ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Yaoi] ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง by aoikyosuke

    ลำดับตอนที่ #34 : ปรัชญาช่างกล ฯ ภาค เส่ง-เปา (ตอนพิเศษ วันโลกาวินาศ)

    • อัปเดตล่าสุด 1 ก.ค. 53


     ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา (ตอนพิเศษ วันโลกาวินาศ)








    "เส่ง...เส่ง..ตื่น .. ตื่นเร็ว.."

    ไอ้เปาเขย่าหัวเมียที่นอนหลับไม่รู้เรื่องหลังจากขึ้นมาบนรถเมล์
    ได้พักใหญ่ แล้วไม่รู้ยังไง แดดร้อนแทบตายไอ้เส่งเมียรักยังหลับได้หลับดี
    หลับไม่หลับเปล่า มันเอนมาซบไหล่ไอ้เปาซะได้
    ที่จริงไอ้เปาน่ะชอบ
    ทำไมน่ะเหรอ ก็นะ...กับไอ้เส่งคงไม่มีใครคิดหรอกว่าเป็นแฟนกัน
    ออกจะมาดแมน หล่อเท่ห์ขนาดนี้
    ไม่มีคนคิด แต่ยัยผู้หญิงที่นั่งข้าง ๆ ก็คงคิดอะไรบ้างแหละ
    คิดอะไรน่ะเหรอ...งาบไอ้เส่งอะดิ
    ก็แม่งมานอนหลับพริ้ม หัวยุ่งเล็กน้อย หน้ามันนิดหน่อย
    ตายังคมหวานเหมือนเดิม
    แต่....มันหลับได้หล่อเเอ็กส์ เซ็กซี่ยั่วยวนโคตร ๆ เลยนะสิโว้ยยยยยยยยยย
    และอย่าแปลกใจที่ทำไมถุงของมันเยอะนัก ไม่มีใครเห็น
    ไอ้เปาก็เลยเอาถุงของมาบัง แล้ว ก็เลยได้นั่งจับมือกับไอ้เส่งเมียรักมาตลอดทาง
    จนใกล้ถึงป้ายที่จะต้องลงแล้วเนี่ย
    ยัยบ้านั่นยังไม่เลิกมอง

    วิธีแก้ก็คือ ... เธอมองไอ้เส่งกับมองหน้าฉันใช่มั้ย
    ตกลงเธอเห็นว่าใครหล่อกว่ากันล่ะสาวน้อย
    อย่างนี้มันต้องเจอนี่เลย

    อย่า อย่า ไอ้เปาไม่ได้โหดขนาดลุกขึ้นต่อยผู้หญิงหรอก
    มันแค่ทำหน้าตาแบบว่าเอียงอายนิด ๆ
    ทำเป็นแกล้งหลบหน้าหลบตา
    พอเผลอ ๆ ก็แกล้งแอบมองหน้าเธอคนนั้นและส่งยิ้มน้อย ๆ
    แกล้งหลบสายตาเมื่อเธอหาญกล้าจะมองหน้าหล่อ ๆ ของมัน

    แล้วสาวที่ไหนจะไม่ละลายล่ะเว้ย
    เธอละสายตาจากไอ้เส่งไปมองไอ้เปาได้แล้ว

    และนั่นก็นับว่าแผนของไอ้เปาได้ผม
    แค่นี้...เมียน้องหมีเส่งที่น่ารักก็ปลอดภัยจากสายตาสาว ๆ แล้ว

    เอ่อ...ฉลาดจังเลยเปา...
    แต่ระวังเมียมึงเห็นแล้วลุกขึ้นมาเตะคอหักแล้วกัน
    ไอ้เส่งมันยิ่งขี้งอนอยู่ แต่ก็เอาวะ หยวน ๆ
    หรือคนอ่านว่าไง....ไม่ดีใจเหรอที่น้องหมีเส่งรอดพ้นสายตาสาว ๆ แล้ว

    "ถึงแล้วเหรอ..." น้องหมีเส่งหน้าหล่อ หุ่นล่ำ เซ็กซี่โดนใจ หยีตาขึ้น
    และพยายามจะดึงมือออก แต่เปาผัวรักดึงมือเอาไว้และรีบตอบกลับ
    เสียงเบาแค่ได้ยินกันสองคน

    "ถึงแล้วสิจีะ.....กับเมียอ่ะ...ถึงตลอดแหละ..นั่งอยู่เฉย ๆ ก็ถึงได้จ่ะ"

    เสียงไม่ต้องบอกว่ากระเซ่าและยั่วยวนชวนอ้วกแค่ไหน
    แต่รู้เอาไว้
    หมีควายตาคมแค่หันมองไปทางอื่น..แอบยิ้มขำอายเหมือนกัน
    ก่อนจะด่าไปเล็กน้อย

    "ไอ้เหี้ย...อยากมากเลยนะมึง...เดี๋ยวกูก็ถีบตกรถ"

    และตามมาด้วยหมัดฮุกขวา
    ไปหนึ่งครั้ง ที่ไหล่ล่ำ ๆ ของไอ้เปานั่นเอง ไม่แรงมาก แต่ก็เจ็บล่ะวะ

    ไอ้หมาเปา เปา ก็ทำเหมือนเจ็บซะเต็มประดา แล้วก็หัวเราะคิกคักถูกใจ

    "มืออ่ะ...กูคิดค่าจับชั่วโมงละร้อยนะไอ้เหี้ยเปา..รีบ ๆ ปล่อยได้แล้วจะลงแล้ว"
    เมียทำเป็นสะบัดสะบิ้งหนี แล้วก็เตรียมเดินลงจากรถเมล์
    ไม่ทันได้เห็นว่าแม่สาวนั้นยังมองไม่เลิก

    ไม่ได้มองไอ้เส่งแต่มองไอ้เปา แล้วไอ้เปาก็ถลาไปหาเธอด้วยความเร็ว
    อย่าคิดว่าไปขอเบอร์..แต่มันแค่บอกกับเธอว่า

    ....ขอบคุณครับที่อุตส่าห์มอง..แล้วคนนั้นอ่ะ...เมียผมเอง...

    แสบสุดขีด....ไอ้เปาช่างเลวร้าย...มันพูดเสร็จก็เดินไปรอที่ประตูเตรียมลงรถ
    พร้อมกับหันมาโปรยยิ้มหวานให้กับเจ้าหล่อน

    จนเธอต้องทำหน้าเจื่อน หันมองไปอีกทาง

    "มึงไปจีบเขาเหรอ...กูเห็นนะไอ้เหี้ยเปา.." เมียที่น่ารักกระซิบถาม
    หน้าตาเริ่มงอหงิก แต่กำลังพยายามเก็บอาการ กำหมัดแน่น
    เตรียมชกถ้าได้คำตอบไม่เป็นที่น่าพอใจ

    แล้วก็ได้รับคำตอบที่ทำให้ไอ้เส่งแทบจะกระโดดถีบผัวรักของมันลงรถเมล์จริง ๆ

    ...กูก็แค่บอกว่ามึงอ่ะ..เมียกู...แค่นั้นแหละ

    และพอรถจอดที่ป้าย
    ไอ้เปาก็รู้ตัว มันวิ่งเตลิดเปิดเปิงหนีเมีย
    โดยมีเมียวิ่งไล่ตามเตรียมกระทืบ

    จนชาวบ้านคิดว่ามีการตีกันจริง ๆ
    ใครจะนึกล่ะ ว่าเป็นปรากฎการณ์ผัวเมียหยอกกัน

    "ไอ้เหี้ยปาววววววววววววว มึงตาย" เมียตะโกนไล่หลัง

    และผัวก็วิ่งหนี....เป็นที่สนุกสนานของมันสองคน
    และก็เป็นเรื่องปกติ แต่ชาวบ้านเขาคงไม่อยากปกติด้วยเท่าไหร่นักหรอก

    วิ่งไล่ตามกันจนถึงหน้าห้อง แล้วก็ยืนเหนื่อยหอบพร้อมกัน
    แต่สักนิด ขอแค่ไอ้เส่งได้เตะผัวมันสักนิดก็ยังดี

    ว่าแล้วมันก็เตะไปหนึ่งครั้ง ด้วยเสียงอันดังสนั่น
    เล่นเอาผัวถึงกับทรุด

    ก่อนจะหัวเราะ...ออกมา

    "ก็จริงนี่หว่า...แม่งมองอยู่ได้..กูยิ่งหวง ๆ อยู่" ไอ้เปาหัวเราะร่วน

    แล้วคนที่ทำเหมือนโกรธก็ต้องอมยิ้ม หลังจากได้ยำผัวเล่น
    ไปชุดใหญ่ เป็นที่สนุกสนาน

    ก่อนจะค่อยแตะไหล่ผัวรักของมันเบา ๆ

    "เปา...ร้อนเนอะ..."

    ไอ้เส่งพูดแปลก ๆ และทำตาแปลก ๆ ที่สำคัญมันชักพูดกับไอ้เปาดีเกินเหตุ

    "เปานี่น่ารักเนอะ...." เอาแล้วสิกู

    ตึกใบหยกสองเหมือนรู้สึกถึงบรรยากาศของหน้าหนาว
    เสียวสันหลังวาบ อย่างช่วยไม่ได้ หน้าเริ่มเจื่อน
    ไอ้เปาคงไม่ยอมเสียตัวง่าย ๆ แน่ และตอนนี้มันกำลังเริ่มหาทางหนีทีไล่

    "เอ่อ...ร้อนเนอะเหมือนจะไม่สบายเลย..รู้สึกปวดหัวว่ะ.."
    ไอ้เปาส่งยิ้มแห้ง ๆ ตาเริ่มเหลือก

    "อือ..แบบนี้เราจะทำอะไรกันดีให้หายป่วยนะจ๊ะเปา..ไหนเปาบอกเส่งสิจ๊ะ"

    โอววววววววว ยินดีด้วยนะเปาผัวรัก.....สิ่งที่มึงคิดกำลังจะเป็นจริงล่ะนั่น

    ตอนนี้เส่งที่ดูเหมือนจะเป็นเมียรักแต่ชักไม่น่ารักแล้วสำหรับไอ้เปา...ตอนนี้ตาหวานเยิ้ม
    แล้วก็เริ่มแตะไหล่ไอ้เปาเบา ๆ ไปเรื่อย

    แตะปลายจมูกไปที่แก้มคลอเคลียไม่ห่างอีกต่างหาก

    "เง่อ...เส่ง..เส่ง..กูเสียว ๆ ว่ะ.. ฮ่า ฮ่า ฮ่า "
    ไอ้เปายังทำใจดีสู้เสือ แกล้งทำเป็นสะบัดสะบิ้งไปเรื่อย ทำท่าจะเดินหนี

    แต่...

    เส่งเมียรักคว้าเอวมันเอาไว้แล้ว...
    และก็แตะ ๆ เล่นที่ข้างแก้มของไอ้เปาจากด้านหลัง

    "ไหน..เปาบอกซิ...เราสัญญากันว่ายังไงครับ.."
    เมีย.....ทำตาเจ้าเล่ห์...

    พูดกระซิบเสียงกระเส่าที่ข้างหู

    ไอ้เปาหน้าซีดแล้ว ซีดอีก


    "เปาไม่อยากเป็นของเส่งเหรอครับ..."

    ประโยคเดียว...ไอ้เปาลมแทบจับ
    เข่าแทบทรุด...เตรียมชิ่งหนี
    และเหตุการณ์หลังจากนั้นก็คือ.......

    TBC.....


    ตอนหน้า  ใครเสร็จใครก็ไม่รู้  5555+
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×