คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #202 : ปรัชญาช่างกล ฯ ภาค นก - เป้ ( ตอน .................................... )
“ปล่อยนะเว้ยไอ้เป้....โอ้ยยยยยยย ไอ้เป้ ปล่อยเว้ย “ ปลาทองตาโต กำลังฟัดกันนัวเนียอยู่กับไอ้เป้ ตาหยี ที่เบี่ยงหน้าหลบ เพราะกลัวโดนชก แต่ก็หลบพ้นบ้างไม่พ้นบ้าง โดนเสยเข้าปลายคางบ้างล่ะ เฉียดหน้าไปบ้างละ
แต่ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะยอมหยุด
เหมือนกับว่าเล่นประลองกำลังกัน ยิ่งอีกฝ่ายแรงมา ก็ยิ่งอยากจะแรงให้มากกว่า จิตใต้สำนึกบอกว่าให้เอาชนะ
แรงมาเท่าไหร่ ต้องแรงกลับไปมากเท่านั้น คราวนี้เลยประกบมือเข้าด้วยกัน แล้วใช้แรงกดแขนของอีกฝ่ายเอาไว้
คนอยู่ล่าง จะสู้แรงคนอยู่บนได้ยังไง ไป ๆ มา ๆ เลยเหงื่อหยดไปตาม ๆ กัน เหนื่อย ก็เหนื่อย เหนื่อยจนหอบ
สุดท้าย ก็เลยต้องนอนนิ่ง ๆ กันอยู่อย่างนั้น
“ลุกออกไปซะทีสิวะ กูหนัก จะนอนทับไปถึงไหน แม่ง.....” มือผลักไหล่ของคนที่ไม่ยอมขยับแถมปากก็ยังคงด่า แต่ไอ้เป้ก็ยังดื้อ แกล้งนอนทับอยู่อย่างนั้นไม่ยอมขยับร่างกาย
“ไม่เอา....ไม่เอา....อยู่อย่างนี้แหละดี.....จะทับให้กลายเป็นกล้วยทับเลย...”
บทจะบ้ามันก็บ้า ดูมันทำเสียงง้องแง้ง ง้องแง้ง เป็นเด็ก จนปลาทองตาโตอ่อนใจ
“โอ้ยยยยยยยยย เบื่อ เบื่อมึง เบื่อ เบื่อ เบื่อ กูเบื่อมึง แม่งนอนทับให้กูหายใจไม่ออกตายไปเลยไป๊....ไอ้เหี้ยเป้
ไหนบอกว่าจะปล่อยกูให้เป็นอิสระแล้วนี่มันอิสระตรงไหนวะ กูจะหายใจไม่ออกอยู่แล้ว ลุกไปเดี๋ยวนี้นะเว้ยยยยยยย อื้ออออ”
ปลาทองตาโต ผลักคนที่นอนทับเอาไว้ทั้งตัวให้ผละออก และรัวกำปั้นเข้าที่แผ่นหลังของคนที่นอนนิ่ง ไม่ยอมขยับ
“โอ้ย......เอาดิ ทุบเลย ทุบให้ตายเลย ยังไงก็ไม่ยอมลุกหรอก จะนอนอยู่อย่างนี้แหละ.....” ไอ้เป้เป็นพวกที่ดื้อแบบไม่มีเหตุมีผล ยิ่งพูด ก็ยิ่งทำให้นก ต้องนอนนิ่ง ๆ อยู่อย่างนั้น นอนให้อีกฝ่ายนอนทับเล่นจนกว่ามันจะพอใจ
มือก็ต้องให้มันจับจนพอใจ ไอ้เป้มันถึงจะปล่อย
แก้มก็ต้องให้มันหอมจนพอใจ มันถึงจะปล่อย ต่อให้ต่อยกับมันแทบตาย ถ้ามันจะหอมแก้ม ยังไงมันก็จะเอาจนได้
จูบก็ต้องให้มัน.........................
แล้ว..........................................
ภาพเมื่อไม่กี่นาทีก่อน ผ่านเข้ามาในสมอง อย่างรวดเร็ว
จูบก็ต้องยอมให้มันจูบจนพอใจมันถึงจะยอมปล่อย
แต่เรื่องนั้น.........ไอ้เป้มันแค่แตะนิดเดียว แล้วมันก็ปล่อยง่าย ๆ
หมายความว่ายังไง หมายความว่ามันไม่อยากแตะต้องกันจริง ๆ หรือยังไง เพราะเป็นเรื่องเดียวที่ไอ้เป้มันไม่ได้ฝืนใจ.......แบบนี้แปลว่ามัน.........ไม่ได้อยากมีอะไรด้วยแบบจริง ๆ จัง ๆ ใช่มั้ย
ทำไมล่ะ
มันไม่ได้อยากมีอะไรด้วยหรอกเหรอ
ทำไม.................
“ไอ้เป้.......ไอ้เป้นิสัยไม่ดี..........กูเกลียดมึงแล้ว......”
จู่ ๆ มือที่เคยผลักไสก็ลดลงข้างตัว และใบหน้าน่ารักตากลมโต ก็เบือนหน้าหนีไปอีกทาง แสดงออกให้เห็นว่าไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด แต่คนที่นอนทับร่างกายอยู่ไม่ได้สนใจเลย ยังคงนอนนิ่ง ๆ อยู่อย่างนั้น ทำเป็นหูทวนลมไม่ได้ยินอะไร........ก็อยากนอนด้วยกันแบบนี้นี่นา จะทำไมละ
“กูอยากมีอะไรกับมึงนะนก.....แต่รู้ว่ามึงไม่ยอมกูหรอก.....มึงมันใจร้าย.....มึงอยากใจร้ายเอง กูก็นอนทับมึงอยู่อย่างนี้แหละ”
เสียงบ่นงึมงำที่ข้างซอกคอ ทำให้นก ต้องหันหน้ากลับมาอีกครั้ง
ไอ้คนนอนทับตัวอยู่ก็นอนนิ่งซะจน น่าโมโห
แล้วมันมาพูดอะไรซะใกล้ขนาดนี้ล่ะเนี่ย
“เนี่ย มึง ไปไหนกะใครมากูก็ไม่รู้.......แต่กูมีเรื่องจะสารภาพอยู่อย่าง.......เป็นความลับของกูเลยนะ.....ก่อนหน้านี้ กูแค่อยากให้มึงทำหน้าตาโมโห ใส่ พอแกล้งมึงได้แล้วสนุก กูเป็นอะไรไม่รู้นะ
กูตกใจตัวเองตั้งแต่ตอนที่หอมแก้มมึงครั้งแรกบนรถเมล์แล้ว........ตอนนั้นกูก็คิดว่า กูจะแกล้งมึงไปเรื่อย ๆ แต่ตอนหลัง กูไม่อยากเข้าใกล้ใครเลย ไม่เห็นมีใครตัวหอม น่ากอดเหมือนมึงสักคน......แล้วมึงเป็นผู้ชาย มึงคงไม่ยอมเป็นเมียกูหรอก.......ตอนนี้ก็เหมือนกัน.......กูไม่กล้าทำอะไรมึงจริง ๆ นะ......กูกลัวมึงโกรธ........แต่กูรักมึงนะนก.....กูนิสัยไม่ดีเลย......ชอบบังคับฝืนใจ....เนี่ยดูสิ มึงด่าแล้วด่าอีก กูก็ยังจะนอนทับมึงให้มึงอึดอัดอีก....กูเหี้ยจริง ๆ เลยเนอะ”
ไอ้เป้เอ่ยเสียงเบา กระซิบบอกที่ข้างหูของคนที่นอนตัวแข็งทื่อ นิ่งฟังเงียบ ๆ
“กู........กูไม่ยอมหรอก....ยังไงกูก็ไม่ยอมแน่ ๆ เรื่องอะไรกูต้องยอมมึงด้วยล่ะ กับผู้หญิงกูยังไม่เคยได้ทำเลย
แล้วจะยอมให้ผู้ชายทำได้ยังไง..........มึงลองคิดจะทำอะไรกูสิ กูจะผูกคอตายจริง ๆ ด้วย”
………………กับผู้หญิงยังไม่เคยได้ทำ.....................
.......................แล้วกับผู้ชาย.......................................
ไอ้เป้ตาหยีลุกพรวดพราดขึ้นนั่ง หลังจากคิดทบทวนประโยคของอีกฝ่าย คิดซ้ำไปซ้ำมา แล้วถึงตกใจ
เมื่อแน่ใจว่าฟังไม่ผิดแน่
“อะไรนะ กับผู้หญิงก็ยัง...........แล้วทำไมมึงถึงทำท่าเหมือนกับว่า......เก่งนักเก่งหนา....ไอ้นกนี่มึงหลอกกูมาตลอดเหรอเนี่ย....”
ดวงตายิบหยีเบิกกว้าง
พร้อมกับที่ดวงตากลมโตเองก็เบิกกว้าง และลุกขึ้นนั่ง รีบปิดปากของตัวเองเอาไว้ ตกใจซะจนทำตัวไม่ถูก
เมื่อรู้ตัวว่าพูดอะไรออกไป ทำท่าจะกระโดดลงจากเตียง กลับถูกกดเอาไว้
“ไปไหน........แสบจริงนะ.......หลอกซะเชื่อสนิทเลย............ให้หึงเป็นบ้าแทบตาย...แถมยังทำให้ร้องไห้อีก
ร้ายมาก......ทำให้อุปทานคิดไปเองบ้างล่ะ แกล้งทำให้คิดว่าเวลาใครมาแตะตัวนกแล้วนกจะไม่หอมเหมือนเก่าบ้างล่ะ......ดี....แบบนี้แหละดี.........ไม่ยอมเป็นเมีย ก็จะเอาทำเมียเดี๋ยวนี้แหละ.....เดี๋ยวจะหาว่าไม่แน่จริง”
ยังไม่ทันขาดคำ....ปลายจมูกโด่ง ก็ซุกไซร้ลงที่ซอกคอของร่างที่พยายามดิ้นรนหนี อย่างไม่ยอมให้เสียเวลา
“ไอ้เป้.........อื้อออออออออ ปล่อยกูเว้ย “
คราวนี้คงไม่มีอะไรมาฉุดได้แล้ว กำปั้นกำขึ้นจะชกหน้าของไอ้เป้ แต่เมื่อใบหน้าคมละจากซอกคอมาจ้องหน้าของปลาทองตาโตตรง ๆ และเท้าแขนอยู่เหนือร่างของคนที่กำลังออกฤทธิ์ออกเดช
นกกลับไม่กล้า ปล่อยหมัดออกไปกระแทกที่ใบหน้าของคนที่เพียงแต่มองนิ่ง ๆ เหมือนกับว่า
ยินยอมให้ชก จะชกก็ชกมาเลยแล้วกัน ยอมให้ชก......แล้วแบบนี้จะให้ทำยังไง
“อ่ะ ยอม......ต่อยจนพอใจเลยก็ได้.....แต่ไม่ปล่อย.....ยังไงวันนี้ก็ต้องเอาให้ได้.....บอกตรง ๆ เลยดีกว่า....จะชกหรือยังไม่ชกจะได้ต่อเลย...........เอายังไง......รักขนาดนี้แล้วจะเอายังไงก็ว่ามา.....เพราะไม่ว่าวันนี้ยังไงก็จะทำให้นกยอมเป้ให้ได้..........เราจะทะเลาะกันให้เจ็บตัวก่อนก็ได้.....แล้วเดี๋ยวเป้ค่อยต่อทีหลังตอนนกไม่มีแรงสู้แล้วก็ได้
หรือจะอยู่เงียบ ๆ ไม่เจ็บตัวกันทั้งคู่........ถ้ารู้สึกดี ก็ให้รู้สึกดีด้วยกัน.....เลือกมาสักข้อ.....ถ้าไม่เลือกเดี๋ยวจะเลือกให้เอง......ว่ายังไง....แล้วไม่ต้องบอกว่าจะไม่เลือกทั้งสองข้อ.....บอกแล้วถ้าไม่เลือกจะเลือกให้เอง....ยังไงวันนี้ก็จะทำให้ยอม.....ยังไงวันนี้ก็จะเอาให้ได้......เอายังไงว่ามา”
คำพูดจริงจัง แววตาที่บ่งบอกว่า ไม่ว่ายังไงวันนี้ก็จะทำตามที่พูดจริง ๆ ทำให้ปลาทองตาโตต้องเบือนหน้าหนีด้วยความอาย.........หน้าคงแดง ป่านนี้หน้าคงแดงไปหมดแล้ว
ก็คนไม่เคยนี่หว่า จะให้ทำยังไง จะให้พยักหน้าก็กลัวเดี๋ยวหาว่าใจง่ายอีก จะให้หนีเดี๋ยวก็หาว่าเล่นตัว
เออ ศักดิ์ศรีไม่ต้องมีกันแล้วใช่มั้ย ถ้าคิดจะรักกับผู้ชายด้วยกันเนี่ย กลัวก็กลัว กลัวจนไม่เป็นอันทำอะไรแล้ว
มันยังไม่เข้าใจกันอีก ถ้าเป็นไอ้เป้บ้างมันจะทำยังไงล่ะวะ แม่งเอ้ย
ใบหน้างอหงิก ของคนที่เบือนหน้าหนี ทำให้ไอ้เป้ต้องทิ้งตัวลง และกระซิบบอก
“ไม่เจ็บน่ะ.....รับรอง....ไม่ต้องกลัว....ถ้าเจ็บจะหยุดให้ทันที....นะนกนะ......นกคนดีครับ.......นกจ๋า....นก นก นก”
เสียงที่เอ่ยบอก ทั้งออดอ้อน ทั้งหว่านล้อม แต่ปลาทองตาโต ก็ยังคงนิ่ง
ฝ่ามืออุ่น ๆ จึงเอื้อมคว้าฝ่ามือเย็นชื้น ของอีกฝ่ายขึ้นมาแตะที่ปลายจมูก และทำในสิ่งที่ไม่เคยทำกับใครมาก่อน
“มือเย็นเจี๊ยบเลย.......เดี๋ยวทำให้อุ่นนะ.....นกคนดีคร้าบบบบบบบบบบบ นกตัวหอม แก้มหอมคร้าบบบบบบบบ
นกง่ะ.....นกจ๋า......น้องนก.....น้องนกคร้าบบบ น้องนกน่ารัก น้องนกคนดีคร้าบบบบบบบ พูดกับเป้หน่อยสิ....
น้องนกอ่ะ.........เดี๋ยวเป้ทำเบา ๆ จริง ๆ นะคร้าบบบบบ นะ นะ นะ”
แค่น้ำเสียงออดอ้อนยังไม่พอ
แถมยังทำหน้าตาออดอ้อนอีก เล่นเอาปลาทองตาโต กลั้นรอยยิ้มเอาไว้ไม่ไหว จนต้องหลุดหัวเราะออกมา
“ไอ้บ้าเป้........อื้อออออออออ”
แค่นี้ก็รู้แล้วว่าคือการอนุญาต ร่างสูงทิ้งกายลง และบดเบียดริมฝีปากเข้าหาริมฝีปากของคนที่ยังไม่วายคิดจะเบี่ยงหน้าหลบ แต่กลับถูกประคองใบหน้าให้หันกลับมา เพื่อรองรับการการสัมผัสแสนหวานของเป้ได้มากขึ้น
ฝ่ามือลากไล้ไปทั่วร่าง
แตะริมฝีปากทั้งที่ข้างแก้ม และซอกคอ ก่อนจะปลดเสื้อของร่างที่ยังคิดจะหนีให้หลุดร่วงออกจากร่างอีกครั้ง และไม่รอช้า ที่จะปลดเปลื้องส่วนล่างด้วย
“เป้........เป้....อือ”
เป้รู้แน่ว่าอีกฝ่ายคงไม่ยอมง่าย ๆ จึงได้ห้ามเสียงประท้วงนั้น เอาไว้ด้วยริมฝีปากและปลายลิ้นที่แทรกเข้าไปภายในโพรงปากนุ่มนั้นอย่างร้อนรนไม่เปิดโอกาสให้พูด ไม่เปิดโอกาสให้คิด......ต้องทำอะไรให้รวดเร็ว อย่าปล่อยให้ประท้วงได้
ไม่งั้น นกมันคงไม่ยอมอีกแน่ ๆ
กางเกงเนื้อหนา ถูกปลดออกไปได้อย่างง่ายดาย พร้อมกับที่ชั้นในถูกรูดรั้งออกไปจากร่างกายอย่างรวดเร็ว
“เอ้ออออออออ อืออออ”
นกไม่ยอมอีกเช่นเคย พยายามจะใช้มือปิดบังร่างกายของตัวเองเอาไว้ ไม่ให้ถูกแตะต้อง แต่กลับถูกดึงมือเอาไว้
ให้ยกขึ้นโอบรัดรอบคอของคนที่กำลังรุกเร้าอย่างร้อนแรง
กว่าจะรู้สึกตัว ร่างกายก็ไม่สามารถจะหยุดได้อีกต่อไปแล้ว
ดวงตากลมโตหรี่ปรือ เมื่อเป้ ผละใบหน้าออก ถึงได้เห็นชัด
บ้าไปแล้ว ทำหน้าแบบนี้ได้ยังไง ถึงร้องขอให้ตาย ก็ไม่ยอมหยุดหรอก ยั่วกันเห็น ๆ
“นก.....ดีมั้ยแบบนี้......หือ” ริมฝีปากที่คลอเคลียอยู่ที่แก้มเนียนใส เอ่ยถาม
แต่ฝ่ามืออุ่น ๆ กำลังรูดรั้งร่างกายของร่างที่ขบริมฝีปากแน่น กลั้นเสียงเอาไว้ ดวงตากลมโตหรี่ปรือ
ใบหน้าเนียนขาวถูกย้อมไปด้วยสีแดง เรียวแขนโอบรัดรอบคอของร่างสูง ที่ประทับริมฝีปากเข้าที่ข้างแก้มซ้ำ ๆ
“อือ........อือ..อ่ะ”
จังหวะมือค่อยเร่งรัวขึ้น......สัมผัสถึงความเปียกชื้นที่ส่วนปลายของส่วนแข็งขืนนั้น
“อือ....อ่ะ....” น้ำเสียงครางเครือในลำคอ และร่างกายที่บิดเร่า..รอคอยการปลดปล่อย กลับทำให้ร่างสูงที่ทาบทับอยู่พึงพอใจอย่างบอกไม่ถูก
ก่อนจะค่อยผละจากและปลดกระดุมเสื้อของตัวเองออกต่อหน้าคนที่แอ่นร่างกาย อยู่ใต้ร่าง ดวงตากลมโตหรี่ปรือขึ้นมองร่างกายของคนตรงหน้า ที่ไร้สิ่งปกปิดร่างกาย แล้วแทบจะผละหนี
“ไม่เอา...........พอแล้ว........ไม่ทำแล้ว” ทั้งที่พยายามจะถอยหนี แต่ร่างที่ทาบทับลงมากลับทำให้รู้ว่าไม่มีทางหยุดเอาไว้ได้
“ไม่เอาก็ต้องเอา.......ไม่ทำก็ต้องทำ...ไม่ยอมก็ต้องยอม.....เป้เองก็ทนไม่ไหวแล้วนะนก....”
ฝ่ามืออุ่น ๆ แตะสัมผัสกับฝ่ามือเย็นชื้น และค่อยนำฝ่ามือนั้นแตะที่ร่างกายของตัวเอง
“นะนกนะ.....ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน.....”
สิ่งที่ได้สัมผัสคือส่วนกึ่งกลางของร่างกายของคนที่ทาบทับ และรับรู้ได้ถึงความรู้สึกที่ไม่ต่างกันเลยสักนิด
มือกำลังจะผละหนี แต่กลับถูกรั้งเอาไว้ ไม่ยอมให้ผละจาก
ดวงตาเว้าวอน ออดอ้อนอยู่ในที ทำให้นก ต้องเบือนหน้าหนีด้วยความอาย จำใจต้องขยับมือไปตามที่ได้ถูกชี้นำ............รับรู้ได้ว่าต้องทำยังอะไรบ้าง
“เก่งจัง.........นกคนดี.....อือ...อ่ะ” จังหวะมือที่ค่อยเป็นค่อยไป ไม่รีบร้อน ทำให้เป้รู้สึก.....
ร่างกายเกร็งแน่น อารมณ์ครุกรุ่น ยากที่จะดับได้
และค่อยแตะริมฝีปากเข้าหาที่ริมฝีปากอุ่น ๆ ที่เม้มแน่น สอดแทรกปลายลิ้นเข้าหา กระหวัดรัดพัวพันแนบแน่น ลิ้มรสชาติหวานล้ำภายในโพรงปากของปลาทองตาโต
“อื้อออออ..อือ...”
เสียงหวานใสครางแผ่วในลำคอ....
และต้องนิ่วหน้า เมื่อร่างที่กำลังพัวพันปลายลิ้นด้วย ผละออกห่าง และค้นหาบางสิ่งบางอย่างออกมา
อะไร.........ไม่รู้ว่าคืออะไร
แต่รู้ว่าสิ่งนั้นกำลังถูกโชลมจนชุ่มโชกที่ปลายนิ้วของอีกฝ่าย
และ.........
ตอนนี้ปลายนิ้วเย็นชื้นชุ่มโชกกำลังแทรกเข้ามาภายในร่างกาย
“โอ้ยยยยยย เจ็บ.........ไหนบอกไม่เจ็บไงล่ะ อื้อออออออออ อือ อือออ อะ อึก อือออออออ”
ไม่มีเวลาที่จะต่อปากต่อคำ ไม่มีเวลาแม้แต่จะผละหนี เพราะเมื่อพยายามจะร้องโวยวาย ริมฝีปากจะถูกประกบแน่น จนร้องไม่ออก
ปลายนิ้วร้อน ที่ชุ่มโชก สอดเข้าไปภายในช่องทางที่บีบรัด แน่น เพื่อขยายช่องทาง ให้กว้างขึ้น
เตรียมให้พร้อมสำหรับการถูกรุกราน เมื่อ เห็นว่าอีกฝ่าย กำลังเคลิบเคลิ้มและไม่มีแรงต่อต้าน จึงเอื้อมคว้าขวดบรรจุหยดน้ำสีใสเทลงที่มืออีกข้าง เพื่อใช้ชโลมส่วนแข็งแกร่งของร่างกายตัวเองจนทั่ว
ก่อนจะกระแทกกายเข้าไปภายในช่องทางที่ถูกขยายเอาไว้ ในคราวเดียว จนสุดทาง และหยัดกายขึ้นอย่างรวดเร็ว
“โอ้ยยยยยยยยย เจ็บ ไอ้เป้ ไอ้เป้บ้า.........กูเจ็บนะเว้ยยยยยยยย ไอ้เลว.........หยุดเดี๋ยวนี้นะ.........”
คราวนี้ แม้จะโวยวายเท่าไหร่ เอ็ดด่าด้วยความโมโหเท่าไหร่ ก็ได้ เป้ไม่ได้สนใจอีกแล้ว
ฝ่ามือแกร่งแยกเรียวขาของคนที่จิกทึ้ง ผ้าปูที่นอน ให้แยกขาออกกว้าง และคร่อมทับลงมาทั้งร่าง
ไม่สนใจกับปลายเล็บที่จิกตะกุยเข้าที่หน้าขาของตัวเองเพื่อระบายความเจ็บปวด
“อือ.........นก......ด่าเข้า ด่าเข้า........จะได้ลืม ๆ นะ.......เจ็บแป๊บเดียว เดี๋ยวหายนะนกนะ...อือ”
ร่างกายประสานเป็นหนึ่งเดียวกัน จังหวะการสอดแทรก ไม่เร่งเร้าแรงรัว เพราะรู้ว่าหากรุนแรง ร่างที่รองรับเขาเอาไว้คงทนแบกรับความเจ็บปวดไว้ไม่ไหว........จึงเพียงแค่ขยับกายเข้าออกอย่างเชื่องช้าเพื่อสร้างความเคยชินให้
ร่างเนียนขาว หอบสะท้าน และพยายามหยัดกายขึ้น เพื่อให้เห็นกับตาว่าเกิดอะไรขึ้นกับร่างกายของตัวเองบ้าง
....และสิ่งที่ได้เห็น กลับทำให้ใบหน้าแดงซ่าน ไร้ซึ่งเรี่ยวแรงจนต้องทิ้งกายลงนอนตามเดิม
ใบหน้าอยู่ห่างกัน แต่ต่างฝ่ายต่างก็ได้เห็นสีหน้าและความรู้สึกของกันและกันชัดเจน ไม่มีสิ่งใดมาปิดบังได้อีก
ดวงตายิบหยีทอดมอง ดวงตากลมโตปรือปรอย ภายใต้ร่าง ด้วยความรู้สึกที่ยากจะบรรยาย
นก............
ตอนนี้นกสวยมาก..............
น่ารักสุด ๆ
แก้มแดง ๆ ริมฝีปากขบเม้มเข้าหากันแน่น
ลมหายใจที่หอบหนัก
เสียงร้องคราง ที่ยิ่งเร่งเร้าความรู้สึก
ดวงตากลมโตหยาดเยิ้ม ปรือปรอย
ไม่อยากจะเชื่อเลย ว่าเวลาทำหน้าแบบนี้แล้วจะน่ารักสุด ๆ ได้มากขนาดนี้
การขยับกายแผ่วเบา เชื่องช้า ค่อยเร่งเร้าขึ้น ฝ่ามืออุ่นร้อน เอื้อมแตะต้องร่างกายของร่างแสนหวานเบื้องล่าง และเหนี่ยวรั้งให้รู้สึกไปตามกัน.....
“อือ....อ่ะ...ฮ้า”
เสียงทุ้มนุ่มครางเครือแผ่วหวาน ไม่เจ็บแล้ว ตอนนี้ไม่ได้รู้สึกเจ็บปวด ถึงจะรู้สึกอึดอัดบ้าง แต่ไม่ใช่ความเจ็บ
เป็นความรู้สึกอื่น ที่กระตุ้นความรู้สึกมากกว่า
เป้ทิ้งกายลง และพลิกร่างของคนที่ไม่มีเรี่ยวแรงจะต่อต้าน ให้เอนตะแคงข้าง ก่อนจะยกเรียวขาขาวเนียนขึ้นสูง
และค่อยสอดแทรกกายจากด้านข้างอย่างเชื่องช้า
“อือออ..อ่ะ....” เสียงทุ้มนุ่มแผ่วหวาน เรียกร้องอยู่ตลอดเวลา ทำให้แทบทนไม่ไหว แต่ก็อยากจะรู้สึกด้วยกันอย่างนี้ไปนาน ๆ ร่างกายเข้ากันได้ดีขนาดนี้แล้ว.......รู้ว่าจะทำให้นกร้องครางเสียงน่ารักอย่างนี้ได้ คงทำไปนานแล้ว.......นี่จะทำให้หลงรักไปถึงไหนกัน
“ไหวมั้ยนก......หือ.....หายเจ็บหรือยัง ....อ่ะ”
เสียงกระซิบทำให้นก ค่อยหรี่ตาขึ้นมอง ไม่มีแรงจะพูดอีกแล้ว นอกจากพยักหน้ารับ และเอียงหน้าให้ปลายจมูกโด่งสัมผัสที่ข้างแก้ม
การตอบรับที่ดีทำให้ ร่างสูง ที่พยายามสะกดกลั้นอารมณ์ รู้สึกโล่งใจ ก่อนจะพลิกร่างเนียนขาวไร้เรี่ยวแรงต่อต้านให้คว่ำหน้าลง และยกสะโพกมนให้ลอยสูงขึ้น จนเห็นทุกสิ่งทุกอย่างได้ชัดเจน
“อย่านะ..........อายนะเป้..........อือ ไอ้เป้บ้า.......อายจนจะบ้าอยู่แล้ว จะทำอะไรมากมาย....แม่งเอ้ย
ไม่น่ายอมเลย......อ๊า”
ใบหน้าของปลาทองตาโตซุกซบลงกับหมอน ไม่มีหน้าจะทำอะไรได้ นอกจากซุกซบใบหน้านิ่ง ๆ อยู่อย่างนั้น
แค่ที่เป็นอยู่ก็สุดที่จะทนแล้ว ยังจะทำแบบนี้อีก จะให้อายตายไปเลยหรือไงวะ....
“เป้ก็อายนะนก......แต่นกน่ารัก.....ขืนมัวอาย....เป้ก็ไม่มีทางเห็นว่านกน่ารักมากแค่ไหนน่ะสิ อือ อ่ะ อา”
ส่วนแข็งแกร่ง แทรกเข้าออกภายในร่าง จากอ่อนโยนกลับรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ จนทั้งสองร่างสั่นสะท้าน
สะโพกมนถูกกดกระชับแน่บแน่น ให้รองรับจังหวะการแทรกสอดที่รุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ
“นกไม่ไหวแล้วนะ........อีกนิดเดียว.....อดทนหน่อย อีกนิด.......อ๊า”
“เป้......เป้.......อืออออออออ....เร็วเข้า.....ไม่ไหวแล้ว” ปลายนิ้วจิกทึ้งที่หมอน เพื่อระบายความรู้สึกที่กำลังใกล้ถึงขีดสุด ไม่ไหว แล้ว มากกว่านี้ ไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว
หยดน้ำขุ่นขาว หลั่งทะลักออกมาจากร่างกายมากมายอย่างสุดที่จะกลั้น
พร้อมกับที่รับรู้ได้ถึง ความอุ่นร้อนที่ฉีดพุ่งเข้าไปภายในร่าง ทุกสิ่งทุกอย่างสงบนิ่ง
ปลายจมูกที่คลอเคลียอยู่ที่แผ่นหลัง จูบประทับ ที่ผิวเนียนขาวซ้ำอีกครั้ง ลมหายใจยังหอบหนักทำให้ได้ค่อยปรับเข้าสู่สภาวะปกติ
“นก.........รักนกนะ...........”
เป้ทิ้งร่างลงเคียงข้าง ร่างที่ยังนอนคว่ำหน้านิ่ง ๆ
เสียงกระซิบที่ข้างหูทำให้ปลาทองตาโต ต้องใช้หมอนอุดหูเอาไว้ ไม่เอา ไม่อยากรับฟัง ไม่อยากรู้อะไรทั้งนั้น
ทุเรศ............ทุเรศที่สุด...........ทั้งทุเรศทั้งน่าสมเพช
โดนทำขนาดนั้น เพิ่งจะรู้จักผิดชอบชั่วดี ก็ตอนที่ทำเสร็จไปเรียบร้อยแล้ว
ไม่รู้แล้วไม่รู้จะเอาหน้าไปซุกไว้ที่ไหนแล้ว..........มีผู้ชายเป็นผัว........แถมยังเป็นไอ้เป้บ้าอีกต่างหาก
คิดว่าจะแค่รักมันอย่างเดียวแล้วแท้ ๆ ทำไมถึงได้เลยเถิด ยอมมันขนาดนี้
ฝ่ามืออุ่น ๆ ลูบไล้ ที่แผ่นหลังเนียนขาวของร่างที่ยังสงบนิ่ง และแตะปลายจมูกลงมาที่กลางหลัง
“นก.........ตัวหอมจังเลย.......หอมทั้งตัว........น่ารักน่ากอด น่าหอมที่สุด.........เป้รักนกนะ...นก”
ไม่มีเสียงตอบ ไม่มีอะไรเกิดขึ้น นอกจากร่างที่นอนเคียงข้างนิ่งสงบอยู่อย่างนั้น
จนเป้ต้องพยายามพลิกร่างนั้นให้มาคุยกัน
“นก.......หันมาหน่อยสิ......นะ.....มาคุยกัน.....นกรักเป้มากขึ้นหรือเปล่า.......นก”
แต่จนแล้วจนรอด ก็ยังถูกผลักมือให้ออกห่าง จนไอ้เป้อ่อนใจ สุดท้ายจึงลุกขึ้นและเดินลงจากเตียง อ้อมมาหาคนที่นอนหันหลังให้
และก็ได้เห็น.....
“นก.....ขอโทษ....ร้องไห้ทำไม....อย่าร้องนะ.........นก....นก......บอกก่อนร้องทำไม.......เจ็บเหรอ....ยังเจ็บอยู่แน่ ๆ เลย.....นก”
พูดไปพูดมาก็ยิ่งอ่อนใจ.........สุดท้ายเลยนั่งลงที่ข้างเตียง และเอาคางเกยไว้บนฟูก ก่อนจะยกมือขึ้นลูบไล้เส้นผมของคนที่นอนร้องไห้นั้น อย่างอ่อนโยน
ดวงตากลมโตหรุบต่ำ ไม่ยอมมองหน้าของคนที่นั่งลูบผมตัวเองเล่น
จะให้ทำยังไง
ยอมเอง.........เคลิ้มเอง......รักเอง แต่พอรู้ตัว................................กลับรู้สึกเสียใจ ที่เกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้น...........เป้มันก็ทำเหมือนผู้หญิงคนอื่น ๆ ของมัน......ได้แล้วมันก็เบื่อ.........แล้วมันก็หาใหม่ไปเรื่อย ๆ สเป็คมันเดินกันให้เกลื่อน ผู้ชายด้วยกัน จะไปเหมือนผู้หญิงได้ยังไง......
“นานมั้ยกว่ามึงจะเบื่อกู........กูจะได้เตรียมทำใจล่วงหน้าก่อนถูกทิ้ง”
ดวงตากลมโต ช้อนสายตาขึ้นมองใบหน้าคมตาหยี ที่นิ่งเงียบ
“แล้วนกล่ะ.......ตอนนี้เป้รู้แต่ว่าทุกวันนี้นกเบื่อเป้......แล้วก็รำคาญเป้มากด้วย.....” ดวงตายิบหยีทอดมองที่ใบหน้าเปื้อนหยดน้ำตาของร่างที่นอนกระพริบตาฟังคำพูดของอีกฝ่ายเงียบ ๆ
“รักเป้มั่งป่าว.......ไม่เห็นเคยพูดให้ฟังชัด ๆ สักที เคยได้ยินแค่ครั้งเดียว........อยากฟังชัด ๆ บอกให้ดีใจหน่อยได้มั้ย”
ฝ่ามือที่ลูบไล้อยู่ที่เส้นผมนิ่ม ค่อยผละจาก และเกลี่ยหยดน้ำที่ข้างแก้มของปลาทองตาโต
“เป้รัก..........นก.....มากนะ....เสียใจเหรอที่เรารักกัน.......การเป็นของกันและกันแบบนี้เป็นเรื่องแย่มากเลยเหรอ....”
คำถามที่เอ่ยถาม ทำให้นกหรุบตาลงต่ำ ก่อนจะส่ายหน้าอย่างช้า ๆ
“ก็รักเหมือนกัน.....แต่กลัวว่าจะจะโดนเบื่อเขาสักวัน แล้วจะให้ทำยังไง”
แค่คำพูดคำเดียว กลับทำให้ไอ้เป้ยิ้มกว้าง และกดปลายจมูกเข้าที่แก้มเนียนใสอย่างสุดจะห้ามใจ
“หอมจังเลย.........นกหอม…ไหน...ขอหอมมือหน่อย.....มือก็หอม แก้มก็หอม ตัวก็หอม....”
ดวงตากลมโตทอดมองใบหน้าของคนบ้า ที่ไม่เคยฟังสิ่งที่พูดเลยสักนิด ถามอีกอย่างกลับตอบอีกอย่าง
ไอ้บ้าเป้......เลวมาก
“ไม่รักคงไม่อยากกอดอยากหอม..........ถอยหน่อย ถอย ๆ คืนนี้จะนอนกอดนก หอมนกทั้งคืนเลย”
เสียงหัวเราะแผ่ว ๆและใบหน้างอหงิกค่อยยิ้มออกมาได้ทำให้ไอ้เป้เองก็ยิ้มกว้างและหัวเราะกับความคิดของตัวเอง
........โง่อยู่นาน......ถ้าปล้ำแล้วมันน่ารักขึ้นขนาดนี้.........รู้งี้กูปล้ำไปนานแล้ว..........
TBC….
ความคิดเห็น