คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #203 : ปรัชญาช่างกล ฯ ภาค นก - เป้ ( ตอน เราไม่เคยคบกัน ) (จบ)
"อื้อออออออออ ไม่เอาแล้ว...หิวข้าวแล้ว"
ปลาทองตาโตถึงขนาดต้องผลักใบหน้าของคนที่ไม่ยอมห่างตัว ให้ออกห่าง เพราะเวลานี้ไอ้เป้ มันยิ่งเป็นบ้าหนักกว่าเก่า เดี๋ยวกอดเดี๋ยวหอมจนแทบกระดิกตัวไปไหนไม่ได้แล้ว ขนาดไปเข้าห้องน้ำ มันยังไปยืนรอ
เช้า สาย บ่าย เย็น
ต้องลากมาหาที่จูบให้ได้
ไม่ได้จูบแล้วไอ้เป้ มันบอกว่ามันจะเป็นจะตาย กูนี่แหละจะตาย แม่ง จะอยากจูบอะไรขนาดนั้นวะ
นั่ง ๆ อยู่ดี ๆ มันจะเริ่มลูบแขน ลูบแขนแล้วตามันจะเริ่มหวาน
ทุกวันนี้ไล่ให้มันไปมีผู้หญิง มันก็ไม่ไป ขลุกด้วยกันอยู่อย่างนี้ ติดแหง็กอยู่อย่างนี้
แล้วจะไม่ยอมก็ไม่ได้ มันจะอ้อน อ้อน อ้อน อ้อน อ้อน จนกว่าจะยอม ไม่น่าเลย ไม่น่ายอมมันเลย
แล้วดูข้อแก้ตัวของมันนะ
ทำไมถึงได้อยากมีอะไรกันทุกวันมากมายขนาดนี้
ไอ้เป้เสือกบอกว่า ชดเชย เมื่อก่อน มีประสบการณ์เยอะ ๆ จะได้เก่ง ๆ
เก่งบ้าเก่งบออะไรกันวะ
อายทุกวัน
ไม่ว่ายังไงก็อายอยู่ดี ว่าจะชินแล้ว ไอ้เป้มันไม่ยอมให้ชิน มันบอกว่าห้ามชิน
มันจะทำให้อายทุกวันเลย
เพราะมันบอกว่าหน้าแดง ๆ เวลาเขิน มันชอบบบบบบบบบ
ปลาทองตาโต คิดนั่นคิดนี่ คิดไปคิดมา แล้วก็เริ่มหน้าแดง อีกแล้ว จนไอ้เป้ตาหยี หัวเราะอย่างชอบใจ
ฝ่ามือเริ่มไล้เข้าไปในเสื้อจนปลาทองตาโต ต้องรีบดึงมือเอาไว้
"ไอ้เป้........พอเดี๋ยวนี้เว้ย....ข้าวจะแดกมั้ย...กูหิว...ขืนไม่ปล่อยกูไปกินข้าว.......ถ้ากูหิวข้าวตายแล้วมึงจะรู้สึก"
เท่านั้นแหละ ไอ้เป้ถึงจำใจต้องปล่อย
เมื่อก่อนเดินจับมือเดี๋ยวนี้มันพัฒนาเป็นโอบไหล่
ดูมันทำ เดินโอบไหล่ไม่พอ มันยังจับมือด้วยอีก
นี่คงคิดว่าไม่ต้องไปไหนกันเลยนะ ชาวบ้านไม่รับรู้ มันก็ให้เขารู้ให้หมด ใครมามองหน้าจะเจอสายตาของไอ้เป้
มีข้อดีอยู่อย่างเดียว....เอ็ดอะไรไป มันจะหงอย แล้วก็ยอมฟัง
"นก นก นก นก รักจังเลย......หอมหน่อยสิ....."
เมื่อก่อนไม่เคยขออนุญาติ แต่เดี๋ยวนี้ต้องขอ จะทำอะไรก็ต้องขออนุญาติไปหมดไม่งั้น กลัวโดนโกรธ
"ไม่.......กินข้าวเสร็จก่อน.......เข้าใจมั้ย....." ปลาทองตาโตหันไปเอ็ดไอ้เป้ จนมันทำหน้าจ๋อย แต่ก็ยังยิ้มร่า
"เดี๋ยวมาจูบต่อนะ......เมื่อกี้จูบนิดเดียวเอง.......เดี๋ยวไม่มีแรงเรียนตอนบ่าย.....นะนกนะ"
ไอ้เป้ทำหน้าออดอ้อน แถมมีการเอาหัวมาสีที่ไหล่ของคนรัก ทำหน้าตาออเซาะซะจนปลาทองตาโต ที่พยายามตีหน้าขรึม หลุดหัวเราะออกมาอีก
"มึงนี่........กูก็เห็นมึงเฉย ๆ มาตลอด ถ้ารู้ว่ามึงชอบทำอะไรติงต๊องแบบนี้นะ........กูคงไม่โง่มาเดินกับมึงหรอก... แม่ง "
เสียงบ่นงึมงำทำให้ไอ้เป้ หัวเราะ และทำท่าจะก้มลงมาหาใบหน้าเนียนขาวของคนรักอย่างห้ามใจไม่อยู่
แต่ถูกผลักใบหน้าเอาไว้
"โหย ... นกอ่ะ..........หอมหน่อยสิ.......อยากหอม....นะ" เสียงทุ้มนุ่มง้องแง้งงอแง จนปลาทองตาโต ต้องกลั้นเสียงหัวเราะเอาไว้
เมื่อวานเพิ่งทะเลาะกันมา วันก่อนโน้น ก็ทะเลาะกัน พักนี้ก็ทะเลาะกันบ่อย เรื่องจุกจิก จุกจิก แต่ก็รู้ว่า ยังไงเดี๋ยวก็ดีกัน
เวลานี้ อะไร อะไรก็เริ่มดีขึ้น จะบอกว่ารักมากกว่าแต่ก่อน แล้วก็แสดงออกได้มากขึ้น ก็น่าจะใช่
เดี๋ยวคงหาเรื่องอะไรมาทะเลาะกันอีกล่ะมั้ง คิดแล้วก็สนุกดี
ใบหน้าคม แกล้งขมวดคิ้วมุ่น และครุ่นคิด วันนี้จะทะเลาะเรื่องอะไรดี เรื่องที่ไอ้เป้ไม่ยอมไปมีสาว ๆ ดีหรือเปล่านะ
หึงนะ หวงด้วย แต่ก็อยากให้มันไปมีบ้าง กลัวมันจะคิดว่าไปจำกัดอิสระของมันเอาไว้ แต่ก็ไม่เห็นว่าจะยอมไปไหนเลย โทรมารายงานตัวทุกคืน แล้วก็คุยกันจนหลับทุกคืน
ตลกชะมัด เป็นแบบนี้ได้ยังไงนะ
"นกรักเป้ป่ะ......." มาอีกแล้ว ถามทุกวัน ต้องให้บอกทุกวัน เอาไงดีวะเนี่ย
"อือ" ปลาทองตาโตพยักหน้ารับ แกล้งทำหน้าเบื่อหน่ายเล็กน้อย ให้ไอ้เป้ใจเสีย แล้วก็ได้ผล
"ไม่บอกว่ารักเหรอ........อยากได้ยินนะ......" ดวงตายิบหยี ยิ่งกลายเป็นเส้นตรง สองเส้น คิ้วขมวดเข้าหากัน ด้วยความเครียด กลัวว่าวันนี้นกจะไม่รัก บางวันก็กลัวนกจะรักน้อยลง จนไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงถึงจะถูกใจดี
"รักสิ......เอ้ายิ้มได้แล้ว......หรืออยากมีปัญหา...........อยากคบกับกูใช่มั้ยล่ะแบบนี้ มาเลยมั้ยเป้มาคบกันมั้ย"
นก ตีหน้าเครียด และชวนให้ไอ้เป้มาคบกัน แต่เป้ แทบจะส่ายหน้าจนหัวหลุดออกมา และร้องบอกว่าไม่คบเด็ดขาด
ยังไงก็ไม่ยอมคบด้วยแน่ ๆ จนนกหัวเราะชอบใจ
"นึกว่าจะมาคบกัน........เอ้อ กูไม่คบกับมึงก็ได้.....แต่วันนี้กูรักมึงน่ะ....เลิกทำหน้านิ่วได้แล้ว"
เพียงเท่านี้ไอ้เป้ก็ยิ้มได้ และจูงมือของปลาทองตาโตให้เดินไปด้วยกัน
เป็นเรื่องแปลก ที่ไม่ว่าเมื่อไหร่ ไอ้เป้ตาหยี ก็ไม่ยอมคบนอ
นก...ไม่เข้าใจความคิดของอีกฝ่าย อาละวาดเสียยกใหญ่ ไม่คบแล้วทำไมมีอะไรกันขนาดนั้น แถมบอกรักกันได้ทุกวัน
แต่เพิ่งมารู้เหตุผลเมื่อไม่นานมานี้
เหตุผลที่ต้องหัวเราะ เหตุผลที่ไม่อยากจะเชื่อว่าคนอย่างไอ้เป้จะคิดได้
"..........เป้ไม่คบกับนกหรอก......คราวก่อนนั้นนกบอกว่า เราไม่ได้คบกันแล้วเราจะเลิกกันได้ยังไง...............เราถึงได้กลับมาเป็นเหมือนเดิม
ถ้าอย่างนั้นเราจะไม่คบกันเด็ดขาด แต่เป้รักนกมาก ........ นกเป็นคนรัก ........... ยังไงก็ไม่ยอมจากไปไหนแน่ ๆ
จะอยู่ด้วยกันตลอด จะไม่ไปหาใคร ๆ อีกเด็ดขาด.......
ไม่ว่าจะทะเลาะกัน โมโหใส่กันมากแค่ไหน เราจะกลับมาเหมือนเดิมทุกอย่าง
เราไม่เคยคบกัน แต่เรารักกันมาก
แล้วเราจะไม่มีวันเลิกกัน...........เพราะเราไม่ได้คบกัน อย่ามาบอกคำว่าเลิกนะ........เพราะไม่ว่ายังไงเราก็เลิกกันไม่ได้"
ปลาทองตาโต หัวเราะกับคำพูดนี้อยู่เสมอ ไอ้เป้มันคิดได้ยังไง.....ไม่อยากจะเชื่อเลยจริง ๆ
มือยังคงเกาะกุมกันแน่น
และไอ้เป้ ก็เดินยิ้ม จูงมือปลาทองตาโต เดินด้วยกันไปที่โรงอาหารเหมือนทุกวัน
"ไม่เอาหรอก.......ยังไงก็ไม่ยอมคบกับนกหรอก.......เดี๋ยวนกหาเรื่องเลิกกับเป้ล่ะก็.........เป้ต้องตายแน่ ๆ เลย"
เสียงบ่นงึมงำทำให้ปลาทองตาโตหันไปมองคนที่เดินเคียงข้าง และส่งยิ้มให้
"ไอ้บ้าเป้........เราไม่ได้คบกันจะเลิกกันได้ยังไงล่ะ......โง่จริง ๆ จะต้องให้บอกซ้ำ ๆ ซาก ๆ หรือไง"
เสียงเอ็ดเบา ๆ ทำให้เป้ยิ้มร่า
ครุ่นคิดถึงเรื่องที่ผ่านมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า...........
คนที่เหมือนกันขนาดนี้ มีจริง ๆ ด้วย ทุกวันนี้ยังมีการพนันกันอยู่เลย เรื่องที่ว่าคนไหนนก คนไหนเป้
สงสัยว่าชาตินี้พวกนั้นมันคงแยกไม่ออกหรอก.......คงต้องแทงพนันกันไปอีกนาน
เนื้อคู่กันหน้าตาจะคล้ายกัน จริงหรือเปล่านะ ไม่รู้ว่าจริงหรือเปล่า
แต่ที่แน่ ๆ ไม่ว่ายังไง ต่อให้ทะเลาะกันให้ตาย ก็จะไม่แยกจากกันเลย ไม่มีทางที่จะมีวันนั้น ไม่มีวัน
Fin....
กว่าจะรักกันได้ คนอ่านเกือบบ้าไปก่อน
ความคิดเห็น