คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #124 : ปรัชญาช่างกล ฯ ภาค ปัง-ปอนด์ (ตอน เมื่อคนรักอ่อนแรง) (END)
“ตั้ม..ปกติเนี่ย..ไอ้ปอนด์มันซักผ้าเองป่ะ” ลุ้นเขาดีนักนะครับคุณทัตแฟนตั้ม เป็นไงล่ะทีนี้
พอไอ้ห้อง 442 มันซัดกันไปจริง ๆ อาการเอ๋อแดกก็มาเยือนคู่รัก คู่แสบ คู่นี้จนได้
“เห็นหนมปังซักประจำ....ตากหนมปังก็ตาก..รีดหนมปังก็รีด..ห้องเราหนมปังก็เป็นคนมาทำให้”
คุณหนูตั้มแฟนที่น่ารักนั่งกัดแอปเปิ้ลไปเรื่อย และเดินออกมาที่หน้าระเบียงเพื่อจะแหงนหน้าขึ้นไปดูว่า
วันนี้ใครเป็นคนตากผ้ากันแน่ ถ้าเป็นไอ้ปอนด์ตากเอง ฟ้าถล่มแน่
และตั้มก็ตาค้าง เมื่อฟ้ากำลังจะถล่มลงมาจริง ๆ เงยหน้าพอเห็นว่าใครยืนตากผ้าท่าทางขะมักเขม้นอยู่ ก็เลยต้องตะโกนถาม
“เอ้ย.....คิดไงซักผ้าตากผ้าเองวะไอ้ปอนด์...ถูกหนมปังทิ้งแล้วหรือไง...” เสียงตะโกนก็ไม่ได้ดังมากมายแต่ก็พอให้คุณชายปอนด์ร้อยอารมณ์โผล่หน้าออกมายืนยิ้มได้
“เปล่า...ก็อยากทำมั่งอ่ะ...ไม่มีอะไร...” ตอบเสร็จปุ๊บไอ้ปอนด์ก็รีบเข้าห้องไปในทันทีไม่รอให้คนข้างล่างถามต่อ
ขือรอให้ถามก็ไม่รุ้จะตอบยังไง อาย ๆ ไงก็ไม่รู้ แบบว่าเขิน ๆ อ่ะ
ร่างสูงนั้นเดินเข้าห้องไปแล้ว และปัดกวาดทำความสะอาดห้องเรียบร้อย ก่อนจะปลุกคนที่นอนหลับไม่รู้เรื่องให้ตื่นขึ้น
“หนมปัง...จะกินอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า....ปอนด์จะไปซื้อให้” แสนจะเป็นคนดีมากกกกกกกกกกก
หารู้ไม่...หลายวันมานี้ ไอ้ปอนด์ไก่อ่อนได้พัฒนาการเป็นไก่ชนไปเสียแล้ว
ไม่รู้ไปเอาแรงมาจากไหนมากมาย ยิ่งซัดได้ยิ่งเล่นไม่เลิก
คนตัวบางร่างเล็ก เลยนอนสลบไม่รู้เรื่องทุกวัน...ดีที่เป็นช่วงปิดเทอมไม่งั้นล่ะก็....ตายยยยยยยยยยยยยยยย
ร่างนั้นยังคงนอนนิ่งไปขยับ จนคนตัวสูงกว่า ต้องเล่นมุขเดิม คือกัดเข้าให้ที่ไหล่มนนั้น
ซึ่งปัจจุบันมันแทบไม่มีพื้นที่จะให้กัดอยู่แล้ว....
และก็ได้ผมเมื่อหนมปังปรือตาตื่นขึ้นมาเล็กน้อย แล้วก็เหมือนจะพูดอะไรแล้วก็นอนหลับลงไปต่อ
ไม่มีแรงจะพูดอีก
ไอ้ปอนด์ก็เลยต้องนั่งขำ
หนมปังเอ้ย...หนมปัง
ใครบอกให้เกิดมาน่ารักขนาดนี้ล่ะว้า
ก็กะว่าเออจะเลิกทำสักสองสามวัน
แต่ไหงพอตกกลางคืนก็เล่นไม่เลิกไปได้ทุกที
ยิ่งรุนแรงแค่ไหน หนมปังก็ยิ่งชอบเท่านั้น
เคยลองอ่อนโยนดู....แต่มันดูเบื่อ ๆ เซ็ง ๆ พิกล
พอกัดกันไป ทำกันไป เออ....แหม..มันสนุกดีพิลึก
หลังมีแต่รอยเล็บของหนมปังเต็มไปหมดแล้วเนี่ย
ส่วนไหล่ของคนจิกเล็บเหรอ......มีแต่รอยฟันที่เขากัดย้ำไปจนไม่เหลือพื้นที่แล้วนั่นน่ะ
นี่มันแปลกป่าววะเนี่ย ที่รู้สึกชอบกับเรื่องแปลก ๆ อย่างนี้
“อื้ออออออออ หอมจังเล้ยยยยยยยย ใครกันน๊าเนี่ยเดี๋ยวก็กินทั้งกลางวันกลางคืนเลยนี่”
คนโรคจิตกับคนรักคนโรคจิต อันไหนมันพิสดารกว่ากันวะเนี่ย
คนแกล้งคนหลับกดจมูกหนัก ๆ เข้าที่แก้มของคนนอนหลับไม่รู้เรื่อง และก็ไล้ปลายลิ้นเล่นที่ซอกคอ
จนทำให้คนหลับไม่รู้เรื่องต้องหัวเราะออกมา เพราะทนกับความจักจี้ไม่ไหว
“กินอะไร...ลุกก่อนเร็ว....ลุกมาบอกก่อนจะกินอะไร....” ก็เพราะว่ารัก ร๊ากกกกกกกกก รัก
ไอ้ปอนด์ที่ไม่เคยทำอะไรเองเลย ถึงได้ดึงให้ร่างเล็กบางนั้นลุกขึ้นนั่งและกอดเอวเอาไว้ก่อนจะถามย้ำอีกครั้ง
“กินอะไร....ไหนบอกก่อนเร้ว...จะไปซื้อแล้ว...”
กอดก็กอดไปเรื่อย หิวก็หิว แต่พอเห็นร่างบางในอ้อมแขนปรือตาขึ้น ช้า ๆ นัยย์ตาหวานหยาดเยิ้ม ก็เลิกหิวทันที
ร่างบางนั้นทำท่าจะตอบแต่ก็ต้องเงียบกริบ ทิ้งตัวลงไปนอนบนเตียงอีกครั้ง
เมื่อถูกร่างสูงใหญ่กว่าตามลงมาทาบทับ
“กินหนมปังก่อนดีกว่า...แก้หิว...เดี๋ยวระหว่างทำก็คิดไปแล้วกันว่าจะกินอะไรดีนะหนมปังนะ...”
รอบที่เท่าไหร่ของวันไม่รู้สำหรับวันนี้
เมื่อกี้ก็สัญญากับตัวเองไว้แหมบ ๆ ว่าจะไม่รังแกหนมปังอีก
แต่พอเห็นดวงตาเศร้า ๆ นั้นช้อนสายตาขึ้นหวานหยาดเยิ้ม....
ไอ้ปอนด์ก็ไม่เอาแล้วสัญญิงสัญญา แม้ร่างนั้นจะนิ่วหน้าด้วยความเหนื่อยอ่อนบ้าง
แต่เมื่อถูกโอบรัดแผ่นหลังไว้แนบแน่น อาการไม่ยอมตื่น ก็ตื่นขึ้นได้แบบกะทันหันทันที
“เอ้ยยยยยยยยยยยย ไอ้ปอนด์....มึงทำอะไรเพื่อนกูวะเปิดเว้ยยยยยยยยยย เปิด”
เสียงเคาะรัวประตูห้องจากคนข้างนอกไม่ได้ทำให้คนที่กำลังแสดงความรักกันอยู่สนใจได้สักนิด
“ก็ทำเหมือนมึงกับตั้มไง.....รบกวนผัวเมียเขาไปซะทีสิโว้ยยยยยยยยย”
อย่าหวังว่าหนมปังจะตอบ เพราะคนอ่อนแรงตัวอ่อนปวกเปียกตาปรือ ยิ้มหวานให้กับร่างที่กอดรัดแนบแน่นอยู่
เสียงเคาะประตูพร้อมกับการโวยวายของคนหน้าห้องยังไม่ยอมหยุด แต่เรื่องอะไรคุณชายปอนด์ร้อยอารมณ์จะลุกขึ้นไปเปิดกันล่ะ
มันก็ได้แต่หัวเราะออกมาเสียงเบา
ไอ้ทัตเอ้ย......คิดขัดขวางทางรักของกูเหรอ....อีกนานว่ะ...กว่าฝีมือจะเทียบกูได้
อันนี้ทำให้เกิดความรำคาญเล็กน้อยแค่นั้น ทำเป็นไม่สนใจไปซะก็หมดเรื่อง ฮ่า ฮ่า ฮ่า ขำว่ะ
“หนมปัง.....รักปอนด์ป่ะ.....” น้ำเสียงอ่อนโยนเอ่ยถามคนที่แทบไม่ยอมลืมตาแต่ก็ยังยิ้มออกมาได้
“รัก.....ถ้าให้ตายแทนล่ะก็..เราทำให้ได้”
ไม่รู้ว่าประโยคนี้มันกระแทกโดนอวัยวะส่วนใดของคุณชายปอนด์
ในขณะที่เวลาอื่นเลิฟซีนดุเดือดคือ ฟัดกันไป กัดแขนกัดไหล่กันไปเรื่อยจนเลือดสาด
แต่อารมณ์นี้ ฟัดกันไป อีกคนร้องไห้ อีกคนหลับตาหัวเราะ
อย่านึกว่ามันจะเป็นอุปสรรคกับบทรักเร่าร้อน
แบบนี้ก็ตื่นเต้นดีไปอีกแบบนะเนี่ย.......
คุณชายปอนด์ร้อยอารมณ์.....นิ่งคิดเล็กน้อย
และยังคงมุ่งมั่นกับการรังแกคนรักต่อไป
อีกหลายครั้งหลายหน
เป็นนานสองนาน
นาน…..
อีกนานเท่านานเมื่อความรักของทั้งคู่ยังคงอยู่
และตลอดไป
ส่วนตัวมารที่จะมาขัดขวางความรักนะเร้ออออออออ มันยังคงกระหน่ำเคาะประตูต่อไป
ฝันไปเหอะว่าไอ้ปอนด์จะลุกขึ้นไปเปิด ชาติหน้าตอนบ่าย ๆ นั่นแหละเว้ยไอ้ทัต...5 5 5 5 5
Fin.......
***************************
จบลงอย่างสวยงาม
กุ๊กกิ๊กมาแล้วสองภาค ภาคต่อไปไม่รับรองความปลอดภัยนะค่ะ แต่เป็นภาคที่คนโพสชอบมากกกกกกก
ความคิดเห็น