คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #95 : ปรัชญาช่างกลฯ ภาค ตั้ม-ทัต (ตอน อาบน้ำ)
“ตรงนี้เจ็บมั้ย....”
ปลายจมูกแตะต้องที่ข้างแก้มของร่างบางเบื้องล่างที่ยังมีรอยช้ำอยู่ และร่างบางก็ส่ายหน้าปฏิเสธ เอียงแก้มหนีอย่างนึกอาย เอาแล้วไงล่ะ บรรยากาศล่อแหลมแบบนี้ เห็นทีจะไม่รอดแน่แล้ว รู้ทั้งรู้แต่ไอ้ตั้มก็ยังไม่ยอมดิ้นหนี นอนนิ่งให้คนตัวสูงกว่ากอดจูบได้อย่างสบายใจ
“ตรงนี้เจ็บมั้ย....”
ปลายจมูกโด่งแตะต้องที่ข้างริมฝีปากบางที่ยังมีรอยแตกและยังบวมช้ำอยู่ และคนที่เอียงหน้าหนีก็ต้องหันมาอีกครั้ง เมื่อรู้ตัวว่าถูกหยอกเย้าเข้าหาเสียแล้ว
อะไรกันไอ้ทัตบ้า เมื่อกี้ยังร้องไห้แง แง อยู่เลย พอทีนี้มาทำตาเยิ้มยิ้มกริ่มเชียวนะ
“พอเลยลุกเลย....ไม่ใช่นางเอกหนังไทยนะ...จะได้มานอนทอดร่างให้พระเอกปล้ำง่าย ๆ น่ะ”
ไอ้ตั้มชักไม่อยากเล่นด้วยแล้ว มันรู้สึกเขิน ๆ ยังไงไม่รู้อ่ะ ที่มานอนให้ไอ้บ้าทัตกอดจูบเล่นอย่างนี้ ถึงรู้ว่าแค่ยอมอีกหน่อยคงได้เตลิดกันทั้งคู่ก็เถอะ แต่พอโดนแตะนิดหอมหน่อย ใจมันก็ชักแกว่ง
เดี๋ยวไอ้ทัตจะหาว่า.....ใจง่ายกันพอดีน่ะสิ....
มือเล็กๆ เริ่มยันให้คนที่อยู่เบื้องบนออกห่าง และร่างสูงก็ลุกขึ้นนั่งอย่างว่าง่าย สลัดผมยุ่งๆ ไปมา ก่อนจะหันมายิ้มให้กับร่างบางที่ลุกขึ้นนั่งอย่างเขินๆ ไม่ใช่อะไรหรอก ไปฟัดกันมาซะขนาดนั้น ตัวก็เหม็นเหงื่อจะตาย แถมมีแต่แผลทั้งตัวทั้งหน้า ไม่ไหวหรอก มันไม่มีอะไรน่าประทับใจหรอกแบบนี้น่ะ
ร่างสูงเหลือบมองร่างบางที่ขยับหนีพยายามปรับหน้าให้นิ่งเฉยด้วยการถอยไปอยู่อีกมุมหนึ่งและหันหลังให้ ไม่ยอมมองหน้า
“เราชอบตั้มว่ะ...........”
ไม่คิดว่าตัวเองจะหลุดปากพูดมันออกไป แต่ไอ้ทัตก็พูดออกไปแล้ว พูดทั้งที่ไม่ได้มองหน้านั่นแหละ พูดเสร็จก็ต้องเอามือปิดหน้าไว้แล้วก้มหน้าลง ไม่ได้หันไปมองร่างบางที่นั่งหันหลังให้เลย มันอยากพูดก็พูดขึ้นมาดื้อๆ งั้นแหละ รู้อยู่เหมือนกันว่าตั้มเองก็มีใจให้ แต่ว่าก็อยากให้มันชัดเจน ถ้าจะขอคบกันจริงๆ จังๆ ก็ต้องบอกมันให้ชัดเจนกันไป ไม่ใช่มาทำอะไรครึ่งๆ กลางๆ แบบนี้
ร่างบางนิ่งอึ้ง..... ไม่คิดว่าทัตจะกล้าพูด เพราะที่ผ่านมาอยู่ด้วยกันมาตลอด คิดว่าต่างฝ่ายต่างไม่พูดออกมาดีกว่า
แต่นี่ทัตเอง ก็เป็นฝ่ายพูดก่อนแล้ว แล้วเขาละ จะตอบทัตว่าอย่างไรดี
สองคนไม่ได้หันหน้าทางเดียวกันเลย อยู่กันคนละมุม แถมหน้าก็ไม่ได้มองกันอีก พูดแล้วต่างคนก็ต่างเงียบ
ไอ้ทัตนั่งรอคำตอบด้วยหัวใจที่เต้นระทึก ทำไมตั้มเงียบไปอย่างนั้นล่ะ ตั้มไม่ได้ยินหรือเปล่า
“เราชอบตั้มนะ...ได้...ได้..ยินเราพูดหรือเปล่า....” ไอ้ทัตพูดซ้ำอีกครั้ง
แต่ทำไมตั้มถึงยังไม่ตอบอะไรเลย เงียบสนิทเลย
หรือว่าโกรธ รับไม่ได้กันล่ะ
ซวยแล้วไอ้ทัต ตั้มโกรธแน่เลย ทำไงดีเนี่ย
ร่างสูงรีบหันไปมองคนที่นั่งเงียบอย่างร้อนใจ ลุกขึ้นยืนและเดินไปหาร่างบางที่นั่งก้มหน้าเงียบ และร่างสูงโปร่งนั้นก็ได้เห็น
“เฮ้ยยยยยยยยย แก้ม...แก้มไมมันแดงงี้เนี่ยยยยย”
ไอ้ทัตตะโกนออกมาเสียงดัง และร่างโปร่งบางก็ลุกพรวดพราดเดินหนี ซ่อนใบหน้าไว้ไม่ยอมให้คนที่เดินตามมาได้เห็น
“เฮ้ยยยย ตั้ม....หน้าแดงแล้ว...แดงไปถึงหูเลยเนี่ย....ตั้ม”
ไอ้ทัตไม่ได้รู้ตัวเองเลยว่าพูดบ้าอะไรออกไป และมันยิ่งเป็นการไปเร่งให้คนตัวเล็กกว่าอายหนักกว่าเก่า ตั้มไม่พูดแต่เดินหนี แล้วดูสิ แก้มแดงหน้าแดงขนาดนี้ ไม่ต้องแล้วแบบนี้ ไม่เอาแล้วคำตอบ ขอดูหน้าหน่อยเถอะ ยิ่งอายอย่างนี้ยิ่งน่ารัก
“ไอ้บ้าทัต...หลีกเลยเว้ย...จะทำอะไรเนี่ย...” ไอ้ตั้มพยายามเบี่ยงหน้าหลบ มือไม้พันกันยุ่งไปหมด และพยายามถอยหนีร่างสูงที่พยายามดึงมือเล็ก ๆ นั้นไว้ ไม่ให้ ปิดที่หน้าได้อีก
“ตั้ม...ตั้มห้ามปิดนะ...เร็วเลยตั้ม...ขอดูหน้าหน่อยเร็ว....ตั้ม” ไอ้ทัตไม่ยอมปล่อยแล้วแบบนี้ ทำไมตั้มมันทำหน้าตาได้น่ารักขนาดนี้เนี่ย ไม่เอาแล้ว ปล้ำก็ปล้ำวะ เอาจริงเลยแบบนี้ ตั้มเอ้ยตั้ม น่ารักโคตรเลยเว้ยยยยยยยย
“ไอ้ทัต.....ไม่เอา...ทัตปล่อย....” มือเล็กๆ พยายามที่จะผลักร่างสูงออกห่าง แต่ก็เหมือนยิ่งหนียิ่งเป็นการถอยหลัง
ขึ้นทุกที ไม่มีทางจะหนีได้นอกจากถอยหลังหนีไปให้ได้มากที่สุด
จนจะสุดขอบประตูห้อง...ใกล้จะเลยออกไปที่ระเบียง
“อาบน้ำกันตั้ม.....”
ไอ้ทัตไม่ปล่อยเวลาให้เสียเปล่า ก่อนจะเลยออกไประเบียงมันก็ห้องน้ำ นี่แหละ เหงื่อออกเต็มแบบนี้ คงไม่ดีเท่าไหร่ อาบน้ำด้วยกันเลยดีกว่าหมดเรื่องหมดราว แล้วที่เหลือจะทำอะไรต่อนั้นค่อยว่ากันอีกที
“ไม่อาบเว้ยยยยยยยยยย ไอ้ทัต...เฮ้ยยยยย”
ร่างบางโดนต้อนเข้าห้องน้ำไปแล้ว และหมดสิทธิ์โวยวาย ที่จะหนีออกมาได้ เมื่อไอ้ทัตไม่ยอมล็อคประตูห้องน้ำเปิดโล่งไว้อย่างนั้น แต่มือเอื้อมไปเปิดฝักบัวและปล่อยให้สายน้ำรินรดที่ร่างของสองคนทั้งที่ยังสวมเสื้อผ้าอยู่
เปียกปอนไปตามกัน
“ห้ามออกกกกกกกกก มานี่เลยตั้ม...อาบน้ำกัน...” ฝ่ามือแกร่งคว้าเอวบางที่จะเดินหนีให้เข้าหาตัวกอดไว้แน่น
และแกล้งปลดเสื้อผ้าเปียกน้ำนั้นออก
“ไอ้ทัตตตตตตต ไอ้ทัตตตตตตตตต” ร่างบางโวยวายลั่นแต่ก็ไม่นานนัก เมื่อเสื้อผ้าถูกปลดออก จากตัวเสียงร้องโวยวายก็เงียบหายไป เงียบยิ่งกว่าเงียบ เงียบสนิทจนไม่มีเสียงอะไรเล็ดลอดออกมาอีกเลย
*******************************
ไม่ค้างกันใช่ไหมค่ะ
ความคิดเห็น