[Yaoi] ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง by aoikyosuke

ลำดับตอนที่ #51 : ปรัชญาช่างกล ฯ ภาค ภาคี-ต้นสน ตอน แล้วเราก็รักกัน (..เรื่องต่อจากนั้น) จบ

 ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ตอนแล้วเราก็รักกัน  (..เรื่องต่อจากนั้น) จบ

“ต้นสน....ต้นสน...ต้นสน..ต้นสน...ต้นสน...” ภาคีเรียกต้นสนซ้ำๆ กัน จนอีกคนมองหน้า

“เป็นไร...เรียกอยู่ได้” มันก็ผ่านมานานแล้วนะที่ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน แต่ภาคีนับวันจะต๊องหนักขึ้นทุกวัน แล้วนี่ก็มานั่งเรียกชื่อเขาซ้ำๆ แล้วก็มองหน้า ทำตาหวานซึ้งแบบนี้จะเอาอะไรล่ะเนี่ย

“อยากกินผัดกระเพราปลาหมึก...” ภาคีบอกกับร่างโปร่งบางและยิ้มกริ่ม

เมื่อหลายปีมาแล้ว เขาเคยเล่นกับต้นสนด้วยประโยคบ้าๆ พวกนี้ แล้วต้นสนก็จะอายทุกครั้งที่เขาพูด หลายคนก็สงสัยว่าทำไม เขาเป็นคนไม่ช่างพูดช่างคุย แต่กับต้นสนกลับพูดได้พูดดีไม่มีหยุด

“บ้า.....” ต้นสนหลบหน้ามองไปอีกทาง ก็ไม่เพราะไอ้เรื่องผัดกระเพราปลาหมึกนี่หรือไง ที่ทำให้เขาต้องเรียกภาคีว่าพี่คี แล้วก็ไม่เพราะไอ้ผัดกระเพราปลาหมึกนี่หรือไง ที่ทำให้เขาต้องทำเรื่องน่าอายขนาดนั้นไป จนท้ายที่สุดก็มาได้มาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันกับภาคีเนี่ย

แต่ก็ดีแล้ว....มันทำให้เขาและภาคีได้มีรหัสลับของกันและกัน
แค่คิดมันก็ตลกแล้วล่ะ
“อือ....อยากกินผัดกระเพราปลาหมึกจริงๆ นะ...”

ภาคีเอนหัวซบกับไหล่ของคนที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ วันนี้ต้นสนไม่ต้องไปดูแลร้านและสัญญาว่าวันนี้จะอยู่ด้วยกัน
หลังจากที่เขากลับจากไซด์งานที่อยุธยา จะไปกินข้าวรำลึกความหลังกันที่ร้านข้าวต้มร้านเดิม

“อาบน้ำแล้วก็ไปได้เลย...อยากกินก็ไป..เร็วๆ” ต้นสนลุกขึ้นยืนดึงให้อีกคนลุกตาม

“ไม่เอาแล้ว...กินกระเพราปลาหมึกจานนี้หมดก่อน...แล้วค่อยไป...” ภาคีดึงมือเล็กๆ ของต้นสนเอาไว้ ไม่ยอมให้ออกเดิน

“บ้าแล้ว....พอเลย...จะไปไม่ไปล่ะ...อุตส่าห์หยุดงานนะ...ร้านตั้งสองร้านเงินทองหายหมด...ยังจะอ้อนอีก...จะกินมั้ย...ไม่กินจะได้ไปนอน..”

ก็ทำขู่ไปอย่างนั้นแหละต้นสนน่ะ อันที่จริงก็รู้อยู่หรอกว่าห่างเหินเรื่องอย่างนี้ไปนาน หลังจากที่ต่างคนต่างยุ่ง แทบไม่มีเวลาได้เจอกัน เรื่องอย่างนั้นลืมไปได้สนิทใจ ......

ภาคีทำหน้าเศร้า เดินตามต้นสนมาอย่างว่าง่าย

เฮ่อ..... ต้นสนคงจะเหนื่อยล่ะนะ ถึงไม่ค่อยอยากทำ ช่างมันเถอะ
ก็เขาน่ะ....ทำทีไรไม่เคยหยุดได้ง่ายๆ สักที เล่นกันยันเช้า แล้วต้นสนก็มานั่งบ่นนั่นบ่นนี่
ว่าเสียเวลาทำงาน เงินทองหายหมด แล้วเขาจะทำยังไงได้ล่ะ
มีแฟนเป็นคนบ้างานนี่นะ ก็ต้องทำใจแหละงานนี้

น่านนนนนนนนนนน ทำหน้าเศร้าอีกแล้ว พี่คี
ไม่รู้บ้างเล้ย ว่าก็อยากทำเหมือนกัน แต่ว่าขอกินข้าวให้อิ่มก่อนไม่ได้หรือไงกัน
ก็ทำทีมันถึงขนาดสว่างคาตาเลยนี่น่ะ
อย่างน้อยขอกินข้าวให้อิ่มจะได้มีแรงทำให้เยอะๆ ทำให้นานๆ สมกับที่ห่างเหินกันไม่ดีหรือไง

“งอนนะ...มีงอน..” ต้นสนพูดออกมายิ้มๆ เอ่ยแซวร่างสูงที่หยิบกุญแจรถแล้วเดินนำหน้า แถมยังทำหน้าเศร้าอีก

“กินข้าวเสร็จก่อน...แล้วให้กิน......อย่างอื่น อีกหลายๆ จาน...เสริฟของหวานด้วย..จะเอาหรือเปล่า” ต้นสนเอ่ยเสียงดัง มองหน้าอีกคนอย่างท้าทาย

แค่ได้ยินภาคีก็ยิ้มได้ ของหวานเป็นต้นสนงั้นเหรอ.....
อ้าว..อย่างนี้เห็นต้องรีบกินข้าวให้อิ่มซะแล้ว

“ไปกันเร็วต้นสน...” ภาคีลากข้อมือเล็กๆ นั้นให้เดินลิ่วตาม

“อะไรเนี่ย...” ต้นสนตะโกนเสียงดัง เข้ามาอยู่ในรถกับภาคีเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“พี่อยากกินของหวาน.....เร็วๆ” ภาคีกระซิบบอกกับร่างบางเสียงเบาแล้วก็หัวเราะออกมา

“โหยยยยยยย ไรว้า” ต้นสนก็ทำเป็นบ่นไปอย่างนั้นเอง รู้อยู่หรอกว่างานนี้ ไม่มีรอดแน่ แต่ก็ยอมแล้วนี่ ทำไงได้ล่ะ นอกจากต้องไปกินข้าวให้อิ่ม แล้วก็มาให้อีกคนกินเป็นของหวานต่อ

เฮ่ออออออออออ
หยุดงานทั้งที เงินทองหายหมด
แต่ก็ต้องทำใจล่ะนะ เรื่องแบบนี้
ช่วยไม่ได้นี่ ก็รักไปแล้วอ่ะ
เนอะ..

................................................


ขอโทษที่หายไปเลยนะคะ ทั้งที่บอกว่าจะอัพอีกตอนก่อนไป  แต่ด้วยความรีบ กลัวไปไม่ทันรถ
กระเป๋าก็ยังไม่ได้เก็บเลยไม่มีเวลามาอัพให้อ่าน  
ไปเที่ยวเกาะล้านครั้งนี้ กะไปส่องหนุ่ม แต่ส่องไปแล้วได้แต่เพื่อนสาว เซงเป็ดมากๆ
ทั้งไทยทั้งฝรั่งเลยงานนี้  หล่อเตะตาหน่อย แต่มีแฟนแล้ว หรือไม่ก็เป็นเกย์  ปลงไม่ลงจริงๆ
แต่ที่เด็ดสุดๆ คือตอนลงเล่นน้ำ เห็นผู้ชายผิวขาว น่ากินกลุ่มใหญ่ คาดว่าเป็นชายเอเชีย ระบุสัญชาติไม่ได้  เลยต้องขอพิสูจ ชะนีสองนางรีบวิ่งลงทะเล  เข้าไปอย่างเนียนๆให้เพื่อให้เข้าใกล้กลุ่มนั้นมากที่สุด  โดยมีชะนีไทยอีกสองตัวรอฟังข่าวอยู่บนบก  พอเข้าไปใกล้ ถึงได้ร้ว่า เป็นหนุ่มญี่ปุ่นซึ่งพวกเรา  ไม่มีใครพูดได้ฟังออก  เลยต้องถอยทัพ  ยืนดูอยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ  
ไปครั้งนี้เสียเที่ยวจริงๆ  ไม่ได้ไรกลับมาเลย  แต่เกาะล้านสวยมากเลยนะคะ  น้ำใสน่าเล่น แต่ถ้าจะนอนค้างคืนไม่เเนะนำ เพราะตอนกลางคืนจากเกาะล้านจะเป็นเกาะร้างทันที  ได้แต่มองดูแสงไฟฝั่งทางพัทยา  อยากไปดิ้นแก้คันมากๆ  ได้แต่มองหน้ากันกับบรรดาชะนีที่ไปด้วยทั้งหลาย  แล้วถามกันว่า กูมาทำอะไรที่นี่  แถมตอนขึ้นเรือกลับยังมีหนุ่มหล่อหลุดเข้ามาบนเรือ  ทั้งฝรั่งทั้งไทย แต่ฝรั่งมีเมียแล้วได้แต่มองตามตาละห้อย เหลือชายไทยที่ยังเหลือให้ชะนีไทยมองตาเป็นมัน แถมยังกระแอบถ่ายรูปเค้าเต็มที่  แต่ด้วยเรดาร์สาววายที่มีอยู่ในตัว จึงหันไปกระซิบกับเพื่อนชะนีที่ไม่มีเรดาห์นี้ติดอยู่บนหัวว่า  สงสัยจะเป็นเพื่อนสาวว่ะ  ใส่แว่นซะแรงเชียวกรอบแดงขาแว่นเขียว แต่มันก็ปลอบใจตัวเอง  เด็กแนวมึง  ไม่สาวหรอก  แต่พอเดินลงจากเรืองเท่านั้นแหละ  ชัดเลย เดินสาวกว่ากูอีก  แถมยังขึ้นรถกลับคันเดียวกันให้ช้ำใจ  อิชะนีที่เฝ้าปลอบใจตัวว่าไม่ใช่  ถึงกับเซง บ่นออกมาเบาๆ   อิดอก หลอกกูได้ เพศเดียวกันก็ไม่บอก   กลับมาถึงยังโชว์ความถึกทั้งๆที่เหนื่อยมากๆ  แทบจะลืมตาไม่ขึ้น  แต่ก็ยังแบกเป้ไปช้อปปิ้งกันต่ออีก   ต้องไปเสียเงินแก้เครียด   บ่นกันอย่างเซงๆ  กูไปเกิดใหม่เป็นเกย์ซะเลยดีไหม  ทำไมมันมีแต่หล่อๆนักว่ะ  กูเครียดดดดดด