คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #180 : ปรัชญาช่างกล ฯ ภาค นก - เป้ ( ตอน ทะเลาะกันทุกวันสานสัมพันธ์สองเรา)
"เฮ้ยเธอ...เธออ่ะไม่ต้องงง แย่งเมียชาวบ้านเขาแบบนี้ไม่ดีนะ...ไอ้นั่นอ่ะ..มันเป็นเมียผม"
ไอ้เป้ตาหยี กระชากแขนของปลาทองตาโตออกห่างจากหญิงสาวหน้าตาน่ารักคนหนึ่ง ที่กำลังควงแขนปลาทองตาโต
และกำลังหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน
"ไอ้เป้ พูดเหี้ยอะไร...มึงจะหาเรื่องกับกูหรือไง" อาการมึนงง ยังคงอยู่ และเมื่อตั้งสติได้ ก็เห็นว่าสาวคนที่เพิ่งได้มาเบิ่งตากว้าง ตอนที่เห็นไอ้เป้ตาหยี ยื่นจมูกไปหอมแก้มของปลาทองตาโต แถมยังกอดแน่น และทำหน้าตากวนประสาทใส่อีก....แบบไม่สนใจสายตาคนรอบข้างเลย
"ไอ้เป้...มึง...มึงทำเหี้ยอะไรอ่ะ...เหมียว..เดี๋ยวก่อนครับ..เข้าใจผิดครับ..ผมไม่รู้จักมันครับ..เหมียว"
แม้จะพยายามแก้ตัวและสะบัดหนีจากการถูกกอดจากไอ้เป้ตาหยี แต่ก็ถูกกดแขนไว้แน่น เหมือนกับว่ามันไม่ยอมปล่อยง่าย ๆ ดึงดันที่จะหาเรื่องกันเห็น ๆ ตาหยี ๆ เบิ่งกว้างขึ้น มองใบหน้าของปลาทองตาโตและกัดฟันแน่น เหมือนให้รู้ว่าถ้า ยังไม่ยอมรับง่าย ๆ จะทำอะไรที่มากกว่านี้
หญิงสาวสะบัดหน้าหนี และเดินจากไป ก่อนจากธอยังด่า ให้อับอายชาวบ้านอีก
"อี๋..พวกเกย์..คิดจะหลอกผู้หญิงเล่น..ทุเรศจริง ๆ " เสียงไม่ใช่เบา ๆ เลย ดังขนาดที่ทำให้คนหันมามองกันได้
ปลาทองตาโต เดินหนี โมโหสุดขีด และเมื่อถูกกระชากแขน ก็เลยกำหมัดแน่น แต่ช้ากว่า ริมฝีปากของไอ้เป้ ที่ประทับลงที่ข้างแก้ม
ก่อนจะก้าวถอยออกไปสองก้าว และพับแขนเสื้อขึ้น เตรียมมีเรื่องด้วยเต็มที่ เพราะกำลังโมโหไม่ต่างกัน
"เหม็นชะมัด....มีแต่กลิ่นผู้หญิงติดตัว....เข้ามาเลยมึง...ซัดกันกลางห้างนี่แหละ...เอาให้แม่งระเบิดระเบ้อไปเลย ให้อายกันไปเลย
กูอ่ะเฉย ๆ ยังไงก็ได้ กูไม่สนใจอยู่แล้ว...แต่ถ้ามึงต่อยกู..นอกจากจะต่อย กูจะปล้ำจูบมึงด้วย เอาให้มึงมาเดินห้างนี้ไม่ได้เลย"
น้ำเสียงที่บอก แสดงให้เห็นชัดเจน ว่าทำจริง แน่ ๆ
ปลาทองตาโต ถึงจะโมโห แต่ก็จำใจต้องลดกำปั้นลง เพราะยังไม่หน้าด้านเท่า ก่อนจะตัดสินใจเดินผละหนี ด้วยความหงุดหงิดโมโห
และมีใครอีกคนวิ่งตามมา อย่างไม่ลดละ
"กูไม่ปล่อยมึงหรอก....อย่าหวัง...มึงกับกูเป็นคู่เกย์กัน....คราวก่อนมึงทำอะไรไว้มึงจำได้มั้ย...มึงก็ทำกับกูอย่างนี้เหมือนกัน..คิดว่ากูจะปล่อยไว้เฉย ๆ
หรือไง...ถ้ากูไม่ได้..มึงก็ไม่ได้เหมือนกันแหละไอ้นก...."
ขายาว ๆ ก้าว เข้ามาหาและคว้ามือของปลาทองตาโตเอาไว้
ถึงโดนสะบัดหนีก็ไม่ยอมปล่อย แถมยังแสยะยิ้มเหี้ยมเกรียมให้อีกต่างหาก
"มึงไม่รู้เหรอ น้องนกที่รัก....กูรักมึงมากกกกกกกกกกก...เพราะฉะนั้น..กูกับมึงต้องอยู่คู่กันอย่างนี้แหละ...อย่าคิดว่ากูจะปล่อยให้มึง
เล่นกูได้คนเดียว...ไป..กลับบ้านใช่มั้ย...กลับพร้อมกันนี่แหละ..ไป..ขึ้นรถด้วยกันเลยไอ้นก"
นอกจากความหงุดหงิดโมโหกันแล้ว....นับจากวันที่ทะเลาะกัน ซัดกันจะเลือดสาดวันนั้น
หลังจากนั้นมาก็เป็นแบบนี้ตลอด ต่างคนต่างไม่ยอมให้อีกฝ่ายอยู่อย่างสงบ
ตามกันเป็นเงาตามตัวยิ่งกว่าเก่า....และตอนนี้ก็ขึ้นมานั่งอยู่บนรถเมล์คันเดียวกันอีก
ไอ้นกทำเสียงฮึดฮัดในลำคอ อยากจะกระชากมาต่อยให้หายแค้น แต่กลับทำอะไรไม่ได้
"จับทำเหี้ยอะไร...มึงปล่อยมือกูเลยไอ้สัตว์เป้....มึงจะไปตายห่าที่ไหนก็ไปเลยแม่งเอ้ย...กูตกได้แล้วแท้ ๆ "
คำด่าไม่ได้ทำให้อีกฝ่ายสะดุ้งสะเทือน ยิ่งสะบัดมือหนี ก็ยิ่งจับให้แน่นขึ้น และทำหน้ายียวนกวนประสาทใส่
"ก็แล้วใครละที่ไปกระโดดจูบกู....เมื่อวันก่อนอ่ะ...มึงไม่ใช่หรือไง...เป็นไง..เจอมั่งเป็นไง..สะใจดีจะตาย..มึงชอบใช่มั้ยล่ะ
ก็มึงรักกูมากกกกกกกกกเหมือนกันนี่...เห็นไปประกาศกับผู้หญิงของกู...กูก็รักมึงเหมือนกันไอ้เหี้ยนก...เพราะฉะนั้นมึงอย่าหวัง
จะไปมีความสุขคนเดียวเลย...."
เสียงคำรามที่ลอดไรฟันออกมา ทำให้ไอ้นกยิ่งอยากจะถีบอีกคนให้ตกรถเมล์ลงไปซะเดี๋ยวนั้น
โมโหจนคลั่งก็เคยมาแล้ว อาละวาด จนถึงขนาดเตะโต๊ะในห้องเรียนใส่ไอ้คนที่จับมือเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย
และก็ถูกเอาคืนด้วยการถูกทุ่มเก้าอี้ใส่....เจ็บตัวกันไปหลายรอบ...และตอนนี้กำลังเจ็บใจอย่างถึงที่สุด
แต่กลับทำอะไรไม่ได้เลย เพราะทำอะไรไป ก็ถูกเอาคืนไม่ต่างกัน วิธีการเดียวกัน
แขนข้างซ้ายยังเป็นรอยเพราะถูกชก..และก็เห็นที่หลังมือของไอ้เป้ ยังมีรอยถูกกระแทกเมื่อวันก่อน รอยยังไม่ทันจางยังเป็นรอยช้ำอยู่
ศรีษะของคนที่ทะเลาะด้วย เอนซบลงที่ไหล่ของปลาทองตาโตเหมือนทุกวัน...และก็เห็นมันหลับตาลง แต่มือยังคงไม่ยอมปล่อยยังคงจับแน่นไว้อย่างนั้น
แถมยังยกขึ้นมาแตะที่จมูก และทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นซะอีก
เป็นแบบนี้ทุกวัน ทะเลาะกันทุกวัน แล้วก็โดนพาลากกลับบ้านทุกวัน
ดวงตากลมโต เหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างรถ กุมหัวด้วยความเบื่อหน่าย
และกัดฟันกรอด อยากจะฆ่าให้ตาย...ตาย ๆ ไปซะให้รู้แล้วรู้รอดกันไปเลย
โมโหจนแทบอยากจะบ้าตายอยู่แล้ว แต่พอถึงเวลานี้ทีไร ไอ้คนที่ทะเลาะด้วย ก็มาซบไหล่แล้วก็หลับลงได้อย่างง่าย ๆ
เหมือนไม่สนใจสักนิด ว่าเมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมา ทะเลาะกันจะเป็นจะตาย
แล้วดูไอ้เป้มันทำ...ตอนนี้หลับสบายไปเฉยเลย
โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย โมโหเว้ย โมโหจริง ๆ จะทำยังไงกับมันดีวะเนี่ย กลุ้มเว้ยยยยยยย
TBC....
ความคิดเห็น