คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #205 : ปรัชญาช่างกล ฯ ภาค ถิง - เน่ (ตอน ขอแค่ฝัน.....ให้ฉันรักเธอ 2 )
นายรู้สึกอุ่นมั้ย…ที่ฉันโอบกอดนายอย่างนี้
ทำไมบางครั้งเรารู้สึกเหมือนว่านายจะแหลกสลายหายไปกับความฝัน
เมื่อเราตื่นขึ้นอีกครั้งกันนะ
บางครั้งรู้สึกเหมือนนายอยากจะพูดอะไรกับเรา
แต่พอจะได้เห็นนายพูด ก็เหมือนกับหมดเวลาทุกที
สิ่งที่เรารู้....นายน่ารัก...น่ากอด
น่าหอม น่าสัมผัส
แล้วเราก็สัมผัสนายได้
ผู้ชายนี่นา
เรารู้หลายครั้งแล้วว่านายเป็นผู้ชาย
แล้วทำไมเรายังโอบกอดนายอีก
ทั้งที่รู้อย่างนั้น
เราก็เจอกันอยู่บ่อยครั้ง
เจอกันแทบทุกคืน
แต่ทำไมเราถึงมองหน้ากันไม่เห็น
ทำไมได้ยินแต่เสียงหัวใจ
ทำไมสัมผัสได้แต่ความอบอุ่น
สัมผัสได้แต่ความนุ่มนิ่มของแก้มอิ่ม ๆ ของนาย
บางครั้งเราเห็นนายยิ้มตอบเราแต่เราก็ไม่เห็นหน้านาย
เมื่อนายอยากจะพูด
แต่เรากลับไม่ได้ยิน
เราโอบกอดนายไว้แบบนี้ ได้ยินเสียงหัวใจของนายอย่างนี้
ได้ยินเสียงหัวเราะของนาย
แต่ทำไมเมื่อนายทำท่าจะเอ่ยปากพูดอะไรออกไป
เราเหมือนถูกดึงให้ห่างจากนายทุกที
“นายคือใคร....ช่วยบอกหน่อยได้มั้ย...”
และนี่ก็คือคำถามอีกคำที่เราพยายามจะถามนาย
แต่แล้วเราก็ถูกกลืนหายไปอีกครั้ง
“ฮ่า......นายเป็นใคร...นายเป็นใครกัน...หายไปอีกแล้ว...นายหายไปอีกแล้ว”
ไอ้เน่...ลุกขึ้นนั่งแล้วเอามือกุมขมับอีกครั้งและอีกครั้ง
เป็นอย่างนี้ซ้ำ ๆ ซาก ๆ
พอจะเอื้อมมือคว้า...ก็กลับหายไปซะ
“โธ่เว้ย......อีกแล้วเนี่ย...อีกแล้ว”
ไอ้เน่เหลือบมองนาฬิกา หกโมงทุกวัน
หายไปตอนหกโมงเช้าทุกวัน
ให้มันได้อย่างนี้สิว้า......
แล้วคืนนี้จะได้เจออีกมั้ยวะเนี่ย
ไอ้เน่สะบัดหัวตื่นเต็มตาด้วยความหงุดหงิด คว้าผ้าขนหนู
เข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำแต่งตัวไปเรียน
“ขอให้คืนนี้เราเจอกันอีกเถอะนะ....เฮ่อ..ไม่ถามอะไรก็ได้วะ อยู่ด้วยกันนาน ๆ ก็พอ..”
น้ำก็อาบไปเรื่อย แต่ใจกลับคิด และอมยิ้ม
ช่างหัวแม่งวะ....แค่เราได้เจอนายก็พอแล้วแหละ
ไม่เอาชื่อแล้ว...ชื่อไม่อยากรู้ก็ได้
ขอเจอทุกคืนที่หลับตาลงก็พอ
*********************************
ความคิดเห็น