คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #131 : ปรัชญาช่างกล ฯ ภาค อารยะ-อิท (ตอน ลัก....(รัก) )
แยม แยม แยม แยม เอาสีไหนดี แยม แยม แยม สีนี้ดีม้ายยยยยยยยยยย ม่ายดี ม่ายดี เอาสีนี้ดีกว่า
แยม แยม แยม แยม เอาสีนี้ดีที่สุดเลย
อิทธิพล คนติดลูก กำลังนั่งเลือกเสื้อเด็กอ่อนอย่างเมามันส์ สีไหนก็ไม่ชอบ สีไหนก็ไม่ถูกใจ
เลือกไปเลือกมา เลยชักงง
“แม่...แยมใส่เสื้อสีอะไรดีแม่.........” เสียงตะโกนที่ดังลั่นเข้าไปในห้องน้ำ ทำให้แม่ของอิทธิพลต้องตะโกนด่ากลับมา
“ไอ้อิท...เสื้อผ้าเด็กที่ไหนเขาจะให้มีสีวะ มันอันตรายกับผิว เอ็งนี่ท่าจะเพี้ยนหนักแล้ว มันมีอยู่สีเดียวไม่ใช่เหรอ
ลายกระจิ๊บกระจ๊อย เขาเรียกว่าสีหรือไงวะไอ้อิท”
เสียงตะโกนด่าทำให้อิทธิพลถึงกับอึ้ง และเพ่งมองที่เสื้อเด็กอ่อน ที่มีลายการ์ตูนเล็ก ๆ บนเนื้อผ้านิ่ม ๆ
แล้วก็ถึงได้พยักหน้า
อ่อ....มันมีสีขาวสีเดียวนะ ไอ้ลายจุดเล็ก ๆ พวกนี้ไม่นับว่าเป็นสี อ่อ เข้าใจแล้ว อือ อือ เป็นแบบนี้นี่เอง
ทั้งผ้าอ้อม และเสื้อผ้าเด็กอ่อน ถูกพับ ใส่ลงไปในตะกร้า แล้วอิทธิพลก็แนบหน้าลงไปในตะกร้าผ้า
เอียงแก้มให้สัมผัสกับเนื้อผ้านิ่ม ๆ แล้วก็อมยิ้มชอบใจ
ผ้าหอม....หอมน้ำยาซักผ้าเด็ก....
ตัวแยมก็หอม หอมกลิ่นแป้งเด็ก
“แม่........แยมอาบน้ำเสร็จยังแม่....จะทาแป้งให้แยมแล้ว...วันนี้มีแป้งกลิ่นใหม่นะแม่.....”
เสียงตะโกนเรียกของอิทธิพล ทำให้แม่ต้องเดินอุ้มหลานออกมา และเด็กหญิงก็ทำเสียงอ้อแอ้ อ้อแอ้
เหมือนกับว่าอยากลองแป้งใหม่
ซึ่งไอ้อิทมันคิดไปเอง ว่าลูกอยากลองแป้ง เด็กหญิงแยมไม่ได้รู้เรื่องด้วยเลย
“เห็นมั้ยแม่....แยมอยากทาแป้งแล้ว....แยมมาเร็ว วันนี้ซื้อแป้งสูตรเย็นมาฝาก เย็นสบายแน่แยมเอ้ย”
เด็กหญิงตัวเล็กถูกส่งให้กับอิทธิพล และไอ้พ่องี่เง่าอย่างอิทธิพล ก็หัวเราะอย่างมีความสุข
ก่อนจะโดนเบิ๊ดกะโหลกไปหนึ่งครั้ง จากฝ่ามือของแม่นั่นเอง
“ไอ้อิท.........หนูแยมจะทาแป้งนี้ได้ยังไง โหยเดี๋ยวแม่ตบหัวทิ่มเลย”
แม่ตบไปแล้ว แต่เพิ่งมาบอกว่าจะตบให้หัวทิ่ม อิทธิพลเงยหน้ามองหน้าของแม่ตัวเองแล้วก็ทำหน้างอก่อนจะหยิบแป้งเด็กออกมา
และฉลากแป้ง ถูกปากกาเมจิกสีน้ำเงินเขียนข้อความ ว่า.........แป้งเย็น...สูตรโคตรเย็นสบายตราพ่ออิทสุดหล่อ
“แยมไม่รู้หรอกแม่ ว่ามันเป็นแป้งเย็นปลอมอ่ะ....อุตส่าห์ลงทุนวาดเลยนะ...ทำไมแม่ต้องตบหัวอิทด้วยอ่ะ”
แม่ของอิทธิพลถึงกับยืนมองลูกชายด้วยความตกตะลึง ไม่คิดว่าลูกจะเพี้ยนขนาดนี้ สุดท้าย ก็ต้องหัวเราะออกมา กับความคิดแปลก ๆ ของลูกชาย
“เออแม่ขอโทษ....เอ็งจะขี้งอนไปถึงไหนวะ...เป็นพ่อคนแล้วนะไอ้อิท....นี่เอ็งงอนมาก ๆ สาวที่ไหนจะมาตามง้อเอ็งนักหนาวะ ไหนบอกแม่ซิ”
อิทธิพลไม่ได้สนใจที่แม่พูด แต่กลับนำเด็กหญิงมาวางที่ฟูกเด็ก และเทแป้งลงไปบนผิวอ่อนนิ่มของเด็กหญิงที่ยกแขนยกขาไปมา ก่อนจะทำเสียงอ้อแอ้ อ้อแอ้ และหัวเราะออกมา
“แยม หอม หอม.....แยมทาแป้งเย็นกัน.....จะได้เย็นสบาย”
อิทธิพล หยอกล้อกับลูกสาว อย่างเพลิดเพลิน ก่อนจะร้องเพลงเสียงดังหงุงหงิง หงุงหงิง ฟังไม่รู้เรื่อง จนแม่ต้องเอ่ยถาม
“ร้องเพลงอะไรวะไอ้อิท.....” แม่เอ่ยถาม และอิทธิพลก็หันมามองหน้าแม่ ทำหน้าเหมือนงงจัด ทำหน้าเหมือนไม่เข้าใจคำถาม
“เพลงแยมสุดยอดน่ารักไงแม่......ไม่เคยได้ยินเหรอ...แยม แยม สุดยอดน่ารัก ของพ่ออิท พ่ออิทสุดหล่อพ่อแยม แยม แยม น่ารัก”
อิทธิพล ร้องเพลงบ้า ๆ บอ ๆ ต่อไป และแม่ถึงกับส่ายหน้า พร้อมกับหัวเราะออกมา ด้วยความขำ
ไอ้อิทบ้าแล้วจริง ๆ ตั้งแต่มันมีลูก ไอ้อิทมันเลยบ้าไปแล้ว อะไร อะไรก็แยมไปหมด ไม่เคยคิดว่าลูกชายจะเป็นได้ขนาดนี้ สงสัยโตขึ้น แยมคงโดนไอ้อิท มัดติดกับตัวไม่ให้ไปไหนแน่ ๆ คิดแบบนี้แล้วก็ยิ่งขำกับลูกชาย ที่เกิดอาการเพี้ยนขนาดหนัก
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อารยะ นั่งรออยู่ที่เดิม ที่ ๆ จะได้เจออิทธิพลได้สะดวก เพราะไม่ว่ายังไง มันก็ต้องผ่านมาทางนี้ เพื่อขึ้นรถเมล์ไปเรียนในตอนเช้า.................และก็ได้เห็นจริง ๆ ว่าไอ้เหี้ยอิท มันเดินลิ่วมาแต่ไกล
ให้กูรอนานเหลือเกินนะ กว่าจะโผล่หัวมา เวลาอยากเจอไม่เสือกให้เจอ เวลาไม่อยากเจอ เสือกเจอกันนัก
คนที่นั่งรอเพื่อหาเรื่อง ทำให้อิทธิพลขมวดคิ้วมุ่น ด้วยความเบื่อหน่าย และรำคาญ มันมาอีกแล้ว จะมาพูดอะไรเหี้ย ๆ อีกแล้วใช่มั้ย กูล่ะหน่าย เซ็งกับไอ้บ้านเหี้ยนี่จริง ๆ มันจะคิดแย่งลูกกูไปถึงไหนกันวะ แม่งเอ้ย
แล้วก็เหมือนเดิม อิทธิพลทำเหมือนไม่เห็นอารยะอยู่ในสายตา ไม่ทักทาย ไม่ด่า ไม่ยุ่งเกี่ยว
ไม่แม้แต่จะมองเลยสักนิด
เดินผ่านหน้าอารยะไปแล้ว และเดินเลยไปเหมือนไม่รู้จักกัน
อารยะ หันไปมองคนที่เดินจากไป และค่อยเดินตามร่างนั้นมาอย่างช้า ๆ
และเดินใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ จนอิทธิพลต้องรีบหันกลับไปมอง เพราะรู้ถึงความไม่ชอบมาพากล ของอารยะ
“ไอ้เหี้ยยะ........มึงตามกู..อื้ออออออออออ อือ”
คำด่ากำลังจะพรั่งพรูออกมาจากริมฝีปาก แต่ร่างกายกลับอ่อนล้าและชาวูบ ไปชั่วขณะ ยังไม่ทันคิด ยังไม่ทันพูด สติกลับดับวูบลง
ร่างสูงทิ้งกายลง สู่อ้อมแขนของอารยะที่ยืนรอรับเอาไว้
รถแท็กซี่ถูกโทรเรียกให้เข้ามาในซอย พร้อมกับที่อารยะประคองร่างของอิทธิพลขึ้นไปบนรถ
“เพื่อนผมเป็นลมครับพี่.....เดี๋ยวไปที่ซอย...............นะครับพี่”
อิทธิพล เอ่ยบอกคนขับ และขึ้นไปนั่งเคียงข้างกับคนที่นอนสลบไสลไม่ได้สติ กดให้ศรีษะมนมาซบอยู่ที่ไหล่
ก่อนจะหัวเราะออกมาเสียงเบา
“ถึงคราวกูมั่งแล้วไอ้อิท.....”
อารยะยิ้มเยาะร่างที่เอนซบอยู่ และก้มมองเสี้ยวหน้าซีดเผือดของอดีตเพื่อน สมองมีแต่ความคิดชั่วร้ายเต็มไปหมด ได้ล้างแค้นมันซะที สะใจ บอกได้คำเดียวว่าสะใจ
**********************************
ช่วยด้วยยยย อิทโดนยะฉุด
ความคิดเห็น