คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #119 : ปรัชญาช่างกล ฯ ภาค ปัง-ปอนด์ (ตอน ขอให้ทุกวันมีแต่ความสุข)
“ปัง...ไอ้เหี้ยทัต...มึงว่าอะไรปัง...มึงว่าอะไรห๊า...มึงรู้มั้ยว่าปังหายไปแล้ว ปังหายไปแล้วมึงรู้มั้ย
มึงบอกกูทีว่าปังหายไปไหน ปังหายไปไหน ห๊า...มึงบอกกูที...” คุณชายปอนด์ร้อยอารมณ์แทบเป็นบ้า
หลังรู้แน่แล้วว่าหนมปังหายไปแล้ว และไอ้ทัตที่กลับมา ก็ยอมรับว่าเอ็ดหนมปังไปจริง ๆ
ร่างสูงไม่รอช้าไม่เอาคำตอบ วิ่งพรวดพราดออกไปตามหา
เพราะไอ้ทัตบอกว่าหนมปังเพิ่งออกไปไม่ถึง 15 นาทีหนมปังก็คงจะยังอยู่แถวนี้แน่ ๆ
ทัตพงษ์วิ่งตามออกไปด้วย โดยมีตั้มช่วยตามหาอีกแรง
โทรศัพท์หาก็ไม่รับสาย บางทีหนมปังอาจจะยังอยู่ ไอ้ปังมันไม่เงินติดตัว มันจะไปไหนได้ไกล
เผลอ ๆ มันคงจะยังอยู่แถวนี้ก็ได้
พระอาทิตย์ใกล้ตกดินแล้ว ใกล้ค่ำอย่างนี้แล้วไอ้ปังมันจะไปนอนที่ไหน
ยังไงต้องรีบหาไอ้ปังให้เจอก่อน แล้วเรื่องอื่นค่อยว่ากัน
“หนมปัง...ปังงงงงงงงงง “ ร่างสูงตะโกนเรียกไปเรื่อยทาง ยังไงหนมปังก็น่าจะไปไหนไม่ได้ไกล
วิ่งวนไปวนมาหลายรอบแล้ว แต่ก็ไม่วี่แววว่าจะได้เจอสักที
หนมปังไปไหน จะทิ้งปอนด์ไว้แบบนี้จริง ๆ เหรอ หนมปังไปไหนกัน
คุณชายปอนด์ร้อยอารมณ์เกิดมาไม่เคยห่วงใครมากมายขนาดนี้ ขอให้ปังไม่เป็นอะไรด้วยเถอะ ขอให้ปังไม่เป็นอะไร
“ไอ้ปอนด์..เดี๋ยวกูไปทางโน้น แล้วมึงไปทางสวนสาธารณะแล้วกัน มีทางออกไปที่ถนนอีกทาง แล้วเดี๋ยวเจอกัน”
ทัตพงษ์ออกคำสั่งเสร็จก็แยกไปคนละทาง พร้อมกับตั้ม
ร่างสูงของไอ้ปอนด์วิ่งไปที่สวนสาธารณะ บางที ถ้าโชคดีอาจได้เจอหนมปังอีกครั้ง
ทำไมเหรอ...ปอนด์ทำอะไรผิดนักหนา ปังถึงไอ้ทิ้งไปง่าย ๆ อย่างนี้ ทำเหมือนไม่รัก ทำเหมือนไม่รู้จักกัน
ทำเหมือนไม่แคร์ ไม่สนใจเลย ว่าปอนด์จะทุกข์ใจมากแค่ไหน แค่หนมปังหายไป ปอนด์ก็ทนแทบไม่ไหวแล้ว
วิ่งไป แล้ว น้ำตามันก็ไหลออกมา
ปังไม่รักกันเลยใช่มั้ย
มีอะไรทำไมไม่ปรึกษากันบ้าง
เอาแต่เก็บความทุกข์ใจไว้คนเดียวแบบนั้น ปอนด์เป็นที่ปรึกษาให้ไม่ได้เลยใช่มั้ย
ทำไมต้องเอาทุกสิ่งทุกอย่างไปยึดติดอยู่กับไอ้ทัตด้วย ทำไมกันล่ะ ทำไม
ยิ่งคิดเขาก็ยิ่งน้อยใจ เสียใจ ที่หนมปังทำอย่างนี้
ออกวิ่งอย่างไม่รู้จุดหมาย
ในสวนมีต้นไม้ใหญ่ที่เราเคยไปด้วยกัน.....
หนมปัง....ถ้าหากว่าเราจะได้เจอกันอีกครั้ง
ถ้าเราจะได้รักกันจริง ๆ ก็ขอให้ปอนด์เจอกับหนมปังที่นั่นด้วยเถอะ...
คำอ้อนวอนเพ้อฝันของไอ้ปอนด์ ยากเกินจะเป็นจริง แต่ทุกอย่างก็เป็นไปได้เสมอ
ถ้าเพราะสองคนจะได้เกิดมาเพื่อรักกันจริง ๆ
**************************
“หนมปังงงงงงงงงงงงงงงงงง ทำไมทำอย่างนี้ทำไมทำอย่างนี้....ทำไมต้องทำอย่างนี้ด้วย..ห้ามตายนะ
ห้ามตายนะหนมปัง...ห้ามตายน๊า....ฮืออออออออออออ”
ทำไมต้องทำอย่างนี้ ชีวิตมันไม่มีความหมายเลยงั้นเหรอ
“ไอ้ทัต...เรียกรถพยาบาลที..กูเจอปังแล้ว....ที่สวน...มาเจอหน่อย เรียกรถพยาบาลทีไอ้ทัต...”
ร่างสูงสั่นเทา กดโทรหาให้ไอ้ทัตมาหาที่สวน และเรียกรถพยาบาล
หนมปังไม่รู้สึกตัวแล้ว
เลือด....ทำไมมันเยอะอย่างนี้
ทำไมต้องทำอย่างนี้ด้วย
ทำไม
ทำไมกันล่ะปัง ทำไมต้องทำอย่างนี้ด้วย
ข้อมือเล็กถูกพันด้วยผ้าเช็ดหน้า ยกแขนขึ้นให้เลือดไม่ออกมาก
และร่างนั้นก็ประคองร่างสะลึมสะลือไม่ได้สตินั่นไว้แน่น
ร้องไห้แทบขาดใจ
ไม่อยากสูญเสียหนมปังไป
ไม่อยาก
ไม่เอาแล้ว
ไม่อยากสูญเสีย ปังอย่าเป็นอะไรนะ....อย่าเป็นอะไร
กลับมานะ หนมปัง กลับมาหาปอนด์เดี๋ยวนี้ ห้ามทิ้งปอนด์ไปเด็ดขาดนะ
ห้ามทิ้งปอนด์ไปนะ หนมปัง
“ฮืออออออออออออออออ “ ร่างสูงร้องไห้สะอึกสะอื้น จนเหมือนจะหยุดไม่ได้ เมื่อเห็นสภาพของคนรัก
กลิ่นคาวเลือดคระคลุ้ง เลือดของหนมปังทั้งนั้น มีแต่เลือดของหนมปัง
ร่างสูงประคองร่างเล็กและกอดกระชับไว้แนบแน่น
เหมือนจะถ่ายทอดความอบอุ่นให้ ปังตัวสั่น
คงกำลังหนาวมาก
ปังอย่าเป็นอะไรนะ ปังอย่าเป็นอะไรไปเลย
ใครก็ได้ช่วยที ใครก็ได้ ช่วยปังด้วย
ขออย่าให้ปังเป็นอะไรเลย
ขออย่าให้ปังจากเขาไปเลย
ขอร้องล่ะ ขอร้อง
ใครก็ได้ช่วยที
*************************
“ไอ้ปอนด์....ไอ้ปังมันไม่เป็นอะไรหรอกเชื่อกูสิ.....” ร่างสูงของคนที่เคยทะเลาะกัน ตบไหล่ของคนที่ร้องไห้ตัวสั่นเป็นการปลอบใจ
หมอบอกว่าหนมปังเสียเลือดมาก...และตัวของไอ้ปอนด์ก็มีเลือดกรุ๊บเดียวกัน
ตอนนี้เลือดของเขาคงจะได้ไหลเวียนอยู่ในร่างกายของคนรักแล้ว
และหวังว่าหนมปังจะปลอดภัย และหายเป็นปกติในเร็ววัน
“ไอ้ปอนด์......มึงรักเขาขนาดนี้ ... ปังไม่ทิ้งมึงไปหรอก..เชื่อกูสิ..”
ร่างบางของเพื่อนตั้ม ปลอบโยนเพื่อนที่ยังไม่ยอมหยุดร้องไห้
ไม่น่าเชื่อว่าคนอย่างไอ้ปอนด์จะรักหนมปังได้ ...
ก็ไหนว่าเกลียดกัน..
ไม่ชอบหน้ากัน...
นี่เขาเรียกว่ารักแล้วแหละแบบนี้ แล้วก็รักมากด้วยสิ
ตั้งแต่เป็นเพื่อนกันมา ไม่เคยเห็นไอ้ปอนด์มันรักใครมากขนาดนี้มาก่อนเลย
“กูห่วงเขา...กูรักเขาขนาดนี้...ทำไมเขาไม่คิดถึงกูบ้างเลยวะ...ทำไมกัน .. ก็ไหนปังบอกว่ารักกูไง..แล้วทำไมปังทำอย่างนี้กับกูได้....ทำไมวะ...พวกมึงบอกกูทีสิ...ว่าทำไม...ฮือออออออออถ้าหนมปังตายกูจะตายด้วยพวกมึงคอยดู”
ร่างสูงตัวสั่น น้ำตาหลั่งรินไม่ขาดสาย เอ่ยถามเพื่อนเสียงกระท่อนกระแท่น ไม่ประติดประต่อกันสักนิด
ได้แต่เฝ้าภาวนา ขอให้หนมปังไม่เป็นไร ขอให้หนมปังไม่เป็นไร แล้วจะเอาชีวิตเขา หรือจะเอาอะไร
เขาก็ยอมแล้ว ยอมทุกอย่างเลย ขอแค่ให้หนมปังฟื้นก็พอแล้ว
น้ำตายังไม่หยุดรินไหล พร้อมกับความห่วงใยลึกล้ำที่มีให้ คนที่ไม่รักตัวเอง
ทั้งตั้มและทัตมองหน้ากัน...เหมือนเพิ่งเข้าใจ...ที่แท้ทั้งปังและปอนด์มันก็ชอบกันนี่เอง
มิน่าพักหลัง ๆ มันดูห่วงกันพิกล ที่เคยคิดว่าลุ้นไม่ขึ้น ที่ไหนได้ มันก้าวหน้าไปถึงไหน ต่อไหนแล้ว
ตั้มได้แต่บีบไหล่เพื่อนไว้ เพื่อปลอบโยนให้เพื่อนหายเศร้า
เวลาหน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้ เรื่องของหนมปังสำคัญที่สุด.....มากกว่าเรื่องอื่นใด
********************
“จริง ๆ หนมปัง.....ที่เล่ามาอ่ะ...ไอ้ปอนด์ทั้งนั้นเลย..ร้องไห้ขี้มูกโป่งเลยมันน่ะ.....”
หนมปังออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว และก็กลับมาอยู่ที่ห้อง...เรียบร้อย
ดูเหมือนว่าไอ้ปอนด์จะดูแลจนออกนอกหน้า ดูแลจนเวอร์เกินเหตุ จนทั้งทัตและตั้มเริ่มหมั่นไส้
“อ้าว...กูก็ต้องห่วงอยู่แล้ว...แฟนกูนี่หว่า..พวกมึงอย่าเอาอะไรไม่ดีมาใส่หัวแฟนกูอีกนะไม่งั้นพวกมึงเจอตีนกูแน่”
ดูสิ ดูไอ้ปอนด์มันทำ ไม่ยอมห่างจากหนมปังสักนิด ก็ไหนจะมาขัดขวางความรักของตั้มและทัตไงล่ะ
แต่ดูเหมือนตัวเองนั่นแหละ ที่มามีความรักเสียเอง ว่าแต่ชาวบ้าน ตัวมันเองก็ใช่ย่อยนะนั่น
“ห่วงของกู....รักของกู....เออ..ออดอ้อนกันเข้าไป...มานี่ตากูมั่งแหละ...” และก็ถึงเวลาของไอ้ทัตสักทีหลังจากที่รอคอยโอกาสมานาน
มันรีบเข้าไปแทรกกลางระหว่างสองคน ที่ดูเหมือนจะโอ๋กันเหลือเกิน ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ เมื่อไอ้ปอนด์ชี้หน้าด่า
“อ้าว....มึงจะได้รู้ไงไอ้ปอนด์ ว่ากูกับตั้มรู้สึกยังไง...” กวนตีนเข้าไปสิไอ้ทัตน่ะ ก็โอกาสของมันแล้วนี่
ยิ่งเล่นก็ยิ่งสนุก...คุณชายปอนด์ร้อยอารมณ์ได้แต่ขมุบขมิบปากด่า เพราะไม่เชื่อว่าตัวเองต้องมาเจอแบบนี้เข้ากับตัวคราวนี้ก็เลยเริ่มรู้สึกได้ เหมือนกับว่าเรื่องที่ทำมันย้อนเข้าตัว
“ปอนด์.....อย่าโกรธสิ....โกรธแล้วไม่ดีเลย...” จะใครซะอีกล่ะ ที่พูด ถ้าไม่ใช่หนมปัง แค่คำเดียว สั้น ๆ ง่าย ๆ ไอ้ปอนด์เงียบกริบ หุบปากเงียบทันที แต่ก็ยังไม่วายจะตะเกียกตะกายไปหาหนมปังให้ได้
และไอ้ทัตก็ยังคงนั่งกันท่าไว้อย่างสะใจ
ทีกูล่ะไอ้ปอนด์ ทีกูล่ะมึง
ฮ่า ฮ่า ฮ่า
ไอ้ทัตคิดอย่างสะใจ
TBC.......
ความคิดเห็น