คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #54 : ปรัชญาช่างกล ฯ ภาค ปู- ฝน (ตอน นิสัยของอันธพาล )
ร่างสูงที่เดินมา และยกมือขึ้นปาดหยดเลือดที่มุมปาก อย่างไม่แคร์สายตาใคร ทำให้คนที่ตัวใหญ่กว่าอย่าง
น้ำฝนต้องแอบมอง และพยายามเดินหนีออกห่าง
“มึงจะไปไหนไอ้ฝน.........มานี่เลยนะ” หนุ่มร่างสูงวิ่งมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าของคนที่ทำท่าจะขยับกายหนีห่าง
คุณ
“ผมต้องท่องหนังสือ....ถ้าคุณปูไม่มีอะไรแล้ว..ผมขอตัวนะครับ”
แม้จะพยายามถอยหนี แต่หนังสือสองสามเล่มที่คุณปูถือยู่ก็ถูกตีกระแทกเข้าที่กลางใบหน้า
“โอ้ยยยยยยยยย ผมเจ็บนะครับคุณปู....ทำไมถึงทำอย่างนี้ล่ะครับ” เมื่อน้ำฝนพยายามเอามือลูบหน้าผากด้วยความเจ็บ แต่คนที่เที่ยวไปมีเรื่องกับชาวบ้านมา จนหน้าตาเละเทะ ก็ไม่คิดจะสนใจ แถมซ้ำยังถ่มเลือดในโพรงปากทิ้ง ก่อนจะถอดเสื้อชอร์ปและเอาไปพาดบ่าไว้
“500 ดิ...ขอเงินใช้หน่อย....กูอยากไปตีสนุ๊ก...แต่เสียบอลหมดแล้ว...เร็วเด่ะ” ฝ่ามือเล็ก ๆ เล็กกว่าแน่เมื่อเทียบกับมือของยักษ์ตัวโต แต่อย่าไปเทียบกับใคร เพราะถ้าเทียบ.....มือของไอ้ปู อันธพาล คงใหญ่กว่าชาวบ้านอย่างแน่นอน
“เงินของผมเอาไว้ซื้อขนมกินนะครับ...ใครเค้าจะให้คุณปูเอาไปทำอะไรไม่ดีอย่างนั้นล่ะ”
น้ำเสียงทุ้มห้าวเอ่ยบอกก่อนจะพยายามเดินเลี่ยงหนีห่าง เบื่อนิสัยคุณ
“250 ก็ได้...เร็วเด่ะ” ยังมีการต่อรองอีก....พอเห็นว่าไม่ได้แน่ ๆ ก็เลยต้องลดให้ แถมซ้ำไอ้ปูยังมีการพูดเหมือนต่อราคาของอีก
“เท่าไหร่ก็ไม่ให้หรอกครับ....ทำไมผมต้องให้เงินคุณปูด้วยล่ะ....ถ้าคุณปูจะกินข้าวผมก็คงให้ แต่คุณปูเอาไปใช้อย่างนี้ ใครจะให้กันล่ะครับ”
ยักษ์ตัวโตเอ่ยบอก และทำเสียงดังใส่อย่างไม่กลัวเกรง
“ไอ้ฝน....ทำไมกูจะเอาเงินไปทำอะไรมันก็เรื่องของกู.....อย่ามาเสือกหน่อยเลย ไม่ให้ก็คือไม่ให้....แม่งเอ้ย”
เสียงกร่นด่า ตามมาพร้อมกับที่ คุณปู ถ่มเลือดออกจากปากอีกครั้ง.....
ก่อนจะทำหน้าหงุดหงิดโมโหแล้วเดินจากไป….วันนี้นอกจากใช้หนังสือตีเข้าที่ใบหน้า คุณปูไม่ได้ทำอะไรน้ำฝนอีก ยักษ์ตัวโตยืนมอง คนที่เดินจากไปแล้ว ด้วยความเบื่อหน่าย
เมื่อก่อนก็ไม่ใช่คนแบบนี้ซะหน่อย ออกจะเป็นคนดี ช่วยเหลือคนด้วยซ้ำ แต่ทำไมกลายเป็นคนอันธพาล
ชอบมีเรื่องชกต่อยกับคนอื่นอย่างนี้ก็ไม่รู้
สงสัยคราวนี้คงไปมีเรื่องกับใคร แล้วโดนเขาซ้อมจนเละกลับมาแน่ ๆ
แถมซ้ำยังมีการมาไถเงินอีก นิสัยไม่ดีเลย เอาเงินไปกินข้าวก็พอว่า นี่จะเอาเงินไปทำเรื่องเหลวไหล แล้วใครจะให้กันล่ะ มิหนำซ้ำ เจอกันทีไร บางทีก็หาเรื่องเตะบ้าง ต่อยบ้าง
แกล้งให้เจ็บตัวอีกก็บ่อย แล้วแบบนี้จะมีใครอยากคบหากันล่ะ
นิสัยไม่ดีเลยจริง ๆ คุณปู
อันที่จริง น้ำฝน ไม่ใช่คนที่ยอมอะไรใครได้ง่าย ๆ ไม่ใช่ว่าโตแต่ตัวแล้วจะได้เที่ยวไปรังแกคนเขาจนทั่ว
คนอย่างฝน ถ้าลงมือกับใคร คน ๆ นั้นคงเจ็บหนัก แต่ที่ไม่อยากจะทำอะไรคุณปู ก็เพราะว่า ครั้งหนึ่ง
สมัยเด็ก ๆ คุณปูเคยช่วยเอาไว้ไม่ให้จมน้ำตายก็แค่นั้น หลังจากนั้น ก็เหมือนกับว่าคุณปูเป็นผู้ช่วยชีวิตเลยไม่อยากจะทำอะไรมากนัก เพราะวัน ๆ คุณปูก็เที่ยวไปมีเรื่องกับใคร ๆ เขาจนทั่วแล้ว
ยักษ์ตัวโตเดินกอดหนังสือเรียน เดินตามหลังคนที่เดินนำหน้าด้วยความเบื่อหน่าย
แล้วดูคุณปูทำสิ
เตะกระป๋องน้ำอัดลมจนไปกระแทกกับถังขยะอีก
แย่จริง ๆ นิสัยแบบนี้ หาความเป็นสุภาพบุรุษไม่ได้.....แบบนี้ตายไปสิบชาติคงไม่ได้แต่งงานกับผู้หญิงดี ๆ หรอก
น้ำฝนยืนมองแผ่นหลังของคนที่เดินโมโหจากไปแล้ว
คงจะมีแต่เขาคนเดียวที่ยอมให้คุณปูเตะเล่นเป็นกระสอบข้าวสาร แต่ถ้าเลี่ยงได้ก็อยากจะเลี่ยง ไม่อยากเผชิญหน้า
เพราะคำว่ามีบุญคุณมันค้ำคออยู่ พ่อแม่พี่น้องของเขาก็ไม่มีใครเป็นอันธพาลแบบคุณปูสักคน
แต่เขามันโชคร้ายเองที่ โดนอันธพาลช่วยเอาไว้
คำสอนที่ว่า ต้องสำนึกบุญคุณ ถ้าหากใครมีพระคุณด้วย ก็อย่าลืมเด็ดขาด ก็ไม่เพราะไอ้คำนี้หรือไง ที่ทำให้เขาต้องทนให้คุณปู แกล้ง ทุกครั้ง ที่เจอ
สักวันหนึ่งเถอะ
สักวันหนึ่งคำว่าบุญคุณ คงได้หมดไปสักวัน
เพราะคุณปูทำตัวของตัวเอง
แยกไม่ออกว่าใครเคะใครเมะ
ความคิดเห็น