อยากแต่งงานเหรอฝน.....หญิงที่แต่งกับมึงแม่งขี้เหร่เหรอวะ...พูดตรง ๆ นะใครได้มึงไปทำผัว...กูว่าแม่งโชคดีว่ะ”
ไอ้ปูยืนแทะแอปเปิ้ล และก็บอกกับคนที่หันกลับมามองอย่างช้า ๆ
“ผมมีคนที่ชอบแล้วครับ.....”
นี่คืออีกเรื่องที่ไม่คิดว่าน้ำฝนจะพูด.......มีคนรักแล้ว.......ห่าเอ้ย แค่ผู้หญิงที่จะแต่งด้วย ยังไม่เคยเห็นเลย...แล้วแฟนมันหน้าตายังไงวะเนี่ย
“อ้าวแม่งซวยแล้ว...แล้วมึงไม่ได้แต่งกับคนที่มึงชอบหรอกเหรอ”
มันรู้สึกขัดใจยังไงบอกไม่ถูก บ้าป่าววะคนรวยขนาดแม่งจะแต่งงานกัน ทำไมน่าปวดหัวอย่างนี้วะ
“ก็ผมชอบเขา แต่เขาไม่ได้ชอบผมนี่ครับ.......แล้วจะให้ผมทำยังไง....เขาไม่เคยเห็นผมอยู่ในสายตาด้วยซ้ำไปนะครับ”
น้ำฝนนำแก้วน้ำไปคว่ำไว้เรียบร้อยและเดินมานั่งนิ่ง ที่โต๊ะอาหาร มองคนที่ยืนกินแทะผลแอปเปิ้ลอยู่ด้วยสายตาที่ปวดร้าว
มันยากจะตัดใจ ยากจะทำใจ แต่ก็ต้องทำ
เพราะคุณปูเขาไม่คิดอะไรด้วยเลยสักนิด
“ทำไมมันตาบอดอย่างงั้นวะ ไม่เห็นมึงในสายตาเลยเหรอ....ถ้าเป็นกูก็ว่าไปอย่าง....นี้เป็นมึง ......... น้ำฝนคนดีของสังคม....ผู้หญิงมันตาบอดแล้ว.......ใจเย็นเว้ยน้ำฝน......มึงคุยกับเขาก่อนดิ....เขาอาจจะชอบมึงก็ได้นะ
ใครไม่เห็นความดีมึงนี่มันโง่ชัด ๆ เลย แล้วบอกชอบเขาหรือยังวะ.........มึงไม่ทำให้เขารู้ว่ามึงชอบเขาล่ะสิ”
คนพูดก็พูดไปเรื่อย ๆ โดยไม่สนใจคนฟังเลย ว่าทำหน้าแบบไหน
“พูดแล้วเขาจะชอบผมเหรอครับ.........เขาน่ะ.......ไม่ว่ายังไงก็ไม่มีทางชอบผมหรอกครับ......ผมยอมให้เป็นแบบนี้
ได้ทำอะไรให้เขาโดยที่เขาไม่ต้องรู้ว่าผมชอบเขาก็ได้......ถ้าผมบอกผมคงเสียเขาไปตลอดชีวิต.........แล้วเขาก็คงเกลียดผมมาก........ผมพยายามจะเลิกรักเขาแล้ว........แต่เหมือนผมจะถลำลึกเข้าไปทุกวัน.....ผมไม่อยากแต่งงาน
แต่ผมอกตัญญูพ่อแม่ไม่ได้.........ผมเสียใจคนเดียวก็พอแล้ว......ผม.......ผมไม่รู้จะทำยังไงดี.......ผม.........”
ดวงตาที่หรุบต่ำลง มองที่นิ้วมือของตัวเอง และเสียงที่ค่อยขาดหายไป เพราะคนพูดคงอึดอัดมากจนทำอะไรไม่ถูก.....ทำให้ไอ้ปูต้องยืนนิ่งอึ้ง
มันคิดมากขนาดนี้เลยนะ.........น่าอิจฉา....ผู้หญิงคนไหนวะที่โชคดีขนาดนั้น........
“น้ำฝน.........กูว่ามึงบอกเขาดีกว่า......อย่างน้อยเขาจะได้รู้...ว่ามึงชอบเขา....ถ้ามันจะเกิดอะไรขึ้นก็ช่างมันเถอะวะ”
ไอ้ปูวางผลแอปเปิ้ลลง และเดินไปตบไหล่คนที่นั่งเงียบอยู่ ไม่เคยรู้สึกเห็นใจใครอย่างนี้มาก่อน
ตลอดสองเดือนที่ผ่านมา มันเอาแต่ทำหน้าเศร้า เพราะมันอึดอัดใจขนาดนี้นี่เอง
“บอกเขาแล้วถ้าเขาเกลียดผมล่ะครับ........” น้ำฝนเงยหน้ามองคนที่ยืนตบไหล่ของตัวเองอยู่ และอยากจะร้องไห้ออกมาให้รู้แล้วรู้รอด เพราะทนกับความอึดอัดใจนี้ต่อไปไม่ไหวแล้ว
“กูไม่รู้หรอก....แต่กูเชื่อว่าเขาไม่เกลียดมึง....ถ้าเป็นกูลองมีใครมาชอบขนาดนี้นะ.......แม่ง...กูรักตายเลย”
ไอ้ปูพูดไปแล้วก็ส่งยิ้มให้คนที่ทำหน้าเหมือนกำลังจะร้องไห้
“ผมมีสิทธิ์บอกได้เหรอครับ...........เรื่องที่ผมชอบน่ะ........บอกไปแล้วเขาไม่เกลียดผมไปจนตายเหรอครับ..........”
เหมือนลังเลใจที่จะพูด............แต่เมื่อเห็นอีกฝ่ายพยักหน้าให้
เหมือนสิ่งที่เก็บกดไว้ในใจพังทลายออกมา
หยดน้ำตาพรั่งพรูออกมาเป็นสาย หลั่งรินรดลงที่ข้างแก้ม
พร้อมกับเสียงที่พูดออกมาพร้อมแรงสะอื้นที่แม้ไม่ต้องตั้งใจฟังก็ได้ยินชัดเจน
เพราะมันมาพร้อมกับหัวใจที่กำลังสั่นสะท้านของอีกคน
รู้คำตอบอยู่ก่อนแล้วว่าจะต้องถูกโวยวายใส่
และคงถูกชกหน้าให้ล้มคว่ำลงไปกับพื้น
แต่ทนต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว
ถ้าจะต้องเจ็บปวดมากขนาดนี้ ดูเหมือนว่าร่างกายกับจิตใจจะทนแบกรับต่อไปไม่ไหว
น้ำเสียงที่สั่นสะท้าน
น้ำเสียงที่มาพร้อมแรงสะอื้นไห้
“ผมรักคุณปูครับ”
ความคิดเห็น