[Yaoi] ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง by aoikyosuke

ลำดับตอนที่ #16 : ปรัชญาช่างกลฯ ภาค เส่ง-เปา (ตอน รักกับไม่รักมันต่างกัน)

 ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา (ตอน รักกับไม่รักมันต่างกัน)






ก็สมควรแล้วที่มันจะออกมาเป็นแบบนี้
ในเมื่อทั้งไอ้เปาและไอ้เส่งไม่เคยจะได้คุยดี ๆ กันสักครั้ง
ที่มีอะไรกันไปแบบนั้นมันก็เพราะเมา เป็นเพราะฤทธิ์เหล้า
ต่างฝ่ายต่างก็ไม่ได้ต้องการให้มันเป็นแบบนี้
เพราะว่าแย่งผู้หญิงกัน
ไป ๆ มา ๆ ก็ตามฆ่ากัน จองล้างจองผลาญกันทุกวัน

แต่เหนือกว่านั้น ......
สิ่งที่คนอย่างไอ้เปาได้สัมผัส
ได้รู้สึก อย่างไม่เคยรู้สึกก็คือ

ตอนนี้.....มันตกหลุมรักไอ้เส่งไปแล้ว
รักจนถอนตัวไม่ขึ้น
รักมากกว่าผู้หญิงที่เคยแย่งกัน
รักมากกว่าผู้หญิงคนอื่น ๆ ที่เคยผ่านเข้ามาในชีวิต

แล้วยังไงล่ะ ในเมื่อ.....
เส่งมันก็เป็นผู้ชาย
หน้าหล่อ ตาคม หุ่นแมนได้ใจ แค่โปรยยิ้มให้หญิงก็เหลียวหลัง มองกันคอแทบหัก
แล้วตัวไอ้เปามีดีตรงไหนกัน
ตัวอย่างกับตึก หนวดเครารกครึ้มเป็นพัก ๆ หาความน่ารักที่ไหนก็ไม่มี
แล้วไอ้เส่งมันจะมาตาบอดได้ยังไงกัน
ยังไงผู้หญิงขาวสวยหมวยเอ็ก อย่างผู้หญิงคนนั้น
ก็ต้องโดนใจกว่าเป็นไหน ๆ อยู่แล้ว
แล้วนี่ไอ้เปาจะตามมาทำไมกัน ตามมาให้รู้ให้เห็นว่าเขามีความสุขไปถึงไหนต่อไหนกันงั้นเหรอ

แล้วมันไม่เจ็บเลยหรือไง
รักข้างเดียวแบบนี้....ทุเรศตายห่า
หลงรักคนที่ฆ่ากันแทบตาย... หาเรื่องตีกับมันแทบตาย
พอมารู้ตัวอีกที ก็ขาดไอ้เส่งเมียรักไม่ได้ไปเสียแล้ว

เส่งเมียรักเหรอ....
ตลกตายเลยไอ้เปาเอ้ย....เรียกเขาอย่างนั้นทุกวัน โดยที่เขาไม่เต็มใจ ไม่เคยสนใจเลยสักนิด
แค่คิดว่าแหย่มันเล่น แกล้งให้มันอกแตกตาย แล้วไงล่ะมึงไอ้เปา
พอทีนี้ล่ะก็..อยากจะให้เขามาเป็นเมียรักจริง ๆ ก็ทำไม่ได้
ในเมื่อไอ้เส่งมันเกลียดเขาขนาดนี้...... ตายไปอีกสิบชาติก็ไม่มีหวังหรอกไอ้โง่เปาเอ้ย
แล้วไปนอนละเมอเพ้อพกถึงเขาทุกวัน ให้ได้อะไร...
ให้ตัวเองได้รับรู้เหรอ..
ว่าเวลาไอ้เส่งมันมีความสุขมาก ๆ ตัวมึงเองแหละไอ้เปา ต้องมานั่งร้องห่มร้องไห้เสียใจอย่างนี้
ไอ้โง่เปาเอ้ย...
มึงนี่มันโง่จริง ๆ
ทั้งโง่ ทั้งทุเรศ ทั้งน่าสมเพช จะหาใครมาอุบาทว์กว่ามึงอีกมีมั้ย ทั้งประเทศไทยเนี่ย

ไอ้เปายืนนิ่ง ....

หัวใจแตกร้าว...
เจ็บจนหายใจแทบไม่ออก..
ยืนนิ่งรอเวลา..ให้เขาเสร็จสมอารมณ์หมายกัน

แล้วก็แค่ขอเจอหน้าไอ้เส่งเมียรักที่มันทึกทักเอาเองอีกสักครั้ง

แล้ว.....

แล้ว.....

ไอ้เปากัดปากตัวเองแน่น
น้ำตามันยังไม่หยุดไหล
ทำยังไงใจก็ไม่สงบลงซะที

จะไปลากไอ้เส่งลงมา แล้วมันมีสิทธิ์อะไรจะไปทำอย่างนั้น
แฟนไม่ใช่ คนรักไม่ใช่ ผัวเหรอ...ก็ไม่ใช่อีก ไอ้เส่งไม่เคยเต็มใจเป็นเมียมันสักนิด
แม้แต่เพื่อนก็ไม่ใช่
แค่คนรู้จัก.......ระหว่างเขาและไอ้เส่งเป็นแค่คนรู้จักแค่นั้นเอง
คนรู้จักที่ไอ้เส่งมันไม่เคยอยากรู้จักด้วยซ้ำไป

***********************

เฮอะ.....ลีลายัยนี่ยังเด็ดเหมือนเดิม แต่ว่าน่าเบื่อชะมัด
ทำ ๆ เสร็จแล้ว กูจะอยู่ทำไมล่ะวะเนี่ย
ชิ่งแม่งเลยดีกว่า...

ไอ้เส่ง อาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อย ยืนเสยผมหน้ากระจก ไม่ได้สนใจยัยผู้หญิงบนเตียงเลย
เออ กูนี่แม่งหล่อจริง ๆ หล่อ กว่าไอ้เปาหน้าเหี้ยสิบเท่าเลยหนี่หว่า
แหม แค่ความหล่อกูก็กินขาดไอ้สัตว์เปา ไปหลายขุมแล้วโว้ยยยยยยย

“พี่เส่ง...คบกับแอนต่อนะพี่เส่ง...” ยัยบ้านั่นลุกขึ้นมาพัวพันนัวเนียกับร่างสูงหน้าหล่อที่แต่งตัวเรียบร้อยแล้ว

“อย่าเลย...เลิกแล้วก็เลิก...ช่วงนี้พอดีมีคนใหม่แล้วด้วย...แอนก็ไปหาเอาใหม่เถอะ”
โอ้โห ..ไอ้เส่งมึงช่างเป็นเมียรักที่ร้ายกาจชิบหายเลยว่ะ ฟันเสร็จแล้วตีจาก เลวไร้ที่ติจริง ๆ

“อะไรนะพี่เส่ง...แล้วแอนจะทำยังไงล่ะ...ก็ไหนพี่เส่งบอกว่าเราจะมาคบกันใหม่ไง..แบบนี้แอนไม่ยอมนะ”
ยัยผู้หญิงคนนั้นกระทืบตีนโหยงเหยง แทบจะชักดิ้นชักงอตาย
อุตส่าห์เอาไปคุยซะทั่ว ว่าเบื่อพี่เส่งเมื่อไหร่ก็จะทิ้ง ให้ใครอิจฉาเล่น
พี่เส่งที่ผู้หญิงทุกคนอิจฉา ที่ยัยบ้านี่ได้ครอง แล้วตอนนี้แค่กระดิกมือพี่เส่งก็จะกลับมาหา มาเอาใจเหมือนเดิม แล้วนี่อะไร พี่เส่งจะเลิกเหรอเนี่ย
ไม่ยอมนะ ยังไงก็ไม่ยอม
ห้ามเลิกนะพี่เส่ง นี่เพิ่งเลิกกับไอ้เวทมาหมาด ๆ ขืนง้อพี่เส่งไม่สำเร็จจะเอาผู้ชายหล่อ ๆ ที่ไหนควง
ให้เพื่อนอิจฉาเล่นกันล่ะ

“ไม่ได้พูดสักคำว่าจะกลับมาคบกัน...จะกลับบ้านนอนแล้ว..ค่าโรงแรมจ่ายให้แล้ว...ไปนะ”

อืม...สุดยอดของความแสบเช่นกัน
ไอ้เส่งเดินลิ่วออกมา ผิวปากไปเรื่อย
ทิ้งให้ยัยผู้หญิงน่ารังเกียจ ร้องกรี๊ด ๆ อยู่ในห้องคนเดียว
โดยที่มันเดินตัวเบา สบายปลอดโปร่ง เดินลงมาอย่างมีความสุข เอามือล้วงกระเป๋า
เดินด้วยท่าทางสุดเท่ห์ แมนสุดชีวิต เท่านี้ ศักดิ์ศรีลูกผู้ชายกูก็กลับมาแล้ว
แค่โดนฟันข้างหลังไปทีเดียว ลืม ๆ มันไปซะเถอะ
เมาแม่งขนาดนั้น ไม่รู้ตัวหรอกว่าทำอะไรไปบ้าง

ฮ่า ฮ่า ฮ่า
กูไม่ได้เป็นเกย์เว้ย

คราวนี้กูก็ไปจัดการไอ้เหี้ยเปา ได้อย่างสบายใจแล้ว

แหม....ทำไมกูนี่ทั้งเก่งทั้งฉลาดอย่างนี้วะ

ฮ่า ฮ่า ฮ่า

หมีควายตาคมเดินหัวเราะอย่างสบายใจ
โดยที่ไม่รู้เลยว่า ถ้ามันเจอหน้าไอ้เปาอีกครั้ง
มันจะไม่มีทางคิดอย่างนี้เลย แม้สักนิดเดียว

TBC……