ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Yaoi] ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง by aoikyosuke

    ลำดับตอนที่ #55 : ปรัชญาช่างกล ฯ ภาค ปู- ฝน ( ตอน ชีวิตของปู )

    • อัปเดตล่าสุด 24 ก.ค. 53


     

    ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค ปู- ฝน   

    ตอน ชีวิตของปู

      
















    เออ....ขอหน่อยก็ไม่ได้...ไอ้ฝน....น้องหนูฝน..งกชะมัด..กูไม่เอาก็ได้วะ

    ไอ้ปู อันธพาล เดินไปเรื่อย ๆ พร้อมกับ ยกมือขึ้นแตะที่ริมฝีปากตัวเอง เลือดยังไหลไม่หยุด....
    ปากคงแตก...แล้วแม่งยังเจ็บไปทั้งตัวอีก

    ห่าเอ้ย....ถ้าเลือกได้ไม่อยากทำเล้ย ต่อยกับชาวบ้าน เจ็บตัวชิบหาย
    แถมซ้ำ.....งวดนี้ยังไม่ได้เงินใช้อีก...........เพราะแพ้น็อค.... เสือกแพ้อีกกู....ขึ้นชกแล้วแพ้
    ใครจะอยากจ่ายค่าตัวให้ล่ะวะ

    ค่าตัวก็โดนหัก จากที่คราวก่อน เคยยืมเงินเจ้าของค่ายไปจ่ายค่าหนังสือไอ้กุ้งเอาไว้
    เลยไม่มีเหลือสักบาท

    กะจะไถเงินไอ้ห่าฝนไปซื้อยาซะหน่อย มันก็เสือกไม่ให้อีก แล้วเย็นนี้จะทำยังไงดีวะเนี่ย
    ยังไม่มีค่ากับข้าวเลย.........เซ็งเว้ย

    ไอ้ปู อันธพาล มีเรื่องกับคนอื่นไปทั่ว เดินครุ่นคิดอะไรไปเรื่อย

    ทำไงดีวะ เหลือ 20 บาท แล้วพรุ่งนี้ไอ้กุ้งมันจะเอาเงินที่ไหนไปโรงเรียนวะเนี่ย

    แค่คิดก็เครียด ยิ่งเครียดก็ยิ่งเซ็ง

    วันก่อนไปสมัครงานเป็นเด็กเสริฟ เขาเสือกไม่รับอีก เพราะเห็นหน้าตา เละเทะ คงคิดว่าเป็นพวกชอบมีเรื่องกับชาวบ้าน ก็เลย ไม่รับเข้าทำงานซะอีก

    ไอ้ร้านเก่าที่ทำงาน.....เจ้าของร้านเสือกเป็นตุ๊ด กะจะมอมเหล้าเอากูทำผัว เลยจัดการต่อยสั่งสอนมันไป สุดท้ายก็โดนไล่ออกมาซะ เซ็งเลย

    ไอ้ปู อันธพาล ร่างสูง ถอนใจด้วยความเบื่อหน่าย กับชีวิตที่ต้องเอาตัวรอดไปวัน ๆ ของตัวเอง

    มองที่แขน แล้วก็คงต้องใช้วิธีนั้นอีกแล้ว

    ต้องขายเลือดอีกแล้วเหรอเนี่ย..........เอาวะแม่ง.....ขายก็ขายวะ....แค่พอมีค่ากับข้าวให้มันรอดไปก่อนแล้วกัน
    เรื่องค่าเทอมของไอ้กุ้ง....เดี๋ยวค่อยคิดดีกว่า ว่าจะเอายังไงต่อดี

    ร่างสูงนั้น ตัดสินใจหันหลังเดินกลับ ออกจากซอยเข้าบ้าน และมองใบหน้าของไอ้ยักษ์ตัวโต ที่เดินตามมาติด ๆ

     

    มองทำเหี้ยอะไร.....กูจะไปตีสนุ๊ก.....มึงไม่ให้เงินกู....กูไปหาเอาข้างหน้าก็ได้....ไร้น้ำใจจริง ๆ มึง ไอ้หน้าโง่

    ไอ้ปู เดินจากไปแล้ว มิหนำซ้ำยังมีการมาด่าน้ำฝนซะอีก

    ยักษ์ตัวโตถอนหายใจด้วยความเบื่อหน่าย

    เป็นเวรกรรมอะไรนักหนา ที่ต้องมาเจอคุณปูตอนกลับบ้านล่ะเนี่ย.....ไม่โดนต่อยเล่น ก็โดนพูดแต่สิ่งแย่ ๆ ใส่

    เบื่อคุณปูจริง ๆ เบื่อมาก เป็นคนที่ไม่มีใครเขาอยากคบหรอกคนแบบนี้

    ความเบื่อหน่ายของ น้ำฝน ผู้เพียบพร้อมไปซะทุกอย่าง คือการที่ต้องมาพบ กับคนนิสัยแย่ ๆ อย่างไอ้ปู

    แต่ก็ไม่เคยรู้เลยว่าคนที่ทำตัวงี่เง่า และมีนิสัยอันธพาล มีชีวิตแบบไหน

    รู้แต่ว่า โดนด่าบ้างล่ะ โดนแกล้งแบบเจ็บ ๆ บ้างล่ะ ........... เจอกันมานาน ตั้งแต่เด็กจนโต
    จนกลายเป็นความผูกพันลึก ๆ ภายในใจที่ต่างฝ่ายต่างไม่เคยรู้ตัว

    น้ำฝนเดินกลับบ้าน พร้อมกับที่ครอบครัวอบอุ่น มีอาหาร มีเครื่องอำนวยความสะดวกทุกอย่าง ไว้รอเวลาที่กลับถึงบ้าน และชีวิตก็ไม่ต้องคิดอะไรให้ปวดหัว

    แต่คนอีกคน.........ที่กำลังเดินมุ่งหน้าไปโรงพยาบาล
    และเป็นคนนิสัยไม่ดี เป็นที่รังเกียจของน้ำฝน
    กำลังต้องใช้เลือดของตัวเอง เพื่อหาเลี้ยงครอบครัว
    ให้อยู่รอดไปอีกวัน
    คนสองคนช่างมีชีวิตที่ตรงข้ามกันเหลือเกิน

    ...........................

    สงสารปูอ่ะ  ชีวิตรันทดจริงๆ  TT__TT

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×